24 ตุลาคม 2549 21:11 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3221.html
ค่ำคืนในฤดูฝนพรมพรำ
ฉันจุดเทียนกลิ่นกุหลาบกับลาแวนเดอร์
สีแดงและสีม่วงให้วะวูบไหวไปตามแรงลม
ฟังข่าวน้ำท่วมแล้วใจเศร้า
จึงนอนหนาวเย็นในหัวใจ
และ..
แสนเข้าใจในความทุกข์ทนยาก
ของเพื่อนร่วมแผ่นดินเดียวกัน
หาก...
ต้องทำใจว่า
นี่แหละหนา คือชีวิต
ที่ต้องดิ้นรนกันไปตามฟ้าดินธรรมชาติลิขิต
รับโทษทำลาย ที่กำลังหมายมารอจ่อมาเยือน
แม้นจะไม่ได้รับเชิญ
ฉันเศร้าใจมากกับความห่วงใย
อยุธยาเมืองเก่าของเราแต่ก่อน
ที่โบราณสถาน มรดกโลก จะถูกทำลาย
ให้ยิ่งชำรุดทรุดโทรมและพาให้คิดถึงความหลังครั้งหนึ่ง
ให้ย้อนรอยถอยหลัง
แสน คิดถึงมเหยงค์ ตรงโบสถ์คร่ำ
ที่ฉันชอบถือไม้กวาดไปกวาดใบไม้
ตรงช่องทางเดิน
ที่แลไป
จะเห็นพระพักตร์พระพุทธรูปองค์โตในโบสถ์คร่ำ
ที่แสนจะให้ความรู้สึกดื่มด่ำเยือกเย็นแสนสงบใจ
ฉันค่อยๆย่างเยื้องอย่างช้าๆผ่านศิลาแลงแผ่นโต
ที่คงแฝงเรื่องราวรองรับผู้คนมากมาย
ผ่าน...
กัปป์กาลเวลามานานนักจนเกินนึก.
แล้วไปเดินฝึกจงกรมภาวนาในโบสถ์คร่ำ
ยามตะวันโพล้เพล้เหว่ว้า
ที่...
ใครๆบอกว่าช่างแสนน่ากลัว...
หาก..
ฉันกลับชอบนั่งสวดมนต์ท่ามกลางแสงเทียนสลัว
หรือ..
ในท่ามจันทร์ทอดวง
มองเห็นเพดานดาวพราวพร่างกระจ่างแสงระยิบระยับ
มากระทบกับพระพักตร์พระพุทธ
ที่ดูแสนสงบเย็น เปล่งประกายรัศมีทองผ่องพราย
ไปตามสายแสงจันทร์
ที่คิดถึงที่ไร
น้ำนัยน์ตาฉันก็ราวรอพลันพร่าง
เกิด...
พลังปิติเกษมที่แสนเอิบอิ่มใจ
นาทีนี้...
ฉันจึงทำได้เพียงอธิษฐานจิตให้ภัยธรรมชาตินั้น
จงมลายหายไป...หายไป..
ให้....
เทพยดาฟ้าดิน
จงให้อภัยมวลมนุษย์ผู้รู้เท่าไม่ถึงการณ์
และพาให้คนบริสุทธิ์ต้องพลอยเดือดร้อน
ทุกหย่อมหญ้าเพราะความไม่รู้รักษ์ดินน้ำฟ้าป่าไพร
กลับมากับราตรีนี้ที่
กบเขียด ในบึงหลังบ้านร้องระงม
เดินออกไปให้ละอองฝนปรายลงบนร่างฉ่ำเย็น
เสียงฝนกระทบใบไม้ และชายคาซัดซ่า
เหล่าแมลงคงพากันร้องเริงระบำตลอดคืน
ฉันรักความสุขสมถะ เรียบง่ายแบบนี้
และ...
รักแมกไม้ในสวนที่กำลังเปียกชื้น
รักหยาดน้ำฝนหยาดน้ำค้าง
รักแสงเทียนที่กำลังพร่างพราว
รักราตรีที่แสนดีแสนสุขดื่มด่ำล้ำลึก
และ..
รักรักรักยามได้รักรักรัก...
โลกก็นี้แสนช่างน่าอภิรมย์ฉ่ำชื่นแสนหวานเสียนี่กระไร...!
.......................................................................
ในอ้อมกอดเจ้าดวงดอกไม้
เย็นนี้กับตะวันดวงรอนรอน
ดวงอ่อนหวานหากดูงามเศร้ายิ่งกว่าทุกวัน
ไพลนั่งทอดตาดายเดียวเงียบๆลำพัง
ดูดวงดอกไม้สะพรั่ง..ริมชานเรือน..กระท่อมสีเบจ
กระท่อมกาแฟ..
ที่ดวงดอกกล้วยไม้หลากสี
กำลังชูช่ออวดสีสันหลากพันธุ์
ตามคาคบที่เกี่ยวเกาะ
ไปกับพญาสัตตบรรณ
ที่เป็นช่อชั้นแผ่กางกั้นราวร่มสีไพลสีธรรมชาติ
คันงามคันใหญ่
ร่มไม้แห่งรัก
ร่มใจที่ไพลได้มานั่งอาศัยริมชายคาแห่งรักนี้
ได้มาพักใจประจำทุกยามย่ำสนธยา
น้องสาวแสนงาม
ที่ไพลรักและสนิทมานาน
ในร้าน..บอกไพลว่า
พี่ไพล..สังเกตมั้ยคะ
หลายวันมานี้กล้วยไม้ของพี่ไพล
ที่พี่ไพลนำมาให้นั้น
พากันผลิชูช่อ..ราวกับจะ
แข่งกันอวดดอกละอองามไสวพร่างไปทุกราวกิ่ง
และ
น้องสังเกตเห็นว่า
เพราะ
หมู่นี้พี่ไพลมีความสุขร่าเริงอิ่มเอิบใจ
ก็แปลกดีนะที่กล้วยไม้และโมก
ที่พี่ไพลแสนรักเอยแสนรักในกมล
เฝ้าคอยประคบประหงมช่วยดูแล
พากันเอาใจพี่ไพลร่ายฟ้อนอ้อนหวานใส่เลย..ค่ะ
จริงๆนะ
น้องสังเกตมานานแล้ว
กล้วยไม้พี่ไพลไม่มีดอกมานานแล้วค่ะ
ขนาดให้ปุ๋ยแล้วนะคะ
คงเพราะดอกไม้คงเฝ้าดูเฝ้ารับรู้นะคะน้องว่านะ
อ้าวหรอกเหรอคะ.?.
ไพลหันไปหัวเราะตลก
แล้ว
วันนี้ทำไมไม่หุบกลีบล่ะคะ
เพราะว่ากลีบดวงใจพี่ไพล
ทำท่าจะหุบๆเหงาๆยังไงไม่ทราบเลยแล้วละค่ะ
นับจากนี้อีกหลายวัน
แต่ก็โอเคค่ะ..นะคะ
ชีวิตคนเรา
ก็ต้องมีทั้งวันทุกข์ท้อ
วันรอ..วันคอยใครบางคน
ผ่านมาในเส้นทางชีวิตนี้
ที่แสนวกวนเวียนว่าย
ให้มาทดสอบจิตก็ดีเหมือนกันว่าจริงไหมละคะ
จำได้ไหม
เมื่อหลายวันก่อน
พี่ไพลหน้าหวานบานแฉ่งเลย
มาเต้นไปยิ้มไป..
แล้ว
พอจะจำได้ไหม
ในวันนั้น
ดอกไม้ร่ายฟ้อนเริงระบำ
ด้วยความสุข
ยักเอวยักไหล่ไหวตามพี่ไพลไหมละคะ
ตอนที่พี่ไพลเต้นอย่างมีความสุข
ไพลหันไปหลิ่วตาล้อถามเธอ
พี่ไพลไปเต้นก่อนนะคะ
แล้ว
ฝากสังเกตกล้วยไม้ด้วยนะคะ
ว่าวันนี้
กล้วยไม้ไหวเอนอรชรอ้อนสายลมยามค่ำไหม
และไหวกิ่ง
ยิ้มหวานเศร้า
กับจันทร์เสี้ยวบนเรียวฟ้าเหมือนพี่ไพลมั้ยนะคะ
บาย..
