คืนสู่ความเดียวดายในทุ่งกว้าง ดอกรักร้างแรมรอนสิ้นอ่อนหวาน เพียงดอกรักร้อยสร้อยเสน่หาเคยผลิบาน ใช่ยาวนานราโรยโปรยคืนไพร แค่สัจจะน้อมนำมาล้ำลึก เตือนรู้สึกเตือนจิตรู้สู่ธรรมไสว พบคำว่ารักคือทุกข์ทุกข์คือรักนะดวงใจ ยอมจากไปดีกว่าจากตายมิหมายคืน จึ่งหันหลังหวังครั้งนี้ถึงที่สุด ให้จิตหยุดเลิกฝันใฝ่รอรักชื่น ภาวนาทุกคืนค่ำรู้กล้ำกลื้น รู้ทนฝืนอยู่ลำพังสิ้นหวังใด เดินเดียวดายพรายหอมดวงดอกหญ้า แม้นเหว่ว้าแค่ไหนใจสวยใส ด้วยปล่อยวางมิยึดมั่นโซ่สายใย จิตมิไหวใจมิหวั่น กับฝันตรม ..กับลมลวง....กับคนลวง....!
ลึกซึ้ง..ในทุกสรรพสิ่ง งามนิ่งในจิตนึก งามเศร้าได้รู้สึก ล้ำลึกเกินบอกใคร ลึกซึ้งสายลมพราย ต่อสายธาราระรินไหล ต่อดินหอมณ แดนไพร ต่อดวงใจยามลึกซึ้ง ลึกซึ้ง..ดวงดอกไม้ ยามสยายกลีบรัดรึง ลึกซึ้งใครคนหนึ่ง ให้คะนึงพันธนา ลึกซึ้ง..เพียงลึกซึ้ง อย่าให้ตรึงตรมเหว่ว้า ลึกซึ้งแค่มายา ปรารถนาลวงบ่วงใจ ลึกซึ้งจึงควรลืม อย่าหลงปลื้มไปหวามไหว ลึกซึ้งแค่ผ่านไป สัจจธรรมใจ....ใดจีรัง ลึกซึ้งให้รู้ทัน อย่าไปฝันอย่าไปหวัง อนัตตาอนิจจัง ให้จิตสั่ง...แค่รู้สึก แค่ลึกซึ้ง..ลึกซึ้ง...!
สุดปลายทางสายรุ้งอันพริ้งพราว คือสะพานดาวระยับฟ้า อนันตกาลเวิ้งฝันไร้เวลา วิมานนภาเหนือหล้าจักรวาล หยุดฝันใฝ่ในอนาคต รักงามงดปัจจุบันแสนหวาน ใต้ดวงดาวพราวระย้าโปรยหว่าน คือสายธารเพชรพร่างณ..กลางใจ ยามมีเธอและฉันเกี่ยวก้อย รัดร้อยในอ้อมฝันสวรรค์ไสว โลกทั้งโลกดูราวหยุดหมุนไป ยามหลอมใจรวมรักภักดิ์นิรันดร์ เงียบงามในท่ามความสุข สิ้นระทมทุกข์ใดในโลกฝัน ลอยล่องท่องไปในมิติมหัศจรรย์ ตราบกาลกัลป์มั่นคงในรักเรา..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3337.html คู่ทาษ ขอครวญคำ ข้ามฟ้าลอยมาแด่เธอ น้ำคำวอน คลั่งเพ้อละเมอจากใจ รักเราสอง สัมพันธ์ แต่รักนั้นอยู่ไกล เฝ้าหลงอาลัย ร้องครวญไป ฝากหัวใจลอยล่อง ขอปรานี พี่หวัง จงฟังพี่ครวญ เสียงในใจ ไห้หวล รัญจวนหม่นหมอง รักเราเอ๋ย แม้ไกล แต่หัวใจประคอง พี่หวัง ใจปอง เนื้อนวลทอง ใฝ่รักปองบูชา เป็นกะลาให้ถือ แม้เธอคือขอทาน เป็นบัลลังก์ตระการ แม้เธอเป็นนาง พญา เป็นโลงทอง รองรับแม้ดับชีวา เป็นวิมานผ่านฟ้า แด่เทพธิดา