17 พฤศจิกายน 2546 15:01 น.
ฟา
ค้นและหาใครสักคน
ในความสับสนปนเหงา
ขอเพียงมีเขามีเรา
โลกว่างเปล่าคงสดใส
มองไปตามทางที่ผ่าน
อาจพบพานความสดใส
อยากจะเจอคนจริงใจ
ที่โลกสร้างไว้เพื่อเรา
ทั้งสายตาความรู้สึก
ใช้มันเพื่อเฟ้นหาเขา
คนมีตัวตนไม่ใช่เงา
คนที่มีรักแท้ให้เราคนเดียว
17 กันยายน 2546 15:11 น.
ฟา
บนเส้นทางสีแสดทีแดดเผา
เหมือนเรื่องราวระหว่างเราใช่ไหม
ฝนสั่งฟ้าราวกับว่าเธอสั่งใจ
ให้หยุดที่จะเดินทางไปพร้อมกัน
บทเส้นทางสายเก่าที่เราผ่าน
บอกเพียงให้มันเป็นแค่ฝัน
เมื่อถึงเวลาต้องตื่นขึ้นอีกวัน
ภาพในฝันนั้นจะลบเลือนไป
หากเธอทำได้อย่างปากว่า
มันคงไม่หนักกว่าใจจะรับไหว
ฉันยินดีเดินต่อแม้ทางจะเปลี่นไป
จากเขียวสดใสเป็นแห้งเหี่ยวใจก็ตาม
4 กันยายน 2546 18:47 น.
ฟา
ฉันเกลียดสายตา
ที่สบอย่างเย็นชาคู่นั้น
กับใบหน้าที่บึ้งตึงทั้งวัน
เหมือนกับโลกทั้งใบมันแย่เต็มที
ฉันเกลียดริมฝีปากบางบาง
ที่ไม่รู้จักเหยียดยิ้มบ้างคู่นี้
กับคิ้วที่คอยแต่ขมวดอยู่ทั้งปี
มันทำให้รู้สึกแย่สิ้นดีหัวใจ
เจ้าของพฤติกรรมทั้งหมด
ขอความกรุณางดมันบ้างได้ไหม
เถอะนะให้สมกับที่ปากบอกว่ามีใจ
ทำตัวให้น่ารักน่าใคร่หน่อยคนดี
1 กันยายน 2546 15:45 น.
ฟา
มันจุกไปหมดเลยรู้ไหม
ยังไม่เคยได้เตรียมไจไว้รู้เปล่า
กับความรู้สึกเรื่องราวระหว่างเรา
จากเพื่อนเก่าเก่าคนเคยเข้าใจ
ทุกครั้งที่สับสนปวดหัว
หวาดกลัวอ้างว้างหวั่นไหว
มีเธอคอยปลอบให้อุ่นในใจ
เหมือนไฟสุมไล่ความหนาว
ในวันที่ในร้อนลน
สับสนกับเรื่องร้าวฉาว
มึดแปดด้านหมดแต่เธอคือดาว
ที่พราวแสงส่องให้เห็นทาง
แม้ยามเวิ้งว้างไหวหวั่น
มีเธอเท่านั้นที่ไม่ห่าง
มือสองคอยประคองทุกเส้นทาง
คอยสร้างสายใยให้ผูกพัน
ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะพวกเรา
แค่เหงาเหงาเหมือนกันเท่านั้น
แต่แล้วเมื่อรู้ว่าเริ่มผูกพัน
เมื่อเธอเอ่ยคำรักจึงตื้นตันสุดใจ
1 กันยายน 2546 15:31 น.
ฟา
ก็ยอมรับว่าระทวยกับคำหวาน
แต่ก็หวั่นว่านานจะฝาดขม
ก็อยากรักแต่เกรงใจต้องตกจม
กับความตรมตรอมใจในกลลวง
เพราะจริงจังจริงใจความรัก
ต้องห้ามหักไม่ให้ง่ายหัวใจหวง
ทรมานทนพิสูจน์ดีกว่าถูกล่อลวง
เจ็บในทรวงทีหลังเพราะง่ายเกิน