8 ตุลาคม 2550 23:45 น.
พุด
นานเท่าไรแล้วละหนอที่พรากลาจากร่มรัก
ที่เคยพักอิงใจฝากใยฝัน
ดั่งเรือนใจเรือนภักดิ์แสนผูกพัน
ให้ใจขวัญได้ระบายคลายเหงาใจ
ดื่มด่ำเนานานหวานล้ำลึก
รู้สึกงดงามหวามไหว
ท่ามโลกแล้งทุรนหมุนวนไป
หากดวงใจดั่งอัญมณีที่พร่างพราว
จักกี่วันฝันฝนคนแปรผ่าน
แค่ฤดูกาลให้นับกับรานร้าว
หากฤดีมิยึดมั่นทุกเรื่องราว
แค่สุขเศร้าเคล้าคลุกนิยามชีวิต
จึ่งกลับมาตรงนี้ณ.ที่เก่า
กับงามเงาเพรงชะตาเลือกลิขิต
รจนาถักร้อยสร้อยอักษราธรรมทิพย์
ขอฝากจิตฝากใจขวัญ..ฝัน..นิรันดร.....
ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณนักร้องในดวงใจ
คุณกิติคุณเธียรสงค์
ด้วยความโศกสะเทือนใจค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song492.html
รักอย่ารู้คลาย..กุ้ง..กิติคุณ เธียรสงค์
จำ พรากจากขวัญดวงใจ
ต่อนี้ไป ใครเล่าจะโลมสมร
โอ้ใคร จะคอยพัดให้คลายร้อน
โอ้ใครเขาจะร้องกลอน
กล่อมเจ้าให้นอน ฝันดี
ใคร เล่าโลมเล้าเอาใจ
ห่างน้องไป ใจห่วง นวลฉวี
ไม่ควร โศกตรมให้เสื่อมราศี
เมื่อยามน้องโศกฤดี
ก็เหมือนทรวงพี่แหลกลาญ
จาก น้อง ไป ทั้งที
ขวัญพี่คงหาย
ถ้าแม้นมิได้จูบลานงคราญ
จูบ ฝัง ใจ ฝากไว้ เป็นพยาน
เมื่อยามพี่ไปไกลบ้าน
รักอย่าราญ สลาย
ลา ก่อนลาแล้วกานดา
ห่างน้องมา ยังห่วงอาลัยไม่หาย
กี่วัน กี่เดือนรักอย่าสลาย
กี่ปีรักอย่ารู้คลาย
อย่ารู้วันหน่าย จากกัน
ลา ก่อนลาแล้วกานดา
ห่างน้องมา ยังห่วงอาลัยไม่หาย
กี่วัน กี่เดือนรักอย่าสลาย
กี่ปีรักอย่ารู้คลาย
อย่ารู้วันหน่าย จากกัน...
1 ตุลาคม 2550 10:30 น.
พุด
แล้วดอกไม้ธรรมกลางดวงใจก็ไหวช่อ
แตกจากกอกุศลปาฏิหารย์ฝัน
หวังงามพอประดับใจตราบนิรันดร์
ประดับขวัญสร้างโลกงามนิยามใจ
ดั่งดอกไม้ทองงามผ่องพิสุทธิ์
หลุดพ้นพันธนาผลิไสว
จากบ่วงเล่ห์เสน่หามายาใจ
ไร้ห่วงใดรัดรึงตรึงผูกพัน
ลมหายใจแสนสั้นทิ้งวันโศก
สละโลกย์หนาวรักหนักจิตหวั่น
สละโลกย์ลวงสมมุติวนเวียนวัน
สุขทุกข์อันคลุกเคล้ารานร้าววน
จักกี่กัปป์กาลจิตหาญกล้า
เฝ้าฟันฝ่าอุปสรรคทุกข์สับสน
สู่ยอดผาเหนือโลกคนเหนือคน
ดั่งอุบลบานแจ่มพร่าง ณ กลางแดนพุทธภูมิ!
ขอคารวะแด่ดวงวิญญาณนักร้องในดวงใจ
คุณกิติคุณเธียรสงค์
ด้วยความโศกสะเทือนใจค่ะ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song169.html
เพราะขอบฟ้ากว้าง กุ้ง กิตติคุณ เธียรสงค์
ป่านนี้แก้วตา นิจจาคอยพี่
โอ้ป่านฉะนี้ คนดีคงทุกข์โศกตรม
คิดถึงคืนวัน ที่สองเรานั้นรื่นรมย์
ต่างชื่น ต่างชม ภิรมย์รักกันมา
บัดนี้พี่ยัง รักเธอไม่หน่าย
สู้อยู่เดียวดาย ไม่คลายความรักแก้วตา
รสรักยังตรึง ซาบซึ้งแน่นดวงวิญญา
ขอเพียงแก้วตา สัญญาไม่เปลี่ยนใจ
แต่เรานี้ต้องอยู่ห่างกัน ต่างคนต่างฝัน
ต่างคนตื้นตันทรวงใน
เห็นดารา นึกว่าเนตรน้อง
พี่หลงพี่จ้อง มองไป
เห็นเงากิ่งไทร พี่ยังเคลิ้มไป ว่ากานดา
อยู่ฟ้าเดียวกัน พระจันทร์ดวงหนึ่ง
แปลกใจสุดซึ้ง ไยจึงไกลน้องหนักหนา
ฟ้านี้ไกลไป ไม่เหมือนดังใจเสน่หา
อยากใกล้กานดา อยากให้ขอบฟ้า แคบแคบเอย
อยู่ฟ้าเดียวกัน พระจันทร์ดวงหนึ่ง
แปลกใจสุดซึ้ง ไยจึงไกลน้องหนักหนา
ฟ้านี้ไกลไป ไม่เหมือนดังใจเสน่หา
อยากใกล้กานดา อยากให้ขอบฟ้า แคบแคบเอย...
