แด่..ยอดดวงหฤทัยในใจดวง ยังแดนฟ้าจรดทราย..และ แดนดินอันดามัน ผู้หมายรอ..รับขวัญ.. คุ้มขวัญ..คืนเรือน..แห่งรักเรา..ค่ะ ................ นานหลายปีที่ผ่านมา... กับทิวาวันขวัญราตรีที่ลาล่วง มีมากเรื่องราวให้เจ้าขวัญดวง ได้ทบทวนรำลึกนึกถึง ด้วยความซาบซึ้งประทับใจ ดวง..นั่งอยู่ตรงนี้ วิมานดิน กับเก้าอี้แดงในห้องขาว ที่มองออกไปเห็น ราวพฤกษ์ไพรซ่อนตัวอยู่ในเมืองหลวง เมืองที่งดงาม ในนิยามแห่งการดิ้นรนต่อสู้ ให้มวลมนุษย์ในไทพสุธานี้ ได้เรียนรู้ การดำรงชีวิตรอดอย่างปลอดภัย อย่างแสวงหาสิ่งใด ได้สิ่งนั้น ขึ้นอยู่กับฝันกับใจใครจะไขว่คว้า เมือง ที่มีสายน้ำใจเจ้าพระยายังคงไหลระรินล่อง คอยสอนสัจจธรรม อันระร่ำรินอย่างเงียบงาม ว่า.. ทุกโมงยามแห่งชีวีชีวิตนั้นประดุจดั่ง *สายน้ำไหลไป ไหลไป แล้วไม่ไหลกลับ * ฉันท์ใดก็เฉกนั้น.. นาน..เท่าไรแล้วนะ ที่จิตวิญญาณบ้านภายใน ยังซื่อสัตย์ รักเงียบงามอยู่กับสงบสมถะ รู้พอดี พอใจ ไปกับธรรมชาติ ที่วนเวียนเพียรเฝ้าสอนใจ ให้มิไหวครวญกับสุขเศร้ารานร้าวใด..นาน กับความมิเที่ยงแท้ แน่นอน กับทุกข์ทุกสรรพสิ่ง ให้ค่อยๆรู้วางเฉยนิ่ง รู้ถึงความเป็นไปในธรรมดาเช่นนั้นเอง ในทุกเพรงพรหมชะตา ฟ้าลิขิต จากวิบากรักวิบากกรรม อันจำต้องยอมรับโดยดุษณี.. และ.. พลีพร้อม..กับทุกข์การพรากจาก กับอนิจจังสังขารอันมิเที่ยง กับโลกศิวิไลซ์วัตถุที่ยากเลี่ยงหลบ ให้พบสารพัดสารพันธุ์มนุษย์ ที่.. ทั้งจิตพิสุทธิ์ใส.. แล... ที่ใจยังต้องรอรับการเยียวยา ยังรอท่าหยาดสายน้ำอมฤตทองอมฤตธรรม.. ให้รอพรำพรมลงบนจิตวิญญาณ... บ้านภายในให้ยังดำรงอยู่ได้ ด้วยเนื้อใจดวงแท้ดวงธรรม ดวงที่มิระกำ รู้อยู่อย่างพอดีพอเพียง... ตราบโลกนี้ยังหมุนไป หมุนไป ตราบลมหายใจยังไม่สิ้นสุด และ.. สำหรับชีวาชีวิตดวง... ราวค้นพบวิมานวิมุติ ราวหลุดพ้นจากโลกสมมุติมายา จากการเรียนรู้ทุกข์ จนรู้ธรรม ธรรมดา จนมิปราถนาใดในหล้าโลกนี้แล้ว นอกจากเหลือเพียงเพียรแผ้วถาง เสียสละเมตตา สร้างหนทางแห่งดวงชีวี ให้ผู้เป็นที่รัก ได้เดินตรงตามรอยหนทางแห่งพระพุทธองค์ ที่ทรงดำเนินไปก่อนหน้าแล้ว ทางสายแก้ว กระจ่าง ทางสายงามที่เรียกกันว่า ทางสายพระนิพพานอันสว่างโรจน์ มาตรแม้นแสนไกล..ก็ตามที.. ก็.. ยังหวังเพียงทุกคนดี ในดวงใจ.. จักเกี่ยวก้อยกันไป..อย่างไม่ท้อเลย....! ........................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1933.html วิมานดิน ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้ ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี เป็น วิมานอยู่บนดิน ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร มาคล้องใจเราไว้รวมกัน ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน... .................. http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song716.html บ้านของเรา บ้าน คือวิมานของเรา เราซื้อเราเช่า เราปลูกของเรา ตาม ใจ ย่อมเป็นสถานทิพย์วิมานพอหาได้ เป็นที่เกิด ที่ ตาย ที่เราสร้างเอาไว้คอยท่า บ้าน คือวิมานของ คน ถึงแม้ยากจน ก็ต้องดิ้นรน อย่าจนปัญญา หาบ้านสักหลัง ที่พอประทังชีวา เพื่อสนิทในนิทรา ให้ตื่นมามองโลกชื่นใจ บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟัง มีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไป มีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบ มีความรัก มีน้ำใจ มีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรา ยามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเรา จะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรัก น้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลา ในชายคาเขตบ้านของเรา... ....................
