4 พฤษภาคม 2547 22:18 น.
ฟุจิวาระ ซาอิ
นั่งมองสายน้ำ ไหลเอื่อย-เอื่อย
พาใจ คิดไปเลื่อยๆ อย่างนั้น
อยู่ห่างไกล ทำให้ใจ มีเวลาคิดถึงกัน
ช่วงเวลาสั้นๆ เราต่างรักกันมากมาย
สายลมพัดมาเบา-เบา
พาใจดวงเก่า เคลิ้มไปง่าย-ง่าย
ไม่น่าเชื่อ เราต่างรักกันง่ายดาย
ทั้งที่อุปสรรคมากหลาย แต่ทุกอย่างก็ลงตัว
เรือน้อยล่องตามสายน้ำ
พาใจหวนจำ ความรักเก่าหมองมัว
ก่อนนั้นฉันก็เจอแต่คน ชั่ว
จนฉันเริ่มกลัว ความรัก ทุกครั้งไป
แต่เธอก็พิสูจน์ให้เห็น
ทำทุกอย่างใจเย็น ไม่หวั่นไหว
ดุจสายน้ำ พาเรือลอยล่องไป
และพารักครั้งใหม่ สดใส มอบให้กัน
4 พฤษภาคม 2547 22:03 น.
ฟุจิวาระ ซาอิ
คิดถึงคนดีที่หนึ่ง
แอบหลบมานั่งทำซื้ง โทรหา
ไม่มีคนรับ ไปไหนจ๊ะ แม่ขวัญตา
รู้ไหมว่า คนน่ารักโทรหา อยากได้ยินเสียงคุณ
คิดถึงแทบขาดใจแล้วนะ
ก็เพิ่งจะเคยไกลห่าง คุณที่อบอุ่น
อยู่ที่นี่วิวสวย แต่ขาดคุณ
ขาดไอละมุน กลิ่นกรุ่น ไม่ค่อยคุ้นเท่าไหร่เลย
4 พฤษภาคม 2547 21:48 น.
ฟุจิวาระ ซาอิ
ต้นไม้ ลำธาร น้ำไหล
เหงาจับใจ เมื่อขาดเธอตรงนี้
อยู่ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้างคนดี
ส่วนฉันมาเที่ยวครั้งนี้ไม่สนุกเลย
ไม่มีคนรู้ใจอยู่ข้าง-ข้าง
ทั้งเหงา ทั้งอ้างว้าง ทุกอย่างดูเมินเฉย
เซ็งจัง อยากกลับไปหาเธอตอนนี้เลย
แต่ทำไม่ได้อย่างเคย เพราะก็ไม่อาจละเลย ที่นี่
30 เมษายน 2547 00:48 น.
ฟุจิวาระ ซาอิ
สูตรสมการ การเปลี่ยนผัน
เวลา คือ ตัวแปรสำคัญ ให้หวั่นไหว
ความรัก คือ ตัวแปรตาม ตามเขาไป
หัวใจ คือ ตัวแปรที่ควบคุมไว้ หยุดแค่เธอ
เมื่อรวบรวมตัวแปรเข้าทั้งสาม
ก็คิดตาม สมการความรักเสนอ
เสนอ รัก หัวใจ ให้แค่เธอ
บวกเวลามากมายนะเออ ให้เธอติดตาม
สมการ การผันเปลี่ยน
คิดหมุนเวียน ก็ได้คำตอบแค่เธอ หากทวงถาม
อธิบายคร่าว หากเธอ ยังไม่รู้ความ
จะกี่โมงยาม ใจก็เฝ้าตาม รักเธอ...
29 เมษายน 2547 23:33 น.
ฟุจิวาระ ซาอิ
เอะ เอะ นี่ชักยังไง
เธอแปลกไป วันนี้ไม่เหมือนเก่า
เงียบ เงียบ ถามอะไรก็ ว่า เปล่า..
แต่ตาลอย มองก็รู้ว่า เศร้า .. เล่ามาเรื่องอะไร
ยังมาทำปากแข็ง
ใจเริ่มอ่อนแรง อ่อนล้าใช่ไหม
ฉันก็บอกเธอแล้ว .. คนเขาไม่มีใจ
ก็ยังรักเข้าไปได้ เป็นไง สะใจเลย
เอาน่า ถ้ายังเห็นฉันเป็นเพื่อน
อย่าแชเชือน ฉันไม่อยากเห็นเธอทำเฉย
น่า เพื่อน พูดมา ทำหน้าทำตา ไม่สวยเลย
เดี๋ยหน้าแหย๋ เอ้อ.. ไม่กลับคืน
ฉันรอฟังเธออยู่
เธอรู้นี่ฉันห่วงเธอ กว่าเพื่อนคนไหน
เอ้า ร้องไห้อีก แล้วอย่างนี้ฉันจะรู้ได้ไง
เลิกร้องไห้ .. พูดมาได้ไหม เรื่องอะไรคนดี
ปล.. เฮ้อ..ทำไงก็ไม่พูดแล้วผมจะปลอบคุณยังไงเนี่ย