15 ตุลาคม 2547 19:25 น.
พุด
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5820
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420
**************
คนดี..
อย่าร้องไห้..
พี่กำลังจะกระซิบเล่าอะไรให้ฟัง
เอียงแก้มมานะครับ
พี่จะเช็ดหยาดน้ำตาให้
และสัญญานะครับคนดี..
ว่า..
น้องจะต้องหยุดร้องไห้เสียที
ก่อน
ที่พี่คนนี้จะเล่าเรื่องราวทั้งสิ้นทั้งหมด
ที่ปรากฎแก่สายตาน้องน้อย
นะบัดนี้นะนาทีนี้..!
ให้น้องได้รับทราบได้รับฟัง
อย่างหมดจดใจ
อย่างถอดใจ..นะครับสัญญา..!
*************
จำได้ไหม.
ในวันปลายฝนต้นหนาวหนึ่ง
ที่พี่บอกกับน้องว่า..
จะลาไปไหนสักสองสามอาทิตย์
และ
กลายกลับไป..
เป็นนานแสนนาน..
นานติดต่อกันหลายเดือน....
ให้น้องน้อยคอยห่วงใยติดตาม
เฝ้าเพียรถาม
ด้วยความคิดถึงคะนึงหา
กลัวว่าพี่คนนี้จะลาลับ..
ไม่กลับมาหาน้องอีก..ตราบชั่วชีวิต...
ที่...
พี่เพียงแค่มีโอกาส..
ส่งเมล์มาย้ำ
*คำมั่นสัญญาสั้นๆซึ้งๆ
ซึ่งหากทว่าล้ำลึก..
ทางจิตวิญญาญ์แห่งสองเรา*เป็นยิ่งนัก..
และคนดี
ระหว่างเรา..
จากจิตถึงจิต
จากรักถึงรัก
จากใจถึงใจ
จากฝันถึงฝัน
จากคิดแค่คิด
คิดถึงความผูกพัน..
กันมายาวนาน
ราวจากภพก่อนปางก่อน
ให้หวนหาย้อนคืนกลับมาในชาตินี้..
ที่มิเคยคิด..
เพียงหวังแค่ครอบครองร่าง
ยอมอ้างว้างเดียวดาย
แบบมิต้องการกาย
เป็นเจ้าเข้าเจ้าของ
ให้ต้องยึดติดหมองหม่นใจ
เพียงรัก
ด้วยดวงใจพิสุทธิ์ใส
ที่จะประคองใจช่วยกันฉุดดึง
พาไปพบที่แห่งหนึ่ง
ซึ่งจำต้องใช้
ความเพียรพยายามอย่างมาก
และยากเย็นนัก..ถึงจะไปถึงไปพบ..
หากยังมิอาจตัดรัก
หักอาลัยในทุกสรรพสิ่งได้
ก็อย่าหวังเลย
พี่จึงได้เพียงแค่ส่งข่าวมาว่า
พี่ยังรัก
และยังคะนึงห่วงหาน้อง
แต่
มีภาระกิจติดพัน..
เพื่อ
มิให้น้องน้อยนั้นต้องเสียน้ำตาร้องไห้ห่วงใย
กลัวภัยอันตรายจะเกิดกับชีวิตพี่นะที่รัก..
พี่ผู้ที่มีหน้าที่เสี่ยงภัย
ต้องผจญภัย
ไปตามไพรกว้าง
เพื่อทำงานบางสิ่งบางอย่าง
ต้องทำหน้าที่อย่างลูกผู้ชายไทย
ที่ต้องทำหน้าที่
ตอบแทนรับใช้ชาติและผืนดิน
อันเป็นสิ่งที่
พี่รักแสนรัก..รักยิ่งกว่าชีวิต
รักเหนือกว่ารักเกินจะกล่าว..
**********
ฟังนะครับคนดี
กับ
วันที่..
พี่พรากลาว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
พี่จะเล่าอย่างช้าๆนะครับ
นอนหนุนตักแล้วหลับตานะครับคนดี
และมาพี่จะเช็ดหยาดน้ำตา
ให้หยุดระรินเสียทีจะดีไหม..ครับ..
.............................
คนดี
พี่..ตื่นมารับอรุณรุ่ง
ในยามอุษาฟ้าสาง
ฟ้าใกล้จะสว่างรำไรๆ
กับ
รินรินหอมหอมหวานหวาน
ของดอกไม้ป่าดอกไม้ไพร
ริมกระท่อมฝันที่กำลังสะพรั่งริน
ดอกสรัสจันทร์ ดุสิตา เอื้องป่านวลจันทร์
ดอกหยาดน้ำค้าง..
กับ
หนาวหมอกจางๆ
ที่ยังพร่างพรม
ห่มลำน้ำโขง...*ลำน้ำลำนำแห่งจิตวิญญาณ*
สายธารแห่งชีวิตของผู้คน
ทั้งสองฟากฝั่งทั้งไทยลาว
ที่ยังรายล้อม
ไปด้วยธรรมชาติอันสวยงาม
เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์
ของหลากหลายเชื้อชาติ
เป็นแหล่งของการศึกษาค้นคว้า ข้อมูล
จากยุคก่อนประวัติศาสตร์ อุทยานแห่งชาติ
น้ำตก
และจุดรวมของแม่น้ำสองสาย
ที่ทุกคนพากันกล่าวขานขนานนาม
ให้อย่างแสนงามแสนไพเราะว่า
* โขงสีปูน มูลสีคราม*
ให้คล้องจ้อง
และมีความหมายอย่างเหมาะเจาะว่า
คือ..
แม่น้ำสองสายสองสีที่
กลายมาบรรจบพบกันอย่างสวยงาม
อย่างผสานผสม
ก่อให้เกิด
สีสันได้อย่างงดงาม
ระหว่างสีน้ำตาลของแม่น้ำโขง
และ
สีที่สดใสของแม่น้ำมูล
เกิดกลายเป็นสายน้ำสองสี
ที่
หล่อหลอมวิถีวัฒนธรรมชุมชน
ชาวโขงเจียมและชาวลาวเข้าไว้ด้วยกัน
ที่นะบัดนี้...
ราวพญางูยักษ์ที่กำลังหลับไหล
นอนทอดตัวอย่างสงบงาม
และ
ราวสายธารธาราธรรม
ธรรมชาติแห่งสายน้ำ
กำลังจะสอนสัจจธรรม
อันเที่ยงแท้แน่นอน
ให้กับมนุษย์ทุกผู้คน
บนผืนโลกโศกสุขทุกข์รักนี้..ได้ประจักษ์
ได้สัมผัสซึ้งถึงความผูกพันนั้น
อันควรจะหลอมละลายให้กลายเป็นหนึ่งเดียว
ใช่เพียงจะปันแบ่ง
คอยกั้นเพียงอาณาเขต
หากต้องร่วมเสพสุข
ร่วมทุกข์ทนยาก
ร่วมรักษาและให้รู้รักษ์ค่างาม
อย่าหยามล่วงล้ำ
ให้น้ำนั้นพลันกลายเสีย
พลันพลอยพา
ให้โซ่แห่งน้ำฟ้าป่าดินพลอยเสียสมดุลย์
หมุนให้ทุกสรรพสัตว์
และสรรพสิ่งพลอยสิ้นสลาย
ล้มหายตายจากไปสิ้น
มิอาจจะผันย้อนอดีตคืนอันงามเงางามงด
พี่.
จึงได้เลือกที่จะมาพัก
ในกระท่อม...
รีสอร์ทคล้ายเกสต์เฮ้าส์แห่งนี้
ในอำเภอที่ชื่อแสนงาม
นามแสนจะเจียมตนเจียมใจ..ว่า*โขงเจียม..*
ที่ห่างไกลออกมา
จากตัวเมืองอุบลราชธานี
ราวแปดสิบกว่ากิโลเมตร
ซึ่งยังคงมีป่าไม้งามพร้อม
งามละม่อมละมุน
และ
ยังมีความสมบูรณ์หอมกรุ่น
ด้วยไม้หอม..พืชไพรนานาพรรณ
กล้วยไม้ป่าอันหายาก
ให้พี่ได้รู้สึกว่า
ราวได้สัมผัสธรรมชาติ อย่างแท้จริง
สามารถมองเห็นวิว
อันไม่มีรู้สิ้นสุดของลำน้ำโขง
และ
แผ่นดิน อันแสนสุดกว้างยาว
ของทั้งสองฝั่งทั้งลาว และไทย
เป็นธรรมชาติหอมงามแห่ง ความทรงจำ
อันมีค่ามากมาย
ที่ยากจะเลือนลืมได้
เมื่อมาพักนะที่แห่งนี้
และกับอรุณรุ่ง
ของเช้าวันหนึ่ง
ที่พี่หวัง
จะได้เห็นตะวันแรกขึ้นก่อนใครๆในสยาม
นิยาม
ที่กล่าวขานถึงแผ่นดินแถบนี้มานานนม
ว่าลำแสงทองแห่งอรุณรุ่งณ..ริมฝั่งฝัน
ริมลำน้ำโขงนั้น
จะงามเพริดงามพราว
งามอะคร้าว
ราวทองทาบทาแผ่นดิน
ราวสวรรค์เนรมิต
ให้มวลมนุษย์ได้สัมผัสถวิลหา
ลอยเลื่อน..ลงมาเยือนหล้าโลกประดับใจ
คนดี
และแล้ว
ภาพฝัน
ก็พลันปรากฎแก่ตา
นะบัดนี้..
ที่จริงเสียยิ่งกว่าจริง
งามเสียยิ่งกว่างาม
ยิ่งกว่าสวรรค์ลอย
ยามที่..
ลำแสงสีทอง...
กำลังค่อยๆสาดส่องลงมา
สัมผัสผืนน้ำ..
ลำน้ำโขง
สายธารสายธาราแห่งชีวาชีวิต
ให้เกิดแสงวะวิบวับ
ระยับยิบราวอัญมณีเพชร
อัญมณีไพร..เม็ดงาม..กลางผืนป่า
ยามที่
แสงสวยสุริยาสีทองอันละอออ่อนอุ่น
สาดส่องประกายหวาน
ค่อยๆคลี่แสงจรัสเจรือง
ทายทักมวลทุกสรรพสิ่ง
และ
ให้หัวใจทุกดวงนิ่งงันงามเงียบอิ่มเอิบ
ผ่านม่านหมอกดวงดอกไม้ป่า
ลงมากระทบกับผืนน้ำเบื้องหน้า
และ
ให้ละอองหมอกบางๆ
ค่อยๆเลือนหายสลาย...ลา
ไปกับสายลมและแสงแดดในยามอรุณรุ่ง
ที่นะบัดนี้
มวลหมู่นกกา
วิหคไพรพนาเริ่ม
ผกโผผินออกจากรัง..ถลาบินออกหาเหยื่อล่าเหยื่อ...
..........
คนดี
ก่อนหน้าที่พี่จะมาพักที่นี่
พี่ได้ขับรถไปเยี่ยมชมทอดทัศนา
หลายสถานที่ท่องเที่ยว
ทุ่งศรีเมือง..
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอุบลราชธานี
หาดวัดใต้
พิพิธภัณฑ์เปิดบ้านก้านเหลือง
หาดคูเดื่อ
บ้านปะอาว
บ้านท่าข้องเหล็ก
แก่งสะพือ
เขื่อนสิรินธร
บ่อน้ำบุ้น
ชายแดนช่องเม็ก
ถ้ำเหวสินธุ์ชัย
เขื่อนปากมูล
น้ำตกห้วยทรายใหญ่
..........
และ
ที่สำคัญที่สุด
ที่ทำให้พี่คิดถึงน้องน้อยอย่างที่สุดแล้วคนดี
คือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์นะแห่งนี้
*ภูหล่น*
ที่ตั้งอยู่ที่ตำบลสงยาง
ห่างจากตัวอำเภอศรีเมืองใหม่
ไปทางทิศเหนือประมาณ 20 กิโลเมตร
เป็นภูเขา ขนาดย่อม
มีต้นไม้ปกคลุมเป็นระยะ
สลับกับโขดหินน้อยใหญ่
บริเวณนั้น
มีถ้ำซึ่งสร้างเป็นสำนักสงฆ์
โดย พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะเถระ
เพื่อใช้เป็นที่วิปัสสนาธรรม
บริเวณโดยรอบเย็นสบาย เงียบสงบ
เหมาะแก่ การพักผ่อนและปฏิบัติธรรม
...................
และ..
นะนาทีนั้นเอง..นะครับคนดี
ที่พี่คิดอะไรบางสิ่งบางอย่าง
ขึ้นมาได้อย่างกระทันหัน
ราวกับ...