เมื่อหัวใจดวงทองได้ครองฝันนิรันดร์รัก ได้ตระหนักความสุขซึ้งแสนหวาน ดวงดอกไม้ในดวงใจก็ไหวบาน ข้ามพ้นผ่านรอยโศกวิปโยคใจ เพราะหัวใจสองดวงบ่มเพาะธรรม จึงสิ้นกรรมพบทางกระจ่างใส เพราะเมตตามีเพียงให้สายน้ำใจ บ้านภายในพบเงียบงามนิยามคน ทุกนาทีแห่งทุกข์สอนสุขวาง ทางกระจ่างว่างแจ้งมิสับสน ก่องามเงียบเรียบง่ายสอนใจตน กลางกมลมีเพียงขวัญอัญมณี รักแผ่นดินรักชาติศาสน์กษัตริย์ สิริสวัสดิ์มงคลหอมศักดิ์ศรี ได้หยัดยืนทรนงในพสุธานี้ ได้พบคนดีที่รัก...บุญนักแล้ว..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song101.html หยาดเพชร เปรียบ เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง หวาน ปานน้ำผึ้งเดือนห้า หยาด เพชร เกล็ดแก้ว แวว ฟ้า ร่วง มา จากฟ้า หรือไร หยาด มาแล้วอย่าช้ำโศก ปล่อย คนทั้งโลกร้องไห้ หยาด เพชร เกล็ด แก้ว ผ่อง ใส นั้นอยู่ไกล เกิน ผูก พัน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหว หวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่องใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน แม้ ยามเพชรหยาดจากฟ้า ร่วงลงมา ฟ้าคง ไหวหวั่น ดวงดาวก็พลอยเศร้า โศก ศัลย์ มิอาจกลั้น น้ำตา อา ลัย เอื้อม มือคว้าหยาดเพชรแก้ว เผลอ รักแล้วจึงฝันใฝ่ หยาด เพชร หยาดละออง ผ่อง ใส แม้นอยู่ใน ความ มืด มน...
แด่มิ่งมิตร..แท้..สายน้ำรักนิรันดร์.. รังรักในจินตนาการที่หวานหอม หวังปลูกพะยอมดอมดมมิรู้สิ้น สานฝันงามนิยามดีแด่ผืนดิน กระแสสินธุ์เกษมบุญสว่างใจ คือรังรักในจินตนาการวิมานเมฆ หว่านมนต์เสกสวรรค์สรวงไสว เป็นรังรักให้นกพเนจรพักพิงใจ เป็นวิมานไพรลอยเหนือโลกโบกใบบุญ เป็นสายธารธาราปรารถนาดี เป็นอัญมณีเคียงคู่ขวัญตราบโลกหมุน เป็นไม้หอมกลางกรุงอันหอมกรุ่น เป็นละมุนกลางใจไทยทุกดวง รังรักในจินตนาการวิมานขวัญ หวังก่อฝันเกื้อสุขสู่แดนสรวง พลีน้ำใจใสงามให้จากบึงทรวง เพื่อผองปวงเพื่อนไทฝากใจอัญมณี รังรักในจินตนาการวิมานทอง เพียงหวังครองปองฝันตราบชีพนี้ รจนาธรรมนำทางสร้างงามพลี กตเวทิตาแด่ผืนหล้าพสุธาไท รังรักในจินตนาการ หวังดอกไม้แก้วตระการบานไสว จากบึงรักชูช่องามกระจ่างใจ เป็นธารใสดับโลกแล้งมายา รังรักในจินตนาการวิมานภักดิ์ ฝากอักษราทายทักดับเหว่ว้า ให้ดวงใจไททุกดวงอิสรา ใต้ร่มรัตนาพาสู่แดนฝันสวรรค์ นิพพาน..นิรันดร์....! วันที่ฟ้าสวยใสสว่างกระจ่างสงบ พาให้สองดวงใจไปพบ วิมานทอง ปองฝันอันแสนยิ่งใหญ่ในศิลปโลก เป็นวันแห่งการตัดสินใจ วันแห่งความปิติใจ วันมิ่งมงคลใจ ที่เจ้านกไพรพเนจร จะได้มีรังนอน อันแสนอบอุ่น เป็นสุขถาวรเสียที ได้เอนอิงพิงพัก ในอ้อมหัตถ์แห่งสวรรค์สรวง ได้นอนนับดาวเรียงดวงในเวิ้งฟ้า เพื่อสานฝันอันอนันต์เอนกค่าตามจิตนึก ยังได้รู้สึกล้ำลึกดื่มด่ำกับวิถีธรรมชาติ ได้ทอดตาวาดแลดูผืนนาทอง ละลิบ ที่ยังระยิบผ่องระย้าของข้าวกล้าสุกปลั่งพร้อมเกี่ยว รอเคียวคม ในครองตา..