1 มิถุนายน 2549 00:56 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4.html
(จงรัก)
ฝนกำลังปรอยสายพรายพลิ้ว
ลงมาพรำพรมใบไม้รายรอบวิมานไพรวิมานดิน
ไพล เดินตากฝนไปดอม ดวงดอกไม้
ที่กำลังสยายกลีบรอรับละออละอองหยาดน้ำค้าง
ทั้ง..
*เล็บมือนาง*ช่องาม ทั้งลีลาวดีสวยโศก*
แล้วนำมาเสียบแซมผม
ให้หอมหอมอวลอวลในนวลอกในนวลใจ
ในราตรีที่ฟ้าไร้สิ้นแสงดาวเดือนเป็นเพื่อนใจ
ไพล..เดินดายเดียว
แสนสุขสงบเงียบงาม
ยามได้อยู่ท่ามลำพังและ..ลำพัง
พาคิดถึง...
ใครคนหนึ่งในดวงใจ
ที่อยากติดปีกอิสรา
พาให้ผกโผผินบินไปสร้างโลกใหม่ด้วยกัน
ดั่ง....
บทรจนาบทหนึ่งนานมา
และ....
ด้วยใจดวงเหว่ว้าราวอยู่ปลายโลกร้างลำพังในคืนแรม
ไพล...
จึงหวังแค่ขอฝากพลังแห่ง*รักนิรันดร์*นี้
ให้ทุกดวงใจ ที่ยังหนีวิบากรักวิบากกรรมไม่พ้น
ที่ยังต้องเวียนว่ายอยู่ในทะเลโลกย์ทะเลโศกทะเลน้ำตา
ลอง..
รู้รักษากมลให้เป็น ให้รู้รักเย็น เห็นงาม
ในท่ามโลกแล้งไร้..
ได้เคียงคู่ชิดใกล้กันไปสร้างพลังใจไฟฝัน
เพื่อ..
หว่านหวังหวานพลีคุณธรรมคุณงามความดี
แด่ผองชนคนร่วมชะตา..
*ดั่งคู่ธรรมคู่ทอง*
คู่ปองพิสวาทมั่น สู่ขวัญ สู่สวรรค์วิมาน..
ไป...ตราบจนชั่วกาลนานเนานิรันดร์ค่ะ
.............
...........................
*โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต*
ทิน..ดำผุดดำว่ายกลางทะเลสวยใสสีมรกต
ราวแผ่นกระจกใสเรียบ
เขาโผล่ขึ้นมา ยืดร่างที่มีพราวน้ำจับตามแผงอกและลำตัว..
ย้อนแสงสนธยา สะท้อนจับร่าง
จนผิวกลายเป็นสีทองแดงเลื่อมพรายพราว..
ทิน...มาที่นี่*มัลดีฟส์ *
ที่มี..
เกาะลังกันสวรรค์กลางมหาสมุทรอินเดีย
เป็นเกาะเล็กๆ ที่ใช้เวลาเดินได้รอบเกาะภายในหนึ่งชั่วโมง
มีชายหาดและทะเลที่นับว่าสวยที่สุด ติดอันดับโลก..
เพราะพื้นที่มีน้อย
เขาจึงคิดสร้างบ้านพักให้อยู่ในน้ำทะเล
และ...
มีวิธีการเดินท่อดี ท่อน้ำเสีย บ่อพักน้ำได้แยบยลมาก
เพื่ออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
เป็นรีสอร์ทแห่งแรก
ที่ดีไซน์ราวบ้านของโรบินสันครูโซ
มีทั้งหมดเจ็ดหลังที่เป็นห้องพักแบบสวีท
ไม่มีสะพานทอดจากฝั่งไปถึง
และ..
ระหว่างบ้าน
ก็ไม่มีสะพานเชื่อมต่อกันเสียอีก
เสนอสนองความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด
ให้แขกผู้มาพัก ได้ใช้ชีวิตสองต่อสองอย่างโดดเดี่ยว
แต่...
ไม่ดายเดียวกลางทะเล
และหากอยากจะไปไหนก็มีเรือบดลำน้อย
ให้ค่อยๆพายพาไปถึงฝั่ง....
ทิน..ชอบห้องน้ำ
ที่มีอ่างน้ำริมหน้าต่าง มองเห็นทะเลสุดลูกหูลูกตา
และแสนจะเซ็กซี่ เร้าอารมณ์
เมื่อผนังเป็นกลาสบล้อก
จะเห็นร่างงามเย้ายวน เป็นเงารางเลือน..ยามใครบางคนอาบน้ำ..
ทิน...จึงตัดสินใจเลือกที่นี่ บรรยากาศหวานฉ่ำขนาดนี้
มากับ..ผู้หญิงคนดีที่เขาแสนรัก
และ..
คิดว่าแสนโชคดีที่สุดในโลก..
ที่ได้ชิดใกล้ครอบครองเป็นเจ้าของทุกตารางนิ้วในตัวเธอ
ได้..
มองภาพเธอ ตรงหน้า..ราวภาพฝัน..
ผู้หญิง
ที่กำลังสวมชุดบิกีนี่สีเงินวะวาววับ รับกับผิวเนียนละมุนสีงาช้าง
ที่บัดนี้..