นงคราญ รัก เราเป็น เช่นเหมือนดาวเดือน เด่นตา แสงเรืองรอง ส่องฟ้าอาภาเบิกบาน แม้ชีพสูญลับไป แต่รักไม่แหลกราญ ให้สองวิญญาณ สิงสราญ อยู่วิมานดาวเดือน เป็นกะลาให้ถือ แม้เธอคือขอทาน เป็นบัลลังก์ตระการ แม้เธอเป็นนาง พญา เป็นโลงทอง รองรับแม้ดับชีวา เป็นวิมานผ่านฟ้า แด่เทพธิดา นงคราญ รัก เราเป็น เช่นเหมือนดาวเดือน เด่นตา แสงเรืองรอง ส่องฟ้าอาภาเบิกบาน แม้ชีพสูญลับไป แต่รักไม่แหลกราญ ให้สองวิญญาณ สิงสราญ อยู่วิมานดาวเดือน...
ยังคงนั่งตรงนี้ณ..ที่เก่า กับรอยเงาเจ้านกไพรในใจขวัญ ยังซื่อสัตย์มั่นคงตราบนิรันดร์ กับภารกิจสานฝันมหัศจรรย์รัก โลกสองเราหลอมรวมกันวันนานเนิ่น เกินกว่าเกินใครจะรู้มาเนานัก เพราะปาฏิหารย์ฝันอันยิ่งใหญ่จากใจภักดิ์ สายใยรักจึงถักถ้อยสร้อยอักษรา แม้นสายน้ำรักนิรันดร์ผันแปรสาย มิสิ้นไร้ทางสายดวงดอกไม้เสน่หา ยังรอวันเจ้านกไพรพเนจรคืนรังมา เป็นขวัญหล้าเมตตาโลกดับโศกชน ฝากบทกวีพลีหอมให้จากใจดวงพิสุทธิ์ ดั่งน้ำค้างบริสุทธิ์ทุกแห่งหน ปลอบประโลมทุกดวงใจใสงามหวานกมล รู้ค่าคนค่าแห่งพลังรัก..จักหมุนโลกให้งดงาม...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song219.html เดือนต่ำดาวตก เดือนต่ำดาวตกเสียงนกละเมอ เผลอร้องกลางดึก ดวงจิตระทึก พี่นึกว่าเป็น เสียงเธอ ผวา มองจ้องตามเพียงครู่ รู้ตัวว่าเก้อ ต้องกลับมาเพ้อ รำพึง เงาไผ่หรุบหรู่แหงนดูเดือนต่ำ น้ำค้างร่วงกราว ใจยิ่งปวดร้าว ยามไร้เธอเคียง คนึง ความรักที่เคยชื่นทรวงใจซ่าน หวานดังน้ำผึ้ง แปรเปลี่ยนบึ้งตึงเหมือนเดือนเลือนลา แม้ท้องฟ้าไร้ ทั้งดาวและเดือนก็เหมือนพี่นี้ ไร้คู่ชีวี นอนแนบนิทรา เหมือนคนไม่มีหัวใจ ได้แต่ผวา เสียงลมพริ้วมานึกว่าเสียงนาง เดือนต่ำดาวตกเสียงนกละเมอ เผลอร้องครั้งใด พี่แทบคลั่งไคล้คิดถึงทรามวัย มิวาง ผวากายหมายโลมเนื้อเกลี้ยง พบเพียงหมอนข้าง แทนที่แม่นางน้องเจ้าเคยนอน แม้ท้องฟ้าไร้ ทั้งดาวและเดือนก็เหมือนพี่นี้ ไร้คู่ชีวีนอนแนบนิทรา เหมือนคนไม่มีหัวใจ ได้แต่ผวา เสียงลมพริ้วมานึกว่าเสียงนาง เดือนต่ำดาวตกเสียงนกละเมอ เผลอร้องครั้งใด พี่แทบคลั่งไคล้คิดถึงทรามวัย มิวาง ผวากายหมายโลมเนื้อเกลี้ยง พบเพียงหมอนข้าง แทนที่แม่นางน้องเจ้าเคยนอน...
