หัวใจใครสีแดง สีที่แรงรักชาติศาสนา สีที่เทิดพระมหากษัตรา สีอยากให้ฟ้าเมืองไทยประชาธิปไตย สีเหลืองก็แสนรัก งามยิ่งนักแสงสงฆ์ไสว สีที่ศรัทธาเหนือดวงใจ สีเหลืองแทนหยาดน้ำพระทัยองค์ภูมี หากแท้แล้วไม่มีสีดีที่สุด เราต้องหยุดเข่นฆ่าเพราะบ้าสี นั่นก็พี่นี่ก็น้องจ้องตบตี คิดให้ดีก่อนแบ่งแยกจนแหลกราน สิ้นชาติวันใดจะรู้สึก ไร้สำนึกมัวแต่จะล้างผลาญ อยากให้มีสงครามเหมือนเพื่อนบ้าน ตายเป็นล้านแล้วไงใครชนะ...! จารจารึก..บทกวี..พลีเลือดภักดิ์...!!! จารจารึกบทกวีด้วยสายน้ำตา ท่วมวิญญาญ์วิปโยคโศกใหญ่หลวง โลกที่แลเห็นในใจดวง ผองไทยปวงเข่นฆ่าไร้สามัคคี จารจารึกบทกวีด้วยหยาดเลือด เซ่นสังเวยแผ่นดินเดือดสิ้นศักดิ์ศรี ไร้ปัญญาไตร่ตรองเราน้องพี่ เฝ้าต่อตีประทุษร้ายหมายเพียงชัย ชนะบนทรากปรักหักพังกระนั้นหรีอ ให้โลกลือแพ้พ่ายอายถึงไหน อัปยศหมดสิ้นแล้วความเป็นไท ทุกดวงใจดั่งเลือดรินทรมา กรานศิระพลีดวงจิตอธิษฐาน ให้ภัยพาลพ้นผ่านเมตตาฟ้า ให้แผ่นดินทองยังดำรงคงอิสรา เปิดดวงตาผู้มืดมนพ้นบ่วงเวร...!!
คงไม่นานแล้วหนาขวัญลาล่วง สู่แดนดวงดอกปาริชาติทิพย์สวรรค์ สถิตทอดเคียงเทพเป็นนิรันดร์ ดั่งคำมั่นอธิษฐานสัจจวาจา พลีมาลัยบูชาหน้าพระพุทธ สู่วิมุตติดั่งหมายไร้สิ้นปรารถนา เพียรบำเพ็ญบุญปิติภาวนา เหนือศรัทธาสู่แดนฟ้ามิ่งมณี ทุกลมหายใจแสนดีที่ฟ้ามอบ เพียรผลิชอบสร้างบุญกุศลศรี ให้จิตงามกระจ่างแจ่มทำความดี ทุกนาทีพลีชีพชอบประกอบธรรม รอเวลาสร้างกระท่อมดินลบสิ้นโศก ทิ้งทางโลกย์เจริญสติทุกเช้าค่ำ ดอกปัญญาตามรอยพระพุทธนำ นี่คือคำตราไว้มิหมายลืม...! ..........................................
นางฟ้าในดวงใจจากแดนดินฟ้าจรดทราย ได้ส่งภาพงดงามเหล่านี้มาให้ ซาบซึ้ง ตรึงตราใจ พุดพัดชา รักภาพผู้หญิงที่กำลังนอนเอนอิงอ่านหนังสือ ที่ประดุจดั่งชีวีวันฝันปรารถนา ความเงียบงามในท่ามธรรมชาติ อิสระเสรีของม้าป่าที่กำลังเผ่นโผนด้วยพลัง ภาพฝันในท่ามม่านเมฆรุ้งเรียว ภาพดายเดียวหากงดงาม กับสายธารที่กำลังไหลระริน อย่างช้าช้า ช้าช้า และ.. จึ่งนำมาให้ยลแย้มแตะแต้มนวลใจ ทุกดวงใจให้สงบสว่างไสวเต็มไปด้วยพลัง แห่งฝัน ฝัน ฝัน ไปด้วยกันนะทุกดวงใจ หลับตาสิ... แล้วติดปีกใจไปสู่แดนดินแห่งวิมานไพรพฤกษ์พง... เพื่อดำรงรักษ์ รัก ตราบนิรันดร์ หลับตาสิดวงใจ... ติดปีกไพรสู่แดนดินแห่งความฝัน นำดอกน้ำค้างมาถักร้อยสร้อยกำนัล น้ำผึ้งจันทร์แทนเสน่หามาวาง ทุกงดงามในท่ามโลกแล้งไร้ เพียงพึงหมายตราจำแจ่มกระจ่าง ทุกดายเดียวเปลี่ยวเหงาแลอ้างว้าง ขวัญเคียงข้างเสมอไปในห้วงกาล ดวงดอกไม้ทั้งโลกโลมลูบร้อน ให้เพลาผ่อนผันผ่านหวานกว่าหวาน หากทุกสรรพสิ่งแท้ที่จริงใช่ทนนาน ฟ้าบันดาลดินดลวนเวียนกรรม หลับตาสิที่รัก.... ให้ธรรม ทายทักระรินร่ำ ดั่งหยาดน้ำทิพย์เฝ้าพรมพรำ ดับมืดดำรู้วางว่างสร้างรอยบุญ..!