ถูกแสงอาทิตย์ยามอัสดงโลมร่างจนเป็นสีแทนดั่งทองทา
เธอ..จมอยู่ในภวังค์ฝัน..กับผืนน้ำทะเลที่สวยสุดใจ
ที่คงไม่มีที่ไหนอีกแล้วในโลก..
ที่มี
ทั้งสีฟ้าอ่อน ฟ้าสด ฟ้าเทอร์ควอยซ์ เขียวมรกต น้ำเงินเข้ม
ที่ทั้งหมดไล่เฉดสีกันอย่างสนุกสนาน บานเบิกใจ..
และ
ในไม่ช้าจะถึงเวลายามสายันห์ตะวันรอน
ที่พระอาทิตย์จะลาลับฟ้า..
พาให้ทุกดวงใจ ต้องนิ่งงันราวต้องมนต์สะกด..
กับฉากจริงตรงหน้า...ที่ราวกับว่าฝันไป!
ทิน..เหนี่ยวตัวขึ้นมาจนถึงบันได
ที่ทอดรับกับห้องพักกลางทะเลสวยใสนี้..
โอบตระกองไปเบื้องหลังไหล่สล้างละมุน..
จุมพิตเบาเบาริมแก้ม..เรียวปาก
และ...
ทรุดตัวลงนั่งเคียงข้าง..
กุมมือกันไว้เงียบเงียบ..
มองดูความอ้างว้างของทะเลกว้างสีทอง
ที่ให้ความรู้สึกแสนสุขสงบเงียบงาม
สองดวงใจต่างดื่มด่ำ..กับทะเลฝันตรงหน้า .....
กับ..
เวทีฟ้าที่กำลังเล่นแสงแปรสีราวฉากละครแสนอลังการ..
พระอาทิตย์กำลังโรยตัวช้าช้า แตะแต้มผืนน้ำ อ้อยอิ่ง
และ..
ทิ้งแสงสวยสีทองฝากร่ำลา สะท้อนวะวับวาว
ราวเกล็ดเพชรทาทาบ..จับผืนน้ำ..
ทิน....หันมาสบตา ยิ้มหวานนิ่งนานกับหญิงสาวตรงหน้า
ใช้สองมือประคองใบหน้า นุ่มละมุนเบามือ
ให้เงยแหงนรับจูบดื่มด่ำ..เนิ่นนานอ้อยอิ่ง..โลมไล้นุ่มลึก..
จูบหวานเริ่มรานรุกล้ำลึก รุนแรง จริงใจ จากใจ...
จนโลกสวยใส ทะเลกว้างตรงหน้า สงบงัน ด้วยอิจฉา
และทายท้าให้โลกแห่งความจริงหยุดหมุนชั่วขณะ
ราวสวรรค์ลอยเลื่อน..
หญิงสาวกระซิบบอก.....
ขอโรสแมรี่สองที่ดีไหมคะ?จูบเราจะได้หวานกว่านี้..
ไม่อาว..คุณก็รู้นี่นา จูบผมหวานกว่าไวน์ซะอีกนะ นะ
และ...
คุณก็รู้นี่นา..ผมจะหลับทันที่ถ้าหากมีแอลกอฮอล์ ในตัวผม..
เอาไหมละ! คืนนี้..คุณจะได้ดายเดียว..
ทินยิ้มล้อ..หัวเราะทำตาเจ้าเล่ห์เสน่หาใส่!
*ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า
เราจะมีวันสุขแสนดีอย่างนี้ด้วยกันนะคะ *
ทิน....สบตาอีกคราครั้งโน้มตัวไปจูบเคลียแก้ม
ไล้ไปตามซอกหูซุกซน และหยุดนิ่งที่ริมฝีปากช่างเจรจา..
*มาเลิกพูดดีกว่า..มามะมานั่งบนตักผมนี่..
ผมมีอะไรจะกระซิบให้คุณฟัง..นะ*
คนดีถ้าผมจะบอกว่า
คุณคือผู้หญิง
ที่ผมตามหามาตลอดชีวิตใฝ่หามาตลอดชีวิต
และเป็นสนิทเดียวกับจิตวิญญาณของผม
ผมยอมพลี เพื่อให้ได้คุณมาแนบข้างในวันนี้ นาทีนี้!
ที่ผมรู้ว่ามีค่าสูงสุดเหนือสิ่งใด ในชีวิตนี้ ที่ผมรอคอยมาแสนนาน.
และ..
ผมรู้ว่าตราบวันตายของเสองเรา
ผมจะไม่เหงาใจและดายเดียวอีกต่อไป!
*ที่รักคะ....
ฉันก็มีอะไรจะบอกคุณมากกว่านั้นนะคะ
สิ่งที่ดีที่สุด มีค่าที่สุดในชีวิตคนเรา
ก็คือ..
มิตรภาพอันบริสุทธิ์และจริงใจต่อกัน
ผ่านคืนและวันนานเนิ่น..
ในความรัก ความเข้าใจกันนั้น
ต้องอาศัยเดิมพันใจ ..
ที่หนักแน่นมั่นคง รู้อดทน กลืนกล้ำ รอคอย....
มิท้อแท้ยอมแพ้พ่าย..
แม้..
บางครั้งบางคน..
อาจจะไม่มีวันโชคดีได้พบจุดจบแบบวันนี้เหมือนอย่างเรา..
