ท่ามลำเนาเขาไพรในห้วงฝัน นิจนิรันดร์ผันเวียนเปลี่ยนมนุษย์ พบนิพานสานจิตสถิตสุด เพียงหมายหยุดรุดธรรมนำจิตใจ พี่พุดคะ ภาพต้นไม้ร่มรื่นใกล้ริมน้ำนี่ ดั่งรู้ใต้จิตใจปรางเลยนะคะ ร่มเย็นเสียเหลือเกิน ในฝันของปราง ก็ต้องการ ที่จะอยู่ในที่สงบเงียบ มีเพียง แค่เรา.... อ่านหนังสือ พักกายใจที่เหน็ดเหนื่อย มานานแสนนาน เขียนเรื่องราวหรือ บทกลอน มองต้นไม้ใบหญ้า เสียงนกการ่ำร้องในพนา แค่นี้ แค่นี้เท่านั้นที่ปรางฝันถึง พี่พุดเชื่อมั๊ยคะ ฝันของปรางกำลัง ก่อร่างเกือบเป็นรูปธรรมแล้วค่ะ ปรางจะเก็บเกี่ยวความงามในบ้าน เรือนไทยแห่งนี้ ไปสร้างวิมานในฝัน เผื่อวันนั้นมาถึง ปรางจะได้มีพี่พุด อยู่ในใจเสมอค่ะ ด้วยรักพี่พุดเสมอค่ะ ปรางทิพย์ น้องปราง คะ งามคำที่ระบายรักระบายใจ มาให้พี่พุดรับฟัง และ พลอยแสนชื่นฉ่ำสุนทรีย์ใจ ไปกับน้องด้วยค่ะ คนดี.. ความฝันสมถะเงียบงามเรียบง่าย คงเป็นจริงได้สักวันค่ะ พี่พุด เอาใจช่วยภาวนานะคะ และ บางทีฟ้าอาจลิขิตให้เราได้พบกัน ได้มานอนในเรือนดอกไม้หอมนับดาว พราวพรรณรายด้วยกัน ฉันท์น้องพี่ ที่แสนมีความปรารถนาดี อย่างงดงามจริงใจค่ะ พี่พุดขอพลีกำนัล น้องด้วยเรื่องรักรจนา สายใจเจ้าพระยา.! ไพล.. ในชุดผ้าลินินสีขาวยาวกรอมเท้า เปิดไหล่ล้ำกลมกลึง ให้เห็นผิวสีน้ำผึ้งรวง รายรอบคอจับจีบรูดระบาย ผูกเป็นโบว์ ปล่อยชายพลิ้วไหวสะบัดลม..ยามย่างเยื้อง หมวกลายลูกไม้ สีขาว ขับเรียวหน้าละออ เนียนละมุน งามสะอ้านหวานจับใจ แสงอาทิตย์ยามสนธยา ทอทอดสาดส่องต้องเรือนผม จน.. เป็นประกายสีน้ำตาลทอง เจิดจ้าจรัสมลังเมลือง ไล้เรียวหน้าดั่งทองทา.. รองเท้าผ้าใบสีขาว รอบข้อเท้าคือสร้อยทองเคงามเรียบ มีเพียงเสียงกังวาน กรุ๊งกริ๊ง กระทบกันเบาเบา แสนเสนาะ...ยามเธอก้าวเดิน ไพล..ก้าวลงเรือ ข้ามไปยังอีกฝั่งฝันเจ้าพระยา ยามอาทิตย์เริ่มลาลับลา ทิ้งแสงสวยเศร้าส้มสุกทั่วทั้งท้องนภา แล.. ท้องน้ำราวอาบด้วยมนตราของทองคำ ทาทาบอาบเปลวระยิบระยับ ไพล.. ทอดสายตาซึมซับรับซาบซึ้ง ที่.. กำลังลึกล้ำถึงด่ำดื่ม ให้สายน้ำ ซอนแทรกฉ่ำหวาน ระรินละล่องเข้าครองเนื้อใจนวล ยิ้มหวานตรงเรียวปาก ให้กับคนขับเรือ เพราะเที่ยวนี้มีเธอข้ามมาเพียงลำพัง กับ.. ค่าโดยสารข้ามฝั่งที่ราคาแค่สองบาท ตั้งใจว่าให้คุ้มค่าน้ำใจ ค่าน้ำมัน เธอ คงจะวางเงินมากกว่าจำนวนนั้น โดยมิหวังเงินทอน และ.... ทุกคราที่เธอข้ามา ณ.เกาะเล็กๆแห่งนี้ ซึ่งเป็นเกาะ ที่สามารถมาซุกซ่อนสุขทุกข์ ซึ้งเศร้า เคล้าคลุกงานงาม เครื่องปั้นดินเผา ที่เลืองชื่อฝีมือชาวมอญ ละเมียด ให้ลืมโลกจริงไปชั่วขณะ ที่มากเรื่องร้อยราว มากเศร้ามากสุขมากคน หมุนวนหมุนเวียนซ้ำๆซากๆ.. ไพลจะเดินเดียวดาย นั่งริมฝั่งชลใต้เงาไม้ ดูลำน้ำลำนำเจ้าพระยา เฝ้าเห่กล่อมหลอมดวงใจ...