ขอเขียนกลอนอ่อนหวานปานน้ำผึ้ง แด่คนในลึกซึ้งตรึงใจขวัญ คนที่ฟ้าส่งตรงมากำนัล เกี่ยวก้อยกันสร้างบุญสุนทรีย์ เป็นมหัศจรรย์แด่ทุกดวงใจในโลกหล้า เป็นบุญญาเพรงพรหมแห่งชีพนี้ ปาฎิหารย์แห่งเมตตาบารมี ได้พบคนดีในดวงใจยิ่งใหญ่นัก เกี่ยวก้อยกันทำความดีพลีแด่โลก ดับร้อนโศกพร่างเย็นพลังรัก ฝากดวงดอกไม้จากสายใจมาทายทัก ให้พบภักดิ์..เคียงคู่ขวัญ..นิรันดร...!
โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต อดีต คือความฝัน ปัจจุบันคือความจริง... ใครก็คงเคยได้ยินคำๆนี้ คนทุกคน เกิดมาต้องมีอดีต นอกเสียจาก ทารกน้อยที่กำลัง ร้องอุแว้อุแว้ ออกมาจากท้องแม่ในนาทีนี้ เวลา.... ก่อให้ชีวิตคนเรามีอดีต อดีตบางเรื่องน่าจดจำ อดีตบางเรื่อง อยากจำกลับลืม และอยากลืมกลับจำ จำได้จำดี ไม่มีลืมเลย คนเราอยากจำ เฉพาะอดีตที่ดี ที่แสนสุข ที่สว่างกระจ่างใจให้ชื่นให้ฉ่ำทุกคราครั้ง ยามรำลึกนึกถึง ส่วนอดีตที่เลวร้าย เราพยายามลืม แม้บางครั้ง ยามคิดขึ้นมา อยากกลับไปต่อว่า คนที่เคยร่วมสร้างรอยรัก รอยฝัน รอยหวั่นไหว ไม่สมหวังให้เราขมขื่นไม่ชื่นบาน นานปี แต่เรา.. ก็คงไม่อยากกลับไปหาอดีตอันเดิม เพื่อเพิ่มทุกข์ใจไม่รู้สิ้นดอกนะ.... คนบางคน แสนโชคดี มีอดีตแสนสุข ยามเยาว์วัย แต่เหตุไฉนหนอพระเจ้าจึงเล่นตลก ให้ต้องมาพบรักในวัยรุ่น ให้วุ่นรัก แล้วอกหักดังเป้าะ เพราะรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่งค้างปี นะซี เลยชีช้ำกระหล่ำปลี มีแต่หัว ไม่อยากเดิน ไม่อยากกิน อยากเพียงสิ้นชีวี คิดไม่ดีเลยเชียวนะ จะบอกให้.... อยากเตือนใจวัยรุ่น วัยแรง วัยแสวงหารักแท้ นะคนดีที่แสนรัก แสนเข้าใจ และห่วงใย เป็นที่สุด ว่า... ไม่นาน...วันนี้ที่ยอดแย่ จะผันแปรกลายเป็น อดีต ที่ผันผ่านไป ไม่หวนคืน... จงคิดใหม่เสียทีดีไหมว่า พรุ่งนี้จะมีสิ่งดีๆรอเราอยู่..... ถ้าอดีต ทำให้เราเสียใจ ใจเสีย ด้วยเหตุใด ไหนเล่า เราก็จงอย่าพาตัวพัวพัน พันพัว ให้ใจเราระทมทุกข์ตรอมตรมขมขื่น สะอื้นไห้ อีกต่อไป จงเป็น คนดี.....ในวันนี้ ที่มีอดีต ไว้สอนใจ การเป็นคนดีไม่มีคำว่าสาย เพียงแต่แก้ไข ไม่เพิ่มเติมทุกข์ โดยการตอกย้ำรำลึกอยู่นั่นแล้ว มิรู้ลืมสิ่งที่เคยทำร้ายกรายกล้ำ...