แต่เขาทั้งสอง
ก็จะภาคภูมิใจ ในหัวใจอันเด็ดเดี่ยวมั่นคงจงรัก..
ที่จักไม่มีวันตาย!
คนเรา...
มิได้เกิดมาเพียงภพเดียวชาติเดียว..จริงไหมคะ?
แล้ว..
จะท้อใจไปไยเล่า จริงไหมกับรักนี้ที่ต้องรอคอย..
แม้จะนานแสนนานสักเพียงใด...
หากใจเรายังมิมอดหวัง!
เอาเถอะนะ..
สำหรับเรายังโชคดี ที่ฟ้าปรานีเห็นใจในที่สุด...
คนดี...ฉันมีอะไรจะกระซิบนะคะอีกอย่างนึงค่ะ..
หญิงสาวเอนตัวลงบนตักกว้าง สองมือประสานโอบรอบคอ
และ
โน้มลงมาเพื่อ ดอมดมพรมจูบริมหูริมแก้มสากๆกับคางหอมละมุน..
และ..
กระซิบคำหวานบอกเบาๆ
.....................
.......................
(ให้ผู้อ่านทุกท่านเดาเอาเอง
และ
เติมตามใจตามจินตนาการหวานๆที่ชอบค่ะ)
ด้วยรักนะคะ )
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4.html
โปรด อย่าถาม ว่าฉันเป็นใคร
เมื่อในอดีตและโปรด อย่าถาม
ว่าอดีต ฉันเคย รักใคร
รู้ไว้อย่างเดียว เดี๋ยวนี้รักเธอ
และรักตลอดไป รักมากเพียงไหน
กำหนดวัดได้ เท่าดวงใจฉัน
อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก
เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้
ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์
เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว
ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน
หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม
อย่า เพียรถาม ว่าฉันจะรัก
เธอนานเท่าใดฉันตอบไม่ได้
ว่าฉันจะรัก ชั่วกาล นิรันดร์
เพราะชี วิตฉัน คงไม่ยืนยาว
ไปถึงปานนั้นรู้แต่เพียงฉัน
หมดสิ้นรักเธอเมื่อ ฉันหมดลม...
30 พฤษภาคม 2549 09:55 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html
(หนาวตัก)
วันที่ฟ้าฉ่ำฝน...
นกเหล็กสีเงินผกโผผินบินอำลา
พาจิตวิญญาณดวงเสรีนับร้อย
อำลาเมืองหลวงเมืองลวง
ให้..
พ้นบ่วงพันธนาทุกข์ธุระรัดร้อย ดั่งสร้อยโซ่กรรม
ที่ต่างจำทำหน้าที่ทั้งดีร้าย...หมายให้ลมหายใจ..ยังมี...
หรือ
บ้าง..ก็พลีพร้อมอุดมคติเพื่อมอบคืนให้แด่โลกใบนี้..
พบ..เพียงแค่คำว่า..*ดีกว่า..*
เธอ..คนดี..
นั่งนิ่งเงียบเหม่อมองแท่งสุสานหินเบื้องล่าง
ด้วยใจดวงอ้างว้างดายเดียวดวงเดิม
เพิ่มเพียงเที่ยวบินที่อาจจะมากขึ้นๆหากนับๆไป
ผู้โดยสารทั้งไทยเทศ
เริ่มสาละวนกับอาหารว่างบนเครื่อง
ในขณะ..
ที่เธอเริ่มหยุดคิดทุกราวเรื่อง
ปล่อยจิตดวงอิสรา ให้ได้สัมผัสความว่าง..เหว่ว้าตรงหน้า
ใน..
รัศมีพร่างพราวแห่งสายแสงสุริยา
ที่ฟ้ายังรำไรรำไร
ด้วยเรียวรุ้งเริ่มพุ่งพรายฉายฉาน
เผย...ม่านฟ้าให้งามไสวด้วยพลังอาทิตย์อุทัย
มาคลี่แย้มแต้มเยือนหล้าอีกวัน..และอีกวัน
ทะเลเมฆ..แสนหวานปานสายไหม..ก็..พลัน..จรัส..
ราวสวรรค์ทิพยพิมาน..
เธอ..ยิ้มเศร้า หนาวใจนิดๆ
เมื่อคิดถึงธุระสำคัญที่กำลังต้องไปเผชิญ
เพราะ..
เที่ยวนี้เธอคงต้องเดินขึ้นเขาลงห้วย
นับเป็นหลายกิโลเมตร
จนกว่า..
จะเสร็จสิ้นภาระกิจการแผ้วถางสวนนับหลายสิบไร่...
ใกล้เข้ามาแล้ว..*แผ่นดินแม่ *
ที่เธอคนดีอยากพลีร่างทรุดตัวลงไปจูบดิน
*ดั่งพรานทะเล*
ผู้เร่ร่อนแรมร้างห่างฝั่งไปไกลแสน...แสนไกล
ดั่ง..
บทเพลงหวานแว่วแผ่วมาในความทรงจำ
อันแสนให้ความละมุนละเมียดใจ...
.............
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song34.html
เพลงพรานทะเล...
