15 ตุลาคม 2544 03:31 น.
ฟา
หยาดน้ำตาที่ไหล
มันล้นมาจากใจที่บอบช้ำ
ของคนเก่าที่ช่างจดจำ
ถึงการกระทำของคนของใจ
เธอจะรับรู้บ้างไหมไม่รู้
ว่าทำให้ใครตรอมใจอยู่จนร้องไห้
ความรู้สึกยากเกินให้ระบาย
ออกมาเป็นคำพูดใดใดได้สักคำ
14 ตุลาคม 2544 07:11 น.
ฟา
ไม่เป็นไร ๆ ฉันทนไหว
ถ้าเธอจากไปเพื่อใจสุข
อย่าห่วงกันว่าอีกวันฉันจะทุกข์
มีความสุขถ้าเธอสุขฉันพอใจ
ไม่ได้โกหกจริง ๆ นะ
แค่อยากจะให้เธอได้อย่างฝัน
ถึงเจ็บปวดก็จะทนจะฝ่ามัน
แค่เธอสุขในทุกวันเท่านั้นพอ
14 ตุลาคม 2544 06:55 น.
ฟา
กุหลาบขาวพราวน้ำตาส่งมาให้
แทนความนัยที่เก็บไว้ไม่กล้าเอ่ย
ที่ผ่านมาเปล่าสักนิดจะคิดละเลย
เพียงไม่เคยทำอะไรที่ไม่คุ้น
ที่ผ่านมาที่ทำไปเพราะใจรัก
จึงปักหลักทุ่มให้ ไม่รู้ว่ามันวุ่น
ที่อยากให้ไม่มีใครนอกจากคุณ
แต่กลับคิดว่ามันจุ้น ฉันเจ็บจัง
14 ตุลาคม 2544 06:32 น.
ฟา
เธอไม่มีสิทธิ์คิดให้อะไรแล้ว
เพราะแววตาเขาที่มองมาหึงหวง
ไม่เป็นไรสิทธิ์เขาถ้าเขาจะทวง
ถ้าฉันจะห่วงก็เป็นสิทธิ์ฉันเช่นกัน
ฉันห่วงหาเธอได้ใครไม่ห้าม
แต่ไม่ตามตอแยให้เธอหวั่น
รู้ว่าเธอยังลึกซึ้งกันและกัน
แต่มันหวั่นเพราะเขาหวงเธอมากมาย
14 ตุลาคม 2544 06:06 น.
ฟา
คงเป็นไปได้ยากที่จะเฉย
จึงละเลยไม่ใส่ใจเหมือนใครเขา
รู้นี่นาว่าถ้าสนต้องหม่นเศร้า
ถึงไม่อาจจะลืมเขา..แต่เราต้องทำใจ
อาจจะมีบางครั้งที่ยังเศร้า
ก็ใจเรา เรารู้เป็นแบบไหน
แสร้งอดเก็บความเจ็บอยู่ภายใน
ไม่กล้าบอกออกไปให้กวนเธอ