............................
ยังมีต่อค่ะรจนาสด
เพิ่งกลับมาจากออกกำลังกายค่ะ
รอติดตามนะคะทุกดวงใจ
พุดไพรขอเวลานอก..พักครึ่ง
เดินเดียวดายไปเด็ดดอกการะเวก
และไปชมจันทร์เสี้ยวดวงเศร้าสักแป๊บนะคะ
เพียงอยากฝากใจฝากจันทร์
ไปถึงใครบางคนแค่นั้นค่ะ
ให้ดูจันทร์เสี้ยวอันแสนงาม
ที่กำลังคลี่ยิ้มหวานเศร้า
ราวรับรู้ความในใจ
ที่ใครคนนี้ฝากความรักห่วงใยถึงนะคะ
จนกว่าจะเติมรจนาต่อค่ะ
นะคะทุกคนดีที่รัก
และ
หากไม่กลับมาก็แสดงว่าไปสวดมนต์เข้านอนแล้วนะคะ
เพราะว่าหัวใจสะออนเหนื่อยจังค่ะ
...............................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3221.html
มีดอกไม้มาฝาก ...นัดดา วิยะกาญจน์
ด้วย ความคิดถึง
จึงมาหานำรักมา ให้
มี ดอกไม้มาฝาก
ผูก โบว์รักร้อยเอาไว้
มอบ ให้ด้วยใจ
ใจแห่งรักที่แสน ละมุน
ความรัก ติดตรึง
คิดถึง จึงมา
อยากพบ พูดจา ปรารถ-นา
ให้เธอ ชื่น ชม
ด้วย ความคิดถึง
จึงมาหา นำรักมา ให้
มี ดอกไม้มาฝาก
ผูก โบว์รักร้อยเอาไว้
มอบ ให้ด้วยใจ
ใจแห่งรักที่แสน ละมุน
ความรัก เรียกหา
รอช้า อยู่ใย
รีบรับ เอาไป
ก่อนดอกไม้จะร่วง โรยรา
ความรัก ติดตรึง
คิดถึง จึงมา
อยากพบ พูดจา ปรารถ-นา
ให้เธอ ชื่น ชม
ด้วย ความคิดถึง
จึงมาหานำรักมา ให้
มี ดอกไม้มาฝาก
ผูก โบว์รักร้อยเอาไว้
ความรัก เรียกหา
รอช้า อยู่ใย
รีบรับ เอาไป
ก่อนดอกไม้จะร่วง โรยรา
ด้วย ความคิดถึง
จึงมาหานำรักมา ให้
ด้วย ความคิดถึง
จึงมาหานำรักมาฝาก...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6173.html
PEACEFUL EASY FEELING ..The Eagles
I like the way your sparklin'
earrings lay
Against your skin' so brown
And I wanna sleep with you
In the desert tonight
With billon stars all around
Cause I got a peaceful easy feelin'
And I know you won't let me down
Cause I'm already standin'
on the ground
And I found out a long time ago
What a woman can do to your soul
Ah, but she can't take you any way
You don't already know how to go
Cause I got a peaceful easy feelin'
And I know you won't let me down
Cause I'm already standin'
on the ground
I get this feelin'
I may know you
As a lover and a friend
But this voice keeps whispering
In my other eyes
Tells me I may never see
you again
Cause I got a peaceful easy feelin'
And I know you won't let me down
Cause I'm already standin'
Cause I'm already standin'
Cause I'm already standin'
on the ground...
23 ตุลาคม 2549 21:34 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3237.html
ความรัก
เหมือนประกายทอง
ฉายส่องดวงใจ
โลกพลันสว่างไสว ชื่นบาน
น้ำผึ้งพระจันทร์ ทุกคนฝันใฝ่
ดื่มรักจากใจ ฉ่ำในหยดหวาน
หยาดมาจากโสม โลมไล้วิมาน
ลานสวรรค์
มาย้อมเม็ดทราย
กลายเป็นเม็ดทอง
ดาวล้อมเดือนผ่อง
กลายเป็นเพชรพลัน
นกน้อยยืนเหม่อ
เผลอบรรเลงเพลงอัศจรรย์
ฮา ฮา ฮา
ร้อน จะ คลาย ร้อน
หนาว จะ คลาย หนาว
ใจ หนุ่ม ใจ สาว
แย้มแววยิ้มวาวทั้งคืนทั้งวัน
คอย น้ำผึ้งพระจันทร์...
ศรัทธาเทพเทวาเทวดาแห่งชีวิต
มาสถิต ณ..กลางจิตชีวิตขวัญ
เรามีเราในท่ามโลกแล้งไร้นะยอดชีวัน
ประโลมฝันทุกราตรีมีเพียงเรา
คำมั่นสัญญาฟ้าดินรู้
หวังครองคู่เคียงใจคงไม่เหงา
ดอกไม้แย้มแต้มยิ้มโลกพริ้มเพรา
เป็นดั่งเงาหัวใจกันและกันในวันนี้
จูบริมแก้มก่อนนอนนะที่รัก
โลกประจักษ์มหัศจรรย์รอด้วยศักดิ์ศรี
รู้กลืนกล้ำรู้อดทนพ้นผ่านปี
หวังจักมีวันชื่นคืนน้ำผึ้งจันทร์
สร้างสรรดีพลีฝากพสุธาก่อนชีพลับ
ถึงแตกดับดั่งกามนิตวาสิฏฐีพบสรวงสวรรค์
คือปาฏิหารย์รักเราตราบนิรันดร์
กี่กัปป์กัลป์กุมมือมั่นสู่แดนฝันพระนิพพาน...
.......................
หลักไม้เลื้อย..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song77.html
ปริม..กำลังฟังบทเพลงนี้
หลักไม้เลื้อย
เพราะเธอเหมือนหลัก ไม้ตั้งตรงนั่น
ไม้เลื้อยอย่างฉัน ได้พันอาศัย
ขาดเธอเหมือนขาด หลักชีวิตไป
ก้าวเดินทางใด ขาดความมั่นใจ แน่นอน
เพราะเธอเหมือนสร้อย พระห้อย คอนั่น
คุ้มครองป้องกัน ภูตภัยหลอกหลอน
ขาดเธอหัวอก หวั่นไหวสั่นคลอน
แม้ยามจะนอน ประสาทยังหลอนตัวเอง
กลับ มา หาฉันเถิดนะคนดี
มาปลอบชีวี ฉันให้หายวังเวง
ฉันเหมือนพิณ ขึ้นสายรอเธอบรรเลง
ดีดเป็นเพลง ฟังชื่น ฉ่ำอุรา
ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ
ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา
อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา
คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ
ขอวอนเดือนเด่น และดาวลอยลิบ
ช่วยเตือนกระซิบ ให้เธอกลับมา
อยู่ชิดเคียงข้าง ดั่งคำสัญญา
คิดถึงเจียนบ้า ปิ่มว่า จะขาดใจ
ฮือฮือฮือ
ฮือฮือฮือ
ฮือ...
............