หอมดวงใจ.. ดู.. บ้านเรือนไทยริมน้ำ ที่พาให้หลับตาตามฝันไกลไป ถึง.. อดีตอันเรืองรุ่งต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ที่คงงามเรียบง่ายสงบสบาย และ คงเหมือนฉากในละครดัง ในยามนี้ทางช่องเจ็ดสี เพื่อให้อบร่ำดวงใจ ใสเย็น ให้ผู้มองเห็นงามง่าย ได้ชิดใกล้การใช้ชีวิตกับสายน้ำ และความสะมุนละไม กับ ธารน้ำรักน้ำใจที่ยังระรื่นชื่นฉ่ำ ไหลเอื่อยอ่อยลอยละล่อง ราวแดนหิมพานต์.. เป็น ธารน้ำใจระรินร่ำที่ยังมีเยื่อใยผูกพัน เชื่อมโยง ดั่งลำนำลำน้ำแห่งชีวิต ไพล..จะแวะเวียนซักถาม ถึงงานดินงานงามดิบนี้ ที่ ต้องเสกสรรปั้นแต่ง แฝงปรัชญาในการรักษาใ ห้ดำรงคงอยู่คู่ชีวีคนไทยมากมี มากมายที่รู้คุณค่า ที่.. ผ่านตาผ่านสมองสองมือ คู่ใจคู่บ้านมานานหลายชั่วอายุคน ฝีมือปราณีตแฝงเสน่ห์เนียนละออ พ้อหาให้ดวงใจคนชม คนรุ่นหลังคนรุ่นใหม่ ผู้กำลังหยั่งรากฝังลึก อิงเทคโนโลยี่ หันกลับมามองที่หัวใจแสนดี ที่.. คิดงามคิดเป็นอย่างผู้เข้าถึง.. ในงานงามศิลปะอันประณีตนั้น ไพล..น้ำตาซึมทุกครั้ง เมื่อไปยืนซึมซับ ช้างปั้นตัวจิ๋ว ที่ปั้นด้วยฝีพระหัตถ์ของ *สมเด็จ พระเทพรัตนราชสุดาสยามราชกุมารี.* ที่.. ทรงประทานไว้ให้ที่บ้านช่างปั้น ให้รำลึกนึกถึงจดจำ ว่าวันหนึ่งได้เสด็จมาเยี่ยมและ ฝาก ผลงานเลอล้ำค่าเลิศล้ำใจไว้ให้รำลึก นึกถึงทุกคราคราว ในพระกรุณามหาธิคุณ จากน้ำพระทัยที่ใสงาม ที่ทรงมากพระปรีชารอบด้าน และ ทรงมีพระทัยงามติดดิน ผ่านงานที่ใสบริสุทธิ์ ราวหยาดน้ำค้างพร่าง จากผืนฟ้าลงสู่พสุธาทุกถิ่นที่ ด้วย พระเมตตา บารมีไปทุกหย่อมหญ้า อย่าง.... ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง เพื่อ.. ให้ผืนดินไทย ผืนดินทอง ของเรานี้ ให้มีแต่ ความงามสงบร่มเย็นเป็นสุขอย่างทั่วถึงกัน...ตราบนานนิรันดร์ ................. สายน้ำไหลล่อง คิดถึงบทเพลงนี้ ที่กำลังดังก้องกึกในใจดวงนี้ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song25.html ลุ่มเจ้าพระยา..... ลุ่มเจ้าพระยาเห็นสายธารา ไหลล่อง เพียง แต่มองหัวใจให้ป่วน น้ำไหลไป มักไม่ ไหลทวน ชีวิตเรา ไม่มีหวน ไม่กลับทวนเหมือนกัน เรา เกิดมา ผูกใจรัก กันดีกว่า เพราะว่าชีวา แสน สั้น เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิดมั่น จง ผูกพันรักกันด้วยใจ ขอจงเป็น เหมือนเช่น นกไพร ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่กัน เรา เกิดมาผูกใจรัก กันดีกว่า เพราะว่าชีวา แสน สั้น เรา อย่าได้ สะเทือนหัวใจต่อกัน ทิ้งชีวิตอัน สุขใจ อย่าแตกกันเลยรักไว้ชมเชย ชิด มั่น จง ผูกพัน รักกันด้วยใจ ขอจงเป็น เหมือนเช่นนกไพร ที่เหิรบินคู่กันไป หัว ใจ คู่ กัน... ............. หัวใจนวลดวงน้อยนี้ กำลังฉ่ำ กำลังสดชื่น อย่างแปลกประหลาดพิลาสพิไล