มีเสียงจากสวรรค์
พลังแห่งเบื้องบน
ฝากสายลมฝัน
สายลมหนาวปลายวสันต์ลา
มากระซิบย้ำเตือน
ให้พี่นั้น...สร้างฝัน
สิ่งอันมหัศจรรย์แทนปาฎิหารย์แห่งรักนิรันดร์
ยามเมื่อได้พบสถานที่แห่งนี้
สถานที่
แห่งความฝันอันยาวนานของสองเรา
ที่พี่เพียง..แค่เพียรขอรอเวลา
หวัง
จะมาสร้างอนุสรณ์แห่งความรักความทรงจำ
ระหว่างเรา..
แม้นอาจจะมิใช่ยิ่งใหญ่
เสมือน*ปราสาททัชมาฮาล*
ที่กษัตริย์ ชาห์ ชาฮาน แห่งราชวงค์โมกุลสร้าง
เพื่อเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรัก
ที่พระองค์ทรงมีต่อพระนางมุมตัช มาฮาล
พระมเหสี ผู้สิ้นพระชนม์ไปก่อนหน้า
และ
เพราะพี่เชื่อมั่นว่า
น้องน้อยคนดีจะต้องชอบที่นี่
สถานที่ซึ่ง
บางทีอาจจะเป็นลิขิตแห่งฟ้าดิน
และ
ราวสวรรค์สั่งตรงลงมา
ให้พี่ได้มาพบมาพ้องพาน
สถานสถิตราววิมานสรวงแห่งหล้า
นะที่แห่งนี่ด้วยตัวเอง
ที่แสนวิเวกเงียบสงบงาม
และ
ราวกับพี่สัมผัสได้
ด้วยจิตวิญญาณบ้านภายใน
ด้วยความรำลึกรู้
ด้วยหัวใจ
ด้วยดวงจิตอันแสนผ่องใสอันผ่องแผ้ว
ว่าที่แห่งนี้
จะเป็นดั่งสถานแก้วสถานทิพย์ทอง
ที่จะพาพี่และน้องลอยล่องท่องจิต
ไปสู่ความเงียบงามอันเป็นนิรันดร์
และ
ก่อน.ที่จะ.
ถึงวัน..
ที่สายแสงแห่งตะวันชีวิตจะลาลับดับลง
วันที่..
เราทั้งคู่
ที่เกิดมาเพื่อ
จะเป็นประดุจดังคู่ใจคู่ธรรมคู่ทอง
จะได้ใช้ชีวิตร่วมกัน
ได้ชิดใกล้กับความฝันฝั่งฝัน
อันกำลังจะกลายเป็นจริงในไม่ช้า
กับวันเวลาแห่งชีวิตที่เหลือ
ที่จะได้ชิดใกล้
ธรรมชาติของทั้งสองฟากฝั่งโขง
สายธารแห่งความงามล้ำงามเลิศ
และ
ในทางจิตบรรเจิด
เรา
ก็อาจจะพักพิงร่มเงา
อาศัยไม่ไกลจาก
ร่มธรรมร่มทองร่มวิปัสสนา
ที่เปรียบประดุจดั่งสายธาราธรรม
อันแสนยังอีกยาวไกล
ที่จะพาให้เราผู้เพียรปรารถนา
จะฝึกสมาธิได้มีปัญญาหลุดพ้น
ไปพบทางแห่งความว่างความงาม
*อันจักเป็นดั่งรักนิรันดร*
คนดี
พี่จึงไม่ลังเลใจ..
ที่จะติดต่อตัดสินใจ
เมื่อพบผืนดินงามล้ำดั่งอัญมณีไพร
ที่ซุกซ่อนตัวอยุ่ในหุบผาแห่งฝัน
ที่
พี่กำลังจะพยายามเนรมิตรฝันทิพย์นี้
เพื่อมอบแด่น้องน้อยนะที่รัก
พี่จึงตั้งใจลงมือปักหลัก
สร้างสานวิมาน
กระท่อมทับนะแห่งนี้
ที่พี่พร้อมพลีจิตพลีใจ
ขนานนามแสนงามแสนวิไล
แสนล้ำค่าทางใจ
ตามชื่อน้องน้อย...
*กระท่อมพุดไพร ในหุบผาแห่งฝันนิรันดร์รัก*
****************
โปรดติดตาม
ภาคต่อไปค่ะ..
*กระท่อมพุดไพร ในหุบผาแห่งฝันนิรันดร์รัก*
นะคะทุกดวงใจ
*************
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_49260.php
แพธรรม..แพทอง!
ใต้ร่มไม้ใต้ฉัตรธรรมงามล้ำลึก
สร้อยผลึกสอนใจใฝ่เพชรล้ำ
ลงแพทองล่องทะเลโลกย์โศกระกำ
ขอแพธรรมนำทางสว่างใจ..
สู่ฝั่งฝันสว่างสอาดสงบสยบโลกย์
แม้นใจโศกรู้ทันเท่ามิหวั่นไหว
ขอแพธรรมแพทองล่องลอยไป
พาแพใจรู้วางทางนิพพาน..
ขุดบ่อบุญกลางใจไว้รินดื่ม
แม้นหลงลืมเรียกขวัญวันพบหวาน
นวลเนื้อใจเพียร*งามให้*อย่าโศกราน
อุปาทานทำใจใครพรากลา..
รู้วางใจรู้ไม่หวั่นรู้สรรสร้าง
เส้นทางงามไม่ท้อถอยเพียรค้นหา
ใจเหนือโลกโศกไม่นานนะดวงชีวา
ทุกข์ผ่านมาวูบวับรู้ดับทัน..
ดอกลั่นทมร่วงพร่างกลางร่างร้าว
ตาซึ้งเศร้าซ่อนน้ำตาอย่าหลงฝัน
รู้ทันโลกโศกชั่วครู่ใช่นิรันดร์
ใจเพียรฝันหวังเพียรสร้างงานงามใจ
เมื่อมีรักจักรู้คู่ทุกข์โศก
เป็นรอยโลกการอยร้าวให้เศร้าไหว
รู้รักเย็นรักให้เป็นพลีพร้อมใจ
เก็บกลางใจกระจ่างสร้างสรรดี..
เกิดมาแล้วเพียรสร้างทางกุศล
หวังไม่วนหลงวงกรรมซ้ำชีพนี้
ใช้แพธรรมแพทองล่องชีวี
จิตวิญญาณพลีพบฝั่งฝันวันไร้เธอ..
ที่มาแห่งคำ..ชื่อเรื่องที่มีคนฝากถามมาว่าผู้รจนาใช้คำซ้ำซ้อน
สายธาร..ธาราธรรม
สายธาร..
คือลำน้ำโขงที่หล่อเลื้ยงร่าง..
ผืนดินพืชพรรณเป็นแรงฝันบันดาลใจ
เป็นตำนานให้เกิดแหล่งอารยธรรมแห่งพลังบุญ
ให้มากมีมากมายวัฒนธรรม ประเพณี
ที่ทำให้ทุกผู้คนบนสองฟากฝั่ง
อยู่กับความสมถะสงบงามเงียบเรียบง่าย
ใช้วิถีชีวิตอย่างมีความสุขมาอย่างยาวนานยาวยืน
ส่วน
ธาราธรรม..
คือเส้นทางทางจิตวิญญาณผ่านสายน้ำ
ที่ผู้รจนาทอดยาวเสียงธารา
ล้อธารธรรมดา
เพื่อจะนำมาห่มหอมสอนบทเรียนใจ
ให้คิดไกลไปตามธรรมชาติว่า
คนเรานั้นกว่าจะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นมนุ่ษย์ผู้บริสุทธิ
พร้อมด้วยทาน ศีล ภาวนา สมาธิพาให้มีปัญญาหลุดพ้นนั้น
ต้องใช้เวลายาวยืนเช่นเฉกกัน
เพื่อจะข้ามห้วงแห่งฝันนามมหานทีสีทันดร
ไปสู้ฝังพระนฤพาน
ที่งามเงียบไร้สุขทุกข์มีแต่ความว่างเปล่า..
ไม่มีเขาเราและใคร
คำธาราจึงลากยาวมาซ้ำซ้อน
มาฝากบทตอน
ให้ทุกดวงจิต
ได้เดินไปค้นหาเส้นทางสีขาว
งามพราวนั้นที่ฝันไว้เพียรไว้ยังดีกว่าไม่เลย
ที่ทุกสรรพสิง
มักฝากให้อิงอ้อนซ่อนคำสอนวอนคำงามตามความจริง
ไว้ในธรรมชาติรายรอบแห่งดินน้ำลมไฟ
ที่มนุษย์เรามักหนีไม่พ้น
ว่ายวนวงกรรมซ้ำรอยด้วยน้อยเพียรภาวนาค่ะ
หากมิตามจิตคิดหยุดให้พบทางหลุดพ้นค่ะ
14 ตุลาคม 2547 13:04 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4689
(ร้อยบุปผา)
รินน้ำใจใส่ทุกดวงพวงพะยอมฝัน
**********
มาฝากคำคอมเมนท์
อันเนื่องมาจากพุด
แสนซึ้งในน้ำใจน้ำคำ
ที่ทุกท่านไปฝากไว้ให้
ในทุกผลงานทั้ง
ในนาม
พุดพัดชาและสาวบ้านนา
ที่บางครา
คอมมิเป็นใจ
ให้ได้รินน้ำใจงาม
คืนกลับค่ะ
และ
อยากบอกว่า
ทุกท่านทุกดวงใจ
จะทราบไหมว่า
คือแรงฝันบันดาลใจ
ให้เราทำงานที่รัก
ได้อย่างราบรื่นและมีความสุขค่ะ
พุดจึงนำมาพลีเรียงร้อย
มิอยากให้ผ่านตาท่านไปนะคะ
และ
กับเรื่องข้างล่างนี้
ที่แสนจะสอนใจ
หากทุกดวงใจยังหนีไม่พ้นวิบากรักวิบากกรรม..กำ
ก็จงรักให้เป็นรักให้เย็นนะคะ
**********
เดิมพัน..ด้วยใจ..นะคนไกลคนดี!
เคยบ้างไหม..ที่คุณเปิดใจ..
ให้ใครบางคน..ก้าวเข้ามา..
ในโลกของชีวิตอันแสนเงียบเหงาของคุณ..
เข้ามาสัมผัส..รับรู้..เข้าใจ
ถึง..ความรัก ความหลัง ความหวัง พลังใจ
เท่าที่คุณมี..คุณเป็น..คุณอยู่
.
คุณค่อยๆปล่อยให้เขาเดินก้าวล้ำเข้ามา
ในใจดวงน้อย..ทีละนิด..ทีละนิด..โดยที่คุณไม่ทันรู้ตัว
ที่สุดเขาก็กลายเป็น..ส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณ....
เหมือนโลกที่ต้องมีพระอาทิตย์.
ในตอนกลางวัน ....
และมีพระจันทร์ในยามค่ำคืน.....
วันใดที่เขาหายไป......โลกที่เคยอบอุ่น....
ที่ดูราวมีใครสักคนที่พร้อมจะเคียงข้าง....
รับรู้และรับฟัง.....พลันเดียวดาย....ร้หวัง
ราวท้องฟ้าไร้จันทร์ในคืนแรม......
ไม่ยากเลย...ลองดู....
ถ้าคุณอยากให้ใครสักคนรักคุณ...และขาดคุณไม่ได้......
ให้เขาเห็นความสำคัญ.....และคุณค่าในตัวคุณ.....
อย่างยากหาผู้ใดมาเสมอเหมือน
เพียงอย่าท้อแท้......สิ้นหวัง...คิดเสียใหม่......
ยิ่งให้คุณจะยิ่งได้.........
ในทุกทุกเกมของชีวิต..กับ..ทุกทุกคน.....
และโดยเฉพาะกับคนที่คุณรักเขายิ่งชีวิต...........
ไม่มีอะไรที่คุณจะเสีย...
มีแต่ศรัทธาเปี่ยมด้วยรัก..จริงใจ ..มั่นคง..หนักแน่น.....
เป็นเดิมพันใจ..เพื่อ..ใจ...เท่านั้น.....
และคุณจะพบว่าคุณคือผู้ได้มา...มิใช่เสียไป.......
เกมของรัก...เกมของใจ .....
เกมของความหวัง.....และเกมของความฝัน........
เพียงใช้ใจดวงงามที่ใสซื่อ....อดทน...รอคอย.....เพียงนั้น .......
โลกทั้งโลกก็จะอยู่ในมือคุณ.........
เส้นทางใจ...เส้นทางชีวิต
ที่จะมีใครสักคนคู่เคียง...
ไม่ว่า..ในยามทุกข์..
หรือสุขตราบชั่วนิจนิรันดร์..
บางครั้งเส้นทางนี้..มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ..
มิได้หวานหอม..ตั้งแต่บทเริ่มต้น..........