ได้ยินไหมคะคนดี
กลับ มา หาฉันเถิดนะคนดี
มาปลอบชีวี ฉันให้หายวังเวง
ฉันเหมือนพิณ ขึ้นสายรอเธอบรรเลง
ดีดเป็นเพลง ฟังชื่น ฉ่ำอุรา
คนดี..ปริมคิดถึงคุณ
นะยอดดวงใจ
คิดถึงอย่างมีสติ
อย่างที่เพียรพยายามห้ามมิให้น้ำตาละหลั่งริน
อย่างที่คุณเคยสอนเคยกระซิบสั่งไว้
และ
ให้มีใจดวงดีดวงงาม
มีความรักแบบเมตตาปรานีปรารถนาดี
และ
ไม่ว่าร่างและหัวใจดวงนี้ของเราสอง
จะห่างกันแค่ไหน
จะไกลกันสุดขอบฟ้า
เราก็จะข้ามภพข้ามเวลา
มาหอมห่มบ่มหวาน
ราวดวงดอกไม้แก้วตระการนะกลางใจ..นะดวงใจ
ปริม...
ดูจันทร์เสี้ยวดวงเศร้าทุกคืนค่ำ
และได้แต่เพียรฝันฝากใจ
ส่งจิตไปปลอบประโลม
ใช่แล้ว..คนดี
คุณกำลังทำสิ่งดีงามเพื่อผืนดิน
ที่แสนยิ่งใหญ่นัก..
คุณ..บอกให้ปริมพาจิตตามติดคุณไปทุกถิ่นที่
ไปโอบเอื้ออ้อมกอดอ้อมใจ..
ปันแบ่ง
รินหยาดน้ำค้างหวานใส
ใส่หยาดน้ำใจหอมให้
หอมงาม
สร้างพลังใจกำลังใจ
ให้กับผู้ยากไร้ผู้ทนทุกข์ยาก
ที่ยังมีอีกมากมายนักบนผืนพสุธาแห่งรักเรานี้
คนดี..ยอดดวงใจ
ปริม..พร้อมแล้วค่ะ
ที่จะพลีจิตวิญญาณตามไปด้วยแล้ว
กับทุกนาทีที่เราไกลห่างกันด้วยหนทาง
และขอบฟ้ากว้าง ที่หาใช่สำคัญไม่
คุณก็รู้นี่นะ
นับจากนาทีที่เราได้มาพบกัน
ได้มาแบ่งปันฝันพลีเปิดใจเปิดจิตวิญญาณ
มาพันผูกถ้อยมารัดร้อยสร้อยโซ่ใจด้วย*คำมั่นสัญญา*
จิตวิญญาณทั้งสองดวงของเรานั้น
ก็พลันจักรวมเป็นหนึ่งเดียวแล้ว
และ
จะไม่มีวันเกี่ยวเก่าไปกับกาลเวลา
ไม่ว่า..ภายภาคหน้า จะเกิดอะไรขึ้นในชีวิต
หวังในดวงตาในดวงจิต
จักพรายพร่างด้วยมหัศจรรย์แห่งรักนี้
ที่แสนปิติเกษม
และ
จักดำรงสถิตทอด
ดั่งผลึกเพชรพราวพร่างสว่างไสว
อยู่ณ.กลางดวงใจไปตราบชั่วกาลนานเนานิรันดร์
ที่จักมิมีวันมอดดับ ไม่มีวันพรายพลัดพราก
ร่างอาจจะดำรงไปตามหน้าที่
มีสิ่งเร้ามากมีมากมาย
มาให้รับรสรับรักรับสัมผัสรู้สึก
หากทว่าความล้ำลึกดื่มด่ำ
ใช่จะหาได้ ทั่วไป
ในท่ามกลางมากมายผู้คนนับพันล้าน
บนผืนโลกนี้
จะมีใครสักกี่คน
ที่เหมาะสมราวพรหมลิขิตสวรรค์บันดาล
ฟ้าเมตตาสรรส่งลงมา
ให้ได้พบพานพึงใจต้องจิตกัน
ดั่งดวงนิรมิตงาม
มาพร่างหวาน
มาให้หอมห่มมาพรมพร่ำธรรม
มาส่องนำทางนะกลางใจดวงพิสุทธิ์ใสนี้
ราวบุพเพสันนิวาส
แม้นจะยังมิอาจฝ่าวิบากกรรมวิบากเก่าพ้น
ก็ใช่จะต้องพิรี้พิไรร่ำร้อง เร่าร้อน
มิจำต้องรักแบบขอครอบครอง
หรืออยากทายทักอยากรู้จักให้มากไปกว่านี้
เพราะในความคำนึงในฝันนั้น
จะหอมหวานไปนานเนานานเนิ่นนิรันดร์
หวานเกินกว่าหวาน
งามเกินกว่างาม
ดีเกินกว่าดี
ที่มิได้ยึดติดที่รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส
คนดี..
ช่างเป็นความรู้สึกแสนดี แสนงาม ในชีวิตหนึ่งนี้
ที่ได้มาพานพบใจดวงหอมห่มธรรมดวงล้ำค่า
ใจดวงเพชรกล้ากระจ่าง
หนักแน่นราวแผ่นผาศิลามณีอันแสนมั่นคง
มิหลงโลกย์
ใจดวงที่ดำรงร่างดำรงรู้รำงับ ดับได้
ด้วยดวงดอกธรรมดอกความดีมาอบร่ำ
พร่ำบ่มมาน้อมนำใจให้ใสพร่างงาม
คนดี..ดวงใจ
ฟ้าปรานี สวรรค์เมตตา จงรักษา
ทะนุถนอมเก็บไว้
มาตรแม้นวันเวลาจะสลายลาลับ
ดับทุกสรรพสิ่งอันคือสิ่งจริงแท้แน่นอน..อนิจจังอนัตตา
หากทว่า ในทุกคราครั้ง
รักนิรันดร์นั้นจักธำรงกระจ่างสว่างวาบ
ให้อาบเอิบอิ่มงามอยู่ภายในก้นบึ้งแห่งสายธารรักนี้
ที่จะมิมีวันเหือดแห้งหายสลายลาไปกับกาล
เพียงเพราะ
เราทั้งสองได้หลอมจิตรวมเป็นหนึ่งเดียว
อันจักพรายพร่างโชติช่วงชัชวาลย์
ยามร่างและปราณเราจำแตกดับ
และ
จิต..อันพร่างไสวนั้น
ก็จักเหินหาวผ่านภพดาวดึงส์ดาวดวงรวงสรรค์
พากันประคองลอยละล่องละลิ่ว
ปลิวข้ามหอมห้วงแห่งห้วงมหรรณพมหานทีสีทันดร
หากเพียรสร้างกุศลให้พร้อมพลี
ดั่งที่เพียรอธิษฐานจิต
ดั่งอุทิศถือ..ศีลสมาธิภาวนามาตลอดชีวิต
และ
สวรรค์มีตาสวรรค์จะเมตตา
พาเราไปสู่ภพภูมิเดียวกัน
ให้เสมอเทียมกันได้
ให้ได้พบงามว่างงามกระจ่างจิตสถิตทอดเย็น
ไปเป็นนิรันดร์ในว่ายเวิ้งฝันอนันตกาล
ตราบชั่วกาลกัปป์กัลป์
นะคนดีนะยอดดวงใจ..
แล
เพราะจิตเรานี้
คิดเหมือนกันราวถอดใจ
เพราะ
สายใยแห่งภพภูมิแต่ปางก่อนปางหลัง
ตามมาให้รักษาสัญญาระลึกรู้
สัญญาณ
แห่งหวานหอม
ที่จะคอยเคียงประคองกัน
หอมห่มพรมธรรมนำทางจิตไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่
ให้มีพลังปิติเกษม
เติมจิตให้อิ่มเย็นอิ่มเต็ม
ให้รู้ค่าคำรัก
อันจักดำรง
เป็นรักเหนือโลกย์โศกสุข
ที่มนุษย์ผู้มีจิตพิสุทธิใสเท่านั้น
ที่ฟ้าดินและสวรรค์จะสรรส่งมาให้
ให้มาสร้างปาฎิหารย์รักอันเอกอนันต์ค่า
ฝากให้โลกและมนุษย์ได้รับรู้ว่า
ในโลกนี้
ยังคงมีตำนานรักอันแสนหนักแน่นมั่นคง
และ
จักธำรงอยู่เป็นคู่ใจคู่จิตคู่ธรรมคู่ทอง
พากันประคองดวงชีวาชีวี*เรือชีวิต*
ให้ลอยล่องท่องในสายธารธาราธรรม
น้อมนำไปพบฝั่งฝันอันงามเงียบว่าง*นฤพาน*
ที่เพียรใฝ่งาม
ตั้งจิตอธิษฐาน
เพียรทำเพียรสร้างแต่กุศลจิตดี
ประกอบชีวีให้ถึงพร้อม
และ
เพื่อขอรวงพรอันอบอุ่นอ่อนหวานจากทุกดวงใจ
ให้กับรักยิ่งใหญ่แห่งสองเรา
ได้สถิตไปเป็นอมตะรักมั่นนิรันดร....
