31 มกราคม 2550 20:53 น.
พ่อทูนหัว
ควายถึงปลง อะพิโธ่ โง่กว่ากู
ของของเรา อันเก่า เจ้าไม่ชอบ
เป็นระบอบ ชั่วช้า บ้าฉิบหาย
วิธีอื่น สุดแสน จะง่ายดาย
ไม่ขวนขวาย หาทาง เลือกสรรเอา
สิบล้านคน ชนชั้น กรรมาชีพ
เอาตีนถีบ จมูกโผล่ ไม่โง่เขลา
รู้หนึ่งสิทธิ คอยเถียง ออกเสียงเรา
ว่าเลือกเขา เอาเขา เข้าผู้แทน
อีกเพียงหยิบ สามสิบล้าน แถวบ้านนอก
เกษตรกร ถูกหลอก สิทธิหวงแหน
ข้อกล่าวหา สุดมั่ว ทั่วดินแดน
แค้นแสนแค้น ขายเสียง เถียงไม่เป็น
อยากได้สิทธิ ควรรู้ สู่อ้อมกอด
ให้เสียงลอด เข้าสู้ หูตาเห็น
ว่าการสร้าง ร่างรัฐธรรมนูญ ไม่ยากเย็น
สามประเด็น ไม่ยุ่งยาก ลำบากทำ
ที่อ้างกล่าว ยาวยุ่ง มุ่งให้เกิด
ว่าบรรเจิด ถูกต้อง มองแล้วขำ
แก้เที่ยวนี้ ทั้งหมด ต้องจดจำ
จะรีบนำ กลับไปใช้ ให้มวลชน
ทำอะไร ทำอย่างไร จะไม่ว่า
จะไม่ค้าน ให้ล่าช้า ว่าน้อยหน
ให้รับรู้ ความต้องการ ของผู้คน
จะอดทน อีกหน่อย คอยไม่นาน
ถ้าสำเร็จ เสร็จสิ้น ริบบิ้นผูก
ระบายลูก กระดาษตัด มาคัดสาน
มีแต่สี เขียวขี้ม้า น่าชื่นบาน
นำใส่คาน แหนแห่ ตามแตรวง
ไปตามตรอก ตามตรง ตามกรงม้า
เสียงโห่ฮา กาละมังขวด เสียงสวดสงฆ์
เฉลิมฉลอง ชาติไทย ให้ยืนยง
ควายถึกปลง อะพิโธ่ โง่กว่ากู
พ่อทูนหัว @ ข้างสวนสัตว์
31 มกราคม 2550 20:44 น.
พ่อทูนหัว
รากหญ้าแห่งกวี
สรรพเล่ห์สรรพกลเก้า เก็บหมด
เม็ดคั่นเบี้ยโคนจด แม่ม้า
หันเรือเล่นลมหด เอียงแล่น
ขุนเคร่งเขย่งท้า คุมเข้มกลางสมร ฯ
ขุนเขียวขึ้นขี่ม้า รำกลอน
เร็วเร่งลัดตัดตอน กล่าวอ้าง
รบไปไม่สังวร ตัวเบี้ย
เพียงเพื่อรีบสรรสร้าง ปั้นน้ำเป็นตัว ฯ
เม็ดทัพหน้าสื่อบ้า หลายหัว
แต้มแต่งให้โลกกลัว ร้อยแก้ว
ทุกอย่างยิ่งพันพัว ทุจริต
เสพร่ายวจนพจน์แล้ว ชนให้สงสัย ฯ
มาดแอ็คเดินหน้าเหี้ยม ชักใย
ทุกอย่างต้องบรรลัย ป่นปี้
ล้มล้างอย่างมีนัย โฉดชั่ว
โคลงโคนต้องหลีกลี้ อย่าได้สบตา ฯ
กาพย์โผล่ผลุบเลี่ยงโล้ เภตรา
มีหนึ่งครบปัญญา เลิศล้ำ
เดินตามรอยองค์อาฯ สอนไว้
สองล่องจ้องขย้ำ ลอยฟ้าเมาฝน ฯ
มีสติด้วยพ่อม้า สีหม่น
รู้เล่นยุทธหมากกล ฉันท์สู้
บุกถอยหรือเวียนวน เรียบค่าย
ทุกอย่างพึงต้องรู้ ว่าร้ายหรือดี ฯ
หมากรุกมีเบี้ยไว้ ยอมพลี
อีกฝั่งใช้วิธี เบี้ยล้อม
กลหมากด้นเข้าตี รวมหมู่
ขุนกลอนที่เพียบพร้อม จึ่งแพ้กลางกระดาน ฯ
การเล่นเคารพรู้ อาจารย์
โคลงฉันท์กาพย์กลอนกานต์ ร้อยแก้ว
พึงรู้กระแสธาร ทุกข์แห่งศรัทธา
เบี้ยร่ายด้นฟังแล้ว รากหญ้าแห่งกวี ฯ
27 มกราคม 2550 23:05 น.