ขอเพียงคุณ......ไม่ยอมแพ้พ่าย.....
เอาใจดวงที่เปี่ยมรักบริสุทธิ์ล้ำ.....หนักแน่นยิ่งกว่า.....
ขุนเขาและแผ่นผา.....แผ้วถาง ฟันฝ่า......
ปลายทาง.....มีสวรรค์บนดิน
ที่พระเบื้องบนจะประทานให้.....
มีความรัก..ความอบอุ่น.....
มีน้ำใจจากหญิงงาม มากค่า
พร้อมเด็กน้อยที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาประโลมใจคุณทุกโมงยาม.........
เปรียบประดุจสายธารา..แห่งชีวิต..
ที่คุณจะได้ดื่มกิน..แหวกว่าย..เย็นฉ่ำทั้งใจกาย.......
ตราบวันสุดท้ายแห่งลมหายใจ..ของชีวิตที่แสนงามนี้....
****************************
นำพลังใจและที่ตอบไว้มาร้อยเรียงไว้ค่ะ
ใครอ่านแล้วก็ผ่านตาเลยค่ะจะเยอะมากกก
*******
พุดค่ะ
ไม่น่าเชื่อนะคะ
ว่าจะจบบริบูรณ์ได้ภายในเที่ยงคืน
เพราะพุดรจนาสดค่ะ
และ
ไม่ได้วางพล๊อตเรื่องมาก่อนเลยค่ะ
และ
คอมพุดรวนตัดแทบทุกห้านาที
ทำให้พุดเพลียมากและเสียเวลา
แต่
พุด..พร้อมพลีทุ่มเทถอดใจรจนา
เพื่อมามอบเป็นดั่ง
นิทราขวัญให้ทุกดวงใจ
แด่ทุกดวงใจนะคะได้นอนหลับฝันดี
และ
มาแสดงความคารวะ
ขอบคุณทุกดวงใจ
ที่พุดตั้งใจจะกลับ
มากล่าวคำซึ้งใจในวันพรุ่งนี้นะคะ
เพราะเหนื่อยเกินไปแล้วค่ะ
กำลังสนุกเชียวค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 1972 - เพียงพลิ้ว
*********
คนดี..ที่ชื่อนามปากกาช่างพลิ้วพราย
พี่พุด ชื่นใจจังค่ะ
ที่ทันที่งานพี่พุดลงไป
ก็มีหลากน้ำใจรินสายให้งาม
มาอย่างล้นหลามค่ะ
และ
พี่พุดขอคืนงามนั้นให้ย้อนหลัง
กลับไปยังทุกดวงใจเช่นเฉกกันนะคะ
และขออวยพร
ให้น้องรจนางานงามพลิ้วไหว
ดั่งใจนึกคะนึงเลยค่ะ..
ด้วยซาบซึ้งใจ
*********
เธอน่าจะเป็นนางฟ้านะค่ะ คิดถึงจัง
จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา
*********
คนดี..ของพี่พุดน้องน้อยในเงาใจ
พี่พุดขอขอบคุณ
ในน้ำใจสงามของน้องน้อยนะคะ
และ
เธอ..
อาจจะใช่หรือมิใช่นางฟ้า
ขึ้นอยู่กับว่าใคร
จะรักจะชัง
จะประเมินเห็นคุณค่า
แห่งงามขวัญงามฝันงามนั้น
จากงามน้ำใจ
ว่าแสนดีพอหรือไม่..
หรือ
เพียงเป็นผู้รับไป
แล้วก็แค่คอยใช้คำกลายกลับ
แต่ละคำมาหยามหมิ่นเหยียบย่ำ
ให้หมองไหม้มาทำร้ายทำลายใจ
มายัดเยียดคำแนะนำ
ที่บางครั้งช่างแฝงฝัง
คำเยาะเย้ย
ราวเธอนั้น
ช่างโง่งมงายไร้สมองคิดนึกตรองตรึก
หาระลึกรู้ด้วยตัวเองไม่
เพราะว่าเขาหลงตัวเอง
หาได้รู้ค่ารักอันแสนยิ่งใหญ่นั้นไม่
*********
ฝากเพียงคำเตือนถึงทุกดวงใจ
ให้รู้ว่าบางครั้งบางคำบางที
ก็ช่าง
ดั่งน้ำกรดรดราดรินฤดี
ให้แดดิ้นดับสิ้นรักสิ้นหวังหวานเลยค่ะ
ดั่งดวงตะวันใจแตกดับแหลกราน
และคงไม่เกี่ยวกับน้องน้อยกลอยใจดอกนะคะ
พี่พุดเพียงรำพึงรำพันฝันค้างคาใจคนค่ะ
*********
..ฟ้าสีคราม ..
ทะเลสีฟ้า ..
เม็ดทราย .. ที่ ..ขาวสะอาด...
..เด็กน้อย ..นั่งวาด ..หัวใจ..ดวงโต..
มี..พระอาทิตย์..กำลังโผล่..
เหนือโพ้น .. ทะเล ... ที่งดงาม..
แบบ เรน ..หัดแจม..พี่พุดพัดชา..นะคะ
จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain..
******
น้องเรน..
น้องคือหยาดน้ำค้างนะกลางฟ้า
กลางใจฝันปันพลีให้ทุกดวงใจเลยจ๊ะ
สั้นสั้นซึ้งๆว่า
ใครไม่รักน้องนั้น
น่าจะพิจารณาจิตภายในให้ดีดี
ที่คงไม่มีใครแน่นอนพี่พุดแสนแน่ใจค่ะ
และด้วยรักเสมอใจนะคะ
จากใจทั้งดวงของพี่พุด
**********
สำหรับ
คุณแก้ว..
พุด..
อยากกระซิบคำซึ้งซาบใจ
อย่างที่สุดแล้วว่าบอกว่า
ชื่อคุณและน้ำใจงาม
ช่างดั่งน้ำค้างแก้ว
ที่พร่างพรมห่มหอม
ให้ห้วงใจพุดได้มีพลังใจไฟฝัน
แม้กับในนาทีนี้
ที่พุดไม่ทราบจะยินดี
แบบหัวเราะ
หรือร้องไห้ดีแล้วค่ะคนดี
และ
ด้วย..
ซึ้งใจอย่างที่สุดแล้วนะคะทุกดวงใจ
ในร่มรักแห่งเรา
*
*******
ที่ราวภาพในนิมิตฝัน
ว่าแล้วไหมหล่ะ..เห็นชื่องานปุ๊ป...ก็นึกในใจว่า..
พุด...ต้องนำเพลงนี้..มาประกอบ..
ทายถูกอีกแระ....รับรางวัลที่ใครดี...
อ่านไป...ง่วงไป..ไม่ใช่ว่างานพุดเขียนไม่ดีน่ะ..
เราง่วงเองหล่ะ..เพลีย..ไม่ค่อยสบาย..
เท่าไหร่...
วันนี้มา Post ลง 1 บท..เขามาอ่านได้แค่
2 คน ต้องไปแล้ว...
เออ..พุดรู้ไหม..
เรา Post งาน..ชื่อบท..ชื่อคนเขียน..
ใช้สี...โทนเดียวกันเลย..
ใจตรงกันอีกแล้ว...
มาเพราะคิดถึงจ้า...ขออนุญาติไปนอน..
พรุ่งนี้มีงานกองรอท่วมหัว..
******
ภู..
พุดกำลังอ่านเดินที่สูง
แล้วคิดถึงภูมาก
เหมาะกับคนชื่อภูมากค่ะ
พุด..ให้ไปหาอ่านนะคะ
และขอบคุณค่ะ
ที่แวะมา
จะมาพักระบายใจ
ระบายรัก
ระบายเหนื่อย
ได้ทั้งนั้นค่ะ
ที่ได้กลิ่นเกสรดอกไม้หอมเศร้า
เคล้าอวลมากับสายลมบางเบา..
พุด..
มีชานเรือนไทย
มีดวงดอกไม้
กำลังไสวพร่าง
คอยออดอ้อนให้หอมอวลระริน
ให้หัวใจได้ถวิลรับระรินร่ำ
ให้ได้รับรสแห่งรัก
แห่งหวังหวาน
แห่งความงามอันหอมกรุ่น
อย่างไม่เลือกที่รักมักที่ชังค่ะ
ก้าวเข้ามา
แล้วเอนตัวลงนอนหลับตา
พิงหมอนขวานแสนสบาย
แล้วปลดปล่อยดวงใจ
และร่างลง
สยายผม
หลับตาลงช้าๆ
และหากอยากแหงนเงย
ดูฟ้าดูดาว
ที่สุกใสแสนสกาวก็ทำแสนง่าย
ราวใกล้แค่เอื้อมแค่เปิดจิตเปิดใจ
เปิดดวงวิญญาณบ้านภายใน
แล้วก็ฝันฝันฝัน
ให้หวานหวานหวาน
ให้แตกช่อกอตระการ
ได้งามตามโนนึกเลยค่ะ
นะทุกดวงใจ
ก้าวเข้ามาค่ะ
ณ..ที่นี่มีชายคาแห่งรัก
และอ้อมตักอ้อมใจรอเราอยู่ทุกทิวาราตรีค่ะ
ด้วยน้ำใจใสงาม
จากเจ้าของบ้าน
ผู้รักดวงดอกไม้ไพรหัวใจไทย
**********
ความคิดเห็น : มาติดตามอ่านน่ะค่ะ *-*
จาก : รหัสสมาชิก : 9325 - อาชา
******
น้องอาชา
พี่พุดขอรับขวัญน้องใหม่
ที่แสนสง่างามมากค่ะ
ที่หวังว่าจะเป็นอาชาไนยที่ชอบผจญไพร
และเที่ยวท่องในโลกกว้าง
อย่างหาญฮึก
อย่างผู้ระลึกรู้ค่าคำค่าล้ำงามของทุกสรรพสิ่
ธรรมะ
ธรรมชาติ
ความรักระหว่างสัตว์กับผู้คนค่ะ
และ
หวังด้วยดวงใจดวงนี้
ที่แสนรักปรารถนาดี
ว่าจะรจนางานงามประดับใจ
ประดับร่างจิตภายในเราเอง
ก่อนบรรเลงผ่าน
สื่อไปถึงไปยังผู้อื่น
ให้รักษาดวงจิตให้หวานชื่นให้
สดกระจ่าง
ดั่งดวงแก้ววิเศษที่พราวพร่าง
กระจ่างใสใสใส
ราวเพชรพร่าง
พรมห่มหอมให้ทุกห้วงใจห้วงจิต
ไปตราบชั่วนิจนิรันดรนะคะคนดี
จากพี่พุด ผู้ซึ้งกมล
************
เพราะจังค่ะรูปก็สวยๆมากๆค่ะพี่พุดจ๋า
ฝันดีนะคะคิดถึงค่ะ
จาก : รหัสสมาชิก : 8964 - เพราะรัก
******
ค่ะ
เพราะรัก
เพราะรัก
เพราะรัก
และเพราะรัก
โลกนี้ถึงจัก
ยังคงหมุนไปหมุนไปและหมุนไป
ไม่มีวันสิ้นสุดหยุดหมุนค่ะ
และ
เพราะรัก..ร่มธรรมร่มฉัตรร่มทอง
เพราะรักผืนดิน
เพราะรักแม่พ่อ
เพราะรักดวงใจแสนดีมิรู้สิ้น
เพระรักโลกงาม
เพราะรักทุกนิยามความดี
เพราะรัก
ที่จะเลือกมีน้ำใจปันแบ่
งแด่ผองเพื่อนมนุษย์ผุ้ทนทุกข์ยาก
ผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
และ
เพราะรัก
เพราะรัก
เราถึงได้มีโชคได้มาพบ
ได้มารักได้มารู้จักกัน
ได้เคียงบ่าเคียงไหล่
ประคองกันไปในโลกฝันอันแสนงาม
และ
เพราะรักรจนา
เพียรพยายาม
เพราะรัก
เพราะรัก
เพื่อจักฝากความดีไว้พลีแด่ผืนดินพสุธานี้
แทนความกติเวทิคุณ
ให้หอมกรุ่นรักอักษราภาษาไทย
ไปตราบชั่วลูกหลานเลยค่ะ
นะคะ
เพราะรักเพราะรัก
และ
เพราะรักจริงรักจังรักใจค่ะ
และเพราะรัก
เพราะรัก
จากใจ
************
จาก : พี่พุด..พิสุทธิ์ใสงามแด่ทุกดวงใจเพราะรักเพราะรัก
ขอชื่นชมผลงาน
ที่งดงามอีกชิ้นของพี่พุดนะครับ ฮิๆๆๆ
อ่านไม่เบื่อเลยครับพี่ ฮิๆๆๆ
เดือนนี้ประหยัดตังส์ค่านิตรสารได้หลายบาทเลยพี่ จิ๊จิ๊
+-*-+-*-+ +-*-+-*-+ปู๊ชายอารมดี๊ดี+-*-+-*-+ +-*-+-*-+
จาก : ll๛เมกกะ๛ll
*******
เมกกะ..ขวัญใจร่มรักเรือนไทยเรือนทอง
น้องพี่คะ
พี่พุด..