ไม่จบไม่สิ้น.. เราควรจะอยู่กับวันนี้ ที่เราวาดหวัง ฝันฝากใจว่า จะดีกว่าเมื่อวาน ไม่นานเกินรอ.. และ.... อรุณรุ่งพรุ่งนี้จะดีตามมา ถ้าทำทุกสิ่งอย่างดีมีสติกำกับ กับทุกๆเรื่องทุกๆสิ่ง จริงไหมเธอ... แล้ว.. จงอุทิศ...อดีตผันผ่านมา ให้ผันผ่านไป เพื่อสอนใจแก่ทุกๆคน ที่เรารัก และเข้าใจ ให้อภัย กับชีวิตนี้ ที่บางครั้งคราว ราวโชคชะตาฟ้าลิขิต หลีกไม่พ้น ต้องทนรับเคราะห์กรรม... ขอมอบบทเพลงนี้มากับสายลมผ่าน ให้กับผู้มีอดีตทุกคน ที่กำลังระกำช้ำชอกใจ ได้จำจด เอาไว้ คลายจากทุกข์ทน และ.. ด้วยหวังฝังฝากใจ ว่า .... ณ....วันหนึ่ง อีกไม่นาน จะมีโอกาสแสนดี ในชีวิต ให้คนดี ที่เรารัก และรักเราดังดวงใจ ได้ร้องเพลงนี้เพื่อเธอ เป็นสิ่งเสนอให้มา ด้วยใจทั้งดวงเลยนะคะ ดวงใจในฝัน ว่า... ฉันรักและรอเธอ...เสมอมา..ยาวนาน.. ดังรอรักนี้ที่ไม่มีวันรู้จบ... ลบจากแผ่นดินและแผ่นฟ้า..นะยอดชีวาคนดีที่แสนรัก ... ..................................... โปรดอย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร เมื่อในอดีต และโปรด อย่าถาม...ว่าอดีต.... ฉันเคยรักใคร รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้ รักเธอและรักตลอดไป รักมากเพียงไหน กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน อย่าเพียรถาม ว่าฉันจะรัก เธอนานเท่าใด ฉันตอบไม่ได้ ว่าฉันจะรัก ชั่วกาลนิรันดร์ เพราะชีวิตฉัน คงไม่ยืนยาว ไปถึงปานนั้น รู้แต่เพียงฉัน หมดสิ้นรักเธอ เมื่อฉันหมดลม... ...............................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song45.html บุพเพสันนิวาส เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด บุพเพ สันนิวาส ที่ประสาทความรักภิรมย์ คู่ ใคร คู่ เขา รักยังคอย เฝ้าชม คอยภิรมย์ เรื่อย มา ขอบน้ำขวางหน้า ขอบฟ้าขวางกั้น บุพเพยังสรรค์ประสบ ให้ได้สบ พบรักกันได้ ห่าง กัน แค่ ไหน เขาสูงบัง กั้นไว้ รักยังได้ บู ชา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กันนา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา ความ รัก ศักดิ์ ศรี รักไม่มี พรหมแดน รักไม่มี ศาสนา แม้น ใคร บุญ ญา ได้ ครอง กัน มา พรหม ลิขิต พาชื่นใจ รักเหมือนโคถึก ที่คึกพิโรธ ความรักเช่นนั้นให้โทษ จะไปโกรธ โทษรักไม่ได้ ไม่ ใช่ บุพ เพ สันนิวาส แน่ไซร้ รักจึงได้ แรม รา...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1716
