4 ธันวาคม 2546 11:47 น.
ฟา
เคร่งขรึมเสมอไม่น่าเข้าหา
เป็นแต่ดุว่ามาตั้งแต่ไหน
พูดจาไม่เพราะกระด้างกว่าใคร
ไม่ว่าเมื่อไหร่เลี้ยงน้ำใจกันไม่มี
เดี๋ยวนี้บางทีมีงี้เง้า
ชอบเอาแต่ใจตัวเองทุกที
เห็นหน้าก็บ่นกันจนต้องหนี
ไม่ว่ากี่ครั้งกี่ทีไม่เปลี่ยนแปลง
รำคาญบ่นตอบก็ไม่ได้
ไม่ชอบใจต้องเงียบไว้ห้ามกำแหง
ชี้แจงเหตุผลจะถูกหาว่าตะแบง
ก็เลยต้องแกล้งทำหูทวนลมไป
อยากรู้จริงคนดื้อรั้นอย่างฉัน
อดทนได้ไงกันมันนานเท่าไหร่
คิดกี่ครั้งก็ช่างเหอะไม่เห็นเป็นไร
อีกไม่นานเท่าไรท่านก็หมดแรง^__^
3 ธันวาคม 2546 11:52 น.
ฟา
เจ้าหัวใจสีชมพู
ส่งเสียงให้รู้ว่าอยู่ไหน
ร้องบอกกันนิดจะเป็นไร
อยากรู้จักเข้าใจสีชมพู
มีใครมาพูดให้ฟัง
ก็ยังไม่ได้เหมือนรู้
อยากลองได้พบปะดู
ถ้ามีหัวใจนี่อยู่เป็นไง
จะสุขเหมือนที่ได้ฟัง
หรือยังมีทุกข์เอาไว้
ความเหงามีอยู่หายไป
เวลาที่ใจเป็นสีชมพู