คิดว่า
คงประหยัดไปได้อีกนานนะคะ
หาก
ดวงตานักรักรจนาคนนี้ผู้อาภัพรักอาภัพนัก
ไม่จักกลายหวาน
จากหยาดน้ำผึ้งฝัน
กลายเป็นดั่งคุณเพชรา เชาวราษฎ์
นางเอกในตำนานหนังไทย
ผู้ยอมทนพลีร่างใจจิตวิญญาณ
ทำงานในวงการดารา
จนต้องสูญเสียดวงตาไป
เฉกเช่น
บางที..อาจจะเป็นอีกผู้หญิงคนนี้
ที่ยินดีพลีเลือกทำในสิ่งที่สวรรค์ให้มา
และตราบจนกว่า
ดวงตาสวรรค์ยังมิทอดทิ้ง
ให้ไฟฝันพลันมืดมิดมืดบอด
จะพลีสิ้นหยาดเลือดรักและหยดน้ำตา
แม้นใครจะไม่รู้ค่าเห็นค่าก็จะ
บูชาโลกโศกสุข จนกว่าจะดับทุกทุกข์รัก
ได้ด้วย
วิญญาณจากตัวตนเอง
ผ่านงานที่แสนรักเอยแสนรักในกมลค่ะ
คนดี
พี่พุด..ขอบคุณ
**************
รออ่านต่อค่ะน้องพุด
จาก : รหัสสมาชิก : 4920 - พี่ดอกแก้ว
******
นะนาทีนี้
ดวงดอกแก้วตระการ
กำลังสะพรั่งบานให้หวานหอมงาม
หลังฝนพร่างพรม
นะริมรั้วบ้านพุดค่ะพี่
และ
พร้อมกับที่
พุดทราบซึ้งรำลึกนึกถึงพระคุณ
ว่า
แก้วตระการในใจน้องๆ
ก็ยังคงส่องนำทางใจ
ในใจเราทุกดวงใจ
ในร่มรักเรือนไทย*.
พร้อมพลีช่วยยกร่างจิตวิญญาณ
แห่งบ้านภายใน
ให้งามใสตระการ
ราวแก้วดวงช่วงโชติจรัสชัชวาล
หวังนานเท่านาน
ตราบนานเนานิรันดร์
เพียงให้
แก้วนั้นรักษาสุขภาพร่าง
อย่าได้พบหมองมัวนะคะ
พุดห่วงใย
ด้วยซึ้งใจค่ะ
************
ราวฉากในเรื่องทวิภพ..
แหม เพลงชอบซะด้วย ยิ่งดาวใจ ไพจิตร
ยิ่งชอบใหญ่เลย เวลาแกแต่งตัวร้องเพลง
เหมือนปลาทองเป็นพวงไปทั้งตัว อิอิ
จาก : รหัสสมาชิก : 4068 - ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
*******
ฤกษ์รัก..รักน้ำใจฤกษ์
คุณดาวใจ
คือดาวจิตจริงๆค่ะ
คือตำนานแห่งเสียงเพลง
แห่งผืนดินไทย
อีกตำนานหนึ่ง
ฉะนั้นฉะนี้
จงมองเป็นให้เห็นงามในค่ะ
ใช่งามนอก
ที่พุดเพียรมองบวก
ทุกดวงใจเพื่อนมนุษย์มากมีค่า
ที่พลีรักฝากผลงาน
อันแสนหวานแสนละเมียดละมุน
สร้างความหอมกรุ่น
ให้หัวใจเราทุกดวงได้มีไฟฝันค่ะ
และ
ด้วยให้ทุกดวงใจซึ้งในค่าคน
ค่างานรักจะดีกว่าเปลือกนอกหลอกตานะคะนะ
ซึ้งใจมากและเสมอมานะคนดี
***********
เยี่ยม
จาก : รหัสสมาชิก : 5053 - ชัยชนะ
*******
สั้นสั้นซึ้งซึ้ง
เช่นกันค่ะชัยชนะ
ระหว่างเรา
ว่าเยี่ยมยอดค่าคำคม
ที่ช่างให้พลังใจไฟฝันโชนแสง..พร่าง
สว่างวาบ..นะนาทีนี้
ด้วย
รักไม่รู้จบ
จาก : จากใจพุด
***********
งามแท้แท้เจ้า
จาก : รหัสสมาชิก : 5564 - )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
******
ผลิใบ..คนดี
แค่คำให้พลังใจแปรไป
ให้ใจงามงามแท้แท้แสนซึ้งซาบ
อย่างหาที่สุดมิได้แล้วค่ะ
ผลิใบคะ
มีใบใหม่ละอออ่อนๆออกมาอ้อนมาอุแว้ๆ
ให้อุ้มยังคะ
อย่าลืมนะ..กระซิบบอกพี่พุด
พี่พุดอยากจะแต่งบทรับขวัญ
เห่กล่อมถนอมขวัญถนอมนุช
เจ้าสุดยอดแห่งดวงใจแม่พ่อ
และผองน้องพี่ทุกดวงใจในร่มรักแห่งนี้
ที่เราหวังเฝ้ารอเฝ้าลุ้น..
เหลือเพียงอย่างเดียว
ในยามตะวันชิงพลบ
ยังไม่กล้าบอกสูตร
ไปวายวุ่นรัก
ให้รู้จักทดลองในห้องหอห้องหับอิอิ
ด้วยรักเจ้าบ่าวอิอิมากกว่าเจ้าสาวนึดนึง
ที่พี่พุดแสนอิจฉามากนะอิอิ
ราวคนในครอบครัวเดียวกันค่ะ
จากพี่พุด
***********
สุดยอด ผลงานเยี่ยม ครับผม ..
จาก : พายุ สุริยะ
********
พายุ..พระอาทิตย์พัดพราย
ฉายแสงแห่งรักมาให้นะนาทีนี้
ให้หอมหัวใจแสนอบอุ่นละมุนละไมค่ะ
หนาวในอกในใจเลยคลาย
และ
พุดพัดชาคงต้องจบบทคอมเมนท์
ยาวย้วยสวยแบบยานหวานจัด
ไว้เพียงแค่นี้ก่อน
เป็นผลงาน
ที่ฝากยานคอมเมนท์ได้นาน
และยาวที่สุดในรอบปีพลีใจพลีจิตเลย
อย่างที่บางคน
เคยฝากคำหวานให้พุดว่า
ชอบและรักที่จะอ่านงานพุด
และแม้กระทั่งคำคอมเมนท์
ตามที่ต่างๆที่ฝากไว้
เพราะเมื่อนานมาแล้วพุด
มีเวลาตอบมากค่ะ
นี่ละกระมัง
ที่พุดถึงไม่อยากฝากไว้ให้กับ
เพราะมักหนีไม่พ้นมัก
จะยาวกว่างานเสียด้วยซ้ำ
อิอิ
เลยกลังงานหลักน้อยใจรัก
ให้พุดมาเลือกเป็นนักอ่านนักวิจารณ์
ให้หวานหวังกำลังใจพลังใจ
ในทางบวกแด่ทุกดวงใจแทนค่ะ
ต้องหยุดใจรักไว้แค่นี้ก่อนนะคะ
เด๋วจะกลับมาใหม่ค่ะ
ด้วยรักล้นใจห่วงใยล้นทรวงค่ะ
จาก : พุด
**************
อยากตื่นลืมตาขขึ้นมาแล้วเห็นเธอนั่งอยู่ข้างๆ
แต่มันคงไปไม่ได้...
เพราะมันเป็นขอเพียงความฝันของผู้หญิงคนหนึ่ง...
และมันคงเป็นไปไม่ได้
อาจเป็นเพราะว่าฉันยังคงฝังใจอยู่ในวันเวลา
ที่มีความสุขในวันเก่าที่มันผ่านมาแล้ว..
จึงทำให้ฉันลืมเธอไม่ได้
แม้รู้ว่าเธอมีคนอื่น..
แต่ในความรู้สึกของผู้หญิงคนนี้...
เธอก็ยังเป็นของฉันคนนี้อยู่เสมอ
ถึงแม้ว่าฉันไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาเมื่อไร...ไม่ชิหนอะ..
ที่จริงแล้วเธอคงไม่กลับมาหรอ
แต่ฉันคนนี้ก็จะรอเธออยู่ตรงนี้
ตรงที่ท่มีเราและความทรงจำของเราสองคน
จาก..ปลายฟ้า.. จาก : คนในอดีต
***********
น้องปลายฟ้า
น้องคะ
ไม่รักได้ดีที่สุดค่ะ
หากรู้รักษาจิตให้หอมธรรมห่มนะคะ
เพราะจะพ้นพันธนาการแห่งรัก
ที่ทุกข์ทุกรัก
ราวแบกโลกไว้ทั้งนั้นแหละค่ะ
พี่พุดถึงเพียรภาวนา
สร้างดวงวิญญาญ์ใหม่สร้างค่านิยมใหม่
ให้หัวใจไม่รักใครไม่ไหวอ่อนง่ายๆ
ไม่ให้โอกาสตัวทุกข์ทนตัวคนตัวใคร
มาเติมมาเพิ่มความระทมทับ
ในดวงจิตให้หนักมากยิ่งขึ้น
และ
หากใครที่ยังหนีเนื้อหนัง
รักแบบต้องมนต์เสน่หาสวาทหวานหวัง
ยังไม่หลุดพ้นวิบากรรมเก่ากำรักพ้น
ก็ขอให้ได้พบรักแบบคู่จิตคู่ชีวิต
ที่มีภพภูมิธรรมเสมอ
ได้เคียงข้างและสร้างคุณงามความดี
คืนแด่โลกลบโศกสุข
พาประคองกันไปดั่งคู่ธรรมคู่ทอง
ลอยล่องข้ามมหานทีสีทันดร
สู่ฝั่งฝันฝั่งนิพพานอันคือรักนิรันดร์
ที่ทุกดวงวิญญาณใฝ่ฝัน
หากต้องใช้พลังใจ
แห่งความเพียรฝึกร่างจิตชีวิตให้มีแต่
ทาน ศีลบริสุทธ์ ฝึกสมาธิ มีปัญญา
มิพาย้อนหวนคืน
มาทุกข์วนว่ายในดงน้ำกามน้ำกรรมอีกค่ะ
พี่พุดจึงเพียรภาวนาเอาใจช่วย
ทั้งตัวเองและทุกดวงใจค่ะนะคะ
*************
ขอให้สมปรารถนาในทุกสิ่งที่ปรารถนาค่ะคุณพุด
ธรรมะสวัสดีค่ะ จาก : รหัสสมาชิก : 8952 - มณี ปัทมะ ตารา
******
คุณมณีคะ
ดีใใจค่ะ และอขธรรมะสวัสดีจงคืนกลับแด่คุณเช่นกันนะคะ
กัลยาณมิตรธรรมผู้ผ่านการร่ำบ่มเพียรมายาวนานยาวยืนค่ะ
พุดยินดีน้อมฟังคำสอนด้วยคารวะจากผู้มีจิตใสค่ะคนดี
*********
และ
สำหรับทุกดวงใจ
ที่มาฝากทีหลังพี่พุดค่อยน้ำมาเพิ่มนะคะ
หากมีเวลา
**********
urlhttp://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4689
ร้อยบุปผา
สุนารี ราชสีมา : : Key F#m
ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก
ร้อยสำนัก ประชันแข่งใจ
มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน
ร้อยดอกงาม เด่นตระการ
แย้มบานในดวง ใจ
ชู่ ช่อ ธรรม สง่า งาม ในนาม ศิลปิน
มาสร้าง งาน ศิลป์ ชุบชีวิน มนุษย์ชาติ
สะอาดสดสวย ด้วยบทเพลง แห่งสวรรค์
ให้มาลัย ฝากรัก มอบใจภักดิ์ ร่วมกัน
จุดไฟ ความฝัน พร่างพลัน ประกาย เพลิง
มาเถิด พี่น้อง ร่วม ร้อง เพลงเพื่อ
กลั่นจาก เลือด เนื้อ หยาดเหงื่อ เร่าร้อน
เราจะเร่ง แนวรบ ไม่สยบ อ้อนวอน
เริงระบำ รำฟ้อน ร้อยกรอง กวี กานต์
มาร่วม ใจรัก พร้อม พรักพลีชีวาตม์
ผงาด อาจ หาญ สร้างตำนานตระการฟ้า
แต่งเติม โลกศิลป์ ให้ผ่องพิณ โสภา
ด้วยวิญ ญานท้า ทรนงเทิดคง ธรรม
ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก
ร้อยสำนักประชันแข่งใจ
มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน
ร้อยดอกงาม เด่นตระการ
แย้มบานในดวง ใจ
ชู่ ช่อ ธรรม สง่างาม ในนาม ศิลปิน
**********
13 ตุลาคม 2547 21:38 น.
