22 เมษายน 2548 13:15 น.
ฟา
มองเมฆลอยคล้อยเคลื่อนไปกับฟ้า
เหมือนรักลาเลือนลับจะดับหาย
หัวใจที่เคยมีเริ่มกลับกลาย
รักสลายหายไปดังสายลม
ตามองฟ้าใจพร่าเคลื่อนเลื่อนลอยแล้ว
เมื่อไร้แวววันหวานที่วับไหว
มีเพียงความว่างเปล่าคงค้างใจ
แต่ความในใจอีกคนค้นไม่เจอ
จบแล้วหรือโอ้รักที่ร่วมก่อ
เคยแตกหน่อชื่นสะพรั่งอยู่เสมอ
มาวันนี้ไม่มีเห็นหรือละเมอ
ความเปล่าว่างที่เจอคืออะไร
เป็นภาพจริงหรือฝันที่สรรสร้าง
โปรดเถอะแจงความกระจ่างให้ได้ไหม
รักเลื่อนลอยหายลับแล้วหรือไร
อีกหนึ่งใจตอบได้ไหม..บอกฉันที
21 เมษายน 2548 10:31 น.
ฟา
อยากร้อยเรียงคำรักจากหัวใจ
เขียนออกมาฝากไว้ให้ได้เห็น
ค่ำคืนร้อนลมพัดใจให้เย็น
จึงมองเห็นห้วงคำนึงว่าถึงใคร
จากที่เก่าห่างเราก็เหงาจิต
หวนให้คิดถึงไออุ่นที่พริ้วไหว
ห่างมานานกลับมาจะอย่างไร
ยังยินดีต้อนรับไหมให้สงกา
เป็นแค่เพียงเสียงเงียบเงียบจากคนหนึ่ง
อาจไม่ซึ้งตรึงตราตามปรารถนา
แต่ทุกทุกการกลับ ขยับปากกา
เพราะคิดถึงเหลือคณาภาษากลอน
กายขยับใจเขยื่อนเคลื่อนมือไหว
เรียงอักษรป้อนใส่ให้เธอเห็น
กลับมาแล้วบ้านนี้เช้าถึงเย็น
มาให้เห็นมาให้บ่นอย่างหม่นใจ
ด้วยคิดถึงทุกส่วนล้วนเป็นบ้าน
งานทุกงานของทุกคนที่ฝากไว้
อยากจะอ่านอยากจะเก็บไว้ข้างใน
จนถึงวันสุดท้ายที่ลืมตา
ขอบคุณแขกทุกผู้นามที่ตามเยือน
น้ำใจเกลื่อนที่มอบไว้นั้นมากค่า
ไม่อาจลืมหรือห่างไปก่อนชีวา
จะเอ่ยลาจากโลกใบนี้ไป
... ... ... ... ...
น้ำคำนับนับวันที่ฝากไว้
ดังน้ำทิพย์ชโลมใจดวงด้อยค่า
กลับมาแล้ววันนี้หากตามมา
โปรดรับรู้เถอะว่าฟาขอบคุณ...