ชีวิตที่คร่ำ กลางน้ำเวียนวน
ลอยล่องกลางชลไม่พ้นทนไป
อยู่กับเรือเบื่อใจ ผองพรานทะเลเร่ไป
อยู่ห่างไกลกลางสายชล
มองน้ำตรงหน้า จรดฟ้าไกลไกล
ว้าเหว่ดวงใจไม่เห็นผู้คน
คลื่นและลม สู้ ทน ทุกข์ใจปานใดไม่บ่น
สู้แดดฝนลำบาก กาย
อยู่หว่างทะเล นาน นาน
ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนตาย
สิ้นชีพสิ้นชนม์ เคราะห์ร้าย
ศพฝังโดยง่าย ฝากเอาไว้ใต้ คงคา
เพียงเห็นริมฝั่ง สักครั้งดีใจ
มาบกทีไรให้แสนปรีดา
ใกล้แผ่นดิน เข้า มา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนา แทบจูบดิน
อยู่หว่างทะเล นาน นาน
ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนตาย
สิ้นชีพสิ้นชนม์ เคราะห์ร้าย
ศพฝังโดยง่าย ฝากเอาไว้ใต้ คงคา
เพียงเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ
มาบกทีไรให้แสนปรีดา
ใกล้แผ่นดินเข้ามา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนาแทบจูบดิน...
เธอ....ใช้มือแตะที่ริมฝีปากแผ่วผิว
ด้วยความรู้สึกอิ่มเอม
และ..
ส่งจูบอันแสนดำดื่มปลื้มปิติเกษม
ให้...
ลอยละลิ่วปลิวโปรยลงไปพรายพรม..บนผืนพสุธา
อย่าง..
รู้ค่ารู้กตเวทิตาต่อคำว่า
*แผ่นดินแม่**ผืนดินเกิด*ที่ก่อกาย
ให้...
ได้รับสิ่งแสนงามแสนประเสริฐ
*ราวสวรรค์มีตาฟ้ามีใจ*
ราว...
มหัศจรรย์รักปาฏิหารย์รอที่ยิ่งใหญ่
ที่ต้องใช้ใจดวงใสดวงให้ดวงงามเท่านั้น...ถึงจะได้มา..
สัจจะธรรม...
ที่จักคงดำรงอยู่ตราบชั่วฟ้า
และ..
จักประทานให้ผองชนบนผืนหล้า
ได้หยุดคิด...
พินิจไตร่ตรอง รู้ครรลองครองร่างครองธรรม
ให้ได้คอยนำมา...
รินร่ำพร่ำบ่มห่มหอมให้ใจยิ่งแสนนวลแสนว่าง
พบความกระจ่างในดวงจิต
ที่จักสถิต..*ดั่งแก้วมณี*
ที่มิมีวันจะแตกดับไปตราบชั่วนิจนิรันดร์.....
เธอ...คิดถึง..ใครบางคนในกมลนึก
คนที่มิใช่รู้สึก...สวาทหวามเสน่หา
หากทว่า..
มากไปกว่านั้น คือ..ความสัมพันธ์ในรักอันแสนพิสุทธิ์ใส
ที่..
บริสุทธิ์เกินกว่าที่ใครจะหยั่งถึงหรือเข้าใจ
นอกเสียจาก..
ระหว่างใจต่อใจ ของคนสองคน
ที่มี..
นวลเนื้อกมลพอกัน
ราวเป็นคู่บุญคู่ธรรม
เคยพบพานพิสวาทกันมาทุกภพทุกชาติไป...
มาตรแม้น..
ในวันนี้ ...จะไม่มีกายนอกเคียง
หากจิตก็ดั่งหลอมเป็นเพียงหนึ่งเดียว..
มิมีวันเปล่าเปลี่ยว
ด้วย..
*พลังแห่งปิติในรักนี้*..
ที่จักคงดำรงเป็น..*ดั่งรักนิรันดร์....*
และ..
หากสวรรค์มีตา
ใน..
ท่ามทะเลกว้างว้างเวิ้ง*น้ำจรดฟ้า*
จะเห็นร่างหนึ่งในชุดสีขาว..สะอาดตา
ยืนนิ่งงันฝันงาม..
ปล่อยให้..
สายลมพัดพร่างพาผมยาวสยายคล้ายแพรไหม
พัดปลิวไปทางเบื้องหลัง..
อย่าง...สิ้นไร้พันธนาใด..พันธนาใจ
ปล่อยให้...
ริ้วคลื่นแตกฝอยกระสานซ่านเซ็น
รายรอบเรือเร็วลำน้อยเฝ้าคอยซัดสาดเห่กล่อม
และ..
กำลังค่อยๆพาร่างเธอ..ให้เข้าใกล้ฝั่งฝัน
*สวรรค์วิมานลอยวิมานวนาเข้าไปทุกทีๆ..*
น้ำตาเริ่มถะถั่งละหลั่งรินมิสิ้นสาย
ราวสายฝนพรำ ณ ภายในห้องใจ
ที่ยากยิ่งที่ผู้ใดจักแลเห็น..
และ..
จักเป็นเฉกเช่นนี้ ..
ตราบจนกว่า...
ร่างเธอคนดี จักเหลือเพียงเถ้าธุลีกลับมา
และ...
มาตรจะสิ้นไร้น้ำตาแม้นใครสักคน..