พุด
url http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=129
ผม..กำลังนอนหลับตานิ่งๆทิ้งใจว่างๆ
ในเปลญวน
ใต้ต้นลั่นทมดวงดอกสีขาว
ที่กำลังบานพราวสะพรั่ง
กับบรรยากาศแสนวิเวก
กับ
ฟ้าสีครามเข้ม
น้ำทะเลใสแจ๋ว
จนเห็นกรวดทรายระยับยิบวิบวาว
อยู่เบื้องล่าง..
ดวงตะวันสีส้มสุกดวงโต
กำลังใกล้จะทายทักผืนน้ำตรงรอยตัดเส้นขอบฟ้า
ลมพัดทิวสนเหนือหาดทรายเสียงซู่ซู่..
ผมรู้สึกสุขสงบใจอย่างเหลือเกิน
ผมเพลินนอนเงียบ
ไร้ความคิดใดใด
นอกจากผสานจิต
ให้เป็นหนึ่งเดียวกับสายลม
แล้วพัดผสมพร่างพราย...ไปจน...*สุดปลายสายรุ้ง*
และณ..ที่นั่น
ในฝัน..ในนิมิต ผมเห็น..
ผู้หญิงดวงหน้าเศร้าสร้อยราวลอยคว้างในท่ามกลาง
ม่านหมอกที่ราวสายไหม*ในเกลียวฝันสีทองงามผ่องผุด*
เธอคนดีค่อยๆคลี่ยิ้มหวานๆละมุน..
และ
หากผมมองไม่ผิด
ผมเห็นหยาดน้ำค้างพิสุทธิ์พราว
ราวประกายมุกกลางเรียวตาเธอ
ที่กำลังพร่างพรายราวสายฝน...
นาทีนั้น..
ผมคิดว่านั่นละหรือคือนางฟ้า..นางในฝัน..
นี่หรือเปล่าเล่าสวรรค์!..สวรรค์..!
แล้วทำไม..!
นางฟ้าคนนั้นถึงต้องร้องไห้..ร้องไห้ด้วยเล่า
ให้หัวใจ..ผม...
กำลังถูกบีบคั้นอย่างหนักหน่วง
กับภาพฝันตรงหน้า
กับใบหน้างามโศก
ที่ราวกำลังอ้อนโลกทั้งโลกให้หยุดหมุน
และ
ให้ใจผมราวอยากหยุดหายใจ..
ในฝัน...!
ผม..ค่อยๆเอื้อมมือแข็งแรงออกไป
หวังไขว่คว้า...
โอบกอดร่างเธอไว้อย่างอ่อนโยนทะนุถนอม
และ..
จะค่อยๆใช้มือสากๆค่อยๆประคองเช็ดหยาดน้ำตา
ให้อย่างละมุนละม่อมเบามือ
เท่าที่หัวใจดวงใสดวงซื่อดวงนี้
ที่แสนรัก..แสนสงสารเธอเสียเป็นยิ่งนักแล้ว..จะทำได้..
แต่..
ทันที..!
ที่มือผมกำลังไล้ลูบบนใบหน้าเรียวละมุนนั้น..!
ราวเกิดมหัศจรรย์รัก ปาฎิหารย์รัก..!!!!!!!
เกลียวฝันสีทอง
ที่ล้อมวงหน้างาม
ก็พลัน...!
ค่อยๆหมุนคว้างแรงขึ้น เร็วขึ้นๆๆ...!!!
จนเกิดประกายพร่าง....
จรัสเรืองแสง..
ราวสีรุ้งหลากสีมณีหลากดวง
พุ่งพรายฉายฉานออกไปรายรอบทิศทาง
ไสวสว่างราวแก้วใสกระจ่าง
ราวกาแลคซี่ในเวิ้งจักรวาล
กำลังพร่างงามแตกดอกดวงช่วงโชติชัชวาล!!!
ให้ผมตะลึงตะไล
ไปกับภาพงามแสนงามตรงหน้า
ที่แสนตระการตาตระการใจ
ที่แสนยิ่งใหญ่ในความรู้สึกพรึงเพริศอย่างยากยิ่งที่จะอธิบาย!
.............
แล้ว..........
ทุกอย่างในเวิ้งฝัน
ก็ค่อยๆพลันจางหายไป....หายไป..หายไป...
พร้อมกันกับ
ที่ผมลืมตาตื่น
เมื่อถูกปลุกด้วยเสียงฝีเท้า
ของใครบางคน
ที่กำลังก้าวย่ำทราย
ผ่านเปลที่ผมนอนไปอย่างช้าๆ...ช้าๆ
พร้อมกับกลิ่นหอมดอกไม้ไทยที่ผมแสนรัก..ลั่นทม!
ผมค่อยๆเผยอตัว
พยายามลืมตาขึ้นมา
พร้อมกับแสงตะวันสีทองส่องแยงตา
ที่ทำให้ผมต้องค่อยๆตะแคงร่างเบือนหน้าหนี
และ...
นะบัดนี้
เมื่อแหงนเงยหน้าขึ้น
จะเห็นดวงดอกลั่นทม
กำลังค่อยค่อยปลิดปลิว
ลิ่วฟ้อนอ้อนสายแสงสีทองสุกจัด
ระบัดไหวไปกับสายลมอ่อนอ่อนในยามค่ำ
และ
กับพรายตะวันรอนรอนยามสนธยา
ที่ตะวันดวงเหว่ว้าดายเดียว
กำลังค่อยๆ..จ่อมจมลงบนผืนน้ำ
และ
กับหอมงามหอมหวาน
ของดวงดอกไม้แสนเศร้า
ราวอาลัยอาวรณ์ออดอ้อน
พร่างพรมลงบนลานฝัน..ลานลั่นทม..
ผม..ลุกขึ้นจากเปล
และ..
พาร่างเดินทอดน่องไปทางโขดหินเนินผา
ที่เคียงทะเลตรงหน้าอยู่ไม่ไกล
ไปทอดทัศนา
ความงามของสายแสงสุริยา
ที่แสนงดงาม
ยามตะวันลา ตะวันลับฟ้า
ด้วยความซึ้งเศร้าใจ
ในแสงสุริยาแสนสวย
ที่กำลังทอทาบ
อาบผืนน้ำทะเล..ราวทองทา!
ผมทรุดตัวลงนั่งเหนือเนินผา
ที่กำลังถูกคลื่นถาโถม
ซัดกระหน่ำจนแตกฟองฝอย
ก่อนจะกระแทกตัวทะยอยกระสานซ่านเซ็น
กระเด็นละอองไอเค็มเคลียร่างผม
ที่นั่งแสนชิดใกล้หาดทรายกับเกลียวคลื่นสีทอง
ที่ราวพลีร่ำร้องไห้ไปพร้อมกับตะวันลา
และทำไม..
ผมยังได้กลิ่นดวงดอกลั่นทม
อวลหอมเศร้าตามลมมาถึงนี่ได้เล่า
ช่างแสนจะน่าแปลกใจ
และ
ทำให้ผมต้องหันไปหาที่มาแห่งกลิ่นนั้น
แล้วพลัน..!
ผมก็เห็นร่างงามของใครคนหนึ่ง...!
ที่นะบัดนี้
ยามเมื่อ..
เธอค่อยๆหันเรียวหน้ามา
และกับ
เสี้ยวแสงแห่งตะวันลาอันอบอุ่นอ่อนหวาน
ที่
กำลังแตะแต้มเรือนผมและใบหน้า
ให้พร่างกระจ่างเรืองรอง
ราวหิ่งห้อยนับร้อยพันเกาะพรายพร้อย...
และ
ราวกับทำให้
โลกฝันและโลกจริง
กำลังเลื่อนลอยลงมาตรงหน้าผม
ซ้อนทับกันสนิทเป็นหนึ่งเดียว
เมื่อ
ผมเหลียวหันไปมองจ้องภาพนั้น
อีกทีและอีกที...!
อย่างที่..แทบทำให้ผมลืมหายใจ
และ
ราวต้องมนต์ให้จังงัง..นิ่งงัน งุนงงอีกคราครั้ง
ราวกับ..
เมื่อยามย่ำสนธยา
ที่
ผมเพิ่งงีบฝันผ่านมา..ในนาทีเมื่อครู่นี้
และ..
กับนาทีนี้
ที่ผมคิดว่าโลกตรงหน้า
ราวกับว่า
กำลังหยุดหมุนแล้วจริงๆ
เมื่อ
ใบหน้าสวยสงบงามเศร้านั้น
หันมาสบตาผม..!
และ
เมื่อผมเห็นหยาดน้ำนัยน์ตาเธอ
กระทบลำแสงสุริยาสุดท้าย
ที่ก่อให้เกิดประกายเลื่อมพรายประภัสสร
สะท้อนวะวาววับ
ราวกับหยาดเพชรน้ำงาม
ราวกับหยาดน้ำค้างแก้วที่
กลิ้งบนในบัวในยามต้องแสงยามอุษาสาง
ผม..เห็นดวงดอกลั่นทม
สีขาวดอกใหญ่งามพราวพร่าง
ที่ทัดผมเคลียแก้ม..
ยิ่งทำให้หัวใจผม..
ราวต้องมนต์ราวละเมอ
และ
เมื่อเห็นภาพเธอคนดีคนงาม
นางฟ้านางใจนางในฝัน..
และ
กับดวงดอกไม้แห่งความเศร้านั้น
ลั่นทม..ลั่นทม..ลั่นทม..
ที่นะบัดนี้!
พลัน...
ค่อยๆหมุนคว้างอย่างช้าช้า... ช้าช้า..
และ
ค่อยๆ..หมุนเร็วขึ้น..เร็วขึ้น.. และเร็วขึ้น..
ให้
หัวใจผมราวฝันไปอีกรอบอีกหน
แบบไม่อยากตื่นมาทนรับรู้รับทราบ
ความจริงบนโลกโศกสุขนี้อีกต่อไปเลยแล้ว
ขอเพียง
ให้ดวงจิตดั่งดวงดวงแก้วใสกระจ่างของผม..
ได้เพริศแพร้วกับมหัศจรรย์แห่งรักนี้..ที่รอคอย
ไปตราบชั่วกาล
นานแสนนานตราบชั่วนิจนิรันดร!!
*************
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=129
หยาดน้ำฝน หยดน้ำตา
ดาวใจ ไพจิตร : : Key Gm
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์
หลั่งความขื่นขมที่ถมอยู่ใน ใจตน
หยาดย้อยจากปรางสวรรค์เบื้องบน
สู่กลางแก้มดินในฐานถิ่นคน
นั้นคือหยาดฝน ฉ่ำใจ
สาดสายพร่างพรายพรมผืนไร่นา แนวเนิน
ป่าดอนโขดเขินคลองขลุงทุ่งหนอง นองไป
หล่อเลี้ยงพืชพันธ์ มีผลดอกใบ
โลกเคยหลับไหล พลันฝืนตื่นใจ
สวยงามสดใส จริงเอย
ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรม ใจคน
แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอย ระเหยกี่หน
ถึงกลายเป็นฝน ฉ่ำใจ
ทอแสงทองอาทิตย์ทาบทา
พลันน้ำตานางฟ้าระเหย
เป็นละอองไอน้ำอย่างเคย
ถูกลมรำเพย พัดเลยลอยวน
หยาดน้ำจากตา นางฟ้าที่ตรมอารมณ์
ฝากมากับลมเป็นฝนพร่างพรม ใจคน
แต่น้ำจากตาตอนช้ำกมล
ที่เราหลั่งลอย ระเหยกี่หน
ถึงกลายเป็นฝน ฉ่ำใจ...
10 ตุลาคม 2547 16:03 น.
