1 มิถุนายน 2552 17:57 น.
พุด
จากเนินผาแลละลิบลงเบื้องล่าง
มนุษย์ต่างเวียนว่ายสายธารฝัน
เรียนรู้โลกโศกเศร้าหนาวนิรันดร์
แท้วนวันวนวัยในวังวง
เดียวดายหน่ายนึกล้ำลึกนัก
เบื่อรักเบื่อรอกิเลสหลง
พาจิตดวงใสใจดวงงามคิดพะวง
อยากเดินตรงสู่เส้นทางร้างไร้ใด
ลำพังนั่งเฝ้าดูละคอนสอนชีวิต
หยุดคิดหยุดปรุงแต่งแย่งสิ่งไหน
แค่เพียรเจริญสติภาวนารักษาใจ
ต่อสายใยกุศลพ้นแรงกรรม
หยาดน้ำตานางฟ้าระรินหลั่ง
ราวจะสั่งคำลาอย่าครวญคร่ำ
ไม่ช้านานหวานฤาตรมในรอยจำ
ผ่านคืนค่ำรออรุณรุ่งอาทิตย์อุทัย....!
............................................