28 มีนาคม 2547 15:36 น.
ฟา
ุถ้าเธอพร้อมฉันจะกลับไปรับขวัญ
จงลืมวันรานร้าวที่เราผ่าน
ณ วันนี้อาจรู้สึกต่างจากวันวาน
แต่เยื่อรักจักยืนนานไม่ขาดไป
หากใจเธอเปิดรับการกลับมา
โปรดจูบซับน้ำตาจะได้ไหม
เพื่อยืนยันอีกครั้งอย่างจริงใจ
แล้วจะรักภักดีตลอดไปให้สัญญา
28 มีนาคม 2547 15:16 น.
ฟา
ใจหนึ่งอยากจะรักเธอที่สุด
แต่อีกใจบอกว่าหยุดซะดีไหม
เพราะรักแล้วเป็นฝ่ายเดียวที่ทุ่มไป
อย่างไม่เหลือเผื่อไว้ให้อีกคน
โธ่..หัวใจในเมื่อให้เขาไปแล้ว
ควรต้องแน่วแน่ไว้อย่างสับสน
ให้ใครไปต้องซื่อสัตย์เฉพาะคน
ระวังตนระวังใจไม่รวนเร
แล้วใจเจ้ารู้ไหมเมื่อวันหนึ่ง
เขาจะซึ้งจะซื่อตรงไม่หันเห
หัวใจเขาจากที่เคยชอบถ่ายเท
จะเลิกเอียงกระเท่เร่ไปหาใคร
คนที่เรารักเขาจะรับรู้
ว่ามีสิ่งดีดีอยู่ใกล้ใกล้
ควรถนอมดูแลและใส่ใจ
ก่อนที่จะสูญเสียไปชั่วนิรันดร์
23 มีนาคม 2547 12:21 น.
ฟา
ดีเท่าไรที่หัวใจได้พบรัก
ดีเท่าไรที่ถูกทักทายสักหน
ดีเท่าไรที่เคยได้ใจของคน
ที่เคยเป็นคนรักกันสักหนในชาตินี้
ดีที่สุดที่เกิดมามาพบกับ
คนที่รับรักเราแม้สักหน
ดีที่สุดที่เคยรักถึงทุกข์ทน
ก็ยังซ่อนความสุขล้นให้จดจำ
23 มีนาคม 2547 11:57 น.
ฟา
อาจได้เป็นที่รักของใครร้อยพัน
แต่หาเทียบเธอนั้นสักนิดไม่
ร้อยคนรักร้อยใจภักดีเพียงใด
หามีใครสำคัญได้มากกว่าเธอ
ใจหนึ่งใจที่เจ้าของนั้นมีอยู่
มั่นคงบูชาในรักเดียวเสมอ
หนึ่งใจที่ภักดิ์ยากนักเผอเรอ
คงมั่นเสมอแค่เธอคนเดียว
12 มีนาคม 2547 18:00 น.
ฟา
ใบไม้คงเปลี่ยนสีสัน ตามวันเวลาที่ผ่าน
ทุกสิ่งอย่างนั้นไม่นาน ดังธารน้ำไหลไม่ทวน
ความสุขสีสันเขียวสด บังบดโศกเศร้ากำสรวญ
สร้างสิ่งอันซึ่งไม่ควร หลากล้วนหลอกหลงวังวน
สดใสผลิใบแห้งเหี่ยว หมุนเลี้ยวบรรจบทุกหน
เห็นได้ในชีวิตคน สุขล้นปนเศร้าเคล้าไป
สัจจะความจริงที่แท้ ช่วยแก้คลายทุกข์เบาได้
เพียงเปิดดวงจิตเพื่อใจ ถ่ายทุกข์ออกไปเพื่อบรรเทา