แม่นวลละอองดวงดอกไม้กลีบบาง รอฝนพร่างพรายพรมห่มกลีบฝัน มิ่งมณีประโลมหล้าเป็นนิรันดร์ ปลุกใจขวัญให้อิ่มงามยามแย้มยล ธรรมชาติแห่งสีสันสร้างวันสวย ละไมด้วยเมตตาฟ้าดินสิ้นทุกหน ปลอบประโลมใจให้หอมเอื้อเกื้อกมล บันดาลดลหวานละไมใจงามเย็น ทั้งแมกไม้สายธารวิมานพฤกษ์ สร้างล้ำลึกซึ้งค่ากว่าตาเห็น สอนสัจจะให้ยอมรับชีวิตเป็น มิละเว้นผู้ใดในพสุธา รับหวานหอมหลอมละลายหมายสอนธรรม เฝ้าพรมพรำนวลเนื้อใจใสมากค่า ชีวีเราแสนสั้นวันพรากลา ซาบซึ้งค่า.. สวรรค์วันนี้ที่ใช่ไกล..ที่กลางใจ..!
เดือนดอกไม้บาน ฤดูร้อนมาเยือนแล้ว ทุกถนนหนทางสองฟากฝั่ง จะเต็มไปด้วยสีสันหลากหลาย ของพวงดวงดอกไม้บานหวานแฉล้ม แตะแต้มนัยน์ตาแช่มช้อย ห้อยนวลกลีบบางพร่างพราย หมายประชันขันแข่ง แย่งกันอวดสวยอวดสี ประดับฤดี ประดับ ประทับใจ ทั้งถนนในเมืองหลวงแลในพงไพร ที่.. พุดพัดชาได้พาดวงใจติดปีกไปสัมผัส ความงามงดอันแสนบริสุทธิ์ใส ให้หัวใจอ่อนไหวอ่อนหวานประมาณกัน ประมาณนั้น.... เพิ่งกลับจากเมืองกาญจน์ ไปนั่งทานข้าวริมแม่น้ำแม่กลอง ดูผักบุ้ง ผักตบชวาลอยล่องมาตามกระแสน้ำ ในเวิ้งน้ำอันงามเงียบนั้น งดงามด้วยความเป็นธรรมชาติดิบเดิม ภาพเรือหาปลา ที่ลอยลำ ภาพฉากหลังที่คือภูเขาตระหง่าน ใครบางคนบอกว่าข้ามเขาไปอาจจะเป็น ประเทศพม่าแล้วก็ได้ แต่.. พุดพัดชาว่าคงไม่ใกล้ขนาดนั้น พุดพัดชาคงไม่เล่าถึงวัดวาบนภูเขา กับเจดีย์ที่จรัสเจรืองในท่ามแสงตะวันลา เน้น..เล่าถึงดวงดอกไม้นานา จะดีกว่า.. ที่ดวงตาดวงใจได้สัมผัส และ.. ที่แลชัดเห็นชื่น ฝากรื่นรมณีย์แด่ดวงใจอย่างที่สุด เห็นจะเป็นคูนกับตะแบก ที่ฟ้อนอ้อนอวดสวยตลอดทาง สังเกตดวงดอกคูนจะงามแผกแตกต่าง ตรงพวงดอก พวงดอกที่พรายฟ้อนอ้อนอร่าม *เหลืองทองพรายพราวราวสายฝนสีทอง* ไปทั้งสองฟากถนนนั้น จะมีพวงละเมียดละเอียดละออต่างกัน บางพวง กลีบดอกจะเล็กๆดูอรชรอ่อนหวานกว่า พวงที่กลีบดวงดอกใหญ่ อาจจะเป็นเพราะดูละไมละมุนมากกว่า ส่วน.. ตะแบก แบกรานหวานเศร้าซมเล่าไซร้ ก็สักใช่จะมีเพียงม่วง ม่วงเดียว หากพราวพรายพรรณรายไปด้วย ม่วงเข้ม ม่วงอ่อน ม่วงอมชมพูประปราย สลับสีคละเคล้าพร้อยฝันพันกันไปทั้งต้น แถววิมานไพรของพุดพัดชา กับวิมานลอยฟ้าของ บุรุษแห่งสายธาร งามตระการหวานระทมระทวยด้วยดวงดอกตะแบก บานชดช้อย อ้อยสร้อยฝากละไมละมุน สะพรั่งพรึบ ราวนึกนัดรวมรานหวานอมโศก ให้ลืมโลกหลงลวงแล้งไร้ไปชั่วกาลขณะ.. ทุกยามเย็น.... พุดพัดชา จะเดินออกกำลังกาย ดวงตาหมายมองท้องฟ้าที่ฟ้าจะสวยมาก เคยไปยืนตื่นตาดูฟ้าสวยเศร้า ราว.. ฉากละครที่แปรสีทุกๆนาทีให้ตื่นตาตื่นใจ มีทั้งสีชมพู แดง ม่วงคราม ส้มหวานอมเทา เลื่อมเสลา ในเงาเมฆที่ซ้อนสลับสล้าง ให้ดวงใจพร่างพรายฝัน อันไม่มีวันสิ้น ในเส้นทางสายดวงดอกไม้บาน ได้ใช้สายตาพาสายใจผ่อนพัก ให้ใจดวงอรชรอ่อนหวานสัมผัส งามอันล้ำลึก.... บางบ้าน มีโมกขาวพราวพรายไปทั้งต้น บางบ้านมีชวนชม มีบานชื่น ดาวเรือง มีปีบ มีลั่นทม ที่ให้หอมดม อวลเศร้าเคล้ามากับสายลมในยามค่ำ และ ที่สำคัญ... ทุกดวงดอกไม้บานหวานฉ่ำนั้น ได้ระร่ำรินปลอบประโลมใจ ทุกมวลชีวิต... ให้มีสิทธิ์สัมผัสงามได้เท่าเทียมกัน เพียงเปิดใจ...ไฉนเลย....!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1811