23 ตุลาคม 2549 16:29 น.
พุด
รอ..รอ..รอ..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song318.html..
รอ....
ถ้า เธอ
มีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย
เธอคงไม่ปล่อย ให้ฉันต้องคอย อย่างนี้
เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี
เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี
ที่มี เรื่อยมา
สู้ รอ
รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น
รอจนใกล้ดับ ถมทับแผ่นดิน แผ่นฟ้า
เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา
เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา
ว่าฉันศรัทธาเพียงใด
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ
น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจ อ่อนอ่อน ของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทก สะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่ หวั่นไหว ว่าใครเขารักเขารอ
สิ้น ลม ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ เขารอ เขารอ เขารอ
...................
ฟ้ากำลังทอแสงเรื่อเรือง จรัสเจรืองส้มอมชมพู
ดูราวภาพฝันอันแสนอ่อนหวาน
เทพสุริยมันต์
กำลังค่อยค่อยชักรถ ลอยเลื่อน โผล่พ้นเหลี่ยมเขาออกมา
เหนือขอบฟ้าทางทิศตะวันออก
ภูผาที่...สลับสล้าง ทอยทอดยาว
ราว..
โอบกอดพื้นพสุธาหุบผาเบื้องล่างเอาไว้อย่างรักใคร่
ที่ค่อยๆไล่ระดับ ลดหลั่นลงมาทีละนิด ละนิด
จนกลายเป็น..
ที่ราบลุ่มริมทะเลแสนอุดมไปด้วยทิวมะพร้าวนับแสนๆไร่
.
และ..
ณ..ที่ราบยอดเขาแลสลับสล้างด้วยดงไม้เขียวชะอุ่ม
เป็นสุมทุมพุ่มพฤกษ์
จะมีเรือนไทยซ่อนอยู่ในดงไม้ไสว หลายหลัง
เอนอิงพิงไปกับก้อนหิน อันแสนเป็นธรรมชาติ
และ...
มีชานยื่นออกไปเหนือเนินผา
ที่หันหน้าออกรับลมชมวิวทะเลรายรอบ
ราวภาพพาโนรามา......
มีวิมานหลังหนึ่งดั่งลอยหล้าแสนงดงาม
เป็นวิมานที่...
ราวเจ้าของจงใจ ...ตั้งใจออกแบบ
อย่างเรียบง่ายใช้บานกระจกโล่งแลดูโปร่งตา
เพื่อ...
รับธรรมชาติทุกสรรพสิ่ง
ที่ฟ้าดินหยิบยื่นบันดาลดล..ให้ได้ยล
และแล..ไหลเลื่อนลอยเข้ามาสัมผัสถึงบึ้งใจ
ในทุกยาม
ไม่ว่า ในยามเช้าแสนหวาน
ที่จะเห็นพลังสายแสงสุริยาสีทอง
ผ่องพรายฉายฉานไปทั่วทั้งราวฟ้า
ราวกับจะมาปลอบปลุกเติมใจไฟฝัน
ให้รู้ว่า....
แม้นเรานั้นแสนจะโชคดี
มีวิมานปานจะเยี่ยมพยับโพยมได้สักแค่ไหน
หาก...
ทว่าแท้เที่ยงแล้วไซร้..
ชีวีชีวิตเรานั้น
ประดุจดั่ง..แค่หนึ่งเม็ดทรายในธุลีหล้า
ที่..
ถึงมาตรแม้นพรหมจักชักพาชะตาจะเสริมส่ง
ให้ได้มาอาศัยอยู่บนยอดพสุธา ภูผาใด
ก็จักหาได้ยิ่งใหญ่เกินไปกว่าผู้ใด ฤาใคร..ก็หาไม่
หาก..
ยังคงต้องอาศัยดินน้ำลมไฟคอยเกื้อกูล..พึ่งพาพึ่งพิง
และ...
ภายใต้ร่มเงาแห่งฟ้า
ที่คอยโอบโค้งคลุมครอบ
โอบกอดให้เราแสนอบอุ่นใจ
และ
คงจะตราบจนกว่า...
จิตจักค้นพบเส้นทางธรรมเส้นทางทอง
ที่จัก..
พาเราให้ลอยล่องท่องเหนือโลกย์โศกสุข
เพื่อไปพบพลังรัศมีบุญ
อันแสนแจ่มกระจ่างสว่างเย็นพอ...
ที่จักรอหนุนนำ เป็นพลังขับเคลื่อนให้หลุดพ้น
จากร่าง จากรัก จากทุกทุกข์กิเลสพันธนา
พาเราล่วงพ้นไปสู่แดนดิน
*แห่งความฝันนิรันดร*ไม่ต้องกลับมารอนราน
ด้วยรักใดใดอีกเลยแล้ว...
และ..
กับเช้าแสนหวาน...นี้
ที่มีแสงสีทองผ่องพราย รำไร ทอดผ่านม่านประตู
สีขาวยาวจรดพื้น ที่กำลังพัดพลิ้วปลิวไสว
ด้วยแรงลมธรรมชาติ ระบัด มาพร้อมกัน...
เพื่อ..
เอื้อโอบปลุกปลอบ
อย่างแสนอบอุ่น อ่อนโยน
ประโลมดวงใจหญิงหนึ่งนาม
*หทัยเทพ....*
ที่...
ค่อยๆลืมตา แลลอดทอดตาพาสายใจไปยัง
เวิ้งน้ำทะเลเบื้องล่างรายรอบแลละลิบ
ที่..
กำลังกระพริบวะวิบวับระยับระยิบดั่งยวงเงินพร่างพราย
เครื่องเสียงเหนือหัวนอน
กำลังบรรเลงขับกล่อม
บทเพลงรักอย่างไพเราะอ่อนหวาน
ราวกับ...
จะมากระซิบพ้อเคล้าคลอหัวใจดวงอรชร
แทนดวงใจใครบางคน...
ที่จำพรากลา...
ด้วยยากฝืนชะตาพรหม...
แต่..ไยเล่า...
เจ้าของร่างบอบบาง จึง..ยังคงนอนนิ่งงัน
รับ...
หอมพร่างของดวงดอกไม้ไทย
ไปกับฝันคว้าง....ฝันร้าง.... ทั้งร่างรานใจร้าว
ราว...
สิ้นไร้แรงผกโผผิน
ติดปีกบินอิสรา...*ดั่งนกนางนวล*..
ที่..
กำลังถลาลมเหลิงลอย
อย่างไร้สิ้นรอยช้ำ รับกรรม ระกำใด ...ไฉนเลย...
และ...
วิมานเอ๋ย..วิมานลอย..
ไย...
จึงพลอยกลายกลับ
เป็น..
*วิมานล่ม..ไปตามระทมฤทัย..แห่งหทัยเทพเทวี..ด้วยเล่า..!