พุด
วันนี้ไปโรงพยาบาลมาค่ะ
ที่ราวกับโรงแรมหรู
ถึงแม้นว่าจะมี
แค่หน้าตาผู้มาเยือนเท่านั้น
ที่แตกต่างกันเพราะณ.โรงแรมหรูนั้น
มักจะมีแต่สรรพเสียงแห่งการทักทาย
จับไม้จับมือร้องฮ้าไฮ้ฮัลโหลโอ้สวัสดี
ที่มีแขกทุกชาติภาษามาพัก
หรือไม่ก็
มานั่งรอนัดใครสักคน
มาสบตาทานข้าวใต้แสงเทียนสักมื้อ
ภายใต้บรรยากาศอันแสนฉ่ำซึ้งสุข
สนุกสนานกับการมาพักผ่อน
ที่แสนเบิกบาน
รอทัวร์รอเพื่อนมารับไปเที่ยว
แต่ณ..ที่นี่..ที่โรงพยาบาล
คือที่ที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดเจ็บป่วย
ด้วยความทุกข์ระทม
หรือความตรอมตรมจากญาติมิตรสนิทผู้ที่รักห่วงใย
ยกเว้นบางแผนก
ที่ให้คนมาพักอาศัยชั่วคราว
ให้ทำสิ่งมหัศจรรย์รัก
อันแสนยิ่งใหญ่คือการให้กำเนิดกุมาร
บุตรธิดาที่จะให้ความรู้สึกดีที่น่าตื่นเต้นยินดี
ไม่มีใครมาพูดว่า*บ่วงเกิดแล้ว ห่วงเกิดแล้ว*
ให้แม่แก้วพ่อขวัญ
เสียความรู้สึก
หากไม่ว่า
ณที่นี่
จะซ่อนซุกไว้ด้วยความหรูอย่างไร
ก็ปิดไม่มิดในทุกทุกข์ความระทมระทวย
ใกล้ม้วยมรณา..ให้มามรณานุสติ
หากคิดได้..คิดดี..คิดให้เป็นไปตามคำพระพุทธวจนะ
*เกิดแก่เจ็บตายคือสรณะ*นะมนุษย์หกสิบพันล้านเอ๋ย
แม้นจะเอาหน้ากากเงิน
หน้ากากทองมากองมาแลกเอย
ก็คงไม่หายจากวิบากกรรมเก่า
หากเพียงแค่
อาจจะยืดเวลาพรากลาให้ช้าหน่อย
ตรงที่ได้รีบการวินิจฉัยฉับไว
ไม่ต้องมานอนคอย
ร้องโอดครวญหวนโหยหา
คุณหมอนานเกินความจำเป็น
ไม่ต้องเข้าคิวรอตั้งแต่ตีสามตีสี่
เพื่อมายัดทะนานในโถงผู้ป่วยนอก
รวมรอเรียกตรวจ
ราวปลากระป๋อง
เหมือนตามโรงพยาบาลรัฐ
ที่คนป่วยมากกว่าคุณหมอไม่รู้จะสักกี่เท่า
ซึ่งบางทีก็น่าเห็นใจบรรดาคุณหมอพ่อพระ
ของบรรดาผู้ทนทุกข์ยาก
ที่มาฝากผีฝากไข้ที่ช่างมากมายมากมี
ที่ท่านคุรหมอแสนดีมีน้ำใจมีคุณธรรม
ยอมเสียสละทำงานหามรุ่งหามค่ำ
ที่เหนื่อยซะยิ่งกว่าเหนื่อย
ด้วยรับภาระล้นหลาม
แล้ว
แถมเงินเดือนก็มิงาม
จนบางทีคุณหมอเอง
ก็เลยเครียดเสียเองแทนคนไข้
ต้องถูกหามขึ้นไปนอนบนเตียงแทนผู้ป่วย
เสียก็มากมีมากมาย
กับภาระอันหนักหนาสาหัสสากรรจ์
วันวันไม่ได้พักได้ผ่อนนอนเล่น
เย็นเย็นใจแช่แอร์กับลูกกับภรรยา
มีแต่คนมาตามหา
เห็นแต่หน้าคนไข้ไร้สุขสลอน
มานอนให้รักษา
ช่างเวทนาเป็นที่ยิ่ง
อย่ากระนั้นเลย
คุณหมอเองก็คนนะ
ก็ปุถุชนคนธรรมดาๆเช่นกัน
มิใช่ทศกรรฐ์มีสิบมือสิบหูฟังหูตรวจนี่นา
จะได้รวดเร็วราวกามนิตสามารถลิขิตบันดาล
ให้ทุกชีวิตพบหรือได้
พ้นจากการไปสวรรค์นรกได้เร็วเข้า
ก็เลยน่าเป็นที่เข้าใจเห็นใจทั้งสองฝ่าย
ในยามชีวิตมาเข้าด้ายเข้าเข็ม
มาเจ็บมาป่วย
ที่งบประมาณประเทศเรานี้
ยังมีไม่พอที่จะทั่วถึง
บางทีผลิตทรัพยากรบุคคลให้เป็นหมอมานานหลายปี
ดันมาต้องคดีฆ่าแล้วหั่น ให้น่าสยองขวัญเสียก็หลาย
หันกลับมาดูโรงแรมเอ๊ย?ไม่ใช่..โรงพยาบาล
วันนี้ที่พุดไปดีกว่านะ
ที่มีทุกอย่างเลย จนทำให้สับสน
คิดว่าขัยรถมาผิดที่เสียอีกแน่ะ
ค่าที่มีทั้ง
ร้านฟิตเนส
ร้านแมค
ร้านเคเอฟซี
ร้านทำผม
ร้านหนังสือ
ร้านนวดตัว
ร้านดอกไม้ฝรั่ง
ที่จัดวางไว้ในตะกร้าที่แพงแสน
แม้นจะอยู่ทนกว่าคนป่วยก็ช่างเถอะนะ
ที่ให้ตายก็ไม่มีวันได้เงินพุดดอกค่ะ
เพราะว่า
พุด..ชอบนำดอกไม้ไปให้คนที่รัก
จากดวงใจที่จัดเองจากใจ
หากพุดจะไปเยี่ยมใคร
พุดจะไปตลาดแต่เช้า
และใช้ไอเดียวิจิตร
คิดประดิดประดอยเอาเอง
ตามจินตนาการให้งามสล้างละมุน
ใช้ดวงดอกไม้ที่หอมกรุ่น
แทนความรักและมักเป็นดอกไม้ไทย
ที่ไม่จำเป็นต้องไปสิ้นเปลืองมาก
แนบไปกับของรับประทานบำรุงร่างกาย
ที่ใช้ประโยชน์ได้จริง
ที่คนไข้ได้รับประทาน
มิใช่นำไปฝากคนเฝ้าไข้ให้พุงหลาม
ไขมันล้น..ต้องนอนแทนเป็นคนป่วยรายต่อไป
และ
แสนแปลกดี
ที่แม้นจะมีร้านหรู
ให้นั่ง
กับข้าวริมซอยกลับอร่อยมากกว่าค่ะ
และแสนถูกอย่างไม่น่าเชื่อ
มีทุกอย่างที่แสนสะอาดและมีอนามัย
พุดชอบฟักทอง กล้วยนึ่ง ข้าวเม่าคลุก
ที่มีมะพร้าวขูดเคลียแกล้มปะแล่มเค็มค่ะ
คงเป็นโรคอาลัยของกินแบบวัยเยาว์ค่ะ
อ้าวเล่าไปเล่ามาเสร็จตรงเรื่องของรับประทานค่ะ
ที่บางทีพุดอยากเปิดคอลัมน์
เรื่องอาหารอนามัย
ให้น้ำลายไหลยืดย้อย
ให้ทุกท่านอยากทานของอร่อยๆ
แบบแมคโครไบโอติกส์
หรืออาหารชีวจิตที่แสนเป็นมิตรกับชีวิต
และมีประโยชน์กับร่างกายเรานะคะ
เพราะมีคนกล่าวไว้ว่า
*YOU ARE WHAT YOU EAT*
หากจำไม่ผิดนะคะ
เพราะว่าพุดเป็นคนไทยค่ะ
ไม่ชำนาญภาษาต่างชาติสักเท่าไร
กลับมานั่งรอคุณหมอ
ในห้องที่งามสะอาดหรูดูดี
แม้นกระทั่งในห้องน้ำ
ที่มีดวงดอกกุหลาบหลากสีสดใส
ลอยงามประดับหวาน
ให้คนไข้ได้ชื่นใจ
มาตรแม้น
ทุกหัวใจจะไม่อยากไยดี
กับทุกสรรพสิ่งแล้ว
แบบปลงอนิจจังวัฎฎสังขารา
เกิดหนอ แก่หนอ เจ็บหนอๆ
รอพุทโธๆรักษาจิตให้สงบสยบความเจ็บ
หากยังมิถึงเวลาลาโลกโศกสุข
ให้สิ้นทุกทุกทุกข์ไปแบบไม่หวนไห้ไยดี
แบบที่เข้าใจความเป็นไปในธรรมชาติชีวิตอย่างถ่องแท้
เหลือก็แค่ปล่อยวาง
ให้สังขารร่วงไปตามอายุขัย
ที่มีวิบากเก่าวิบากกรรมนำทางมา
ที่เราทุกผู้ควรเตรียมฝึก
รู้จักคำว่า*ตายก่อนตาย*
พยายามเพียรภาวนาพาจิต
ให้ยอมรับทำใจ
ข้ามไปให้พ้นอย่างไม่ทรมานใจมากนัก
เมื่อวันที่จำต้องละสังขาร
อันใช่เป็นที่รัก
อันใช่จะยึดมั่นถื่อมั่นไว้ได้
ใช่จะบังคับให้งาม
ราวสาวสองพันปีตลอดไปตลอดกาล
ได้นานนิรันดร์เสียที่ไหนกันเล่าเจ้าเยาว์ยอดมาลย์
จำต้องพบพาน
คำว่าพรากจากบุคคลอันเป็นที่รัก
ที่เราก็รู้ดีว่า ทุกคนทุกจิตวิญญาณ
ต่อให้งามสักปานไหน
ในที่สุดก็เน่าก็หนีไม่พ้น..
สถานที่แห่งหนึ่งเหมือนกัน
ไม่ช้าก็เร็ว
ที่พุดไป..
ขนาดเป็นโรงพยาบาลหรูดูดี
พุดยังปลงอนิจจังสังขาราถึงเพียงนี้เลยค่ะ
แล้วคิดดูซียามพุดไปโรงพยาบาลรัฐ
พุดจะรำพึงถึงป่าช้าสักปานไหนละหนอละนี่นะ
ทุกดวงใจเอ๋ยจะชินชาเฉยได้อย่างไรกันเล่า
ขนาดที่นี่
ที่ซึ่งยังมีพยาบาลน้ำใจงาม
คอยเข็นรถเครื่องดื่มมาถาม
ราวนั่งบนเครื่องบินว่าจะรับน้ำมั้ยคะ รับมั้ยคะ
และกล่าวคำขอบคุณเราด้วยซ้ำหากให้ใช้บริการ
แถมยังมีน้ำให้เลือกหลากชนิดนะคะ
จะนม น้ำลิ้นจี่ น้ำส้มหรือน้ำธรรมดาที่แพ็คมาอย่างดี
**********
พุดรจนาเรื่องนี้
ประกอบบทเพลงพระโพธิ์แก้วค่ะนะนาทีนี้
ที่ช่างให้ความรู้สึกเศร้าซึ้งเป็นยิ่งนัก
น่าเสียดาย
ที่ทุกดวงใจไม่มีโอกาส
ได้อ่านงานประกอบด้วยบทเพลงธรรมแห่งชีวีชีวิต
ที่แสนไพเราะกินใจเตือนใจสอนใจเราค่ะ
และ
และ
ขอแจงใจก่อนนะคะ
แบบเข้าข้างตัวเองเพราะเกรงว่าจะมีมีผู้สงสัยห่วงใย
ว่าพุดไปโรงพยาบาลทำไม
ไปเป็นเพื่อนคนไปจี้เอาใฝเสน่ห์ออกค่ะ
ด้วยเลเซอร์ค่ะ
หาใช่ป่วยอันใดมากมายไม่
********
รจนาสดยังมีต่อนะ
คอมพุด..กำลังจะรอไปไอซียูค่ะ
ไม่รุจะแก้ได้ไหม
จะรจนาต่อได้ไหมค่ะ
ยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ
สักพักพุดจะนำเอาเรื่องบางเรื่องมาฝากให้
อ่านแก้เหงาใจในวันหยุดไปพลางๆค่ะ
จนกว่าคอมจะหาย..ป่วยนะคะ
*******
ดอกไม้ในภาพด้านบน
คือดวงดอกไม้สวรรค์นามปาริชาตินะคะ
ที่ยังหาดูได้บนผืนหล้าพสุธาไทยพสุธาทองได้
ให้ทุกดวงใจรีบเพียรสร้างกุศลจิต
อย่าเพิ่งคิดรีบไปดูบนสวรรค์เลยค่ะ
*****
ฝากคำงามในเรื่อง
*เดินที่สูง*
ที่พุดกำลังอ่านมาให้ฟังนะคะ
ด้วยความประทับใจ
*บางท่านกล่าวว่าโดดเด่นคือโดดเดี่ยว
แต่หากเห็นลีลาร่ายรำของเกลียวเมฆบนสันเขา
ก็คงปฎิเสธไม่ได้ว่านี่คือสายสัมพันธ์ล้ำลึก
บางทีอันอาจจะเป็นความรัก
บางทีมันอาจเรียกได้ว่าความผูกพัน
กระนั้นก็ดี..
