5 มีนาคม 2547 16:26 น.
พู่กันของหูกวาง
ขาดเธอ..ในวันที่แสนหมองเศร้า
ไม่มีเรา..เมื่อคราวที่ฉันอ้างว้าง
หมดความผูกพัน..เมื่อเธอและฉันเดินแยกทาง
สัญญา..คงเป็นความคาดหวังที่หลอกใจ
สุดเหงา..เมื่อวันที่เราไม่ได้พบหน้า
เผยความห่วงหา..บอกว่าคิดถึงมากแค่ไหน
อยู่ทางนี้..คนดีจะคิดถึงกันมากเท่าไร
ระยะทางที่ห่างไกล..มันทำให้ใจแสนกังวล
กลับมาได้ไหม..หัวใจที่แสนรัก
รู้สึกเหมือนคนจะอกหัก..ยิ่งรักก็ยิ่งสับสน
เธอรู้บ้างไหม..ว่าเวลาที่ผ่านไปของคนหนึ่งคน
ใช้ไปเพื่ออดทน..คิดถึงเธอเสียจนร้องไห้ออกมา
ตอนนี้เหมือนรู้สึกว่าคนที่เขาห่างไกล..เธอจะยิ่งไกลไปเรื่อย ๆ
เลยทำให้พลอยนึกถึงวันที่เราเคยมีรอยยิ้มให้กัน..
ยิ่งเหงา..ก็ยิ่งคิดถึง..
นั่งแต่งกลอนมันไปเรื่อย ๆ อ่านหนังสือก็แล้ว ทำอะไรก็แล้ว..
มันอดไม่ได้ที่จะมองโทรศัพท์..อยากกดเบอร์ไปหาเธอมาก
ทั้งทั้งื้รู้ว่าโทรไป..เธอก็ไม่อยู่ ..
แต่มันเป็นไงไม่รู้..แค่ได้ฟังเสียง ตื้ด... ตื้ด... ตื้ด...
เท่านั้นก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะทู๊กที..
...+*- อาจจะเพราะว่า เรายังหวังนิด นิด มั๊ง...ว่าจะได้ยินเสียงใครสักคนมารับสาย บ้าจริงเรา -*+
1 มีนาคม 2547 16:55 น.
พู่กันของหูกวาง
...........สิ่งที่เธอเห็น....................................................สิ่งที่ฉันเป็น......
..เธอคงเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนธรรมดา...................ฉันเป็นเพื่อนเธอธรรมดา..
ยามมีเรื่องก็ปรึกษา..เพื่อคลายความเหงา.........แต่ทำไม่เธอจากลา..ตอ้งร้องไห้
...เธอคงเห็นว่าฉันเป็นเพียงรอยเงา...................ฉันเป็นเงาที่คอยปลอบใจ...
ยามเธอเศร้า..ได้มีเพื่อนเข้าปลอบใจ..............แต่ทำไมฉันถึงเจ็บมากมายกว่าเธอ
...เธอคงเห็นฉันร่าเริงยิ้มร่า................................ฉันเป็นคนยิ้มเริงร่า...
ยามเธอเข้ามาก็เล่นสดใส...............................แต่ใครผ่านเข้ามาก็ทักทายเสมอ
...เธอคงเห็นว่าฉันเป็นคนไม่คิดอะไร................ฉันเป็นคนที่แอบมองเธอ..
ยามเธอตัดน้ำใจ..ในยามจำเป็น.......................แต่เวลาไม่เจอ..ก็รุ้สึกเหงาใจ
...เธอคงเห็นว่าฉันเข็มแข็ง...................................ฉันเป็นคนเข้มแข็ง..
ยามเธอแกล้ง..ทำเป็นมองไม่เห็น...................แต่ยามที่โดนคนแกล้ง..ก็มักมีเธออยู่ใกล้
...เธอคงเห็นว่าที่ตัวฉันเยียบเย็น.........................ฉันเป็นคนเย็นชามากมาย..
ยามฉันใกล้เธอน่ะเป็น..เพราะคงหนาวกาย....แต่ยามมีเธอแนบกาย..กลับดีใจเหลือเกิน
...เธอคงเห็นว่าฉันมีคนรักมาก.............................ฉันเป็นคนมีคนรักมาก..