รอติดตามตอนต่อไป..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4061.html
Right here waiting Richard Marks
Oceans apast
day after day
and I slowly go insane
I here your voice
on the line
But doesn't stop the pain
If I see you next to never
How can we say forever
Wherever you go,whatever
you doI will be right here
waiting for you Whatever
it takes, or how my heart
breaks I will be right
here waiting fou yor
I look for granted,
all the time That I
though would last somehow
I here the laughter
I test the tears
But I can't get nere
you now
Oh! can't you see it,
babyYou got me going
carzy Wherever you go
Whatever you do I will
be right here waiting
for you Whatever it
takes, or how my heart
breaks I will be right
here waiting for you
I wonder how we can
survive this romance
But in the end, if I'm
with youI'th take
the chance
Oh! can't you see it,
babyYou got me going
carzy Wherever you go
Whatever you do I will
be right here waiting
for you Whatever it
takes, or how my heart
breaks I will be right
here wating for you
wating for you
.........................
21 ตุลาคม 2549 19:19 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song153.html
แม่ยอดรัก
ผม...กำลังนอนหลับตานิ่งนิ่ง
ทิ้งใจ..ให้ตกอยู่ในภวังค์ดื่มด่ำล้ำลึก...
สายแสงแดดสีทองกำลังส่องพราย
ผ่าน..ม่านประตูลายลูกไม้สีขาว..บางเบา
ที่...
กำลังพัดพริ้วริ้วระบัดไหวไปตามแรงลม
เข้ามาปลุกผมถึงเตียงนอนโบราณ..
และ...
พร้อมกับกลิ่นหอมหอมของดวงดอกพุดซ้อน
ที่ผมซึ้งทราบดีว่า....
คงทัดอยู่ที่ริมเรียวแก้ม
ของแม่ยอดเสน่หายาใจของผมเอง
ผมแกล้งทำทีเป็นนิทราสนิท
ก่อนที่...
จะได้รับสัมผัสรานรุก จากริมฝีปากนวลนุ่มราวกลีบดอกไม้
ไล้ไปตามแก้ม สาก และริมหู
ก่อนที่จะได้ยินเสียงกระซิบอย่างแสนอ่อนหวาน
*ตื่นเสียทีค่ะ คนดี ยอดรัก
ไม่ต้องเลยนะคะ
ไม่ต้องแสร้งทำเป็นหลับแล้วแอบอมยิ้มดอกนะ
อย่าหวังเลยว่าจะได้รับของขวัญพิเศษพิสุทธิ์ยามเช้านี้
เพราะ..
นี่ก็สายแล้ว
เราต้องเตรียมตัวไปวัดค่ะ
ทุกสิ่งจัดเตรียมไว้หมดแล้ว
คนดีต้องทำใจให้ผ่องแผ้วนะคะ
รับศีล รับพร จากหลวงพ่อ ในวันคล้ายวันเกิด
แล้ว....
เราจะเดินทางต่อ
จำได้ไหมคะ ว่า..จะพาภรรยาสุดที่รัก
ไปฉลองที่ไหน
เรือนแพริมทะเลสาบสีเงินไงคะ
ลุกเลยค่ะ ตามคำมั่นสัญญา
เดี๋ยวเดินทาง สายไปจะร้อนนะ*
สิ้นเสียงเธอ คนดี
ที่ผมแสนรักเอยแสนรักในกมล
มาอย่างยาวยืน..
และ...
จักเป็นเช่นนี้ตราบนานเนาชั่วนิจนิรันดร์
ผม..พลัน...
ค่อยๆกอดตระกองร่างน้อยๆไว้ในอ้อมแขน
ด้วยแรงรัก แรงภักดิ์พลี
ร่างที่จะสักกี่ปี ก็จักทำให้โลกชีวีผม
แสนชื่นฉ่ำเย็นเป็นสุขเสมอมา....
ผม..ดอม ดอม หอมผมงามดั่งแพรไหม
และ....
ดมดวงดอกพุดซ้อนที่กำลังเคียงกันอ้อนเอาใจ
ใช่แล้ว..
ผมแย้มยิ้มเอมอิ่มเอิบอาบไปด้วยปิติเกษม
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดผม
วันเกิดที่...ผมไม่เคยคิดว่าจักสำคัญกว่าวันใด
หากเป็นเพียง..
วันที่....
ยิ่งใหญ่ ที่ยิ่งพาให้ผมแสนรู้สึกซาบซึ้งล้ำลึก
ยิ่งรำลึก..ถึงพระคุณของคุณแม่..มากมาย
ที่...
ได้ก่อเกื้อ เกิดกาย
ได้ให้ร่างและลมหายใจแห่งผมนี้มา
พระคุณของท่านเหลือคณนา เกินกว่าจะหาคำใด
มาบูชา
ที่ท่านสู้ฝ่าฟันความยากลำบาก
เมตตาทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดู
อบรม...สั่งสอน..
ให้...
ผมได้เติบใหญ่มา
และ..ได้พบกับคำว่า..*ความดี..คนดี *
และ..
ได้มีดวงตา ดวงชีวี..
ได้พบสิ่งงดงามมากมีมากมาย
และ
ช่างแสนโชคดี
ที่ได้ลืมตามาในผืนดินทอง แห่ง*พุทธภูมิ*
ได้พบเรืองรองแห่งร่มรัตน์ร่มฉัตรเพชร
ร่มพระพุทธพิสุทธิคุณ..บุญบูชา..
ผม..ตั้งใจจะนำพวงมาลัยมะลิฉัตรหอมกรุ่น
ไปกราบแทบตักคุณแม่
แทน..
ความรักความกตเวทิตา อันแสนหนักแน่นยิ่งใหญ่
รักที่เกินกว่ารักใดในผืนหล้า
นอกจาก..
ชาติ ศาสนาพระมหากษัตริย์
เพราะ..
ผมเหลือเพียงท่าน..
พระอรหันต์แห่งจิตวิญญาณสุภาพบุรุษลูกผู้ชายคนนี้
ที่...
หวังพลีเพียรลมหายใจ
เพื่อ..
สร้างกุศลทาน ศีล ภาวนา เคียงคู่กันไปกับยอดยาใจ
อีกหญิงหนึ่ง...
ที่...
เปรียบประดุจดั่งนางแก้วในดวงใจ
เพื่อ....
พบหนทางสว่างไสว
ให้จิตเรากระจ่างใสดั่งแก้วมณี..
จิตผม...แจ่มจรัส ราวมีรัศมีบุญเย็นฉ่ำ
และ...
ทุกคืนค่ำเมื่อผมมีเธอเคียง
ดั่งคู่ธรรม คู่ทอง คู่ครอง
ที่ใช่เพียงเสพสุขเพียงเนื้อหนัง
หาก..ทว่า...
*เราสอง*...สร้างพลังบุญ พลังบวก
ให้...
สมกับที่ได้เกิดมาพบกัน..ได้รักกัน...
ได้ปันพลี...*รักนิรันดร์นี้*
ที่...
แสนหวานหอม..
ดั่งปวงพะยอมมาลีแห่งบุปผาสวรรค์...
ที่จักมิมีวันราโรย............
................
ผม...กำลังขับรถออกมา.
จากเส้นทาง นาข้าว ดงตาลแสนหวาน
หลังจาก...
แวะไปปล่อยนกปล่อยปลา
ที่วัดริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา
วัดที่...
ฝูงปลานับแสนตัว ได้รับการปลดปล่อย..
ให้มีชีวิตอิสรา
แหวกว่ายไปท่ามมหานที
ที่ ...
ณ นาทีนี้ ดูหลั่งล้นท้นฝั่ง จนแสนน่ากลัว...
ผม...แวะถวายสังฆทานหลวงพ่อ
และ..
รับศีลรับพร พร้อมตั้งสัจจาธิษฐาน
หวัง..
จักสร้างสาน เพียงคุณงามความดี
เพื่อจิตวิญญาณ ดวงนี้ได้หลุดพ้นพบวิมุติหยุดสุขโศก
เป็น...
คนเหนือโลกย์ อย่างบริบูรณ์เต็ม...
