6 กันยายน 2547 02:18 น.
ฟาโรห์
อยากเขียนใจให้เป็นเพลง
อยากบรรเลงให้เป็นทำนองครองคำหวาน
สื่อความหมายเป็นบทกลอนสอนอักษร
ให้รู้ทุกค่าๆทุกๆตอนคือคิดถึงกัน
อยากเขียนใจออกมาสื่อภาษา
อย่าแปลอักษรให้ประจักในวาจา
ให้แทนค่าเป็นคูณสองเท่าๆกัน
ให้รู้ทุกท่วงทำนองคือห่วงใย
อยากเขียนใจระบายรัก
ให้ตราตรึงไว้แน่นหนักไม่หวั่นไหว
ให้สื่อภาษาออกมาแล้วเด่นชัดติดตรึงใจ
ว่าทุกๆคำที่พร่ำไปคือรักเธอ
5 กันยายน 2547 23:55 น.
ฟาโรห์
วันทั้งวันใยเป็นแบบนี้
นั่งอยู่ดีๆก็จามทั้งวันคนดี
ไม่รู้ใครนินทากล่าวขวัญ
ไม่รู้ใครเฝ้ารำพันถึงกัน
เป็นเธอหรือเปล่านา
ที่กล่าวขวัญคิดถึง
หรือว่าที่จามไป
เพราะแพ้อากาศกัน
คงจะใช่อย่างที่คิด
เพราะเธอคงไม่คิดอะไรมาก
วันๆหนึ่งในหัวมีแต่งาน
ส่วนความเป็นไปของฉัน...คงแค่โดนหวัดกิน
ก็เป็นแบบนี้แหละคนดี
คนไม่มีใครดูแล
ก็เลยเป็นอะไรๆง่าย
ไม่สบายๆก็บ่อยๆๆ
5 กันยายน 2547 18:02 น.
ฟาโรห์
ในวันที่อ่อนล้า
หมดกำลังล้มข้างทาง
มีใครบ้างที่อยู่ข้างๆ
นอกเสียจากเธอ
ในวันที่แพ้มีน้ำตา
มีใครบ้างเข้าใจฉัน
และปลอบขวัญยามปวดใจ
ก็เธอคนเดิมอีกตามเดิม
ในวันที่มืดมัว
หัวใจสบสนกับปัญหาที่ผชน
มีใครบ้างพร้อมร่วมทาง
ก็เป็นเธอคงมั่นไม่เปลี่ยน
ในวันที่รู้สึกว่าอ้างว้าง
อยู่โดดเดียวในความมืดมิด
มีใครบ้างนำแสงสว่างมาให้ฉัน
ก็เป็นเธอทุกครั้งไป
ในวันที่อยากทำสิ่งไม่ดี
เพื่อประชดชีวิตนี้
มีใครบ้างค่อยห้ามปลาม
ก็เป็นเธอที่คอยเตือน
ในวันที่อยากทำอะไรตามใจฉัน
มีใครมาคอยตามใจกัน
ก็เป็นเธอที่ตามใจ
บอกให้ทำอย่างที่ฝัน
ไม่เข้าใจไม่รู้
ทำไมในทุกๆเวลา
ถึงมีเธออยู่ในนั้น
และคอยอยู่ด้วยกัน
^o^ แต่สุขใจอุ่นใจนะที่มีเธออยู่ด้วยทุกๆเวลาแบบนี้ ^o^
4 กันยายน 2547 13:55 น.
ฟาโรห์
ถ้าเธอมีเรื่องให้ต้องเสียใจ
มีใครบางคนทำร้ายเธอ
และทำให้เธอลำบากใจ
บอกฉันได้ฉันยินดีจะช่วยเธอ
และเมื่อเธอไม่มีอะไรจะให้สูญเสีย
ไม่มีอะไรจะให้ชดใช้
และไม่มีอะไรให้เลือก
ฉันจะขอเป็นตัวเลือกให้เธอเอง
เมื่อใดก็ตามที่เธอรู้สึกโดดเดี่ยว
ให้เธอเดินเข้ามาหาฉัน
มาหาฉันถ้าเธอต้องการที่พักพิง
แล้วฉันจะเปิดใจให้เธอ
เธอจะอยู่นานแค่ไหนก็ได้
ไม่ต้องห่วงอะไร
เพราะฉันเองไม่มีใคร
เลยไม่ต้องห่วงความรู้สึกใคร
จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้..
นานเท่าที่เธอต้องการ
ให้สิ่งๆร้ายมันผ้านไป
หรือให้ทุกๆอย่างที่ไม่ดี
มันจบลงแล้วเธอค่อยไป
4 กันยายน 2547 13:39 น.
ฟาโรห์
เพียงเพราะมันมีกำแพงขวางกั้น
เธอและฉันจึงไม่อาจมาพบกัน
เพียงเพราะมีสายน้ำมันบัง
ทำให้เราไม่อาจจะใกล้กัน
เพียงเพราะมีเขาคั่นตรงกลาง
ฉันจึงไม่อาจจะมองเห็นเธอ
เพียงเพราะเขาก็แสนดีกับเธอ
ฉันจึงไม่อาจเข้าไปทำร้ายใครอีกคน
หน้าส่วนตัว
607
