2 ธันวาคม 2551 16:49 น.
พุด
ราตรีนี้ พระจันทร์กำลังยิ้มอยู่ริมฟ้า
ลบรอยโศกในพสุธายังมีฝัน
งามแสนงามมหัศจรรย์
ลืมรอยหวั่นหวาดกลัวทั่วแผ่นดิน
เทพีจันทร์แย้มสรวลสอนสัจจะ
ให้ลดละอัตตาตนเสียให้สิ้น
มายาโลกโศกสุขน้ำตาริน
เพียงธุลีดินสร้างศรัทธาค่าแห่งคน
เกิดเจ็บตายหมายรออยู่
ตามจิตรู้วัฏฏอย่าสับสน
ไม่ช้านานดอกไม้รานร่วงปรายปน
ก่อกุศลกระจ่างจิตนิจนิรันดร์
ตามรอยพระพุทธองค์
อย่าเวียนหลงวนว่ายหมายเพียงฝัน
กระจ่างแจ้งสงบงามรู้เท่าทัน
รอถึงวันดินกลบหน้าลาโรงละคอนมายาชีวิต......!!!
1 ธันวาคม 2551 13:11 น.
พุด
จารจารึกบทกวีด้วยสายน้ำตา
ท่วมวิญญาญ์วิปโยคโศกใหญ่หลวง
โลกที่แลเห็นในใจดวง
ผองไทยปวงเข่นฆ่าไร้สามัคคี
จารจารึกบทกวีด้วยหยาดเลือด
เซ่นสังเวยแผ่นดินเดือดสิ้นศักดิ์ศรี
ไร้ปัญญาไตร่ตรองเราน้องพี่
เฝ้าต่อตีประทุษร้ายหมายเพียงชัย
ชนะบนทรากปรักหักพังกระนั้นหรีอ
ให้โลกลือแพ้พ่ายอายถึงไหน
อัปยศหมดสิ้นแล้วความเป็นไท
ทุกดวงใจดั่งเลือดรินทรมา
กรานศิระพลีดวงจิตอธิษฐาน
ให้ภัยพาลพ้นผ่านเมตตาฟ้า
ให้แผ่นดินทองยังดำรงคงอิสรา
เปิดดวงตาผู้มืดมนพ้นบ่วงเวร...!!
1 ธันวาคม 2551 12:44 น.
พุด
เป็นความเศร้าเกินบรรยายร่ายออกมาให้สิ้นโศก
แลเห็นโลกแลเห็นไทยดวงใจหมอง
วิบากซ้ำกรรมซัดแผ่นดินทอง
สังเวยผองแด่ดวงใจผู้มืดดำ
ฟ้า..เคยงามกระจ่างสว่างไสว
หยาดแล้งไทยด้วยสายพิรุณร่ำ
ทุกระแหงเบิกบานรวงระบำ
ให้ดื่มด่ำสงบสุขทุกธุลี
แดนดำรงข้าวในนาปลาในหนอง
เลี้ยงไทยผองอิ่มอุดมทุกถิ่นที่
มิ่งมงคลยอดพระรัตนตรัยขวัญชีวี
ฉัตรมณีดั่งดวงแก้วประดับใจ
คุ้มเกล้าจากร่มกษัตรา
มากเมตตาเกินกว่าแผ่นดินไหน
ได้ภาคภูมิสมค่าแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองแผ่นดินไท
แล้ว..ทำไม..มาทำลาย..ให้..อายนัก...!!!!!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1918