ไม่ไกล ยังเห็นทิวทิพย์เมฆไสว ลอยเลื่อนเกลื่อนนวลนภา ทุกเช้า สาย บ่ายเย็น มิเว้นในยามค่ำ ที่คงงามล้ำด้วยเดือนดารานับหมื่นนับพัน ให้ฝันไกล ไปในเวิ้งอนันตกาล และ.. หวังได้ดูดวงดอกไม้ไทยค่อยๆคลี่กลีบแย้มบาน ริมระเบียง ให้ได้ดอมดมพรมจูบด้วยรัก หวัง และหวัง ทุกธรรมชาติ ในรวงรังแห่งรัก จักได้น้อมนำ ให้มีพลังใจไฟฝันอันเกษมไสว มาเรียงร้อยเป็นสร้อยโซ่อักษราจากจิตภายใน ที่แสนเงียบงาม สมถะ รู้พอดี พอเพียง เพื่อพร้อมพลีฝากค่าไว้ ก่อนลมหายใจสุดท้าย..จะสิ้น..! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song193.html รังรักในจินตนาการ ทูล ทองใจ พี่ฝันจะสร้าง รังรัก สักหนึ่งหลัง ณ ริมฝั่ง เจ้าพระยา อยู่อาศัย แม้ฝันของพี่ ไม่เกิดมี อันเป็นไป สองชีวี เราคงได้ ร่วมเสน่หา รังรักในจินตนาการ วิ มาน รักอันบรรเจิดจ้า ริม หน้าต่างปลูกซุ้มลัดดา ห้องนอนสีฟ้า ติดม่านชมพู ความ รัก เป็นมนต์ดลใจ ฝัน ไป พลังใจ ต่อสู้ คอย พี่หน่อยเถิดนะโฉมตรู มินาน จะรู้ รังรักอยู่แห่งใด รังรักริมฝั่งน้ำเจ้าพระยา สุขตราฝังตรึงซึ้งอยู่ในใจ แม้ความฝันพี่เป็นจริงได้ พี่จะให้ชื่อว่า รังรักอนุสรณ์ ความ ฝันเป็นจริงวันใด หัวใจพี่จะบินว่อน คอย พี่ก่อนไม่ช้าบังอร แม้ใจไม่ร้อน แน่นอนเราได้สุขสันต์... รอสร้างเรือนไทยในฝัน วิมานดิน แห่งวิมานมนตราทวารวดี ลำดับต่อไปนะ สายน้ำรักนิรันดร์..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html รักเอย หอมพุดซ้อนหวานอวลในพรายฝน การะเวกบ่มรินร่ำมากับฟ้าหนาว หยาดน้ำค้างกลางใบบัวพลิกพริ้งพราว ดูกับราวหยาดเพชรร่วงสู่ปวงใบ ประดุจชีวีดั่งน้ำค้างรอระเหยหาย ยามสุริยาฉายแสงส่องไสว วูบมลายหายวับไร้รอยใด คือสัจจะใจธรรมดาฝันนิรันดร์กาล แลโลกก็ยังหมุนวนวัฏฏจักร มาทายทักทุกข์สุขเศร้าซึ้งหวาน มาบ่มเพาะเมล็ดฝันตราบชั่วกาล เป็นตำนานแผ่นดินตราบสิ้นใจ เลือกโลกไหนเล่าหนอจิตมนุษย์ ให้พิสุทธิ์ผ่องแผ้วดั่งแก้วใส โลกธรรมโลกทองโลกศิวิไลซ์ ขึ้นกับใจใครสร้างบุญ..เป็นทุนทาง.. โลกแห่งรักคือทุกข์ใช่ไหมเล่า แล้วไยเจ้ายังปองหม่นหมองหมาง กี่ภพชาติพิสวาทลวงหลงอ้างว้าง รู้ปล่อยวางทิ้งโลกมายาฝัน..นิรันดร......! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html รักเอย ศรีไศล สุชาติวุฒิ รัก เอย จริงหรือที่ว่าหวาน หรือทรมานใจคน ความ รักร้อยเล่ห์ กล รักเอยลวงล่อใจคน หลอกจนตายใจ รัก นี่ มีสุขทุกข์เคล้าไป ใครหยั่งถึงเจ้าได้ คงไม่ช้ำ ฤดี รัก เอย รักที่ปรารถนา รักมาประดับชีวี หวั่น ในฤทัยเหลือที่ เกรงรักลวงฤดี รักแล้ว ขยี้ใจ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮือฮื้อหื่อฮือฮื้อ ขืน ห้าม ความรักคงไม่ได้ กลัว หมอง ไหม้ ใจ สิ้นสุขเอย หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ หื่อหื่อฮือฮือ ฮื้อฮือฮือหื่อ ฮือ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
Lovings
พุด เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1170
