16 สิงหาคม 2545 22:21 น.
พูห์
คิดถึงเรื่องราวมากมายที่ผันผ่าน
คิดถึงเหตุการณ์เวียนวนจนสับสน
คิดถึงวันเหงาเศร้าทุกข์ทน
คิดถึงใจคน...ที่ร้าวราน
อยากปล่อยเวลาให้ผ่านพ้น
เดียวดายอย่างคนไร้ที่พิงพัก
คล้ายจอกแหน่ล่องลอยไม่มีหลัก
กระแสน้ำซาดซัดไร้จุดหมายปลายทาง
ห่างหายไปบ้างยามฟ้าเหงา
ห่างไปเหมือนเงาลับขอบฟ้า
ห่างไกลสุดค้นหาในสายตา
ห่างสุดปลายนภาฟ้ามืดมน
ปวดหัวใจร้าวลึกเกินหยั่งถึง
รักติดตรึงซึ้งใจไม่รู้หาย
รักแล้วไยต้องถูกเผาให้มลาย
รักทำลายตัวเองได้อย่างไรกัน
เฝ้าถามไถ่...ความรักในใจตน
เฝ้าถามคน..คนรักมีบ้างไหม
เฝ้าถามหา...คำตอบออกจากใจ
เฝ้าถามใจ...ตัวเองว่ารักเธอ.....
หน้าส่วนตัว
443
