8 มิถุนายน 2545 16:49 น.
ฟา
ต่อให้แสนล้านนาทีที่ผ่านพ้น
ต่อให้ใครกี่ล้านคนลืมเลือนเธอได้
ต่อให้เธอหมดค่าไร้ราคาสำหรับใคร
ต่อให้วินาทีสุดท้ายของลมหายใจฉันหมดลง
ขอยืนยันกับเธอ ณ ตรงนี้
ขอยืนยันกับธุลีและฝุ่นผง
ขอยืนยันถึงความฝันที่มั่นคง
ขอยืนยันแม้ชีวิตต้องมอดลงที่ตรงใด
เธอจะยังเป็นคนที่มากค่า
เธอจะยังมีราคาในใจกว่าคนไหน
เธอจะยังได้รับรักจากดวงใจ
เธอจะยังมีฉันรักเรื่อยไปจนลมหายใจสุดท้ายหมดลง
7 มิถุนายน 2545 15:07 น.
ฟา
ฉันมันก็แค่คนของความฝัน
อย่าคิดเลยเถิดมาผูกพันกันได้ไหม
เชื่อเถอะนะถ้าอยากให้ความสัมพันธ์เรายาวไกล
อย่าเปลี่ยนสิ่งที่ไม่ควรเป็นไปอย่างนี้
เธอเองก็ไม่ใช่คนตัวเปล่า
ยังมีเขาคนนั้นทั้งคนอยู่อย่างนี้
แล้วจะมาสานฝันไหวไหวทำไม่ใยดี
กับตัวจริงในความจริงที่มีอยู่ได้ไง
ถึงเราจะรู้สึกดีดีไม่ต่างกัน
มันก็ไม่สลักสำคัญขนาดต้องทำร้าย
คนคนหนึ่งที่ไม่รู้เรื่องราวอะไร
ในความสัมพันธ์ระหว่างใจของสองเรา
ขอให้เชื่อฉันเถอะนะคนดี
ทุกอย่างที่มีขอให้เป็นไปอย่างวันเก่าเก่า
เธอกับฉันยังรวมเรียกได้ว่าเรา
เพียงแต่อย่าทำร้ายเขาคนนั้นเลย
7 มิถุนายน 2545 14:52 น.
ฟา
ในวันที่ฉันหม่นไหว
ข้างกายเปล่าดาย เงียบเหงา
จะหลับตาทุกครั้ง เพื่อฝันเรื่องเรา
ที่ไม่เคยจะว่างเปล่าหดหายไป
ยามที่ลืมตาอยู่กับความจริง
เธอยังเป็นสิ่งที่ไกลเกินคว้าไขว่
จึงขอใกล้เธอในฝันในหัวใจ
ทุกทุกครั้งก่อนลืมตามาสู่โลกความจริง
6 มิถุนายน 2545 12:28 น.
ฟา
มันอะไรอะไรกันนักหนา
ถึงได้หาเรื่องมาด่าอยู่ได้
ไม่ไหวแล้วนะคะอึดอัดใจ
ไม่อยากให้อยู่จะไปแค่บอกมา
ออกจากบ้านไปหาเพื่อนแค่หนึ่งแป๊บ
ไม่ได้แว๊ปออกบ่อยบ่อยเสียหน่อยหนา
คุยกับเพื่อนก็เป็นเรื่องธรรมดา
แล้วทำไมต้องด่าอย่างรุนแรง
6 มิถุนายน 2545 12:20 น.
ฟา
มองข้างฝาหลังจากฟังเสียงที่ออก
เพราะหาคนมาบอกกันไม่ได้
ว่าเสียงจิ๊กจิ๊กนั้นมันเสียงใคร
ร้องอยู่ได้รำคาญจริงรำคาญจัง
พอเงยหน้ามองฝาที่ข้างห้อง
โธ่ไอ้น้องจกน้อยนี่เองหนอ
เป็นไรไปถึงร้องได้ไม่ยอมพอ
ไม่เจ็บคอเล็กเล็กเลยหรือไร