++ ธรณีรำพัน ++

พ.พิมาลา

เสียงร่ำไห้จากแม่พระธรณี
เหตุใดจึงย่ำยีแดนดินถิ่นอาศัย
แล้วอ้างว่าเพื่อประชาธิปไตย
นี่กระไรเข่นฆ่าเยี่ยงเดรัจฉาน

วีรชนสยามรุ่นก่อนเคยฆ่า
พวกพม่ารามัญมาแต่ไหน
ประวัติศาสตร์จารึกไว้
เลือดพม่าไทยทาทั่วแผ่นดิน

บัดเดี๋ยวนี้เห็นเป็นประหลาด
ไทยอาฆาตไทยกันหนักหนา
ขัดแย้งแบ่งสีละลานตา
ไทยฆ่าไทยเลือดสาดทั่วแผ่นดิน

ธรณีนี่นี้ขอเป็นพยาน
คนโบราณทิ้งชีพเพื่อสยาม
บัดนี้ทิ้งชีพสร้างชื่อเสียงเรียงนาม
โปรดถามตนเองเถิดคุ้มค่าไหม

เพราะกี่ชีวิตที่เสียไป
ก็ฆ่าคนไทยด้วยกันเอง

 				

++ บ้านเมืองนี้ไม่มีประชาธิปไตย... ++

พ.พิมาลา

เมืองนี้หมดสิ้นประชาธิปไตย
คนไทยถือปกครองตามฝ่ายสี
อ้างสิทธิ์ประชาบังหน้าขอไปที
แท้จริงนี้ทำเพื่อประโยชน์ตน

ชุมนุมเรียกร้องป่าวประกาศ
ไทยพินาศเพราะใครแถลงไข
เสื้อเหลืองอ้างทักษิณป่วนเมืองไทย
เสื้อแดงไซร้ว่ารัฐบาลป่วนจริงจริง

ภาพสยามเมืองยิ้มปริ่มน้ำใจ
บัดนี้ไร้ซึ่งที่เคยกล่าวขาน
ม็อบเสื้อแดงเหลืองน้ำเงินระราน
บ้านเมืองระส่ำร่ำร้องล่มจม

บ้านเมืองนี้ไม่มีประชาธิปไตย
หรือกระไรโปรดช่วยแถลงไข
ม็อบประท้วงเข่นฆ่ากันวุ่นวาย
คนไทยฆ่าคนไทยตายอนาถจริง

ไม่อยากได้ประชาธิปไตยก็ไม่บอก
วิกฤตกี่ระลอกชอกช้ำหนา
ใช้สิทธิทำบ้านเมืองม้วยมรณา
ผ่านกี่เพลายังจำมิรู้ลืม 				

รักเร่...ใยเจ้าเฝ้า..เร่รัก

พ.พิมาลา

หลังผ่านคืนวันอันรันทด
โศกสลดอกสลายแทบมิไหว
กี่ล้านหยดน้ำตาที่เสียไป
สุดจำใจลาจากรักระทม



นึกถึงช่อรักเร่สุดเสน่หา
พี่ให้มาพร้อมว่ากล่าวคำหวาน
รักน้องนางชั่วนิรันดร์กาล
แต่เวลาผ่านรักผันแปร



ช่อรักเร่จากคนเร่รัก
ทำน้องอกหักมิทันหมาย
ว่าจู่จู่รักงามสรรค์พลันมลาย
รักสลายใจเศร้าทุกโมงยาม



พี่ไม่รักทำไมไม่บอก
หลอกน้องให้ช้ำใจหนักหนา
ช่างระทมขมขื่นฝืนอุรา
ยามเห็นหน้าเรียมพี่คนหลอกลวง



ช่อรักเร่จากคนเร่รัก
น้องอกหักขอลืมรักร้าวฉาน
โยนรักเร่ทิ้งไปเถิดนงคราญ
ยอมขึ้นคานดีกว่าเรื่องบานปลาย


				

ฤๅลมแล้งจะบาน

พ.พิมาลา

ลมแล้ง...
นามนี้มีที่มาว่าดังนี้
ที่ลมแล้งพัดเยือนเดือนเมษา
ท่ามกลางดอกเหลืองบานอร่ามตา
คือที่มาลมแล้งเหลืองร้องแรง



ลมแล้งออกพวงระย้าย้อย
คือดอกนับร้อยสีเหลืองหวาน
หน้าแล้งดอกแย่งแข่งกันบาน
เหลืองอร่ามงดงามละลานตา



ลมแล้ง...
มาเยือน....
ฤๅเจ้าจะถึงคราวเบ่งบาน
ข้าแหงนมองเจ้าอยู่ข้างลำธาร
ดอกเหลืองร่วงโรยดาษดื่น
หากบนต้นแทบไม่เหลือ...

ถึงดอกเจ้าจะร่วงโรย
มิเหลือให้ผู้ใดได้ชื่นชม
แต่ข้านี่แหละ...
จะรอเจ้า...
หน้าลมแล้งบาน...
กลับมาเป็นพวงระย้าย้อย
เหลืองงามอร่าม...
เช่นเคย....

ลมแล้ง 				

ห้องเช่า...

พ.พิมาลา