รอหลั่งรินสังเวยแด่เธอ
เธอ ก็คงเมินเฉย ไม่รับรู้
ไร้ห่วงหา..ฤารอท่า..อาวรณ์ผู้ใด
คงปล่อยจิตดวงว่างดวงกระจ่างใส
ให้เหิรบินดั่งนกไพร
ดั่งดวงอัญมณีไพร
ให้...
แนบสนิทสถิตทอดไป...
ใน...*อ้อมกอดแห่งทะเลภักดิ์*...ไปตราบชั่วกาล...!
....................................................
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ*จูบดิน*
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song78.html
(หนาวตัก)
ทะเล งาม ยามดึกดื่น
ฮึมเหมือนคลื่น หลับ
แสงเดือน จับ เจิดนภา เวหา หาว
นั่งเรือ น้อย เคลื่อนคล้อย ใต้แสงดาว
พร่าง น้ำพราว ผ่องเพชรเกล็ด นที
ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก
ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี
หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี
หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน
ดู ซิดู ใคร สอน ให้นอนหนุน ตัก
ซุก ซนนัก ไม่ กลัวน้อง จะหมองศรี
หนาว ตัก หนัก จิต ดรร-ชนี
หาก นาวี อรุโณทัย ไม่กลับคืน.
22 พฤษภาคม 2549 20:54 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html
(อาลัยรัก)
ซุกร่างนิ่งหน้าแนบหมอนนอนฝากขวัญ
สิ้นไร้จันทร์ดวงงามท่ามคืนนี้
แสนดายเดียวเดียวดายนะคนดี
โลกดูราวสีน้ำเงินมืดหม่นมัว
เสมือนนกนางนวลผกโผผินบินไร้รัง
สิ้นไร้หวังหวานใดในม่านหมอกสลัว
ปีกอ่อนล้าพายุกล้าช่างน่ากลัว
เลือดแดงทั่วเจ็บร้าวหนาวเยียบเย็น
ปีกเจ้าหักบาดแผลรักยากรักษา
หวังโลกหล้าฟ้าดินคงมองเห็น
ให้เจ้าตายไกลอ้อมตักคนเลือดเย็น
บินหลีกเร้นร่วงคว้างอย่างดายเดียว
ไม่มีน้ำตาหลั่งรินชินและชา
อย่างช้าช้าปิดเปลือกตาลาโลกเปลี่ยว
ยิ้มอำลาพสุธาและรวงเรียว
เคยกอดเกี่ยวณ..กลางใจไพรมายา
วิมานวนาเป็นเพียงวิมานฝัน
ราวสวรรค์เกินเอื้อมเฝ้าไขว่คว้า
แท้โลกนี้มีเพียงเศร้าทุกข์น้ำตา
ปรารถนาใดเล่าเจ้านางนวล...
ดายเดียวเดียวดายไร้และร้าง
ชีพควะคว้างอย่างช้าช้าฟ้ากำสรวล
เลือดเกรอะกรังละหลั่งรินสิ้นใจนวล
รอ....ลมหวนทวนกลับมาก็...ช้าเกิน..!
...............................
เจ้านกไพรในใจนวล
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song219.html
(เดือนต่ำดาวตก)
นวล..รอนกไพรกลับมาซุกปีกซบใจ นานเนิ่นเกินนับราวชั่วกัปป์กัลป์
ปี..เดือน..วัน ฝันพรายพลัด..ให้พรากจาก..มิพบเจอ
วันนี้!..นกไพรนกในใจนวล คืนคอนรอนแรม..คืนรังเก่า..
หัวใจนวล...พลัน...!..สุกใสดั่งดาวประกายพฤกษ์
นกไพรในใจนวลยืนอยู่นั่น!...ตรงหน้านวลนี่แล้ว
ใต้ร่มไม้ใต้เงาดาวใต้แสงจันทร์
นวลก้าวพลันออกมาจากเงามืดริมชานเรือน
ท่ามกลางแสงจันทร์เพ็ญอาบพร่างร่างนวลละมุนหวาน..
เรียวตาสีสนิมเศร้า ร้าวรานจ้องจับนวลอย่างไม่เชื่อสายตา
ราวกับว่านวลคือนางไพรนางในฝันพลันโผล่มาจากสวรรค์สรวง..
นวลยิ้มรับหวานเศร้า แลเห็นพราวน้ำนัยน์ตาเขาวะวาววับ
เสียงเขาครางราวกับ...หวนไห้โหยหา ใครสักคน.
และใช่!..เลย
นวลรู้ดี..ไม่ว่ากี่ปีกี่ชาติ
รอยพิสวาส
ที่..เขาฝากไว้กับนวล มิมีวันจะลาเลือนลอยลับ..
ดั่ง..
ดวงดาว..ที่จักทอแสงสกาว..ประดับฟากฟ้ายามราตรี
และ..
นวลก็ซึ้งดีว่า..
ในทุกนาทีแห่งโลกหมุน..
หาก..
เขาดายเดียวไร้ใครเหลียวแล..ปลอบประโลม
เขาก็จะยังมี..นวลคนนี้
ที่ยินดีจะเคียงข้างมิร้างรา..แรมไกล
ที่จะเป็น..
ดั่งนางฟ้านางใจ
ดั่ง..ดาวไสว..รอนำทาง..ให้พ้นมืดมน.
นวล..ยังคงจำ...รอยรักรอยพิสวาส บาดใจ..มาเนิ่นนานปี
กับ..
