29 มิถุนายน 2546 21:03 น.
ฟองอากาศ
แม้นพระภากรจะแตกดับ
แม้นจันทร์ลับสูญหาย
แม้นดวงดาราหมดแสงแพรวพราย
แม้นร่ายกายดวงวิญญาจะลากัน
แม้นก้อนกรวดแผ่นดินจะสูญสิ้น
แม้นก้อนหินจะแตกร้าวอย่างมิคาดฝัน
แม้นเมฆานภามิบรรจบออกห่างจากกัน
แม้นนับวันโลกาจะสูญสิ้นหมดไป
แม้นมนุษย์ชนบนโลกตายจนวุ่นวายโกลาหล
แม้นสายชลหยุดนิ่งมิหลุดไหล
แม้นหมู่ผกาหุบตูมกันทั่วไป
แม้นสัตว์โลกยังมิวายตายจากโลกาทุกตัวตน
แม้นชาตินี้จะไม่ได้พบเธออีก
แม้นเธอจะหลีกหนีหลบทุกแห่งหน
แม้นชีวิตฉันไม่คงทน
แม้นฟ้าดลให้พรากจากเธอไป
แม้นความรักเธอจะสูญสิ้น
แม้นมลทินในกายจะผลาญไหม้
แม้นมีภัยให้ตายเร็วไว
แม้นไส้พุงจิตใจถูกลงทัณฑ์
แต่ความรักของฉันที่มอบให้
ยังสดสวยสดใสให้เธอสุขสันต์
ทั้งคิดถึงโหยหาลุ่มหลงงมงายทุกวัน
ความรักจากฉันมิสูญสิ้นเหมือนสิ่งใดอื่นแน่นอน...
16 มิถุนายน 2546 17:48 น.
ฟองอากาศ
เป็นเยี่ยงใดเล่าความรัก
ใครประจักษ์รู้ซึ้งถึงมันหนอ
ร่ำเพ้อละเมอคอยรอ
มิเข็ดพอยังคอยรอต่อไป
ทั้งคืนฝันรำพันคะนึงหา
โอ้น้ำตาใดเล่าจะเปรียบได้
เอ่อคลอรินไหลตามเพลาพ้นผ่านไป
ไยเล่าใจมิเข็ดหลาบแม้นทุกข์ตรม
แม้วันคืนพ้นผ่านพี่เจ้าจาก
เจ้ายังฝากคำรักที่สั่งสม
จนบัดนี้ใจข้ารู้นิยม
คำเจ้าขมชมเชยเพียงลมปราณ
คำลมรักจากปากที่ข้าเห็น
บัดนี้เป็นเพียงลมปากที่ห้าวหาญ
ยังบังอาจทำข้าหทัยร้าวราน
เจ็บปวดปานม้วยชีวาเพราะลมรักที่ปักใจ
ในบัดนี้ข้ารอมากนานนัก
ข้าประจักษ์เห็นผลมิสงสัย
แต่ข้ายังอยากยิ่งที่จะรอต่อไป
เพราะเจ้าคือดวงใจลมหายใจก็มิปาน....
หน้าส่วนตัว
1031