ยามเธอจะจาก..คงไม่ต้องหาความหมาย.....แต่ยามเธอจาก..ฉันกลับไม่อยากห่างเหิน
...เธอคงเห็นว่าฉันมีเพื่อนมากมาย.....................ฉันเป็นรักของเพื่อนเหลือเกิน..
ยามเธอจะไป..คงไม่ต้องบอกลา...................แต่ยามเห็นเธอเดิน..ผ่านไปใจไหวเอน
...เธอคงเห็นว่าฉันไม่คิดอะไร.............................ฉันเป็นคนไม่คิดอะไร..
ยามเธอหายไป..ยามไม่ได้พบหน้า...............แต่ฉันคงกลุ้มใจ..เมื่อมองหาใครไม่เห็น
...เธอคงคิดว่าที่เราเป็นเพื่อนกันตลอดมา.......ฉันเป็นเพื่อนอย่างที่เพื่อนควรจะเป็น..
ยามเธอมองหา..คงมีค่าแค่ให้เสียดาย..............แต่สิ่งที่ซ่อนเร้น..มันมีมากมาย
สิ่งที่เธอมองเห็นอยู่อย่างนั้น
เธอคงคิดว่าฉัน..เป็นเพื่อนธรรมดาใช่ไหม
สิ่งที่เธอคิดว่าการที่เธอจากไป
คงไม่มีความหมายสำหรับเพื่อนบางคน
ฉันเป็นคนแสนอ่อนไหว
ทุกสิ่งที่เป็นไป..อยากบอกว่าห่วงใยทุกแห่งหน
ไม่เคยแปลกใจ..ที่ทำไมไม่รู้สึกกับบางคน
เพราะสิ่งที่ฉันสู้ทน..นั้นเพื่อคนบางคนที่ฉันรักมากมาย..
29 กุมภาพันธ์ 2547 15:09 น.
พู่กันของหูกวาง
เนี่ย..เคยได้เกมส์นี้มาคราวหนึ่ง
ติดมากับคอมดึ๋งดึ๋ง..ของผม
เล่นไป..ก็สนุกได้อารมณ์..*-*
ไม่นอนไม่ข่ม..เล่นมันทั้งวัน
เล่น เล่น เล่น เล่น...*-*
ไม่กิน ไม่เก็นข้าวแล้วฉัน
วุ้ย..สนุกอะไรอย่างนี้..เกมอะไรกัน*-*
เออ รู้ Final Fantacy Taties นั่น..เข้าใจ
เล่นกะคอม..เป็น Gameboyadvance
เล่นไปนานนาน อ้าว..คอม Hang ซะได้
พอเปิดมาเล่นอีกที.เฮ้ย !! มันเป็นอะไร
Load กี่ทีกี่ทีก็ไม่ได้..เลยแสนเซ็งโคตร !!...
จากนั้นก็ลองเข้าลองเข้า
ไอ้เห่า..ทำไมทำไม่ได้ชักโกร๊ธ...!!
เข้ากี่ทีกี่ทีก็มืดแปดด้านหม๊ด !
ก็เลยชักโหด..นี่แน่ะ Delete ซะเลย.. (สะใจ ฮ่ะ ฮ่ะ..)
กะว่าจะขอเพื่อนมาใหม่
มันบอกมีแต่ Pokemon แหละใหม่แล้วเอ็งเหวย
ผมบอกว่าไม่ช๊าย..ไม่ใช่เลย
ที่บอกน่ะมันเกมส์ Final เว้ย..!! มีอ๊ะเปล่า
มันบอกไม่มีว่ะ
เอา Pokemon ไปแทนน่ะ..อย่าเฉย อย่าเฉย
แหมถ้าขาดไม่ได้..เอ็งก็ชักตายไปเลย...!!
กึ๋ย..!! เราเลยเงียบเลย..โดนมันด่าเอา (แป่ว...)
ก็ลองเล่นดู
อืม..เออ..อู้หู..!! ก็เล่นได้คลายเหงา
สนุกนะเนี่ย..มันก็สนุกไม่เบา
พอคลายเหงา..แต่ไม่เอาอ่ะ จะเอาอันเดิม..
พอดีเปิด Internet เจอเกมส์นี้
เต้นเหมือนกระดี่..!! โดนน้ำร้อนส่งเสริม
ใช่แน่แน่..อันนี้ แน่ แน่ ผม Confirm
อยาก Load แต่ไม่มีให้อ่ะ..โห่ ยิ่งเพิ่ม เซ็งโคตร..!!