ผม..หันมาเปิดบทเพลงไพเราะ
ระหว่างเส้นทางสู่ทะเลสาบสีเงิน
แดนดินที่แสนสงบงามในท่ามม่านหมอกภูผา
และสายน้ำ....
แล้ว...
ร้องคลอตาม...ด้วยความรู้สึกอยากกระซิบรำพันบอกเธอ
*แม่ยอดรัก ยอดดวงใจแห่งผม*
ที่..
กำลังให้สายลมในยามตะวันรอน
โลมไล้
จนเสี้ยวหน้างามดั่งทองทา...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song153.html
แม่ยอดรัก
ซึ้ง ใจแม่ยอด รัก
พี่ปลื้มใจนัก ได้น้องมาเคียงครอง
งาม น้องงามใช่งามแต่เพียง รูปทอง
น้อง งามทั้งจิต ใจ
พี่ เคยอกหักมาแล้ว
ต้องคลาดต้องแคล้ว สิ่งหวังลางเลือนไป
ทำ เขาทำเสียพี่สุดจะ ทน ไหว
คล้ายดังไม่ใช่ คน
น้องเอยพี่เจ็บคราวนั้น
แทบสิ้นชีวัน ขั้นคิดทำลายตน
บุญ ยังมีเหมือนตายรอดใหม่ อีก หน
มาพบหน้ามลเจ้าเมตตา
แผล รักในอก ประสาน
เจ้าไม่เดียจฉันท์ ใกล้ ชิดคอยเยียวยา
งาม น้ำใจหาใครไม่เกิน แก้ว ตา
จะรักบูชาจน ชีพ วาย
น้อง เอ๋ยพี่เจ็บคราวนั้น
แทบสิ้นชีวัน ขั้นคิดทำลายตน
บุญ ยังมีเหมือนตายรอดใหม่ อีก หน
มาพบหน้ามลเจ้าเมตตา...
ตะวันกำลังอ่อนแสง ...
สองข้างทางหวานดงตาลนาข้าว
พราวพร่างด้วยพลังรัศมีเมฆดั่งเรียวรุ้งฉาบไล้
มองไปไกล เห็นทิวเขาสลับสล้าง
โอบกอดผืนนาชอุ่มเขียวตอง
ที่..
ยอดรวงเรียวกำลังถูกหยอกล้อพะนอด้วยพระพายพรายฝัน
พลิ้วพรมพร่าง พัดวูบไหว ระบัดรวงเรียวพร้อมพรึบ
คล้ายระลอกคลื่น..กลืนหายไปในฝั่งฝัน..
ฟ้าเป็นสีหวาน ซ่านด้วยลออละอองสีส้มอ่อน
ชมพู ม่วง คราม น้ำเงินอมเทาจางๆ
สลับสล้างดั่งเลื่อมสลับลาย...
ทอ...ทอดลอดโลมไล้ให้เรียวเมฆ
เปล่งประกายงามราวรุ้งเฉิดฉันท์
ไม่นานนัก..
เราสองเข้าสู่กระท่อมหวานริมสายธารทะเลสาบสีเงิน
ที่..
ทำให้คุณคนดี หันมาซบบ่าผม..
พร้อมพรมจูบขอบคุณอย่างแสนซาบซึ้ง
เมื่อ..
มองไปรายรอบ ในกรอบตา กรอบใจ....
ทะเลสาบตรงหน้า..น้ำเงินเข้มงาม สะท้อนแดดอ่อนอุ่น
ละมุน นวล ด้วยเรียวแดด ไล้โลม
เคียงคู่กระท่อมน้อยริมฝั่ง...
ที่พักพิงอิงอุ่นแสนน่ารัก
คือ...
ดงลั่นทม และลั่นทม สลับซ้ายขวา
มีลั่นทม แดง ขาว พราวไปทั้งต้น
อวดดอกบานหวาน พอกันกับคุณคนดี
ที่รีบเอามาทัดหูเคลียแก้ม
เสียงดนตรี สายลมพรมพร่าง
ให้ร่างรักเราสองต่างค่อยๆหลอมจิตรวมกัน
เห่กล่อม ให้ใจผมนั้น พลันหวาน หวาม
ราวถูกโอบอุ้มด้วย ฟองเมฆขาวนวล
ผมหอมแก้ม
แถมกอดแนบแน่นด้วยแสนรักคุณนะคนดี
กับ..
ทุกความดี ความงาม ในวันคล้ายวันเกิดนี้
ที่..
ช่างมากมายมากมีสิ่ง แสนดี แสนสวย แสนหวาน
ในวันนี้ ให้ใจผมดวงดี ได้รับงามเงียบเรียบง่าย
ได้ใกล้ชิดเชยธรรมชาติ ที่ชื่นชม ไม่เบื่อเลย....
*น้ำผึ้ง..แห่งรักภักดิ์พลี*ระหว่างเรา...
ที่ว่า...หวาน สำหรับผมนั้น
ต้อง..
รินรด หยดมาจากใจดวงดี
ที่หวาน บานรอรับงามเป็น
ในปฐพีนี้ ที่โลกหยิบยื่นให้มา..
ถ้า...
เริ่มเรียนรู้รัก ให้เป็น
จักเห็น สิ่งที่ซ่อนอยู่ในงามละมุน
ในทุกถิ่นที่ ที่มีความเรียบง่าย รายรอบ ตัวเรา.....
และ....
กับวันสิริมงคลนี้...
ที่ผมแสนซึ้งประทับใจ
ในรักเราสอง...
ที่...
ต่างเพียรประคองรู้ทะนุถนอมรักกันมาอย่างยาวนาน
กระท่อมหวานริมทะเลสาบสีเงินแสนงาม
จึง หวานปานสวรรค์ฉิมพลี
ไปกับ..
ความดี น้ำจิต น้ำใจ ของแม่ยอดรัก
ที่มีรัก และเข้าใจในกันและกัน
ผมกอดเธอ แนบแน่น ไปกับลมละเมอ
เพ้อครวญ...*ริมทะเลสาบแห่งความฝัน*
ในวันคล้ายวันเกิดผมนี้
ที่..
กำลังเห่กล่อม....
ราวจะบอก...
ให้รู้รัก รู้ค่า รู้ถนอมใจ
ไปจนกว่า...
จะถึง..*นาทีสุดท้ายของชีวิตนี้ *
ที่บางที
อาจมิยาวไกล ดั่งใจเราคาดหวัง นะคนดี
แม้เราสองนี้จะ....
แสนรักเอย... แสนรักในกมล...!
20 ตุลาคม 2549 21:34 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song54.html
(คอย)
ราตรีนี้ฟ้าหมอง
เดือนดาวเหมือนจะพากันร้องไห้อย่างโศกสะเทือน
ไปกับภัยน้ำธรรมชาติ ที่ยังพิโรธมิรู้สิ้นไปทั่วทั้งผืนพสุธา
เทวดาอยากปลอบประโลมใจนางฟ้า ว่า
จงหยุดร้องไห้เสียเถอะนะ
อย่าได้ก่นเศร้าเสียใจไปนานเลย
เพราะว่า...
มวลมนุษย์ต่างรู้สึกถึงบาปบุญคุณโทษ
คงจะไม่โหดร้าย ทำลายธรรมชาติอีกแล้ว...
