1 กุมภาพันธ์ 2547 10:14 น.

ละคอนรัก


http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2084
(รับบทใหม่ไม่มีเธอ)
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_27257.php
(หน้าเก่างามน้ำใจให้พลัง)

*********

เขียนกลอนสดบทนี้ตอนฟ้าสาง
ในท่ามกลางแสงตะเกียงอันริบหรี่
กระท่อมต้นไม้ไหวหวามยามราตรี
ดาวใจดีเดือนเสี้ยวงามยามแย้มยล..

หอมดอกไม้เย้าสายหมอกที่หยอกล้อ
ผกาช่อรอน้ำค้างกลางเวหน
แก้วร่วงกราวพราวพื้นหอมกมล
หนาวเนื้อจนอยากพ้อต่อคนไกล..

อรุณเรื่อเจือหวานบานเบิกฟ้า
รุ้งเยือนหล้าดับฟ้าหม่นสว่างไสว
จันทร์เหว่ว้าอำลาอ้อนอาลัย
ถามอาทิตย์ไยเราสองต้องพรากกัน..

เสียงนกร้องก้องราวไพรมาคอยปลุก
ใสพิสุทธิ์ดุจดนตรีจากสวรรค์
ม่านราตรีคลี่ปิดให้ตะวัน
เพื่อสร้างฝันวันใหม่ไปตามกาล..

ละคอนโลก โบกมือรอ รับฉากใหม่
ให้เล่นไปตามบทที่ผันผ่าน
มีโศกเศร้าเคล้าคลุกสุขซึ้งซ่าน
อยากได้บทหวานหวังทั้งปี..อยู่ที่ใจ    ใครสร้างเล่าเจ้ากำกับของเจ้าเอง! 



และขอฝากความรักและคิดถึงยอดกวีที่อเมริกา...
ห่างหายให้ใจหายนับวันรอนานเนิ่นกินนับแล้วค่ะ

อักขระ อักษรศรัทธ์...

๏ ตอนเขียนกลอนบทนี้ฟ้าสีพลบ
อุณหภูมิติดลบหนาวขบเนื้อ
เมฆเปื้อนส้มชมพูช้ำแดงก่ำเจือ
ไม่มีเหลือหลงฟ้าดาราดวง๚

๏ หอมใจรักแย้มยุบลใครคนนั้น
กระแจะจันทร์ฝันกรุ่นยี่สุ่นสรวง
แตะซอกคอคล่าวอาบกำซาบทรวง
หอมกว่าปวงพเยียใดในโลกคน๚

๏ มาตุคามไกลแสนอยู่แดนลิบ
วอนเทพทิพย์นำกานท์ผ่านแห่งหน
ว่าเรียมยังหวังใฝ่หทัยดล
อยากคืนเหย้าไปเยี่ยมยลอดทนรอ๚๛

957

love

comment

1 กุมภาพันธ์ 2547 02:00 น.

เทพแห่งไพร

พุด


เดือนเสี้ยว..ฟ้าเศร้า...
พราวแสงจันทร์เคล้าแสงเทียนอบอุ่น..

ไพลพาร่างใจหนีโลกวายวุ่นภายนอก..เข้าสู่..
โลกภายในนิ่งงันเงียบงาม..ลำพัง...


โลก..ที่เต็มไปด้วยพลังรักมหัศจรรย์..
ความหวัง..ความฝัน..จินตนาการ...
อย่างสิ้นไร้ขอบเขต..ใดใด มาขวางกั้น..
หลากสีสัน หลากรสอารมณ์ ทั้งหวาน มันส์ สุขเศร้า
รานร้าว โศก สะเทือนใจ..




ดวงจันทรา  ลอยคว้างกลางนภากว้าง
กรุ่นดอกไม้หอมกำจายพร่างกลิ่นจรุง..
มากับสายลมรำเพย..บางเบา..


ไพล น้ำตาซึมซึ้งอย่างช้าช้ากับบทพรรณา
ทุกบรรทัดทุกหน้า ของหนังสือในมือ..
*ตัวตนและความรัก
แพน
เทพแห่งไพร*

และ
ก่อนดึกสงัด ในราตรีอันโดดเดี่ยว
หัวใจไพลดวงดายเดียว  ก็ถึงกับนิ่งงันอั้นอึ้ง
แทบหยุดหายใจ!
ด้วยความเศร้าสะเทือนใจไปตามตัวอักษร...ถึงบทสุดท้าย!



คนุท แฮมซุน นักเขียนรางวัลโบเบลชาวนอร์เวย์
ได้ปิดฉาก 
*แพน เทพแห่งไพร *ไว้ได้อย่างโศกสะเทือน  สุดทน

กมลละมัยของไพล ที่ไหวตาม 
ก็ถึงกาลกับน้ำตาพร่าง...ริน..
ราวได้สัมผัสมหัศจรรย์รักอันเป็นนิรันดร์ในรูปแบบใหม่

เป็นเสน่ห์ในหยดหมึก 
ที่ยอมหลั่งหยาดน้ำตาสังเวยนะนาทีนั้น...



ไพล..นอนสยายผมระทมไหว..
ด้วยดวงใจละมุนละไมละเมียดรักเป็นที่สุด
และ
ในความอ้างว้างใจว่างใจ
ไพลกลับ
คิดถึงทุกดวงใจ
จนต้องกระซิบฝากสายลมฟากฟ้ากว้าง
กับดาวพร่างพราย..โชนฉายแสง
ถึงถ้อยคำ..ของผู้แต่ง..ผู้ประพันธ์
ที่กล่าวถึงนักเขียนไว้ว่า...



