ได้ยินเสียงสายฝนหล่นลาในคืนหนาว พร่างสายพราวรับระทมตรมครวญคร่ำ มากมนุษย์เวียนว่ายวิบากกรรม ระทมร่ำรับผัสสะทุกข์ ยากหยุดใจ ลองคิดใหม่ดีไหมเล่าที่รัก งดงามนักเกิดมาพบพระรัตนตรัยไสว มาเรียนรู้เพาะบ่มอัญมณีใจ เพียรพาไปสู่ทางสายว่างกระจ่างงาม ไม่มีตัวไม่มีตนไม่มีทุกข์ ใครร้ายรุกสร้างเศร้าเฝ้าเหยียดหยาม ดั่งบัวบานชูช่อยังงดงาม คือนิยามงามเหนือโลกสิ้นโศกใด เห็นทุกข์จากการพลัดพรากจากสิ่งรัก ซึ้งประจักษ์ทางธรรมอันไสว สลัดทุกข์สลัดเศร้าเหน็บหนาวใจ สว่างใจลาทางสายโศกโลกมายา..นิรันดร์..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song820.html ใครสักคน หากในชีวิต ของคน หนึ่งคน ต้องการคนรัก และคน เอา ใจใส่ แต่ในความรัก ที่ให้เธอ จน หมดใจ กลับมีเพียงฉัน ในความ อ้างว้าง เมื่อ เวลาเปลี่ยนไป ใจ เธอก็เปลี่ยนแปลง เหมือน คนหมดเรี่ยวแรง เมื่อรู้ ว่าเธอเป็นอื่น รัก เธอก็ไม่ซึ้ง เมื่อเธอ ไม่ ต้องการ รู้ไหมมันทรมาน จะ มี บ้าง ไหมใครสักคน สักครั้งให้เดิน ผ่าน เข้ามา คลายความเจ็บช้ำ ที่ยังเกาะกิน หัวใจ เติมความสดใส และความอบอุ่น ในหัวใจ จะ มี บ้าง ไหมใครสักคน ที่พร้อมจะเดิน ฟันฝ่ากันไป ทุกทาง เป็นกำลังใจ และเป็นแสง สว่าง ในคืนและวัน ที่โหดร้าย ก็ในชีวิต ของคน เพียง หนึ่งคน ต้องการคนรัก และคน เอา ใจใส่ เฝ้าคอยดูแล และคน คอย ห่วงใย จะมีไหมใคร สักคน จะ มี บ้าง ไหมใครสักคน ที่พร้อมจะเดิน ฟันฝ่ากันไป ทุกทาง เป็นกำลังใจ และเป็นแสง สว่าง ในคืนและวัน ที่โหดร้าย ก็ในชีวิต ของคน เพียง หนึ่งคน ต้องการคนรัก และคน เอา ใจใส่ เฝ้าคอยดูแล และคน คอย ห่วงใย จะมีไหมใคร สักคน...
ในที่สุดโศกสมมุติก็พ้นผ่าน ทิวากาลราตรีฝันอันสับสน พิสูจน์ความกล้าแกร่งดวงกมล ความอดทนคือบทเรียนเพียรพบธรรม ไม่มีตัวตนว่างเปล่า ไม่มีเขามีเราร้องร่ำ ทุกข์สุขผัสสะใดใครทำ สิ้นระกำไร้สิ้นอยากครอง ฝึกจิตรู้เหตูไม่มีโลก มายาโศกสิ้นไปทั้งผอง สู่เส้นทางธรรมทางทอง หมายปองทางแท้วิมุติ เปลือกงามแค่ไหนเท่านั้น มายาฝันทุกสิ่งสมมุติ ยึดมั่นถือมั่นยากหลุด สิ้นสุดหยุดรักใดใด เห็นแจ้งเฝ้าดูรู้แจ้ง กระจ่างแจ่มกลางใจไสว รักมั่นรักมากเพียงใด ลอกเปลือกใจจากกระพี้ แก่กล้าเพียรพาพบทาง พบว่างสว่างชาตินี้ เอิบอิ่มงดงามความไม่มี แหละนี่..คือบุญ...นิพพานนิรันดร์...! .................... ฝนกำลังพรำสาย ดวง...เดียวดายกับโลกที่แลเห็นจากจิตภายใน ทุกผัสสะรู้สึก..จรดลงที่ใจหลอมรวม ระหว่างเรา แม้นสิ้นจันทร์ไร้ดาวในเวิ้งหาวห้วงอนันตกาล หากทว่ากลับ.. มีดวงดอกไม้พิสุทธิ์ใสแสนงาม ชื่อ...ดวงดอกทิพย์ดอกธรรม กำลัง.. ผลิช่อละออตระการบานแทน.. ณ...กลางแก่นใจ....! ...............
ไพลเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล ไม่น่าเชื่อว่าจะมีเหตุการณ์..อุบัติเหตุไม่คาดฝัน เกิดขึ้นได้ตลอดเวลากับชีวีชีวิตเรา หากทว่านาทีนี้ ไพลซึ้งประจักษ์ในสัจจธรรม หลายสิ่งหลายอย่าง.. ที่ใครเล่าจะทราบชะตากรรมล่วงหน้า... ไพลเพิ่งไปเย็บแผลที่นิ้วก้อยซ้ายมาสี่เข็ม ซึ่งโดนแจกันใบใหญ่บาดลึกเป็นแผลฉกรรจ์ แม้นจะไกลหัวใจนัก แต่ทำไมเลือดไหลไม่หยุด และไพลเจ็บจนกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตาที่มีเพียงคนเดียวที่รับรู้เคียงข้าง ว่าทำไมไพลถึงเสียใจนักหนา กับแค่บาดแผลที่เย็บแค่สี่เข็ม ทั้งๆที่ ดวงชีวีและร่างกายนี้เคยอดทน กับความเจ็บทั้งใจกายมาได้อย่างชาชิน ใช่สิ...หากลมหายใจไพลยังไม่สิ้น ที่ไหนเล่าจักยอมแพ้ ยอมทรุดร่างลงครางครวญ กับทุก ทุกข์บาดแผล ที่มีคนฝากไว้ให้ชอกช้ำระกำระทมทั้งกายใจ ไพลไม่เคยหวั่นเลยจริงๆ นาทีนี้เห็นไหม ไพลยังไม่ยอมพ่ายเพียรเขียนเรื่องรักรจนา ที่ไพลทำมาด้วยความรักและหัวใจ กี่ปีแล้วละหนอ.... กี่ปีแล้วละนะ..... ที่มาตรแม้นว่า ใครจะมาใครจะไป จะพรากจากร่มรักเรือนทองเรือนไทย ณ..ที่แห่งนี้ ไพลก็ยังคงอยู่..อยู่อย่างดีมีความสุขเงียบงาม ในท่ามโลกภายในบ้านภายในที่แสนสว่างไสว เรียบง่ายในโลกบรรณพิภพ เส้นทางสายดวงดอกไม้งาม เส้นทางสายฝันได้ปันพลีปันดี ได้โอบเอื้อทุกคนดีทุกดวงใจด้วยสร้อยโซ่รักอักษรา และ.. นับประสาอะไรกับนิ้วก้อยเย็บสี่เข็ม เมื่อมีนิ้วอีกตั้งเก้านิ้วให้ไพลยังทำงานได้ ยังรจนางานได้ ยังระบายใจได้ และ..อยากทราบไหม.... ที่ไพลสะอึกสะอื้นร้องไห้มากมาย มิใช่ด้วยแผลภายนอก หากอยากกระซิบบอก ว่ามีเหตุผลยิ่งใหญ่มากไปกว่านั้น... ให้... หัวใจไพลทั้งเศร้า..เสียใจ. ทั้งซาบซึ้ง ตื้นตันเป็นที่ยิ่งแล้ว กับเหตุการณ์ในค่ำคืนนี้... ที่.. ไพลคงซุกตัวด้วยพิษไข้รุมๆในที่นอนนุ่มๆ ให้น้ำตารินอย่างช้าช้า ที่.. คงมีเพียงเมตตาแห่งเทพแลฟ้าดินเท่านั้น จักพลอยรับรู้....โศกสะเทือน..! ......................
รัตนโกสินทร์ยังสงบงามนิยามค่า มายาลมหายใจได้ฝากฝัน ทำความดีพลีให้แบ่งปัน เธอฉันหลอมรวมใจสร้างบุญ รักษางามนอกงามในใจพิสุทธิ์ โลกสมมุติยังคงเวียนหมุน โอบเอื้อให้รักละมุน หอมกรุ่นด้วยแรงศรัทธารัก เพียรสร้างทางทองธรรมทาน ดั่งบัวบานชูช่อทายทัก ถือเป็นโชคได้เกิดมาใต้ร่มรัตน์ กษัตริยาฟ้าแห่งพุทธภูมิไท ดั่งธุลีหล้าข้าฝ่าพระบาท ตามรอยศาสน์ไสว กี่ภพชาติตราไว้ในดวงใจ ให้จิตใสสว่างพร่างแสงดั่งดวงมณี...! ......................... http://www.xq28.net/s/viewtopic.php?t=8083&sid=4332a00ba021f88d8dd51818762e4218 ลาวม่านแก้ว ' ล่องลอยเอ๋ย จากพิมาน ข้ามสีทันดร ตระการ สู่แคว้นแดนไทย เป็นจอมขวัญ ปักใจพี่มั่น ตรึงหมาย กี่ชาติกี่ภพ ไม่มีคลอนคลาย รักเจ้าไม่หน่าย ไม่คลายจากกัน แจ่มจันทร์ขวัญฟ้า ขอเทพเทวาเป็นพยาน วันดีศรีสุข สองเราสมัครสมาน พี่ขอรักนงคราญ จวบจนรักนั้น นิรันดร์กาลเอย ดอกเอ๋ย..... เจ้าดอกจำปาลาว ตัวพี่รักเจ้า เท่าท้องนภาเอย.. .
เปลือกเอยเปลือกมนุษย์ แสนสุดซับซ้อนยากหยั่ง มากคนมากเรื่องประดัง มิถึงฝั่งหลุดพ้นพันธนา พอกพูนเพิ่มเติมต่อล่อหลอก บ่งบอกอัตตาปรารถนา สุขนอกลวงโลกมายา ฟันฝ่ากี่ฝันสวรรค์วิมุตติ ทุกข์เปลือกเลือกมายิ่งหนา เกินกว่าแลเห็นพิสุทธิ์ เนื้อแท้ในใจมนุษย์ ที่สุดวายวุ่นวนวัง ปอกเปลือกเลือกแก่นแดนธรรม อบร่ำจิตใสไม่หวัง ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง ดุจดั่งโลกนี้มายา....!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
961
