23 ตุลาคม 2548 15:20 น.
ฟา
สะพานดาวพร่างพราวดาวแห่งฝัน
หลากสีสันล้วนให้ไขว่และคว้า
ทุกก้าวขั้นทางแสนไกลไกลสุดตา
ก็ก้มหน้าก้าวฝ่าทุกหมอกควัน
สะพานหนึ่งเรื่องหนึ่งซึ่งเราก้าว
สร้างรอยร้าวไม่พร่างพราวดั่งดาวฝัน
เรียงคำร้อยถ้อยคำรักคอยแบ่งปัน
แต่ทางนั้นพราวน้ำตาแลกค่าใจ
กว่าจะยอมใจรับเพื่อเรียนรู้
เปิดประตูดูทางอันหวานไหว
ก็เกือบสูญเสียคนสำคัญใป
นี่แหละใจในทางของความรัก
23 สิงหาคม 2548 17:40 น.
ฟา
มองซ้ายขวาเหลียวหน้าหลัง
หัวใจยังกังวลไม่รู้หาย
ก้าวเถอะนะเพื่อฝันที่พริ้งพราย
อย่าหวาดกลัวทำหายเลยคนดี
หลากความคิดความฝันนั้นมีอยู่
ความกลัวในใจก็ฝังอยู่อยู่กับที่
ก้าวข้างหน้าไม่รู้ทางดีไม่ดี
ที่เป็นอยู่เพียงเท่านี้น่าจะพอ
สิ่งรายรอบรอบตัวเรามีพร้อม
จะทนยอมทิ้งไปที่ไหนหนอ
พ่อแม่ท่านทั้งสองยังคอยรอ
อยากเห็นเราสานต่องานท่านไป
ทุกสิ่งอย่างที่ท่านสร้างสมมา
ก็หวังว่าใครสักคนจะรักษ์ไว้
แต่สิ่งสร้างสิ่งนั้นฝันของใคร
ใช่ฝันเราหรือไม่ในเส้นทาง
ฐานท่านก่อรอเรามาช่วยเสริม
เรี่ยวแรงเริ่มล้าลงจะสะสาง
หวังรุ่นใหม่แรงดีช่วยต่อทาง
ให้ก้าวย่างงานเก่าเราอยู่ไป
จะให้ลงทั้งหัวใจตามใจท่าน
ก็คงทิ้งความฝันที่วาดไว้
เอาเถอะนะก้าวนี้ที่ย่างไป
จะรักษ์ฝันทั้งสองใจไว้พร้อมกัน
17 สิงหาคม 2548 14:22 น.
ฟา
กี่ก้าวเดินกว่าจะผ่านพ้นวันเก่า
กี่แสงเงาแต่ละวันที่ยังเหลือ
กี่แรงลมหายใจจะจุนเจือ
คงต้องทนเวลาเหลืออีกกี่วัน
อยากจะอ้างนำเอาว่าเขลาเหนื่อย
อยากจะปล่อยร่างเรื่อยร้างความฝัน
อยากหยิบเอาความคิดอื่นมาเกี่ยวพัน
ยอมจำนนต่อทางฝันที่จะไป
ใจท้อแท้ทั้งที่ไม่เคยแพ้แม้สักหน
ใจสับสนความวุ่นวนพาหวั่นไหว
ใจหนึ่งดวงแต่หลากห่วงเกี่ยวหัวใจ
ให้ทำไงเลือกอย่างไหนทางก้าวเดิน
ค่อยก้าวผ่านพ้นบันไดสู่ความฝัน
มองเห็นภาพคืนวันที่วาดไว้
แต่เรื่องราวชีวิตช่างกระไร
ฝันไหนไหนก็ไหวหายไปทุกครา
แหงนมองฟ้าว่ามองโลกคลายโศกเศร้า
ก้มลงมองดินที่เท้าใช่เปล่าค่า
มองสองมือสองเท้าเรามีมา
ว่างเปล่าใช่ไร้ค่าของการมี
หนึ่งความฝันของใครไหนจะสวย
ทางที่ก้าวปูด้วยกุหลาบสี
ทุกก้าวย่างสู่ความฝันคงล้วนมี
รอยขีดข่วนหลากสีที่ร่างกาย
เมื่อเริ่มก้าวเราก็คงไม่แตกต่าง
แรกก้าวย่างเหยียบทางมีความหมาย
รอยทุกรอยที่ได้รับประทับกาย
ถึงแม้ถอยคงไม่หายไม่หมดไป
หลากความฝันหากก้าวมั่นจะฟันฝ่า
ทางข้างหน้าจะถูกยืดสักเพียงไหน
จะต้องเพิ่มอีกกี่ก้าวจะก้าวไป
จนถึงวันสุดท้ายที่สิ้นลม
13 สิงหาคม 2548 15:20 น.
ฟา
สารพัดเรื่องราวของชีวิต
สารพัดคนขีดเส้นทางฝัน
สารพัดจัดทางทุกคืนวัน
อยากมีไหมสักวันที่เลือกเดิน
ความผิดถูกใครกันที่กำหนด
ความเก็บกดซ่อนงำทำห่างเหิน
ความเข้าใจซึ่งกันเป็นส่วนเกิน
ความรู้สึกถูกหมางเมินไม่ใส่ใจ
จะขัดกันแย้งกันอีกกี่เรื่อง
จะขุ่นเคืองแค้นกันไปถึงไหน
จะจดจำผูกใจเจ็บไปเพื่อใคร
จะต้องสิ้นใจใครหรือไรกัน
ทางชีวิตของใครให้เขาขีด
อย่าปกปิดหักหายไปขวางกั้น
หนึ่งชีวิตหลากเรื่องสารพัน
อีกกี่วันถึงฝั่งฝันที่ก้าวเดิน
22 เมษายน 2548 13:15 น.
ฟา
มองเมฆลอยคล้อยเคลื่อนไปกับฟ้า
เหมือนรักลาเลือนลับจะดับหาย
หัวใจที่เคยมีเริ่มกลับกลาย
รักสลายหายไปดังสายลม
ตามองฟ้าใจพร่าเคลื่อนเลื่อนลอยแล้ว
เมื่อไร้แวววันหวานที่วับไหว
มีเพียงความว่างเปล่าคงค้างใจ
แต่ความในใจอีกคนค้นไม่เจอ
จบแล้วหรือโอ้รักที่ร่วมก่อ
เคยแตกหน่อชื่นสะพรั่งอยู่เสมอ
มาวันนี้ไม่มีเห็นหรือละเมอ
ความเปล่าว่างที่เจอคืออะไร
เป็นภาพจริงหรือฝันที่สรรสร้าง
โปรดเถอะแจงความกระจ่างให้ได้ไหม
รักเลื่อนลอยหายลับแล้วหรือไร
อีกหนึ่งใจตอบได้ไหม..บอกฉันที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
หน้าส่วนตัว
1024