แหม..ถ้ามีให้เล่นอีกทีก็ดีแสนดี
จะเล่นมันทั้งวี่ ทั้งวันโลด
อารมณ์จะได้ดีดี..ไม่โหด..*-*
ไม่โกร๊ธ ไม่โกรธ..เหมือนที่เคยเป็น (บ้ารึเปล่าวะ)
28 กุมภาพันธ์ 2547 01:25 น.
พู่กันของหูกวาง
วันนึง...ที่เธอบอกกับฉัน
เธอบอกให้เรานั้น...ลืมเรื่องที่ผ่านได้ไหม
เธอบอกเหตุผลได้เพียงหนึ่งคำ...ตอกย้ำว่าเสียใจ
เราคงไม่อาจไปด้วยกันได้...และขอให้จบเรื่องของเรา
สิ่งที่ฉันเคยทุ่มเทให้เธอทั้งหัวใจ
สุดท้าย...มันก็ได้กลายเป็นความสูญเปล่า
จะตอบเธอยังไง...เมื่อวันนี้เธอไม่ใช่คนรักของเรา
ยิ่งทำให้ฉันเจ็บและเศร้า...จนไม่อยากพูดจาอะไร
สิ่งที่ภายในใจมันเจ็บอยู่ลึก-ลึก
ไม่ใช่เธอก็คงไม่รู้สึก...ว่ามันทรมานแค่ไหน
คน-คนนึงที่กำลังจะโดนทิ้ง...เธอคงยิ่งไม่เข้าใจ
เพราะเธอเป็นได้แต่ฝ่ายจากไป...โดยไม่ทิ้งรอยเยื่อใยไว้ให้กัน
เธอจากไปอย่างไม่มีอะไรค้างคา
ง่ายดายเหมือนยังกับว่า...ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักฉัน
มันไม่ยากเย็นสำหรับเรา...ที่ให้ลืมเรื่องราวที่เคยผูกพัน
แต่เธอรู้ไหมว่าฉัน...มันสุดทนที่จะอดกลั้น...รอยน้ำตา...
คนที่ถูกบอกลากันง่าย-ง่ายอย่างนี้
หรือเพราะฉันเป็นคนแสนใยดี...ที่ไม่มีค่า
เคยคิดว่าจะรักอย่างจริงใจ...ก็โดนเค้าไล่กลับมา
ต้องกลับมาเช็ดน้ำตา...กับหัวเข่าเคียงหน้า...เพียงลำพัง...
26 กุมภาพันธ์ 2547 14:28 น.
พู่กันของหูกวาง
เพราะต่างคนก็ต่างจิตใจ
ฉันไม่อาจบังคับใคร..ให้ห่วงใยฉัน
ไม่อาจต่อรอง..เรื่องระหว่างความผูกพัน
ก็แค่เพื่อนห่าง-ห่างเท่านั้น..ที่ฉันเป็น
หากว่าใครสักคนที่เธอจะคิดถึง
เป็นฉันได้ก็คงซึ้ง..มากกว่าแค่การมองเห็น
แต่สิ่งที่ได้กลับมา..คือสายตาที่เยือกเย็น
ไม่อาจก้าวเข้าเป็น..คนของหัวใจ..
ปล่อยให้เป็นอย่างนี้..คงดีกว่า
ดีกว่าให้เธอเสียน้ำตา..เพราะฉันทำร้าย
ลืมตัวว่าเป็นแค่เศษ..เศษของคนห่างไกล
สิ่งนี้คงพอเตือนใจ..ไม่ให้ถลำเกิน
มองเธอ..ด้วรอยยิ้มของคนพ่ายแพ้
คงไม่มีทางแก้..ก็แค่..เธอจะห่างเหิน
ความรู้สึกเธอตอนนี้..เขาคงมีค่าเหลือเกิน
ค่ามากพอที่เธอจะเมิน..ไม่หันมามองเรา
ยอมให้จบแบบนี้..ก็ได้
แม้ว่าตอนสุดท้าย..ก็คือเราที่เศร้า
เดินจากไปเงียบ-เงียบ..เดินเลียบรอยเงา
ที่มันเต็มได้ด้วยความเหงา..รอให้เงารองน้ำตา..
Lovers
0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
หน้าส่วนตัว
719
