3 มีนาคม 2545 18:28 น.
ฟา
ขอบคุณ...กับความทรงจำ
ถึงบางครั้งมันไม่น่าจำสักเท่าไหร่
แต่ก็ยังไม่เคยคิดจะลืมเลือนไป
เพราะยังไงก็คนเคยรักกัน
อย่างน้อยเธอก็ทำให้ได้รู้จัก
กับความรักที่แม้จะไหวหวั่น
ความรู้สึกสุขใจที่ได้มีใครให้ผูกพัน
ความรานร้าวในทุกวันที่ไม่มีเธอ
1 มีนาคม 2545 18:28 น.
ฟา
การเดินทางของฉันไม่มีสิ้นสุด
เหมือนกับหัวใจที่ไม่อาจหยุดค้นหา
ความรักความห่วงใยอยากได้มา
เพื่อแทนความปวดปร่าข้างใน
เคยหวังสักวันฉันคงพบ
ใครที่อบอวลด้วยรักใสใส
แค่คนหนึ่งที่ลึกซึ้งเข้าถึงใจ
ขอเป็นคุณได้ไหมคนแสนดี
24 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
ฟา
ทุกเรื่องราวที่เป็นเธอ
ยังคงวูบไหวเสมอจนบัดนี้
ไม่คิดจะค้นสักนิดเหตุผลที่มี
ที่ยังมีเธอคนดีเพราะเหตุใด
รับรู้ได้ในทุกคืนที่เหน็บหนาว
ท่ามกลางดาวที่พราวพริ้มไหว
อาจเป็นคนเดียวที่รู้สึกได้ทั้งใจ
ทุกความรักที่ฝากไว้ รักษาไว้อย่างดี
17 กุมภาพันธ์ 2545 15:21 น.
ฟา
สำหรับเรื่องราวทุกอย่างที่มันผ่าน
ก่อสร้างความร้าวรานสักเพียงไหน
เธอคงรู้เธอคงเห็น จนเข้าใจ
ว่าเคยให้ความสำคัญกันบ้างไหม
...ที่ผ่านมา...
กับคำบอกเล่าจากปากแค่คำหนึ่ง
มันชี้ว่าเธอไม่เคยซึ้งในคุณค่า
ทุกการกระทำทุกอย่างที่ให้มา
ก็แค่คนผ่านตา แต่นอกใจ
8 กุมภาพันธ์ 2545 12:57 น.
ฟา
ขอเริ่มด้วยคำว่าสวัสดี
มันคงมีความหมายกว่าคำไหน
ยินดีนะที่คุณเข้ามาทักทาย
รู้สึกได้ว่าความหน่ายหายไปเลย
ว่างจากเจ้านกยักษ์มาใช่ไหม
แล้วเป็นไงถึงไม่อยู่เฉยเฉย
ดูแลมันคงงานหนักน่าพักเลย
อย่าระเหยเรื่อยเฉือยเหนื่อยนะคุณ