*ภาษาต้องสะท้อนความกลมกลืนของเสียงดนตรี
นักเขียนต้องค้นหาคำพิเศษเพื่อสื่อความหมายอยู่ตลอดเวลา
และสามารถดึงเอาเสียงสะอื้นออกมาจากจิตวิญญาณได้
ถ้อยคำอาจแปรเปลี่ยนไปเป็นสี  แสง เสียง และกลิ่น 
และ
งานของนักเขียนก็คือ*ใช้* มันสื่อความหมายให้ได้
อย่างไม่ผิดพลาดและถูกมองข้าม
นักเขียนต้องสามารถรู้สึกสนุก
และโลดแล่นไปในความอุดมดื่นของถ้อยคำ

เขา..ไม่เพียงต้องรู้ความหมายโดยตรงของมัน
แต่จะต้องรู้ไปถึงพลังลึกลับของมันด้วย
ในคำคำหนึ่งนั้นมีทั้งน้ำเสียงและความหมายแฝงอยู่
รวมทั้งความหมายที่กังวานคลอไปกับมันด้วย*



และยามค่ำนี้ 
ไพลขอฝาก แถมถ้อยร้อยเรียง จากดวงใจถึงดวงใจ
ในคำของคนุท ที่รักธรรมชาติ ใกล้ชิดธรรมชาติ
ให้รินไหลสู่ห้องใจบึ้งใจของคนดี
ที่ราวเรามีเนื้อใจดวงเดียวกัน

**ผมอยากเอ่ยขอบคุณ ราตรีอันโดดเดี่ยว ภูเขา
เสียงกระซิบกระซาบของความมืด และท้องทะเล
เงี่ยหูทางทิศตะวันออกและฟังทางทิศตะวันตก

แต่ฟังสิ!
นั่นไง พระเจ้าผู้เป็นนิรันดร์!
เสียงกระซิบพึมพำของความนิ่งงันสงัดข้างหูผมนี้
คือเลือดของธรรมชาติทั้งมวลที่กำลังพลุ่งพล่าน
คือพระเจ้าผู้กำลังแสดงตัวผ่านโลกนี้และผ่านมาในตัวผม**



สำหรับแฮมซุน แล้ว 
**ค่ำคืนหน้าร้อนอันยาวนานไม่สิ้นสุดของนอร์เวย์
ได้ แต่งแต้มสีสันขอบฟ้าด้วยแสงสีแดงอันเข้มหนาสงบนิ่ง
ไร้ความเคลื่อนไหวราวกับผืนน้ำ

เมื่อเพ่งมองไปยังน้ำทะเลสีใส 
ผมรู้สึกราวว่านอนราบ
อยู่บนแผ่นหินอันเป็นฐานรองโลก

คล้ายกับว่าหัวใจของผมซึ่งเต้นเร่าอยู่นี้
ได้ออกไปสุ่ความลึกล้ำนั่นและรู้สึกอบอุ่นสบายใจเมื่ออยู่ตรงนั้น
พระเจ้ารู้ดี ผมบอกตัวเองว่า
เหตุใดคืนนี้ขอบฟ้าจึงประดับประดาตัวเองด้วยสีม่วงและสีทอง
คงจะมีงานเลี้ยงฉลองอยู่ ณ ที่ใดสักแห่งในโลกนี้**

******


และ
ในราตรีนี้
ไพลเชื่อแล้วว่าพลังกระแสจิตของเรานั้น
มีจริง
เป็นพลังธรรมชาติที่เกิดจากจิดดวงดี 
ที่เราต่างซึ้งใจกันและกันดี

เป็นพลังงามเงียบ
ที่พระเบื้องบนเมตตาประทาน
ราวกับอยากให้เราได้ใช้พลังรัก 
จากดวงใจจากสมองสองมือ 
ช่วยกันประคับประคองฝัน
ช่วยกันถักทอฝันสรรสร้างโลกรักอักษรา
ดับร้อนผ่อนเย็น คืนกลับ ให้กับหล้าโลก แทนคุณ


และ
แม้นดวงใจเราจะโศกจะสุข ก็จะสู้ทุกอุปสรรค
มิชะงักด้วยคำคนคำใคร 
มิไหวหวั่นสิ้นพลังกับคำพิพากษามิจริง

หากใจจับใจใจจักสร้างพลัง มิคิดผิดมิคิดร้าย
ขอเพียงมีใจดวง*ให้*และ*แบ่งปัน*
สู้ฝ่าฟันสิ่งงดงาม
อย่างผู้รู้ตน อย่างผู้มีกมลเหนือโลก
แม้นจะโศกตามประสาปุถุชน 
ก็จะวูบวับดับหายดับได้ไม่นาน



สำหรับ
ไพล..ขอขอบคุณ *คนุท แฮมซุน*
ที่ราวกับจะมามอบพลังหมุนโลกบรรณพิภพ 
มาให้งามงดในดวงใจไพลค้นพบแง่งามชีวิต



และ
ไพล ตั้งใจจะพยายามลิขิตเรื่องสั้นแสนดีสักเรื่อง
มามอบกำนัลเป็นของขวัญจากใจด้วยน้ำใจ
แด่มิ่งมิตรน้องพี่ในร่มรักเรือนไทยแห่งนี้
ที่มีใจแสนดีแสนงามพอกัน..
ที่กำลังจะตามมาในไม่ช้า
ขอได้โปรดติดตามนะคะ
ด้วยรักเหลือประมาณใจ..แล้วค่ะ..นะคะ!