แม้ความรักอาจป็นนิรันดร์ แต่ความชิดใกล้กลับเป็เรื่องชั่วคราว..*
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_33454.phpฝนหนาว..กับ..แค่คนที่รักเธอ พุดพัดชา
ฝนหนาว..กับ..แค่คนที่รักเธอ
ฝนตกราวฟ้ารั่ว ตอนตีสาม......
ฉันชอบ..คืนค่ำที่ฝนตกหนักอย่างนี้....
เสียงดนตรีจากสายฝน
กับผ้าห่มผืนนุ่ม
กับความหนาวเย็น แบบชุ่มฉ่ำ
กับความฝัน..สล้าง
ที่หล่อเลี้ยงดวงใจ
ให้ถวิลหาใครบางคน ที่แสนไกล....
ฉัน..ตื่นมา
เพื่อรอเวลาที่จะไปวัด
กิจวัตรยามเช้าวันอาทิตย์....เพื่อเพิ่มพลังใจ
ให้ใสเย็น สงบงาม...
กลิ่นดอกพุด ปลุกนิทรา
ช่างพาหอมลุ่มลึก รัดรึงใจ ในยามนี้....
ฉันชอบที่จะสร้างบรรยากาศ
โดยการจุดตะเกียง ที่ใช้เทียนแทนไส้....
ให้บรรยากาศ
ว่าชีวิตฉันนั้น
ราวตื่นมาพร้อมเสียงไก่ขัน
ในบ้านชนบท ที่น้ำค้างยังหยดเยียบเย็น
แตะแต้มยอดหญ้า
รอเวลาระเหยหายไปกับแดดอ่อนอุ่น..
ในยามอรุณเปิกฟ้า
ยามที่....ยังมีหมอกหนา ครอบ คลุมท้องทุ่ง ผืนนา
ยามที่พระออกบิณฑบาตร...
สีเหลืองนวลแจ่มกระจ่าง สว่างใจของจีวร
ตัดกับ สีนาของข้าวเขียว
ที่ออกรวงเรียว โค้งระย้าพวงพราว
ราวรอคมเคียวจากมือคนเก็บเกี่ยว.....
แต่....ความจริงในยามนี้
ที่ฉันมีก็คือ...
บ้านกลางกรุง
ที่ฉันนี้หนามากพยายาม ใส่ความเป็นชนบท
ด้วยพืชพรรณ...
ดวงดอกไม้ ราวบ้านเล็กในราวป่าใหญ่
ที่หอมแผกมาตระลบ
กับจันทร์ซีด ดวงเศร้า หลังฝนซา.....
ฉันลงมาต้มน้ำชงกาแฟ...หอมๆจากฮาวาย
ที่สาวน้อย เอลิสัน นักอนุรักษ์ปลาโลมา อุตส่าห์ส่งมาให้
จากฮาวาย.....แดนไกล......
เปิดเพลง ไพเราะ..
เป็นเพื่อนใจ
ในยามอุษาฟ้าเริ่มสว่าง จากเครื่องเล่น แบบหม้อหุงข้าว......
เพลงเศร้า จากก๊อต จักรพรรณ์
กำลังครวญคร่ำ ให้ฉัน น้ำตาซึม
มือที่ชงกาแฟ ค้างนิ่ง ด้วยรานร้าวใจ
ไปกับเนื้อหาของบทเพลง ที่แสนซาบซึ้ง..
กินใจ ฟังได้อารมณ์ โดนใจ..มากกว่ายามกลางวันแสกๆ......
จากคนที่รักเธอ...........
แค่คนรักเธอ....ไม่ใช่คนที่เธอรัก
ได้มารู้จัก ได้แอบรักก็สุขใจล้น
เธอคือนางใจ สดใสเมื่อยามได้ยล
ช่วยคนหนึ่งคน ให้พ้นจากความหม่นหมอง
เฝ้าคอยภักดี ทั้งที่มีสิทธิ์เพียงน้อย
สุขที่ได้คอย สิทธิ์มีน้อย ไม่เคยเรียกร้อง
ได้งมเพียงเงา ยามเหงาขอเพียงแค่มอง
ไม่ได้ครอบครอง แอบจ้องก็เพียงในใจ
มีชายหลายคน ที่คอยเดินตาม
ไม่กล้าถาม ว่าใครขอเธออย่างไร
ไม่กล้าท้วง ยามเห็นเธอควงกับใคร
เจ็บท้อรอไป.... เทใจให้เธอได้เห็น
*แค่คนรักเธอ ไม่ใช่คนที่เธอรัก
ทำใจแน่นหนัก ต่อใยรักไม่เคยว่างเว้น
หวังเพียงวันหนึ่ง เธอ..ซึ้ง..ความดีที่เห็น
เปิดทางให้เป็น ให้ฉันเป็นคนที่เธอรัก*(ซ้ำ)
แปลกใจจัง..
ฉันกับ..ใจดวงนี้
ที่มักจะฟังเพลงด้วยใจ
ด้วยอารมณ์ล้ำลึก เข้าไปในคำพ้อ
ออดอ้อน เว้าวอน ขอให้เธอรัก และเห็นใจ ไฉนเลย!.........
**************
ฝากอีกเรื่องแสนรักแทนรักล้นทรวงค่ะ
ในอ้อมโอบแห่งรัก... พุดพัดชา
ดวงเขียนเรื่องนี้
ด้วยใจที่สุขสงบ..เหลือเกิน...
เป็นดึกดื่นคืนเพ็ญ....
จันทร์ดวงงาม..ลอยเด่น
ประดับบนฟากฟ้า..
สลับกับดวงดาราระยิบกระพริบพราวพราย.....
เสียงหรีดหริ่งเรไรระงม.....
พรมพร่างด้วยน้ำค้างกลางหาว......
นานๆจะมีเสียงพลุ
และประกายสีสันจากดอกไม้ไฟพรูพร่างท่ามกลางฟ้ามืด.....
ดวงจุดเทียนรายรอบ
และวางไว้ในโคมเพื่อใช้เขียนหนังสือ......
ทิวไม้งามรายล้อม..แลดูตะคุ่ม
โดมสีขาวจากบ้านเพื่อนบ้านโผล่พ้นดงไม้ ดูราวกับ
ปราสาทแห่งความฝัน...........
บางค่ำคืน ...
เมื่อม่านฝนพรำโรยตัวเป็นหมอกหนา........
ดวงจะอาบน้ำท่ามกลางแสงเทียน
วับแวม ให้หวามไหว
ซุกตัวในอ่างน้ำแสนอุ่น
และจากกระจกบานกว้าง...
มองออกไปยังฟากฟ้า แสนไกล.....
ซึ่งดูราวกับฉากแห่งม่านฝันรำไรในสายฝน
สลับสล้าง สวยเหลือใจ................
ดวงคิดเสมอ....
ว่าโลกนี้อยู่ที่ใจเราจะเนรมิต......
ดวงสามารถสร้างโลกในฝัน...
ให้เป็นโลกแห่งความจริงที่สวยงาม...เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์
และโดยมิพักต้องลงทุนมากมาย...................
ดวงปล่อยให้...การะเวกเลื้อยพันเป็นลวดลายงาม..
ขึ้นมาทายทักจนถึงระเบียงดาดฟ้ากว้าง
ที่ดวงใช้เขียนหนังสือ....
กลิ่นการะเวกยามเย็น
ทำให้งานเขียนของดวงลื่นไหลตราตรึง...
การะเวกเกาะเกี่ยวเกิดเป็น..
ม่านลายลูกไม้ธรรมชาติ ตามกระจกรอบๆบ้าน..แทนม่านหรู.
แถมเป็นม่านที่มีกลิ่นจรุงใจ..งดงาม หวานหอม.......
เป็นม่านผืนที่ต้องใช้ใจถักทอเพียงเท่านั้น....ถึงจะมีสิทธ์ได้มา........
บ้านของดวง....มีลวดลายจากใบไม้นานาพรรณ......
มาถักทอและบดบังให้แลลอดรำไร
เป็นม่านเย็นตา เย็นใจ
ทุกโมงยาม ที่ใจดวงงามได้สัมผัส....
ต้นแก้วสูงถึงชายคา........
แผ่กิ่งก้านอวดดอกขาวพราวต้นเมื่อยามวสันตฤดู.....
กลิ่นหวานเศร้า
เคล้าสายฝนจะแทรกเข้ามาเห่กล่อม
ให้หลับไหลอย่างแสนสุข....
ดวงมีเล็บมือนางสวยเลื้อยพันเป็นซุ้มหน้าบ้าน.....
ไว้เกาะเกี่ยวใจของคนที่มาเยือน....
มีต้นมะม่วงสูงใหญ่
ที่ไว้เป็นที่ให้นกกามาอาศัย..ทำรัง
และให้ นกเขามาร้องขันคูปลุกในยามเช้าตรู่
เมื่อถึงฤดูกาลออกผล แค่เอื้อมมือไปก็เด็ดได้ไม่ยาก...
แล้วไหนจะจำปีที่ชิดเชยถึงชายคา..ริมระเบียง
อยากเก็บแแซมผมก็เพียงสัมผัส......
มีดอกพุด...ที่มีหนุ่มคนไกล..ปลูกไว้ให้
ราวกับจะเป็นไม้เสี่ยงทาย....
ให้ดวงเฝ้ารดน้ำพรวนดิน
ทะนุถนอมแทน ..
เพื่อรอดูตุ่มแรกของดอกที่จะผลิบาน.......
แล้ว ดวงตั้งใจจะเก็บไปถวายพระพุทธรูป
ที่ดวงจุดเทียนสวดมนต์กราบไหว้ทุกค่ำคืน....
เพื่อเป็นมงคล เป็นพุทธบูชา....
และดวงจะอธิษฐานจิต
ให้ดอกพุดนั้นแทนรักที่งดงาม........
บริสุทธิ์ใส และเบิกบาน ให้เจ้าของสมหวัง...ดั่งใจ เฉกเช่นเดียวกัน.........
เราทุกคนมีใจดวงเล็กๆเหมือนกัน...
ใจดวงที่สามารถจะเปิดให้ความงามที่รายล้อม
รอบรอบตัวเข้ามาสัมผัส....
ง่ายแสนง่าย.ใกล้แสนใกล้......แค่มือคว้าใฝ่..............
เพียงมีใจปราถนารับความละเมียดละมุน..มาต่อเติมใจ
ให้ไฟฝัน มิมีวันมอดสิ้น.......
ชีวิตนี้สั้นนัก.....
ไม่ช้านาน
เราทุกคนก็ต้องลาจากโลกสมมุตินี้ไป.....
แล้วไฉนเล่า
ไม่เบิกบานกับชีวิต....
และเตรียมทำใจยอมรับความจริงของชีวิต
*การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์
การประสบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์*
เมื่อเราก้าวเข้ามาในโลกแสนสวยใบนี้....
สิ่งเดียวที่เราจะหยิบยื่นให้แก่โลกนี้ได้
คือไม่เบียดเบียนโลก...ไม่เบียดเบียนตัวเอง
ไม่เบียดเบียนเพื่อนร่วมโลก..
เราแค่ผ่านมาทักทายและอาศัยพักใจเพื่อรื่นรมย์
และฝึกจิตที่พร้อมจะยังประโยชน์ให้คืนกลับ แก่โลก
และผู้ที่จะตามมาในภายหลัง...
โลกนี้อยู่ได้ด้วยรัก...
รักที่สวยงามจะเป็นพลังสรรสร้างทุกๆสิ่ง.....
รักทำให้โลกหมุน.....
และโลกจะไม่โหดร้ายจนเกินไป
ถ้าเราจะช่วยกันแบ่งปันแก่ผู้ยากไร้สิ้นหวัง.....................
ดวงขอจบด้วยบทเพลงหนึ่ง
ซึ่งดวงกำลังเปิดฟังในค่ำคืนที่มีมนต์ขลังนี้
ให้มันลอยแทนใจ
แทนความคิดถึงทุกทุกคน
ถึงใจทุกทุกดวงที่รู้ซึ้งถึงคุณค่าแห่งรักทุกๆรูปแบบ
และโดยเฉพาะ
คนพิเศษในใจของดวง...
ที่บ้านเกิดเกาะแสนงาม..
ที่อเมริกา...แคนาดา...และออสเตรเลีย...
รวมทั้งเพื่อนแสนรัก
ทุกคนที่ญี่ปุ่น....สิงคโปร์...