และ
ในท่ามเทียนทองที่จุดทอขึ้นเพื่อสวดมนต์ภาวนา
พุดไพรแทบรินหลั่งน้ำตา เมื่อนึกถึงใครบางคน
ที่เพิ่งวางหูลงหลังจากโทรมาจากลอนดอน
ใจดวงจึงรอน รอน ด้วยรักคิดถึง
และ
ให้คำนึงไปถึงบทเพลง
ป่านนี้ของคุณนันทิดา...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2299.html
มอง-เห็น ดวงดาว
ส่องอยู่เต็ม ฟ้า
ลม-หนาว โชยมา จากที่แสน-ไกล
อยู่-ไกลกันเหลือ-เกิน
คิดถึง จะขาดใจ
ไม่รู้ นานเท่าไร ถึงจะพบ-กัน
ความเหงา มักทำ ให้ต้องชอก-ช้ำ
ลมหนาว ยิ่งทำ ให้ยิ่งร้าว-ราน
เคย ใกล้-ชิด-อยู่
ทั้งรัก ทั้งผูกพัน
จากกัน นานนาน จะเป็น ยังไง
ป่านนี้ เธอจะอยู่ ไหน
ป่านนี้ เธอเป็นอย่าง-ไร
จะมีใคร ดูแล หรือเปล่า
ป่านนี้ คงจะนอน-หนาว
ป่านนี้ คงจะเงียบ-เหงา
ฝากเดือนและดาว ช่วย-ปลอบ-ที
ตรงนี้ มีคน ที่ยังคอย-หา
คอยหา ทุกเว-ลา เมื่อเธอร้าง-ไกล
ยัง-คอย และ ยังรู้สึก
คิดถึง และห่วงใย
จะทำ ยังไง ให้เธอ รับรู้
ป่านนี้ เธอจะอยู่ ไหน
ป่านนี้ เธอเป็นอย่าง-ไร
จะมีใคร ดูแล หรือเปล่า
ป่านนี้ คงจะนอน-หนาว
ป่านนี้ คงจะเงียบ-เหงา
ฝากเดือนและดาว ช่วย-ปลอบ-ที
ป่านนี้ เธอจะอยู่ ไหน
ป่านนี้ เธอเป็นอย่าง-ไร
จะมีใคร ดูแล หรือเปล่า
ป่านนี้ คงจะนอน-หนาว
ป่านนี้ คงจะเงียบ-เหงา
ฝากเดือนและดาว
บอก ว่าฉัน ยัง-ห่วง-เธอ...
.........................
และ..
พาให้คิดถึง รำลึกถึงบทกวีจากมิ่งมิตรคนดี
ที่ชื่อ*ติตรากร*ที่เขาพรากลาร่มรักเรือนไทยแห่งนี้
ไปนานมากแล้วและรจนาบทสุดท้ายชื่อว่า
*ป่านนี้*ฝากลาเอาไว้...
พุดไพรเลยไปค้นหาคำ
ที่เขาเคยฝากความทรงจำ
อันแสนงดงามเอาไว้ให้ในงาน
และ..ในฐานะมิ่งมิตร
ที่เราเคยเดินมาพบกัน
บน*ถนนสายฝันสายดอกไม้สายบรรณพิภพ*
และ
ไม่ว่าจะจบจากพรากลากันไปแสนไกลขนาดไหน
ณ..ภายในดวงใจนี้และทุกดวง
ก็จัก...
ตราจำรอยบันทึกรจนา
ที่พลี..
น้ำคำน้ำใจฝากไว้ให้กับเราไปตราบชั่วกาลค่ะ..!
และ..ด้วยคำถามสุดท้าย
*ป่านนี้* คุณอยู่ที่ไหนคะ
แล้ว..
เมื่อไรจะคืนเรือนมาให้รับขวัญคะ
....................
*จะบอกกับพุดว่า ....
ในช่วงคืนหนึ่งที่รอแสงรุ่งอรุณ...ในยามเช้าให้ทอแสง
ดวงตาที่เปิดกว้างทั้งที่อยากจะข่มให้หลับ
ถ้วยกาแฟถ้วยนั้นคงไม่จำเป็นในยามนี้
ก็กาแฟดำขมจนกลืนไม่เข้า
จะทำไงดีกับกาแฟถ้วยนั้น
แทนที่จะเททิ้งเพราะความชืด
หยิบพู่กันขึ้นมาจุ่มกาแฟ
แล้ว...
ก็ระบายภาพฝันไว้บนแผ่นกระดาษสา
จากกาแฟชืดๆ กระดาษสาเปลี่ยวดาย
พบว่า...
ความงดงามที่แฝงไว้ด้วยเสน่ห์แห่งทีแปรงอันนิ่งงัน
แต่..
ทรงคุณค่าทุกครั้งที่จ้องมองดู
กับ
กลิ่นกาแฟอันหอมกรุ่น
ที่ติดตรึงไว้ในภาพฝันนั้น ตราบนานเท่านาน
มอบภาพนี้ไว้ให้พุด ในยามนี้
ด้วยเสน่ห์แห่งภาพลายเส้น
ที่พริ้วจากปลายพู่กันด้วยกาแฟถ้วยนี้..*
ติตรากร
ฝากเพลงให้พุด
ดวงตะวันลับไป
ดวงฤทัยให้หวน
ยามสายัณห์รัญจวน
ปั่นป่วนอุรา
ค่ำลง ค่ำลง
ค่ำลงพะวงไม่วาย
อยู่เดียวเปลี่ยวกาย
มิคลายระทมตรมเศร้า
มืดมนหม่นหมอง
เหม่อมองหาคนคู่เคล้า
อกเอ๋ย เงียบเหงา
โถเราระกำคร่ำครวญ
อยู่ไหน อยู่ไหน
ขวัญใจไม่มา
เลื่อนลอยคอยหา
น้ำตาระทมท่วมใจ
อกเอ๋ยเงียบเหงา
โถเราระกำคร่ำครวญ
ติตรากร
...................
ค่ำคืนนี้..
ท่ามกลางราตรีนิ่งงัน..อบอ้าว
ฉันจุดไฟพราว..แขวนใต้ราวก้านกิ่งแก้ว..
ที่ดอก..พราวขาวนวลไปทั่วทั้งราวกิ่ง
ด้วย....
ได้หยาดฝนพรมพรำพร่างพรายให้ชุ่มฉ่ำฉ่ำชื่น..
และ...
มิระทมพร้อมไปกับลั่นทมขาว
ที่ยังอวดดอกพราวหวานเศร้าละมุนชูช่อ
ที่นับวันรอ..ใครบางคน
ที่จากไปไกลสุดหล้าให้คืนหลังกลับมา..มิช้านาน!
มะม่วงมัน..
บัดนี้บางลูกร่วงหล่นสู่พื้นพลัน
เพราะ...มัวซ่อนลูกบังใบ..
เข็มขาว ข้างครัว กำลังชูช่อ..อีกคราครั้ง
ทุกก้านกิ่ง..ที่ฉันทิ้งไว้ไม่หักรานให้บานคาต้น..คาใจ..
เล็บมือนาง..ยามนี้
เคลียรั้วเลื้อยพันล้อเล่นกับจำปี
ที่ฤดูนี้ดอกยังละออพราว
หอมอวลไปไกล
และ..
ไม่ว่าใครเดินผ่านมา..ทนเสน่หาของดอกดวงแทบไม่ได้
ต้องแอบเหลียวหา เแอบอิ่มอกอิ่มใจถวิลในงามนั้น.....
ฉันเดินลอดซุ้มการะเวก
ราวถูกเสกด้วยมนต์หอม
ให้เอื้อมเด็ดดอมเบามือมาอิงใจ
ในกอบกำ..นั้นฉันจะวางไว้ตามมุมต่างๆ..
โต๊ะเขียนหนังสือที่วันนี้มีดอกหน้าวัว
หลากสีในโถแก้วทรงสูง
เหนือขึ้นไปเป็นเฟิร์นกระดาษ
ที่แผ่ใบเขียวสวยระบัดใบให้เขียวเกิดกลางใจ
กลางนัยน์ตา กลางบ้าน..
นอกนั้นจะแบ่งปันวางไว้..ริมหมอน
ให้เคียงข้างละมุนฝัน
ในคืนค่ำที่หลับไหล
ด้วยคิดถึงใครบางคนสุดหัวใจ..
ในห้องน้ำที่ทุกยามเช้าจะหลงเหลือกลิ่นหวานเศร้า
ขับกลิ่นอบอ้าวให้อวลด้วยอารมณ์ดีเอิบอาบไปตลอดวัน..
