22 สิงหาคม 2550 22:22 น.
พุด
ในทิพย์นิมิตมวลหมู่ปลาสีทองว่ายลอยล่อง
เต็มทั้งท้องทะเลบ้านเกิดขวัญ
ระเริงร่าวนว่ายสีสันมหัศจรรย์
พาให้ขวัญทบทวนหวนคำนึง
ด้วยตั้งจิตปล่อยปลาทุกอาทิตย์
อธิษฐานให้ชีวิตต่อชีวิตด้วยซาบซึ้ง
คำสอนองค์พระอรหันต์อันตราตรึง
ด้วยลึกซึ้งถึงค่าคำธรรมทาน
ทุกคราคราวอิ่มใจในแรงบุญ
ได้โอบอุ่นเอื้อศรัทธาพุทธศาส์น
สะสมทุนบุญบารมีพลีตราบกาล
แค่พ้นผ่านวิบากกรรมย้ำรอยวน
ไม่ยึดมั่นทุกข์สุขใครหยิบยื่น
เพียงรู้ตื่นเบิกบานงามกุศล
ดั่งบัวบานเหนือโลกไร้ตัวตน
ในกมลแสนว่างกระจ่างใจ
นาทีนี้ใจขวัญพลีภาวนา
หากวิญญาญ์ลูกแตกดับ ณ. วันไหน
ให้พบชาติศาสน์กษัตริย์พระรัตนตรัย
มีหัวใจดวงทองปองเพียงธรรม...!
...................................
ในยามรุ่งอรุณอุ่นอาบด้วยแสงอุษารำไรรำไร
พุดไพรนิทราแล้วนิมิตฝันไป
ในท่ามความเงียบสงบ
ของท้องทะเลพะงันงาม อันแสนกว้างใหญ่
มวลหมู่มัจฉานับแสนนับล้าน
พากันว่ายเบิกบานเริงร่านานาพันธุ์
ด้วยสีสันสวยงามแพรวพราย
และ..
มากมายเป็นสีทอง
ปลาทองอันแสนผ่องพรายหมายมากระซิบบอก
ให้ฝันเห็นในมหัศจรรย์ว่า เหล่ามัจฉานั้นแสนสุขเสรีเพียงใด
นาทีนี้เมื่อนึกทวนหวนคำนึง
ใจดวงนี้ ถึงกับมีน้ำตารอละหลั่งริน
ด้วยความปลาบปลื้มปิติ
ถึงกุศลทานบารมี ที่ได้เพียรพลีทำ
ให้ชีวิตต่อชีวิต มิคิดใดมากไปกว่า
กุศลทานใดที่ทำได้ก็จงรีบทำไป
อย่ามัวรอให้สายเกิน..นะทุกคนดีนะทุกดวงใจ...
22 สิงหาคม 2550 10:53 น.