ผู้ที่ดวงหวังใจว่า..เกิดมาเพื่อรัก...
และรู้ความหมายของการเสียสละนะจ้ะ
เพลงรักไม่รู้จบ...................
ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน....
แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี
แต่วันนั้น..ใจฉันยังคงที่
ความรัก..ความภักดี ไม่มีสิ้นสลาย
ถึงโลกแตกแหลก..แหลกเป็นผงคลี
รักเต็มปรี่..ไม่มีรู้คลาย
ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย
เคียงคู่เธอ ไม่คลาย ฝากวิญญานไว้ครอง
ด้วยความรักไม่รู้จบ
แม้ผืนดินกลบยากลบรอยรักเลือน
จะเนิ่นนาน..กี่วัน..กี่ปี...กี่เดือน
ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อน ใจไม่เลือนรักเธอ.......
ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง
ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ
จะสมหวังหรือพบความเพ้อเจ้อ
เป็นที่ใจของเธอจะจริงจังฉันท์ใด
...........................................................
ใช่เลยใช่ไหม ถ้าใจเธอหนักแน่นพอ...............
ด้วยรักจากใจ
9 ตุลาคม 2547 22:22 น.
พุด
url=http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=6879
(น้อยใจยา)
*****************************
ในรอนแสงตะวันยามเย็น
ณ..สวนขวัญ
ที่สะพรั่งด้วยดวงดอกไม้และต้นไม้
ที่มีหลากหลายนานาพันธุ์
และ
หลากหลายลาน
ให้ผู้คนได้เลือกมาออกกำลังกาย
ตามอัธยาศัย...
จะวิ่ง จะเดินเล่น
หรือว่า..
สาวหนุ่มจะเอนตัวลงนอนอิงอ้อนอ้อมตักในสนามหญ้า
ก็ไม่ว่ากัน
หากไม่อายสายตามากคู่ที่มองมาทั้งบวกลบ
ให้ตัดสินใจหักลบกันเอาเอง
ว่าจะหวั่นเกรงหรือ
เลือกเอาทางรัก
หากมิอาจจะหักห้ามใจได้แล้วในที่สาธารณะ
เพราะว่า
เมืองเรามีประชาธิปไตย
และในขณะเดียวกันก็เป็นเมืองงามวัฒนธรรม
ที่เพียรรินร่ำสอนให้กุลสตรีไทยรักนวลสงวนร่าง
อย่าได้เที่ยวไปแสดงความรักกันในที่เปิดเผย
ให้โลกและผู้คนทั้งปนอิจฉาและค่อนว่าได้..
ฉะนั้นไฉน
กล้องใจ..
จึงขอ
กลับมา..แพนหาภาพดายเดียวจะดีกว่า
ที่แสนแปลกดี..
ที่มีร่างๆหนึ่ง
ผู้หญิงนัยน์ตาสนิมสร้อย
นั่งอ้อยสร้อยพอกันกับเรียวตา
เอนอิงพิงต้นกาสะลองหอมหอม
ที่ลำต้นแสนอวบงาม
ปลูกชิดใกล้บึงน้ำ
ที่นะบัดนี้
น้ำกำลังปริ่มรึมบึงราวกับจะเทล้น
ออกมานอกขอบสระ
เธอคนที่ว่านี้นั้น
นั่งทิ้งใจฝันฝันฝัน...
ไปกับบรรยากาศอันแสนสุข สงบงาม
ไปกับฝูงนกพิราบมากมายที่ผกโผผินบิน
ว่อนวกวนเวียน..ขึ้นๆลงๆไปๆมาๆเหนือศรีษะ
โฉบถลางาม..ให้ดูราวกับภาพฝัน
เธอแหงนเงยมองหาดวงดอกกาสะลองแสนรัก
และพลัน
ใจดวงงามก็ให้พาคิดถึง
ศิลปินสาว*คุณลานนา คัมมินส์*
ที่เพิ่งเป้นศิลปินเปิดอัลบั้มใหม่
ที่เธอสนใจเพราะ..
ได้ยินเสียงขับร้องบทเพลงไพเราะ
เพราะพริ้งพราวแบบน้ำเสียงใสใสนั้นขึ้นจมูกนิดนิด
แบบสไตล์ชาวเหนือ
ก่อนที่จะหันไปเห็นภาพ
ในมิวสิควีดีโอประกอบบทเพลงทางทีวี
ในหลายวันมานี้
แล้วแสนจะซึ้งสะดุดตาสะดุดใจ
กับทั้งเนื้อหาบทเพลง
ที่ชื่อ ว่า*กาสะลอง*
และ
กับหน้าตาที่แสนน่ารัก
โดยเฉพาะหน้าผากที่โหนกนูน
ราวกับ
นางเอกในฝัน
ที่เธอเพิ่งรจนาในเรื่องล่าสุด
และเธอยิ่งรู้สึกทึ่งมาก
เพราะได้ทราบมานานแล้วว่า
ศิลปินในดวงใจคนนี้นั้น
เป็นธิดาของ*คุณสุนทรี เวชานนท์*
ที่ทุกคนคงพอจะทราบว่า
เธอเป็นศิลปินสาวชาวเหนือแสนงาม
ที่ร้องเพลงได้ไพเราะเพราะพริ้ง
และแสนมีลีลาละมุนละม่อมน่ารักเสียยิ่งกว่า
ยิ่งยามเมื่อเธอมาขับร้องคู่กันกับ
*คุณจรัล มโนเพ็ชร* ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่
ในดวงใจผู้รักในมนตราเพลงเมืองเหนือ
ที่คลอเคล้า
กับเสียงดนตรีสะลอซอซึงพื้นบ้าน
ศิลปินผู้วายชนม์ไปแล้ว
ฝากเพียงบทเพลงแสนงามสอนชีวิต
ให้
ตามติดตราตรึงตอกย้ำ
ให้ทุกคนอย่าได้ประมาท
ให้ตั้งใจทำแต่กรรมดี
ก่อนที่ชีวีจะพรากลาตราบชั่วกาล
กลับมาที่
ผู้หญิงนัยน์ตาสนิมสร้อย
ที่เธอกำลังคิดถึงใครบางคนอย่างล้นใจ
และยังคง
นั่งเอนตัวราวลอยละล่อง
ฝันฝันฝัน..ไปถึงดวงดอกไม้หวานๆงามงาม
นามกาสะลองกาสะลองกาสะลอง
หรือดวงดอกปีบแสนรัก
ที่เธอเคยมาก้มๆเงยๆเก็บดอมดมห่มหอม
ไว้ในผ้าเช็ดหน้าเมื่อครามาเยือนคราวก่อน
และ
แสนคิดถึงความงามแบบซึ้งสะออน
ของ*คุณลานนา*
ที่ช่างงามละอออ่อนราวดวงดอกไม้แรกแย้ม
และ
เนื่องจากคุณลานนาเธอ..แทนชื่อเล่นตัวเองว่า*นา*
ดังนั้นเธอจึงกลายเป็นดั่ง
*สาวนา*ในดวงใจในฝันไปแล้ว
ที่นะบัดนี้
เธอได้ผันตัวเองอย่างสมบูรณ์
เป็นศิลปินในสังกัดค่ายเพลงของแกรมมี่
แบบลูกไม้หล่นใต้ต้น
ตามแบบฉบับคุณแม่ของเธอ
*คุณสุนทรี เวชานนท์*
ซึ่งเป็นดั่งยอดหญิงในฝันในดวงใจ
อีกท่าน
ของนักรักรจนาคนนี้
ที่รักงามในความเป็นผู้หญิงละมุน
ที่แสนจะสวยแสนงาม
แล้วยังมีพรสวรรค์
ด้านขับร้องเพลงพื้นเมือง
ในขณะเดียวกัน
เธอยังเป็นนักสู้ชีวิตอย่าทรหดอดทน
อย่างคนที่น่ายกย่องชื่นชม
ให้สมกับเป็นแบบฉบับอันแสนงดงาม
ให้เด็กสาวชาวไทยได้เลียนแบบอย่างตามนิยาม
*ด้วยสองมือแม่นี้ที่สร้างโลก(ลูก)
แบบหัตถาครองพิภพ
ที่นะนาทีนี้
ขอฝากให้ทุกดวงใจ
แค่*คลิ๊กลัดนิ้วมือเดียว*
ก็จะได้เกี่ยวเก็บประสบการณ์
ผ่านชีวิตที่แสนดี
ของสองลูกผู้หญิงกุลสตรีไทยชาวล้านนา
ที่แสนจะน่าภาคภูมิใจ
จากเวบที่แนะนำบทสัมภาษณ์เธอ..
และความเป็นตัวตนของเธอ
ที่ช่างน่ายกย่องเสียเป็นยิ่งนัก
และ
ด้วยความประทับใจส่วนตัว
ที่สำคัญที่สุดคือ..เธอรักแม่มากค่ะ*
และ
พยายามทำทุกอย่างที่งดงามตามแบบฉบับ
ด้วยความรักเฉกเช่นเดียวกันกับคุณแม่ของเธอ
เวบhttp://www.eotoday.com/music/interview/lanna/
ที่มีหัวข้อน่าสนใจดังนี้..
********
ลานนา ชื่อนี้มีที่มา
การเดินทางของลานนา
คอนเซ็ปท์ของอัลบั้มเริ่มจากตัวเอง
อุปสรรคในการทำงาน
จากน้ำใจชาวเหนือ ถึงเพลง นะนะ
มีวงดนตรีพื้นเมืองล้านนามาร่วมด้วย
ฮีโร่ในดวงใจลานนา
คุณแม่มีส่วนช่วยในการทำงานยังไงบ้าง
ลานนาสนิทกับแม่มากแค่ไหน
มีความเป็นแม่อยู่ในตัวตรงไหนบ้าง
*******
หวังเพียงเพื่อให้ทุกดวงใจได้รับทราบ
ประดับดวงใจประดับความรู้
จากเรื่องราวของชีวิตเด็กสาวคนหนึ่งที่ช่างน่าประทับใจ
ซึ่งเป็นดั่งดวงดอกไม้ไทยแสนหวานหอม
หากทว่า
ได้รับการหลอมบ่มผสมผสานหอมงามจากสองอารยธรรม
ทั้งแบบโลกเอเชีย และโลกกว้างไกลโลกาภิวัตน์
ที่อาจจะทำให้เราทุกดวงใจได้บทเรียนแสนงาม
เพียงแค่เราเพียรพยายามทำสิ่งที่รัก
ไม่ว่างานรจนางานร้องเพลงหรืองานใดใด
ด้วยความรักความตั้งใจอย่างเททุ่มอย่างดีที่สุด
แบบไม่ต้องรีรอ..รอรอ..และรอ..ขอ
โชคจากดวงชะตาฟ้าดิน
หรือลิขิตจากสวรรค์บันดาลเลยนะคะ
และ
งานนี้ผู้หญิงนักรักรจนาคนนี้
น่าจะมีสิทธิ์ได้รับบัตรฟรีหากมีงานคอนเสิรต์
เปิดตัว*คุณลานนา*นะคะ
************
รจนาสดสดยังมีต่อค่ะ
กาสะลอง...หรือปีบ..
เมื่อตะวันลับไป ไกลจากขอบฟ้า เสียงเพลงลา แว่วมากับสายลม
กาสะลองล่องลอย ปลิดพลิ้วไปตามลม ลมความฝันพัดไป ไกลจากบ้าน
บนเส้นทางฝันไกล ไปสู่จุดหมาย คําสุดท้าย แม่ฝากยังได้ยิน
ไม่เคยลืมเลยซักคํา ตราบที่หัวใจโบยบิน ถ้อยคํานั้นยังได้ยิน รักและห่วง
คืนร้างทางเปลี่ยว หัวใจลูกยังอุ่น ความรักไม่เคยจาง ห่างกันแสนไกล
เหมือนดวงดาว พร่างพราวบนฟ้าไกล ไกลแสนไกล หัวใจอยู่ใกล้กัน
เมื่อตะวันลับไป ใจคิดถึง สะล้อซ่อซึง อื้ออึงในหัวใจ
กาสะลองของแม่ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ จะได้คืนไปซบไอ อุ่นใจของแม่
คืนหนาวดาวเปลี่ยว ขอใจแม่ยังอุ่น ความรักไม่เคยจาง ห่างกันแสนไกล
เหมือนดวงดาว พร่างพราวบนฟ้าไกล ไกลแสนไกล หัวใจอยู่ใกล้กัน
ห่างกันแสนไกล หัวใจอยู่ใกล้แม่
เนื้อเพลงยอดฮิตของ ลานนา คัมมินส์
ไว้ใจ๋ได้กา (ลานนา)
นะนะ (ลานนา)
สวัสดีเจ้า (ลานนา)
ผู้หญิงธรรมดา (ลานนา)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
2186