ราตรีที่ผันผ่าน นานมาลาเลย
เป็น..
รอยรักรอยใจรอยอดีต
ที่คิดคราใดก็หวามไหวมิรู้เสื่อมสลายคลายมนต์..
คืนที่ฟ้าเบื้องบน..เฝ้ารับรู้เห็นเป็นพยานใจ
พ่อแม่ญาติมิตรพี่น้องพลอยยินดีปรีดา
ต่างพากัน
มาร่วมหลั่งน้ำสังข์..สวมมงคลคู่
ให้คล้องสายใยรัก..สายไยภักดิ์พิสวาท
รวมเป็นหนึ่งเดียว..ชั่วกาลนานนิรันดร์
คืนที่..
ฟ้าปรานี..
คืนที่...
ฟ้าแสนหวานแสนงาม
ให้นกไพรซุกซบกับอ้อมอกอ้อมใจนวลไปตราบชั่วกาล
ใน..
คืนหวานในคืนเพ็ญเด่นดวงอย่างเช่นค่ำคืนนี้..
ณ..คืนนั้น..
ที่เขาคนดีเป่าขลุ่ยเพลงเดือนเพ็ญ
พร่ำพลอดออดอ้อนพะเน้าพะนอรัก
เคล้าไปกับหวานซึ้งของโมกกอ
กับ...หอมละออของดงดอกราตรีริมชานเรือน
กับ..ลำดวนดงส่งกลิ่นหอมฟุ้งกำจาย
กับ..พรายพระจันทร์หวานหยาดสายไล้โลมร่างงาม
กับ...เงาไม้ล้อลมระริกไหว
กับ...กอไผ่ซัดส่ายซอนเซาะซอกแซก
แหวกหวานหว่านมนต์ดนตรีธรรมชาติ
เสียงดุเหว่าแว่วมาพาให้หัวใจละมุน
เขาคนดี..ค่อยๆคลึงเคล้าเล้าโลม
จูบแผ่วผิวริมเรียวแก้มปากคอคาง
อย่าง..แสนรักใคร่แสนทะนุถนอมแม่ยอดดวงใจ
ที่...
เขาคอยพร่ำเพ้อรำพัน
อยากกกกอดทั้งวัน
มิผันแปรร่างห่างเจ้านวลหอมหอมแห่งแม่จอมขวัญจอมใจ
ท่าม...
ดาวพราย ดวงดอกไม้เริ่มขยายกลีบละออ
รอน้ำค้างพร่างรับอุษาสาง
แสงจันทราทอทอดลอดผ่านม่านใบไม้ลายดอกแก้ว..
มุ้งม่านพลิ้วไหว ...
แสงตะเกียงริบหรี่ส่องรำไร สู่ร่างนวลละออ งามล้ำ
เขา....เฝ้าแต่พร่ำบรรเลงบทเพลงรัก
ตราบจน...
อุษาฟ้าสางจนอรุณเรื่อราง..สว่างหอมน้ำค้างไพรน้ำค้างรัก
เป็นความรัก..ความงดงาม หมดจดใจ
จากเนื้อนวล นวลเนื้อ นวลใจ
นวลนางกลางไพร ที่พิลาสพิไลพิสุทธิ์ผุดผ่อง
ดั่ง..
น้ำค้างไพรกลางกลีบเกสรดอกไม้แห่งรัก
ภักดีพลีพร้อมหลอมรวมร่างใจและจิตวิญญาณ
ที่..
ผ่านเพาะเพียรบ่มอดทนการรู้ค่ารักค่ารอ
อย่างหญิงดีมีค่า ให้สมกับคำล้ำค่าคำว่ากุลสตรีไทย
ที่..
เกิดมากับพงไพร ฟ้าใส ดาวสวย
ในชนบทงาม ที่รักแล้วต้องรู้รอวันหวาน
ด้วยการรักษาร่างรักษารักภักดี
ให้..
ผ่านพิธีวิวาห์สืบทอด
รักษาวัฒนธรรมไทยวัฒนธรรมรัก
จัก..
ธำรงงามดำรงอยู่รู้ค่ารักหนักแน่นมั่นคง
รู้สัตย์ซื่อถือตรงในชายเดียวหญิงเดียว...
และ..
ไม่นานกับวันปีผันผ่านกับกาลเวลาแห่งคืนหวานหอม
ใครจะรู้..
ชะตา ฟ้า ดิน นรกฤาสวรรค์พลันดลบันดาล..
หัวใจลูกผู้ชายคนดีคนแกร่งคนเก่งคนกล้าเกินกว่าใคร
จำต้องเลือกตัดสินใจลาจาก
ด้วยเงื่อนไข งานดีเงินงาม
สู่...
เมืองแสงสีศิวิไลซ์
สู่ความซับซ้อนใจสับสนอลวนอลเวงแห่งเมืองลวง
เมือง...
แห่งแสงสี ที่ต้องสู้ที่มีทั้งคนดีคนชั่ว
คละเคล้าเกลือกกลั้วกันทั่วไปทุกสังคมเมืองใหญ่..
แสงสีที่เขาเคยเกลียดชัง..
นกไพรจำจากรวงรักแห่งรัก รอนแรม
ไร้ร้าง อ้างว้างเปลี่ยวเหงาดายเดียว
ทิ้งนวล..ราวข้าวรอเคียวเกี่ยวเก็บกับแม่พ่อที่ท้องทุ่งรวงทอง
นองน้ำตารอรอและรอ...