พุด
ฝันฝันอยากมีกระท่อมดวงดอกไม้
ไหวกิ่งพรายชูช่อพ้อลมฝน
ไม้พื้นบ้านบานชื่นชื่นกมล
พวงลั่นทมเคลียหน้าต่างมิห่างตา
ซุ้มพวงชมพูหวานพรูรอรับรัก
กุหลาบแดงทายทักหนามเสน่หา
สายน้ำผึ้งหอมหอมซึ้งให้ตรึงตรา
สายหยุดสุดซึ้งค่าคู่จำปี
มีบัวบึงให้พับกลีบบูชาพระพุทธ
ร้อยมาลัยมะลิบริสุทธิ์หอมศักด์ศรี
พุทธชาติดาระดาดเหลืองแดงมณี
ดั่งสร้อยสีดาวร่วงดวงดอกไม้
ทุ่งทานตะวันโอบกอดวิมานภักดิ์
ทายทักด้วยดวงดอกไม้คลี่สยาย
ทุ่งข้าวสีทองยังงามผ่องพรรณราย
สุขเรียบง่ายยามตะวันรอนเฝ้าสอนใจ
คือกระท่อมหอมหวานปานน้ำผึ้ง
ในเรียวรุ้งแสงทองส่องไสว
ธรรมชาติดินธรรมชาติธรรมสัจจะใจ
งามแค่ไหนสอนวางว่างกระจ่างธรรม..!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song556.html
ชมผกาจำปาจำปี
กุหลาบราตรี
พะยอมอังกาบทั้งกรรณิการ์
ลำดวนนมแมว
ซ่อนกลิ่นยี่โถชงโคมณฑา
สายหยุดเฟื่องฟ้า
ช-บาและสร้อยทอง
บานบุรียี่สุ่นขจร
ประดู่พุดซ้อน
พลับพลึงหงอนไก่พิกุลควรปอง
งามทานตะวัน
รักเร่กาหลงประยงค์พวงทอง
บานชื่นสุขสอง
พุท-ธชาติสะอาดแซม
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน
พิศ พวง ชมพู
กระดังงาเลื้อยเคียงคู่
ดูสดสวยแฉล้ม
รสสุคนธ์ บุญนาค นางแย้ม
สารภีที่ถูกใจ
งามอุบลปนจันทร์กะพ้อ
ผีเสื้อแตกกอ
พร้อมเล็บมือนางพุดตาลกล้วยไม้
ดาวเรืองอัญชัญ
ยี่หุบมะลิวัลย์แลวิไล
ชูช่อไสว
เร้าใจในอุทยาน...
21 สิงหาคม 2550 09:47 น.
พุด
วิมานธารารอท่ามวลมนุษย์
ให้โศกสุดระทมตรมเกินฝัน
หากไม่รักษ์โลกย์ทะนุถนอมกัน
จะเช่นนั้นไม่นานช้าฟ้าดินดล
สุดขอบฟ้าคือสายธาราธารน้ำเชี่ยว
หมุนวนเกรียวกลืนชีวิตอันสับสน
มากมนุษย์ล้มหายท่ามวังวน
กลางคลื่นลมพายุร้ายหมายกลืนกิน
คือพิโรธสอนสั่งหยุดฟังไหม
มืดบอดใจพาให้มลายสิ้น
ธรรมชาติงาม ต้นไม้ บ้านพังภิณฑ์
วิปโยคสิ้นทั่วโลกาฟ้าสะเทือน
สัจจธรรมก่อนสิ้นแผ่นดินสุข
ระทมทุกข์ใดเล่าเสมอเสมือน
สิ้นนิรันดร์รักสรรพชีวิตเคยแย้มเยือน
ขวัญฝากเตือนทุกดวงชีวา..อย่าสายเกิน..!
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2463.html
บัลลังก์เมฆ
แผ่นฟ้าเบื้องบน กว้างไกลสุด สายตา
เมฆขาวบนฟ้า นุ่มนวล และ สวยงาม
เฝ้ามองเมฆนั้น ล่องลอยไปบน ฟ้า คราม
งาม ดั่ง ฝัน ใฝ่
ไขว่คว้าเท่าไร ต้องการจะได้มา
เมฆสวยบนฟ้า อยากนำมา ชื่นชม
แต่แล้วเมฆนั้น กลับลอยไปตาม สาย ลม
จาง และ เลือน หาย
เหมือนฝันเลือนลาง เคว้งคว้างลอยไป
ไม่เหลืออะไร สัก อย่าง
ที่ทุ่มเทไป คืนมาเพียงความ ว่าง เปล่า
เหมือนฝันเลือนลาง เคว้งคว้างลอยไป
ทิ้งไว้เพียงควัน บาง เบา
ที่เห็นเป็นจริง มันเป็นแค่เพียง มา ยา
เหนื่อยล้าอ่อนแรง กับความจริง ที่เป็น
ว่ารักที่เห็น ที่เคยไขว่คว้ามัน
สุดท้ายความรัก กลับกลายเป็นเพียง แค่ควัน
จาง และ เลือน หาย...
