1 ธันวาคม 2546 13:45 น.
พู่กันของหูกวาง
ถ้าให้ฉันเป็นพื้นดิน
รอคอยสายน้ำที่ไหลรินจากผืนฟ้า
ให้เธอเป็นท้องนภา
มีเหล่าเมฆารุมรอบกาย
รอยยิ้มบนท้องฟ้า...
ฉันมองเห็นทุกคราไม่ว่าเวลาไหน
แต่ฉันไม่อาจสัมผัสความรู้สึกบนฟ้าไกล
ได้แต่มองอย่างอิจฉาในใจยามอยู่คนเดียว
เพราะผืนดินที่อ้างว้าง...
เหินห่างจากผู้คนที่คอยแลเหลียว
ขาดความผูกพันกลมเกลียว...
ขาดต้นหญ้าสีเขียวให้ความอบอุ่นจริงใจ
ผืนดินที่อ่อนล้า...
คงมีแต่น้ำตายามร้องไห้...
ชุ่มน้ำจากฟ้าเพียงครู่ก็เหือดแห้งไป
แตกระแหงเรื่อยไป ไม่สดใสสวยงาม
ฟากฟ้า...
ช่วยส่องแสงผ่านเมฆาที่น่าเกรงขาม
ให้ฉันได้เห็นน้ำใจของฟ้าสีคราม
ให้ผืนดินอย่างฉันได้งดงาม...ต่อไป...
1 ธันวาคม 2546 12:45 น.
พู่กันของหูกวาง
โลกนี้ไม่ได้มีไว้เปรียบเทียบ
ก็จงอย่างเปรียบตัวตนกับคนไหน
อย่าคิดว่าตัวเราไม่มีดีอะไร
อย่างคิดว่าเพื่อนของใครจะดีกว่าเพื่อนของเรา...
เพราะถ้าเรามองหาแต่สิ่งที่สมบูรณ์แบบ
ก็คงแทบจะไม่ได้เพื่อนสักคนไว้คลายเหงา
คิดจะหาคนรักที่สมบูร์สำหรับตัวเรา
ก็ต้องโศกเศร้าเพราะตัวเขาอาจไม่ได้ดั่งใจ..
สิ่งที่ตัวเองมี
จงทำให้ดี ให้สว่างสดใส
จุดประกายที่ตัวเองมี...ให้ผู้คนสนใจ
ลบภาพมายาที่หลอกลวงข้างใน...ให้หมดลง
1 ธันวาคม 2546 11:23 น.
พู่กันของหูกวาง
ความเป็นเพื่อน...
คงมีเกลื่อนตามท้องถนน
แต่จะมีไหมใครสักคน
คอยบอกว่าอดทนยามเจ็บปวดทั้งกายใจ...
ความเป็นเพื่อนแท้...
คงไม่ใช่แค่คุยเล่นกันอย่างสนุกสดใส
แต่เพื่อนคือคนที่ทิ้งช่องว่างของความสัมพันธ์ให้ห่างไกล
ในขณะเดียวกันก็ชิดใหล้ แต่พอดี...พอดี
คงไม่ชิดใกล้จนน่ารำคาญ
มีปัญหาช่วยต่อต้านไม่หลบหนี
ไม่ห่างไกลจนโหยหาเพื่อนที่แสนดี...
แต่ความเป็นเพื่อน...ที่เพื่อนมี...จะคงอยู่กับเราคนนี้...ตลอดกาล
30 พฤศจิกายน 2546 14:34 น.
พู่กันของหูกวาง
เป็นเพียงก้านของต้นหูกวาง
รอคอยแสงสว่างอย่างอ่อนล้า
เพียงสักครั้งที่ได้เปิดหูเปิดตา
หวังเพียงแตกกิ่งก้านสาขาเหมือนเดิม
แล้วจับพูกัน...
แต่งเติมความเพ้อฝันอย่างสดใส
เป็นพูกันของหูกวางด้วยความตั้งใจ
ขอเป็นส่วนหนึ่งของการให้กำลังใจของทุก...ทุกคน
หูกวางต้นนี้
ขอเติบโตอยู่ที่นี่ได้ไหม
ขอที่พักเพื่อเป็นแรงกำลังใจ
จะได้มีแรงก้าวเดินออกไป...สู่ความเป็นจริงข้างนอกร้านคอมอย่างมั่นใจ...สักที...
30 พฤศจิกายน 2546 13:20 น.
พู่กันของหูกวาง
หนึ่งเรือนของนาฬิกา ที่หมุน
หนึ่งใจที่หมกมุ่น หมองเศร้า
หนึ่งรักที่ผิดหวัง จากผู้...อื่นลา
มันจักย่อมเสียใจ ร้องไห้ทรมาน
หนึ่งเวลาที่คิดถึง ถึงเค้า
หนึ่งคนที่โศกเศร้า ห่วงหา
หนึ่งชีวิตถูกลิขิต รักเธอไม่คลาย
หนึ่งคำขอบอกเธอก่อนไป ...ฉันยังห่วงใย...และยังคิดถึงเธอ...
Lovers
0 คน เลิฟพู่กันของหูกวาง
หน้าส่วนตัว
1978