เพื่อรัก เพื่อความหวัง เพื่อ..จะมีเงินกลับมาพลิกฟื้นผืนดิน
หมดหนี้สิ้นหมดภาระผูกพัน..ตามหน้าที่...
เยี่ยงคำว่าลูกผู้ชายชาติไพร..ชาติเชื้อทรนง..
ที่..
คงพร้อมพลียินดีเสียสละ..ให้ผู้เป็นที่รัก
ที่ฝากความภักดิ์ความฝันความหวังไว้ที่เขาแต่เพียงผู้เดียว!
นกไพร..ใจอ่อนล้า
ร่างกายผ่ายผอมตรอมตรมใจ
ในกรุงกรง...หลงทำงาน
ให้ลืมวันลืมคืนเหมือนอยากหลับมิรู้ตื่น
ฝืนเผชิญฝันร้ายฝันเศร้าดายเดียวเปลี่ยวเหงาลำพัง..
กระทั่งวันนี้...
วันที่..
นกไพร ตัดสินใจคืนคอน
จบละครโลกย์บทโศกแสนสะเทือน
ฝาก..
คำเตือนสอนใจฝากตำนานไพรแด่คนสู้มิรู้ถอย
คอยเวลาด้วยความอดทนเพียรพยายาม..
รอเวลา..
กลับสู่เรือนชานรวงรังแห่งรัก
ที่มีอ้อมตักแม่นวลละออแม่ยอดยาใจเพียงหนึ่งเดียวในชีวี..
นกไพร..ดำรงร่าง
ทำหน้าที่ลูกผู้ชายได้อย่าสมภาคภูมิ
บนเวทีแห่งเกียรติยศ
หวัง
ฝากผลงานงามให้ปรากฏเกริกไกร
รับรางวัลใหญ่บนเวทีระดับชาติ
จากพรสวรรค์บวกพรแสวง
สู่..
เส้นทางงามเส้นทางสายฝัน
ด้วยความขยันอดทนเพาะเพียรบ่ม
ด้วยเลือดรักนักสู้
เป็น..
ดั่งตำนานใจตำนานไพรไปชั่วกาล..
และ...
นกไพรได้ปิดฉากชีวิตอันยิ่งใหญ่
อย่าง..งดงามตระการตาตระการใจ
ฝากชื่อลือค่าไว้กับผืนดิน
ฝาก..
ร้อยรจนาบทถวิลเป็นธรรมทาน
หว่านโปรยสู่ดวงใจผองชนผู้ทุกข์ทนยากผู้สิ้นไร้หวัง
ให้หาญกล้าทายท้าเผชิญโลก
อย่างผู้รู้ตน ผู้รู้รักรู้ธรรมนำมาเกื้อกมลเกื้อโลกละมุน..
ลดเร่าร้อนรุนแรงทุกแห่งหนในโลกหล้า..
ดั่งสายธาราดับแล้งทุกแห่งหนทุกผืนดินพร่างพรม
ห่มด้วยความรัก
น้ำใจอภัยเมตตากันและกันฉันท์น้องพี่
เพื่อนร่วมโลกแบ่งโศกปันสุขรวมโลกนี้เป็นหนึ่งเดียว
นกไพร..เจ้านกไพร..
น้ำตาปิติ..จากใจดวงงาม กำลังพร่างสายรินไหล
หอมละเมียดหอมละไม
หลอมละลายไปกับรอยจูบดื่มด่ำกับเรียวแก้มนวล!
...........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song19.html
อาลัยรัก
ฉัน รักเธอ รักเธอ ด้วยความไหวหวั่น
ว่า สัก วัน ฉัน คง ถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไร แล้วเธอก็ไป
จากฉันจริงจริง
เธอ ทอด ทิ้ง ให้อาลัย อยู่กับความรัก
แม้ มีปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มา ตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ด เลือด และ น้ำตา
แม้ มี ปีก โผบิน ได้เหมือนนก
อก จะ ต้อง ธ-นู เจ็บปวดนัก
ฉันจะบิน มาตาย ตรงหน้าตัก
ให้ยอดรัก เช็ดเลือด และน้ำตา.
21 พฤษภาคม 2549 08:34 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song112.html
(หัวใจสลาย)
หากปรียบหัวใจเป็นดั่งแก้ว
ก็แหลกแล้วดั่งธุลีในวันนี้
ยากประสานรอยร้าวให้คืนดี
เจ็บหนนี้สุดท้ายได้บทเรียน
ต่างความคิดต่างจิตต่างเหตุผล
แล้วไยทนฝืนรอคืนวันเปลี่ยน
หันหลังลาตราบชีวาเลิกวนเวียน
บทแนบเนียนละคอนโลกย์โศกมายา
เดือนและปีใช่พันผูกปลูกกอรัก
ถอนรากภักดิ์รดน้ำพิษให้สะสา
อย่าให้เหลือเยื่อใยในเวลา
ดีเสียกว่าทนกันไปใจไม่จริง
ไร้จริงใจเปิดเผยดั่งมิ่งมิตร
จะถูกผิดคิดเมตตารู้วางนิ่ง
หากค้นหาเหตุผลในทุกสิ่ง
เหนือกว่าจริงคือสิ่งน่าสงสารเวทนา
เพราะดั่งเงาเหงางามนิยามภักดิ์
ถึงแน่นหนักมั่นคงดั่งภูผา
หากหวั่นไหวมากมายในวิญญาญ์
กับเวลาในโลกจริงห่างกันไกล
อย่าคาดหวังสั่งสอนฉันใช่นางเอก
มิอาจเสกสมบูรณ์แบบด้วยหวั่นไหว
มีเพียงศรัทธารักให้สิ้นหมดทั้งใจ
ในเป็นไปบางครั้งพลั้งพลาดคิด
ถึงบทสุดท้ายนิยายมายา
ทั้งโลกนี้โลกหน้าอย่าตามติด
สวดมนต์คว่ำขันเส้นขนานชั่วชีวิต
ยอมทนพิษบาดแผลใจในรอยจำ...