ยามที่ไพล.. เดินเข้าไปในโบสถ์ พร้อม ดอกไม้ไทย ใส่กระทงใบตอง พร้อม พวงมาลัยหอมงาม ที่ไพลเลือกมาผสานล้ำลึก ให้จรุงแจ่มจรัสใจ ในการ นำมาบูชาพระ กราบพระ โบสถ์เก่า หลังงามนั้น กำลังซ่อมแซมทุกบานหน้าต่าง ให้.. ช่างมาเขียนลายที่หลุดลอก มี องค์พระนอน สมัยอยุธยา ในท่าสิริไสยาสน์ งามจนอิ่มใจเอิบงาม โอษฐ์แย้มยิ้มด้วยพระเมตตาธรรม พระพักตร์เปี่ยมกรุณา จน.. ไพลน้ำตาซึม กับสายพระเนตรอับโอบเอื้ออ่อนโยน ไพล.. ทรุดตัวลงนั่ง น้อมมโน ดื่มด่ำ ด้วยศรัทธา แล้ว.. ก้มลงกราบนิ่งนาน เย็นมากแล้ว .. นกกาเริ่มจ๊อกแจ๊กโผบินกลับรัง คืนรัง ลำแสงสนธยา ลอดผ่านบานหน้าต่างที่แง้มบานไว้ แสงสีทองส่องสว่า งสาดจับไปที่พระพักตร์ผุดผ่อง ดังพุทธะ พาให้กลางใจสว่างไสวลดมืดมน ชั่วหลับตา.. ไพลราวย้อนหลังไป ในอดีตอันเรืองรุ่ง แว่วเสียงสังคีตดีดกล่อม หวานแว่วแผ่วเบามากับลำน้ำลำนำเจ้าพระยากับ ลมรำเพย เย็นร่ำฉ่ำหวาน ผ่านในอณูนึก... ไพล.. เงยหน้าขึ้นมา พร้อม..... หยาดน้ำตาพร่างรินสิ้นสาย....!
แลไกลไปสุดขอบฟ้า พสุธางามไสวในใจขวัญ เงียบงามสงบสุขนิรันดร์ ทิวาวันราตรีหวานนานเนา ในเดียวดายดอกไม้ไหว ดวงใจหมดสิ้นความเหงา ธรรมชาติพฤกษ์ไพรลำเนา ร่มเงาแมกไม้สายธาร ลบลืมเลือนลาโศก ธรรมดาโลกผันผ่าน เศร้าสุขทุกข์ร้าวราน หวานหวังสิ่งใดเล่าหนาวมนุษย์ ปิติธรรมล้ำเลอค่า ภาวนาเพียรพบสิ้นสุด หยุดคิดยึดมั่นสู่วิมุติ พบพระพุทธ ณ กลางใจ ไปตราบกาล...!
นิทราใต้ร่มไม้มิ่งมณี ริมมหานทีสรวงสวรรค์ ท่ามเรียวรุ้งแสงตะวัน หลับฝันในอ้อมกอดยอดดวงหฤทัย นางไม้กล่อมเห่อย่าเหว่ว้า ปวงเทวาพิทักษ์ยามหลับใหล คนธรรพ์บรรเลงคีตไพร ประโลมใจนวลนางกลางลำเนา แดดทองทอทอดผ่านยอดไม้ โลมไล้ร่างรักอย่าพักเหงา ลมลูบจุมพิตแผ่วเบา งามเงาเนื้อทองผ่องพราย นิมิตพร่างพราวราวสายรุ้ง ดาวรุ่งราตรีสว่างฉาย ลาเลือนโลกจริงเดียวดาย มาดหมายลอยเหนือโลกลบโศกตรม....! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song198.html ปรารถนา หากแม้นเลือกเกิด เองได้ คนทุกคนเลือกเกิดอย่างไร ตามใจเขา ปรารถนา แต่ตัวฉัน นั้นขอตั้ง สัจจะวาจา ถึงชาตินี้ ชาติหน้า ปรารถนาเกิดมาใกล้คุณ หากร้อนผิวกาย ใจระทม ตัวฉันยอมเลือกเกิดเป็นลม เฝ้าลูบชมเนื้ออ่อน ละมุน หากหนาวนัก ขอเอารัก วางไว้เป็นทุน ขอเกิดมา เป็นผ้าอุ่น เกิดเป็นหมอนหนุน สำหรับนาง อยากเกิดมาเป็น สีแดง แต้มแต่งสองริมฝีปากคุณ อยากเกิดเป็นแป้งหอมกรุ่น ลูบไล้เนื้ออุ่น สองปราง อยากเกิดเป็นสร้อยห้อยคอไว้ อยากเป็นดอกไม้ที่ทัดหู อยากอยู่ร่วมหอ ไม่ห่าง จะขอเป็นแหวนสวมก้อย เป็นกำไรสวมใส่มือน้อย เกิดเป็นรอยรับบาทของนาง อยากแนบเนื้อ ขอเป็นเสื้อสวมใส่สรรพางค์ ขอเกิดเป็นหมอนข้าง เพื่อนางนวลน้อง ได้กอดนอน...
