28 เมษายน 2546 19:07 น.
พ. เพี้ยน
ถึงยาวนานเพียงไหนใจไม่หวั่น
แม้คืนวันจะผันผ่านสักแค่ไหน
คำว่ารักยังมีเต็มหัวใจ
แม้ห่างไกลใจฉันยัง...เป็นของเธอ...
16 เมษายน 2546 20:29 น.
พ. เพี้ยน
กับคนมากมาย
ฉันเป็นผู้ชาย...กร้าน ๆ
ผ่านวันและคืน
ฉันยืนอย่าง...ทรนง
----------------------------
มั่นคงต่อตัวฉันเอง
ไม่เคยหวั่นเกรงสิ่งใด
จนวันที่...ที่มาพบเธอ
----------------------------
กับเธอฉันเป็น
เช่นดังทารกน้อย
อ่อนแอและคอย
เฝ้ามองแต่เธอไม่ห่าง
----------------------------
เหมือนเป็นเช่นปาฏิหารย์
ฉันเองเปลี่ยนไปมากมาย
จากวันที่ใจรักเธอ
----------------------------
16 เมษายน 2546 20:19 น.
พ. เพี้ยน
หากวันใดที่เธอท้อ
มองกลับมาที่เดิมจะได้ไหม
ที่ตรงนี้ยังมีคนห่วงใย
อยู่เป็นเพื่อนตลอดไป...ให้สัญญา...
หน้าส่วนตัว
650