ไม่.....
คร่ำครวญ...ไม่ครางครวญ..!
.........................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song112.html
ดัง แก้วบาง เขา ทุบ ทิ้ง แตก
ใจ ฉันแหลก เพราะน้ำมือเธอ
ปวด ช้ำ คร่ำครวญ พร่ำเพ้อ
เคย ไหมเธอ จะเหลือบเหลียวมา
คำ ทุกคำ ล้วน ซ้ำ หยาม เหยียด
คำ รังเกียจนั้นเหลือระอา
เทอด ทูนเธอ ดั่งเจ้า ชีวา
ไย ถึงฆ่า ฉันลง
คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดัง ใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
ดั่ง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจ ฉันมัน ง่าย เอง
คงเป็นสุขอุรา ที่สม ดังใจ
ลวงคนให้คลั่งไคล้ เหมือนนก เพลิน กรง
เธอช่างฆาตกรรม ได้แสน บรรจง
เกินดวงจิตพะวง ไหว ทัน
ดัง เหมือนถูก ทับ ไว้ ใต้ โลก
น้ำ ตาตกทุกค่ำคืนวัน
สุด โทษใคร ให้คน ขบขัน
ใจฉันมัน ง่าย เอง...
19 พฤษภาคม 2549 21:10 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2281.html
(ลองรัก)
ปูเสื่อนอนใต้ร่มดอกลั่นทม
ดูพรายพรมเมฆนวลชวนให้ฝัน
หลับตานิ่งทิ้งทุกสิ่งท่ามคืนวัน
มหัศจรรย์รักนี้ที่เฝ้ารอ
ยอดดวงหฤทัยมาทายทัก
มาฝากภักดิ์พิมพ์ใจหรือไรหนอ
ฤาเพียงแค่มาปลอบขวัญผ่านวันท้อ
ฤาแค่ขอมาชิดใกล้คล้ายดั่งเงา
ในราตรีที่ดายเดียวของเราสอง
ไร้ใครปองไร้สิ้นรักแสนเงียบเหงา
โลกเสน่หาลาลับดับนานเนา
หากไยเราได้พบกันเพื่อฝันดี
และ..
จะเป็นเช่นเฉกนี้นานเท่าไร..
กลัว..หัวใจหวั่นหวามอยากถอยหนี
ละล้าละลัง...กลัว..รักภิณฑ์พัง..ดั่งธุลี
เรา..จะ..หนี..หรือ..จะ..ลอง..รัก..ดูสักครั้ง..!
.......................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2281.html
ลองรัก ....จันทนีย์ อุนากูล
ยอม ฉันยอมเจ็บปวด
ยอม ร้าวรวดอุรา
ยอม แม้รักจะพา
ไป เข่นฆ่า เย้ยหยันเล่น
อยากลองรัก ดูสักหน่อย
จะปล่อยให้ช้ำ ก็จำต้องเป็น
จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ
จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด
เห็น โลกมาแล้วช่วงหนึ่ง
ต้องมองให้ซึ้งถึงช่วงต่อไป
ล้ม ลุก คลุกคลานเท่าใด
จะเรียนไว้สอนใจตัวเอง
ยอม ฉันยอมเจ็บปวด
ยอม ร้าวรวดอุรา
ยอม แม้รักจะพา
ไป เข่นฆ่า เย้ยหยันเล่น
อยากลองรักดูสักหน่อย
จะปล่อยให้ช้ำก็จำต้องเป็น
จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ
จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด
แม้เธอเมตตาปราณี
จะวอนคนดีนี้ด้วยบทเพลง
สงสารคนอ้างว้างวังเวง
อย่าข่มเหงหัวใจซ้ำเลย
อยากลองรัก ดูสักหน่อย
จะปล่อยให้ช้ำก็จำต้องเป็น
จะสุขหรือทุกข์ยากแค้นลำเค็ญ
จะลองให้เห็น รักเป็นฉันใด
เห็น โลกมาแล้วช่วงหนึ่ง
ต้องมองให้ซึ้งถึงช่วงต่อไป
ล้ม ลุกคลุกคลานเท่าใด
จะเรียนไว้สอนใจตัวเอง
แม้ เธอเมตตาปราณี
จะวอนคนดีนี้ด้วยบทเพลง
สงสารคนอ้างว้างวังเวง
อย่า ข่ม เหง หัว ใจ ซ้ำ เลย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1337