วนาไพรแตกช่อรอดอกฝน นวลกมลหอมงามในท่ามฝัน แมกไม้สะท้อนแดดในแวววัน แสงสวรรค์ส่องพร่างสว่างพราย แย้มยิ้มพริ้มเพรากับเงาฟ้า กับพสุธาทองในปองหมาย เรียวรวงระบัดเริงร่าย รอสายพิรุณเมตตา ดวงดอกไม้อรชรอ่อนหวาน ผลิบานหวานแจ่มทั่วหล้า ลบแล้งโลกโศกมายา สอนค่าชีวิตนิจนิรันดร์ สายลมแสงแดดกู่ก้อง เรียกร้องสองเราสู่ขวัญ ป่าเขาลำเนาไพรแสงตะวัน งามจันทร์วันเพ็ญเด่นดวง ทิพย์เทวีแห่งไพรพฤกษ์ ล้ำลึกในท่ามวิมานสรวง ไหว้วอนเทพเทวาทั้งป่าปวง รักชื่นทรวงเคียงข้างอย่าร้างแรม...! ............................... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4867.html น้ำตาลาไทร ลาแล้วแก้วตา สัญญาให้ไว้ยังจำ บุญหนีบาปนำ พี่มาไม่เจอนวลนาง ทั่วถิ่น พนาตามหาหมดทาง เจ้าทิ้งสัญญาหรือนาง พี่อ้างว้าง อารมณ์ นางไม้แม่เอย ไยเฉยให้ช้ำวิญญา นวลน้องไม่มา ยิ่งพาอุราระบม หรือเจ้า เขาไพรบังไว้ซ่อนชม ข้าขอจอมไพรพนม ยอมสิ้นลมบวงสรวงจอมไพร เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม เทพารักษ์ ร่มไทรสาขา อุ้มสมพานางน้องมา ให้ข้าเถิดหนาพระไทร มีน้ำตา ข้าหลั่งรินจากใจ ขอหลั่งไว้ ล้างเท้าเทวดา ขอหนุนตักนาง จนสางอรุโณทัย ยอมแม้สิ้นใจ เซ่นสรวงแด่ปวงเทวา คอยเจ้า แม้เงาไม่เห็นเจ้ามา พี่นี้มีเพียงน้ำตา รินหลั่งลารากไม้ไทรงาม...
แม่จ๋าลูกคิดถึง ลูกคะนึงทุกเช้าค่ำ ทุกงามให้ในทรงจำ น้ำค้างคำสัจจะใจ แม่จ๋าขอซุกซบ ในอ้อมอกบริสุทธิ์ใส อบอุ่นละมุนละไม สร้อยสายใยภักดิ์ผูกพัน แม่จ๋าทิวาผ่าน กี่กัปป์กาลในอ้อมขวัญ หลอมจิตเรานิรันดร์ หลับตาฝันวันเยาว์วัย แม่จ๋าขอหนุนตัก เอนอิงพักแล้วหลับไหล มั่นคงและปลอดภัย ทั้งกายใจฝากชีวี แม่จ๋าจูบมือแม่ แทนรักแท้หาไม่มี ที่ใดในโลกนี้ เท่าความดีแม่เมตตา แม่จ๋าขอ ถักร้อยสร้อยดอกไม้ พลีมอบให้มิ่งขวัญหล้า หนึ่งในทรวงดวงชีวา สอนซึ้งค่าสายน้ำนม....! ลูกซึ้งค่าสายน้ำนม...! ................................ http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=69 อิ่มอุ่น อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1969