เพื่อสู้ฝัน สู้โลก..มิพักลงทุน..
เพิ่งได้..พุดเวียตนามมา..
สาวกลีบบางแต่งามดอกดกมากกว่าพุดซ้อนแม่สาวอรชร
ซ่อนกลีบเป็นชั้นช่อละออหนากว่า..
ที่ฉันนี้รักนักรักหนา
และ
แทบขาดไม่ได้บนโต๊ะอาหารยามเช้า..
ให้บรรยากาศเขียวใสให้ใจงามไปทั้งวันเฉกเช่นกัน
ยามนี้..
ฉันชงกาแฟ..มานั่งนิ่งๆจิบแกล้มไปกับใจนิ่งงาม..
กับแสงเทียนวะวับแวม
กับ...
ฟ้ากว้าง กับดาวพร่างสุกใส
และ...
กับดวงใจนี้ที่สุดลึกหวานเศร้าร้าวๆยังไงไม่รู้!
บางที..ด้วยเหตุแห่งใจดวงนี้ที่คิดถึงยอดดวงใจของฉัน
ที่อยู่ไกลกันคนละซีกโลก
ที่เล่ามาว่า..
อากาศที่นั่นหนาวตับหด..
และคงผิดกับที่นี่ที่บ้านเราที่ยามนี้คงร้อนจนตับแลบ..
อากาศหนาวที่ชวนเศร้าร้าวไหวให้ใจโหยหา..
บ้าน..ของเรา..เมืองไทย..วิมานดิน..
โลกเรานี้หนอ..
มักจะมีอะไรแตกต่างตราบเท่ายังหมุนวน
ไม่ว่าอากาศหรือชีวิตผู้คน
บนผืนโลกนับพันๆล้าน
ที่...
จะต้องพานพบทั้งเศร้า..สุข ..ดีร้าย มืดแล้วสว่าง..
คนละด้านคนละสิ่งไป
จนกว่า.....
ชีวิตจะสิ้นจะลาลับดับไป
ไม่..รู้ร้อนหนาว..ราวร้าง..ใจอีกต่อไป
ฉันเปิดเพลง..พี่แจ้..กำลังครวญคร่ำ..
เริ่มจาก..อย่าไปเลยบางกอก..
เพลงนี้ฟังแล้ว..เพราะไม่เชื่อจึงเหมือนเรือเกยตื้น
เหมือนปลาผิดน้ำยังไงยังงั้นเลยกับชีวิตชาวกรงในวันนี้..
ตามมาด้วย..ฝนเดือนหก..
รอและคิดถึงฝนหลงฤดู.
.คิดถึงคุณม้าก้านกล้วยพิลึกยามนี้
อยากอ่านกลอนดีดี..ที่แทงทะลุใจ..
ใสใสงามๆของกวีที่เขียนถึงชีวิตพื้นบ้าน
ได้บานเบิกใจและเข้าถึงหัวใจเสียไม่มี..
ที่...
เพ้อบอกมาว่าพอหน้าฝนกมลนักกลอนจะบรรเจิดจ้า
ราวรอท่าหยาดฝนชะโลมใจ..
ให้อาวรณ์อาลัยถึงใครบางคน
ที่...
ลาจากไปท่ามกลางสายฝนพรำ..
กับหยาดน้ำตาที่คงให้อารมณ์ถวิลหาถึงใจกว่ากัน..ใช่ไหมเอ่ย...
เศรษฐีน้ำตา..เพลงนี้ขอมอบให้ตัวเอง..ละกันนะ..
อยากรู้ว่ารวยน้ำตายังไงไปหามาฟังเอง..
และ...
*คนหลายใจ*...ที่ฟังทีไร..อยากร้องไห้นะ...
เลยคาให้ฟังให้คลอเคล้าใจรานร้าวไปด้วยกัน
กับ...
สายลมอ่อนอุ่น
ราวฝันฝากใจที่อยากกระซิบปลอบประโลมใจทุกดวง
ในไทยโพเอมนี้
ที่ผิดหวังช้ำตรม..กับโลกกับคนที่หลายรัก!.หลายใจ..
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song120.html
ใต้ฟากฟ้า..สุราลัย
เหนือหัวใจปรารถนา
อิ่มความรักแล้วเอย กลับเมินเลยลับตา
ไม่นำพาก็คงสาหัวใจ..
เพิ่งจะรู้คู่เธอมี เหมือนธุลีขาดลอยไป
เลือกปองมาหลายคน
เจอะแต่คนหลายใจ
ช่างกระไรเจ็บจำน้ำจิตคน
เธอมีคู่ครองมองเห็นอยู่กับตา
บาดอุราเหลือทน
คิดดูรึเปล่าอกเขาก็คนจะทนอย่างไร
เกิดมาแล้วเพื่อจะรัก
หลงภักดีจะมีไหน
เจ็บระกำช้ำตรม สุดจะทนแล้วใจ
จะโทษใครก็ใครใช้เล่าเอย...
..................
ตามมาด้วยเพลงนี้...อีกเพลงนะคนดี..ที่โดนใจ..
*ลม..หวล..*
ชวนให้คิด..ถึงความหลัง
พะวัง..จิตคิดขื่นขมระทมใจ..
ตัวใครเป็นคนผิด..อยากถามนัก..
รักไยใจจึงกลับ ดั่งลมหวล
ใกล้เรา..กล่าวถ้อย ในที่รัก
เจ็บนัก..พอถึงอื่นก็คืนคำ
มาทำชิดสนิทใหม่ ใครจะเชื่อ
เบื่อแล้วไยจัก มารับกลับคืน!..
..................
เสียงเพลงหวานเศร้า หวานแว่วนี้
พ้อเพ้อไปกับ....
ฟ้ากว้างกับสายลมระริน..
ด้วย...
มนต์ขลังแห่งความถวิลหาอาวรณ์อาลัย..
ของใจผู้พ่ายรักมากมายในโลกนี้
ที่...
ยังคงมากมีทุกข์ระทม ขมขื่นใจ
ตราบเท่าที่โลกยังหมุนวนหมุนไป..มิมีวันสิ้นสุดหยุดรัก..
ทุกสรรพสิ่ง..ราวหยุดนิ่งเงี่ยหูฟังและเอาใจช่วย
กับยามนี้...
ที่ดวงใจของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังหลอมละลายนิ่งงัน
นิ่งเงียบกับฟ้างาม..
และ.....
กับเสียงเพลงจากใจของตัวเองนี้ที่กำลังสะอื้นไห้!
...................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song54.html
คอย
ป่านนี้ดวงใจคงทุกข์โศกตรม
เฝ้าระทมซบหมอนสะอื้น กล้ำกลืนสุดทรมาน
ป่านนี้คงร่ำแต่น้ำตานอง
ป่านนี้คงมองจะคอยพบพาน
ป่านนี้ซมซานแทบจะขาดใจ
ป่านนี้คงคอยนานแสนจะนาน
เหตุเพราะมารมาขวางกางกั้น
จากกันเป็นรอยอาลัย
ป่านนี้คงเพียงแต่หวังรอคอย
แต่นี้เป็นรอยติดตรึงฝังใจ
เหมือนตกอยู่ในอเวจี
โอ้ ดวง ใจ เอ๋ย เคยชื่นฉ่ำ
ลิขิตขีดนำเพียงนี้
ซากรักเตือนใจตราบจนชีวัน
ไม่ขอลืมกันจวบจนชีวี
ฝากเพียงคำนี้ไปตามสายลม
ป่านนี้ดวงใจคอยเหมือนพี่คอย
จะฝังรอยจารึกไว้มั่น ไม่มีวันแปรยอมตรม
ชาตินี้มีกรรมกั้นรักเราไกล
จะขอครองใจให้เพียงชู้ชม
จะสุดระทมจะขอรอคอย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1453
