17 กรกฎาคม 2546 01:40 น.

มหัศจรรย์แห่งรัก!

ขุมปัญญาในอณูของดอกไม้
เป็นมนต์ร่ายระบำรอผีเสื้อ
ขุมปัญญาที่ธรรมชาติโอบเอื้อเฟื้อ
คือเหลือเชื่อมหัศจรรย์รักผลักดันมา..

โลกหมุนไปมีธรรมชาติมีทุกสิ่ง
จักรวาลมีสิ่งลี้ลับให้ค้นหา
ไยดวงจันทร์ถึงโคจรรอบโลกทุกวันมา
ไยมนุษย์ต้องเหว่ว้าอาวรณ์ออดอ้อนใจ

เพราะคือมหัศจรรย์รักในโลกนี้
ให้มีดีมีร้ายหรือไฉน
ให้เผ่าพันธุ์มนุษย์สืบทอดไป
เป็นบ่วงใจบ่วงกรรมย้ำโลกเรา

ตัดบ่วงใจตัดเยื่อใยสิ้นสวาท
หมดสิ้นชาติหมดสิ้นกรรมใจเลิกเขลา
ไม่หมุนวนหมุนเวียนใช้กรรมเก่า
ให้ใจเราว่างว่างวางเฉย..เลิกรักใคร!

1149

love

comment

17 กรกฎาคม 2546 01:27 น.

พระเอกขี่ม้าขาวพร้อมจากจร!

พุด

ฟ้ามืด..แต่พรายพราวด้วยดาวพราย
ลมดายเดียวพัดเปลี่ยวเหงา
เดินทอดน่องแหงนมองจันทร์คอยตามเรา
เหมือนเป็นเงา..พริบพราวเฝ้าปลอบใจ..

เอนร่างนอนนับดาวกลางทุ่งหญ้า
หอมละออดอกไม้ป่าจนหวามไหว
พสุธา..ที่ข้ารักเคยพักใจ
ยามนี้ไกลอยู่ไหนหนา..ฟ้าตอบที..

ฟ้ากว้างเมินหนีหน้าคนว้าเหว่
อย่าหลงเล่ห์คำลวงให้คิดหนี
ฟ้ารู้เห็น..ยอดดวงใจ..ไม่ไยดี
เสียเวลาที่เพ้อฝันให้หวั่นใจ...

บอกกับฟ้า..อย่าตอกย้ำให้ซ้ำเจ็บ
ใจหนาวเหน็บพอแล้วกับหวั่นไหว
แค่สร้างพระเอกในฝันไว้ปลอบใจ
รู้บ้างไหม?เขียนด้วยใจจบด้วยเศร้า..ให้พระเอกขี่ม้าขาว..พร้อมจากจร!

3200

love

comment

17 กรกฎาคม 2546 01:07 น.

ดอกโศก!

พุด

ดอกเอ๋ย ดอกโศก..
วิปโยคแสนเศร้าหมดสิ้นหวัง
ตะวันจ้าส่องนำทางเป็นพลัง
ตะวันหวังใจดวงนี้แตกดับไป..

น้ำเอ๋ย น้ำตา..
ท่วมใจข้าวันนี้รู้บ้างไหม
ทุกข์ท่วมท้นสิ้นอกอุ่นเคยปลอบใจ
โอ้ไฉน..รีบลาลับกับตะวัน...

กี่เอ๋ย กี่ภพ..
ขอได้พบได้เกิดเป็นคู่ขวัญ
อย่าบุญน้อยเหมือนชาตินี้ต้องจากกัน
ฝันแค่ฝันใจดวงนี้ที่ตรอมตรม..

ดวงเอ๋ย ดวงใจ...
รู้บ้างไหมใจดวงนี้แสนขื่นขม
รอและรอรักและรักจนระทม
ฝากสายลมห่มร่างรักถักทอใจ..

มะลิเอ๋ย..มะลิลา..
ขวัญรู้ค่ารักเธอเกินขานไข
เกิดชาติหน้าได้เคียงใกล้นะดวงใจ
อย่าหวั่นไหวเหมือนชาตินี้ที่พรากกัน

ดอกเอ๋ย ดอกลั่นทม..
ตรอมตรม ช้ำชอกจนเสียขวัญ
ดอกโศกบานระทมสิ้นรักกัน
ดอกเศร้าพลันพลัดพรากจากชั่วกาล..

ดอกเอ๋ย ดอกรัก
มาทายทักฝากเจ็บแล้วผันผ่าน
ทิ้งดอกโศกคาต้นเหลือร้าวราน
ดอกลาบาน..ชั่วกับป์กัลป์..ขวัญสัญญา

1171

love

comment

16 กรกฎาคม 2546 01:43 น.

สวัสดีความฝัน!

พุด

url=http://www.sansuk.com/musicroom/song09.html

สวัสดีสวัสดีความฝัน..
กับอวลเศร้าของลั่นทมช่อขาวพราวสวยตรงหน้า..
กับเหว่ว้าของจำปี จำพรากจากต้นมาวางเรียงในจานแก้วสีโศก
กับโลกความเหงาที่แสนเงียบ กับเย็นเฉียบของหยาดน้ำตาแตะแก้ม และหยาดน้ำค้างแต้มพงไพรพฤกษ์..
กับยามดึก ที่สายลมแอบพรมจูบไล้ลูบละเมียดละไม
กับดวงใจว่างเปล่าที่แสนว่างเปล่า..
กับความเป็นเรา..ที่หวังว่าตัวไกลแต่ดวงใจคงเสน่หาชิดใกล้กัน
ในโลกฝันยามหลับตา..

สวัสดีความฝัน..
อ้อมกอดในดวงใจฉันยามนี้จึงมีเพียงบทกวี
ฉันขอเปิดหน้าต่างนี้เพื่อสัมผัสโลกฝัน
หยุดโศกพลัน หยุดระทม..

สวัสดีความฝัน..
กับหยาดน้ำตาเพื่อตามหาธารนทีที่รินไหล
แผ่นดินไพรที่เงียบงาม ให้พักพิง
ให้เอนอิงไหล่หลับสนิทฝันดี ชั่วชีวีนานนิรันดร์นะคนดี
สวัสดี สวัสดีความฝัน!

1028

love

comment

16 กรกฎาคม 2546 01:20 น.