พ่อทูนหัว
อยู่ใกล้มือ ยื้อยุด ฉุดกระชาก
บ้างดึงลาก ให้สาย หายสาบสูญ
คนหนึ่งเย่อ สองยัน สามดันคูณ
ไม่อาดูลย์ คำแช่ง แห้งเฉาเอง
แม้จะหน่วง ผูกใจ ไม่ให้หลุด
แต่มาขุด หลุมกั้น มันข่มเหง
ขวากเสี้ยมแหลม ลวดหนาม นามหีบเพลง
เอานักเลง โจรโหด โคตร(โฉด)เหี้ยมคุม
ประวัติศาสตร์ อยู่ไกล ใคร่ครวญรู้
ศึกษาดู เทียบข้าง อย่างสุขุม
กรุงศรีฯแตก กรุงเทพเกิด ระเบิดชุม
ห้ามชุมนุม ชนชั้น แย่งกันครอง
ทำอย่างไร ให้พอ ขอเพียงสุข
ข้าวสวยคลุก ปลาเคล้า สะเดาสอง
น้ำจิ้มหวาน ขนมตาลหม้อ ห่อใบตอง
กล้วยหอมทอง กล้วยน้ำหว้า กล้วยตานี
วิทยุฟัง หนังดู รู้เรื่องข่าว
อ่านเรื่องราว ตรองได้ ไม่ใส่สี
เยาวชนเก่ง เข้าจิต คิดเรื่องดี
เกษตรมี ถ้วนทั่ว ริมรั้วเรา
คนจนจน ชนชั้น เหมือนกันหมด
อนาคต ครอบครัว กลัวอับเฉา
เพียงเงินเก็บ ห้าปี มีบรรเทา
ไม่มัวเมา อบายมุข สนุกแพง
แต่วันนี้ ทุกข์ ใจ นอนไม่หลับ
ปัญหาจับ เปรอะติด คิดกำแหง
เอาอีแต๋น อีตูบ และอีแตง
ผูกสีแดง เป็นโบว์ ไปโชว์ไกล
ไปตามแลก ตามตื้อ ดื้อไม่หยุด
จะให้ขุด ให้รื้อ ซื้อตรงไหน
เอาของเก่า เราไป ไว้ที่ใด
หรือของใหม่ แน่ใจ ไม่ปลอมปน
เพียงขึ้นต้น แม่กอ ก็ผิดแล้ว
มาเจื้อยแจ้ว ว่าทำถูก ผูกอีกหน
ขบวนการ สรรหา ปัญญาชน
นำเอาคน เอาพวก ผนวกกัน
หกสิบล้าน คนไทย เป็นผู้ใช้
แล้วจึงไย มิเห็น เป็นดังฝัน
เหมือนบังคับ ให้รับรู้ ดูอัศจรรย์
พวกชนชั้น รากหญ้า ปัญญาควา- (กระบือ) ฯ
พ่อทูนหัว@ข้างสวนสัตว์
27 มกราคม 2550 22:53 น.
พ่อทูนหัว
UNESCO is 60
UNESCO was born on 4 November 1946. For 60 years, the Organization
has been fulfilling an ambitious goal: to build peace in the minds of men.
