28 มีนาคม 2547 15:16 น.
ฟา
ใจหนึ่งอยากจะรักเธอที่สุด
แต่อีกใจบอกว่าหยุดซะดีไหม
เพราะรักแล้วเป็นฝ่ายเดียวที่ทุ่มไป
อย่างไม่เหลือเผื่อไว้ให้อีกคน
โธ่..หัวใจในเมื่อให้เขาไปแล้ว
ควรต้องแน่วแน่ไว้อย่างสับสน
ให้ใครไปต้องซื่อสัตย์เฉพาะคน
ระวังตนระวังใจไม่รวนเร
แล้วใจเจ้ารู้ไหมเมื่อวันหนึ่ง
เขาจะซึ้งจะซื่อตรงไม่หันเห
หัวใจเขาจากที่เคยชอบถ่ายเท
จะเลิกเอียงกระเท่เร่ไปหาใคร
คนที่เรารักเขาจะรับรู้
ว่ามีสิ่งดีดีอยู่ใกล้ใกล้
ควรถนอมดูแลและใส่ใจ
ก่อนที่จะสูญเสียไปชั่วนิรันดร์
23 มีนาคม 2547 12:21 น.
ฟา
ดีเท่าไรที่หัวใจได้พบรัก
ดีเท่าไรที่ถูกทักทายสักหน
ดีเท่าไรที่เคยได้ใจของคน
ที่เคยเป็นคนรักกันสักหนในชาตินี้
ดีที่สุดที่เกิดมามาพบกับ
คนที่รับรักเราแม้สักหน
ดีที่สุดที่เคยรักถึงทุกข์ทน
ก็ยังซ่อนความสุขล้นให้จดจำ
23 มีนาคม 2547 11:57 น.
ฟา
อาจได้เป็นที่รักของใครร้อยพัน
แต่หาเทียบเธอนั้นสักนิดไม่
ร้อยคนรักร้อยใจภักดีเพียงใด
หามีใครสำคัญได้มากกว่าเธอ
ใจหนึ่งใจที่เจ้าของนั้นมีอยู่
มั่นคงบูชาในรักเดียวเสมอ
หนึ่งใจที่ภักดิ์ยากนักเผอเรอ
คงมั่นเสมอแค่เธอคนเดียว
12 มีนาคม 2547 18:00 น.
ฟา
ใบไม้คงเปลี่ยนสีสัน ตามวันเวลาที่ผ่าน
ทุกสิ่งอย่างนั้นไม่นาน ดังธารน้ำไหลไม่ทวน
ความสุขสีสันเขียวสด บังบดโศกเศร้ากำสรวญ
สร้างสิ่งอันซึ่งไม่ควร หลากล้วนหลอกหลงวังวน
สดใสผลิใบแห้งเหี่ยว หมุนเลี้ยวบรรจบทุกหน
เห็นได้ในชีวิตคน สุขล้นปนเศร้าเคล้าไป
สัจจะความจริงที่แท้ ช่วยแก้คลายทุกข์เบาได้
เพียงเปิดดวงจิตเพื่อใจ ถ่ายทุกข์ออกไปเพื่อบรรเทา
27 กุมภาพันธ์ 2547 17:34 น.
ฟา
หากจะมีคนหนึ่งที่ตรงไหน
รักเราได้นิรันดร์สักคนหนอ
หนึ่งคนนั้นอยู่ที่ใดจะเฝ้ารอ
ถ้าไม่พบอาจจะขอไม่มีใคร
@@@
แต่คนไหนใครเล่าเขาจะรัก
ใจดวงไหนจะประจักษ์ถึงคุณค่า
กับรักแท้ของใจเจ้าน้ำตา
ที่ขลาดกลัวเกินกว่ากล้าเปิดตัว
@@@
เพราะหนึ่งรักจากใครที่เคยเห็น
มันกลายเป็นความเศร้าที่ฝังหัว
เมื่อแรกเริ่มรักเรากลับหายตัว
กระชากหัวใจหนึ่งให้ปลิดปลิว
@@@
เหมือนจะต้องคำสาปในเรื่องนี้
บทจะมีกลับเป็นผีไปทุกหน
ใครคิดรักกลับสิ้นปราณเสียทุกคน
สุดสับสนจำต้องทนไม่รักใคร