พิสูจน์สัจจรักสักบทจะดีไหม ยอมพรากไกลเดียวดายอย่าหมายขวัญ บนเส้นทางอ้างว้างระหว่างกัน สลัดฝันอย่ารอจงขอลา มิจำต้องเอ่ยคำใดด้วยเข้าใจอย่างที่สุด ไม่ยื้อยุดเส้นทางหวานเสน่หา ใครบางคนรอพร้อมคู่ เคียงชีวา คู่ปรารถนาคนเก่าเราทำใจ ถึงเวลาวิบากรักสิ้นสลาย ขอชดใช้หนี้กรรมล้างใจใส นับแต่นี้ไร้ตัวตนว่างเปล่าใจ โลกไสวใจสว่างกระจ่างธรรม กราบพระพรหมสิ่งศักดิ์สิทธิ์ลิขิตรัก ให้จิตภักดิ์จบจากระทมร่ำ งามเดียวดายฝากใจกายวิปัสสนานำ อธิษฐานคำพร่ำภาวนา...อย่าพบพานมารผจญ..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html แสนแสบ อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ แสบแสนจะทน โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง อยู่ไกลกันคนละฝั่ง ฝั่ง ยังร้องสั่งกัน สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน สิ้นความรักจากกัน เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง นี่คือโลงทองของเรียม ขวัญ เขาฝากชีพจม แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขม ขม ตรมเสียกว่าคลอง เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน...
ร่อนเร่ไปกลางทะเลโลกย์ ห่างฝั่งโศกไกลฝั่งฝันมิหันเหลียว แม้นพานพบพายุร้ายเพียงดายเดียว มีรุ้งเรียวสุดฝั่งฟ้าปรารถนาใจ สุดปลายสายรุ้งทางช้างเผือก หนทางเลือกเส้นทางสว่างไสว เวิ้งนิรันดร์มหัศจรรย์รักปาฏิหารย์ใจ เย็นฉ่ำใสมหรรณพพบนิรพาน เธอแย้มยิ้มพริ้มเพราอยู่ตรงนั้น ท่ามเวิ้งฝันดารารายอันฉายฉาน เปล่งประกายรัศมีโชติช่วงตระการ ดั่งสายธารเพชรพร่างสว่างพราว เกี่ยวก้อยขวัญเหิรบินเหนือถิ่นโศก แลเห็นโลกย์ทุกข์สุขแสนเหน็บหนาว มายารักมายาฝันมากเรื่องราว โลกสวยพราวนับแต่นี้มีเพียงเรา...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3719.html เรือลำหนึ่ง หากชีวิต เปรียบดังทะเล ฉัน คงคล้าย เป็นเรือ ล่องไป ให้ลมพาพัดไป ไร้ ทิศทาง สุดขอบฟ้า กว้างใหญ่ ใคร รู้ บ้าง สุดท้ายหนทาง จะร้าย หรือดี มีความหวัง ฝั่ง อันแสนไกล เห็น เพียงแสงรำไร อ้างว้าง จะมีใครสักคน หรือ ไม่มี หากคืนไหน ไร้ ดาว เหงา ทุก ที ชีวิตก็อย่างนี้ อยากมี ความหมาย เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่ ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็ หวั่น ไหว ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย ฉัน ก็คงเป็นแค่เพียง ผงฝุ่นในสายลม ไม่มี ไม่มีความหมายใด ไม่ มี ใคร มรสุม พัด ผ่าน ทาน ไว้ ได้ ชีวิตวันต่อไป ไม่มีใคร รู้ เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่ ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็ หวั่น ไหว ในใจมีแต่จุดหมาย คือฝั่ง มันจะไกลสักเพียงไหน ต้องไป แม้ ว่าในหัวใจ ไม่มีใครเลย เราคงเป็นดั่งเรือน้อย ลำหนึ่ง ในทะเลแห่งชีวิต กว้างใหญ่ ฟ้า คลื่นลมซัดมา ก็ หวั่น ไหว...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
973