การศึกษากับการที่ภาคประชาชนเข้าไปมีส่วนร่วม
๑ ฉันอยู่ในประเทศเกิดใหม่
ประเทศอะไรไม่มีบอกอยู่ในแผนที่
เกิดเป็นเพียงมโนภาพที่สมองบ่งชี้
กับวจีจำเพาะเจาะจง
๒ กำเนิดเป็นภาพเริ่มแรกของมนุษย์
ดูใสสะอาดผ่องผุดสูงส่ง
วิถีชีวิตดำรง
คงความคิดเรียนรู้คู่กายา
๓ เขาสอนให้เยาวชนคนทั้งชาติ
ราษฎร์กับการศึกษา
สอนให้มีการพัฒนา(รู้จำ รู้คิด)
คุณค่า คน
๔ เคารพในกฎหมายรัฐธรรมนูญ
ใต้องค์ไอยสูรย์มากพ้น(รำพัน)
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
ผลละอบายมุขผดุงคุณธรรมความดี
๕ สามัคคีกันไว้เป็นเลิศ
ประเสริฐกับความสุขี
กับการรู้จักใช้ชีวี
เศรษฐกิจที่มีพอเพียง
๖ สิ่งสำคัญที่เมืองฉันหมั่นฝึก
ให้รำลึก กฎความจริงนิ่งเมื่อผิดอย่าเถียง
ฝึก อภัย ขอโทษ ไม่ลำเอียง
หลีกเลี่ยงความอาฆาต พร้อมคำว่า เสียใจ
๗ ประเทศนั่นคงไม่ใช่ที่นี่(ประเทศไทย)
ที่ทุกคนมีสิทธิพูดได้
มีประชาธิปไตย
มีไว้ให้ปราชญ์โอ้อวดคารม
๘ หลายทศวรรษพัฒนาการศึกษา
ผู้มีวิชาเปลี่ยนไปแปลงมาทับถม
การศึกษาจึงไม่โผล่จากโคลนตม
ค่านิยมอยู่ที่ ปริญญา
๙ เมืองฉันเพียงเท่านั้นท่านนำไปสั่งสอน
เป็นขั้นตอนซ้อนต่อยอดหรือเติมขา
ความรู้ในวิชา
มาพร้อมกับจริยธรรม
๑๐ พึงรฤกเสมอ(เขียนเป็นระลึก)
ทวยราษฎร์เจอแต่อุปถัมภ์
มือไม่ได้ใช้ลูบคลำ
ตกระกำเหมือนเป็นง่อย
๑๑ ช่วยอะไรช่วยอย่างไรหรือขอให้ช่วยหรือไม่
ช่วยไปผิดบ่อย
สิ่งที่สมควรช่วยได้แต่คอย
เพียงลมลอยลองทำผิดคิดแผนพัง
๑๒ อย่าเอาการศึกษาชาติ
หลอกให้เด็กวาดความหวัง
อย่าพึงนำสถาบันมาทดลองกำลัง(สถาบันการศึกษา)
แล้วนั่งคอยดู
๑๓ อย่าถามแต่นักปราชญ์
ชาญฉลาดรู้(ไม่จริง)
เอาชีวิตคนหลายล้านคนปู
ทางให้ตนเองเจริญ
๑๔ โอ้เสียดายเวลา
การศึกษาต้องมาระหกระเหิน
เพียงหาทางเดิน
ต้องเผชิญกับทะเลคารมจมลง....ฯ
23 มกราคม 2550 14:30 น.
พ่อทูนหัว
จึงได้จับยามสามตา
คำนวณเลขผาขมีขมัน
ดาวพุธเคลื่อนมาแต่วานวัน
อันความบัลลัยกัลป์จึ่งไม่มี
เอ่ยปากบอกสุครีพด้วยเหตุผล
ผู้คนอโยธยามีศักดิ์ศรี
จะประหารเข่นเขาเอาชีวี
ให้คิดถึงความดีในจิตใจ
อาจทะเลาะเบาะแว้งแกล้งโกรธกัน
พลันอ้างสมานฉันท์มาแก้ไข
ต่างความคิดเห็นไม่เป็นไร
แต่สายใยไม่ห่างต่างเผ่าพงศ์
มีเพียงมือนั้นเห็นเป็นอาวุธ
จะแย่งยุดตีกระเซ็นให้เป็นผง
อโยธยาจะล่มและจมลง
ก็คงลมปากกฎุมพี....ฯ
หน้าส่วนตัว
1184