28 กันยายน 2550 11:41 น.
พุด
แลลอดกิ่งจำปีไหวระบัด
ฟ้าเริ่มชัดเสียงไก่ขันประชันเสียง
นกเริ่มร้องระงมปลุกจากเตียง
ดั่งวิมานเวียงไพรพฤกษ์พงพนา
งามฟ้าเรื่อเรืองแสงสร้างแรงหวัง
เติมพลังสู้วันใหม่กับแสงฟ้า
โลกสอนสัจจธรรมให้เราทุกดวงชีวา
อย่ารอท่าเพียรสร้างงามนิยามใจ
ทุกนาทีลมหายใจช่างแสนสั้น
อย่าเพียงฝันสะสมบุญจากใจใส
เป็นเสบียงยามเรานี้ละโลกไป
งามดวงใจใครเล่ารู้เคียงคู่ธรรม
เกี่ยวก้อยร้อยความดีสละออก
เลิกช้ำชอกเพียงเมตตาระรินร่ำ
ดั่งสายฝนพร่างพสุธาคอยพรมพรำ
พลีน้ำใจน้ำคำดั่งน้ำค้างสร้างโลกงาม......
โลกตรงหน้าพริ้มเพราในเงาฝัน ดั่งสวรรค์ยามเราพร้อมหน้า มิ่งมิตรแห่งความงดงามเมตตา ลบเหว่ว้าเหงาเศร้าสิ้นหายไป เพราะหัวใจดวงทองผ่องพิสุทธิ์ มิสิ้นสุดให้แสงธรรมส่องไสว แด่สายน้ำรักนิรันดร์ขวัญหทัย ดั่งสายใยหอมละมุนบุญชีวิต ธารน้ำใจใสงามรินลบโศก หยาดเหนือโลกย์ให้ผองชนได้จารจิบ ประดับหล้าประดับไทยดั่งธารทิพย์ จากรักร้อยลิขิตรจนาฟ้าพลีพร เป็นบัวบุญบารมีผลิพร่างกระจ่างแจ่ม ผลิบานแย้มละมุนสัจจสอน ให้รู้รักรู้ให้จากใจอรชร ทุกฉากตอนแค่ละคอนโลกย์โศกสุขลวง... นะดวงใจ.....! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4689.html ร้อยบุปผา สุนารี ราชสีมา ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก ร้อยสำนัก ประชันแข่งใจ มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน ร้อยดอกงาม เด่นตระการ แย้มบานในดวง ใจ ชู่ ช่อ ธรรม สง่า งาม ในนาม ศิลปิน มาสร้าง งาน ศิลป์ ชุบชีวิน มนุษย์ชาติ สะอาดสดสวย ด้วยบทเพลง แห่งสวรรค์ ให้มาลัย ฝากรัก มอบใจภักดิ์ ร่วมกัน จุดไฟ ความฝัน พร่างพลัน ประกาย เพลิง มาเถิด พี่น้อง ร่วม ร้อง เพลงเพื่อ กลั่นจาก เลือด เนื้อ หยาดเหงื่อ เร่าร้อน เราจะเร่ง แนวรบ ไม่สยบ อ้อนวอน เริงระบำ รำฟ้อน ร้อยกรอง กวี กานต์ มาร่วม ใจรัก พร้อม พรักพลีชีวาตม์ ผงาด อาจ หาญ สร้างตำนานตระการฟ้า แต่งเติม โลกศิลป์ ให้ผ่องพิณ โสภา ด้วยวิญ ญานท้า ทรนงเทิดคง ธรรม ร้อยบุปผา บานพร้อมพรัก ร้อยสำนักประชันแข่งใจ มวล ดอก ไม้ พร่างพรายมา พ้อง พาน ร้อยดอกงาม เด่นตระการ แย้มบานในดวง ใจ ชู่ ช่อ ธรรม สง่างาม ในนาม ศิลปิน
หนีรักหนีทุกข์รุกเร้า หนีเศร้าหนาวโศกโลกหยิบยื่น บ่วงฝันพันธนาเสน่หามิยาวยืน ฝากชื่นเพียงช้ำระกำใจ เดียวดายลำพังสู่ฝั่งฝัน ทั้งนั้นเท่านี้สุขแค่ไหน เกิดดับเลือกเอาข้างใด มิวนไปในภพภูมินิรันดร์ ลมหายใจแสนสั้นวันชีวิต ฝึกจิตอย่าเพียงรอขอสวรรค์ ปีนป่ายสู่ภูผาสู้จาบัลย์ แม้นอนันต์อุปสรรคก็จักเพียร ผ่านพ้นปวดร้าวราวร่างแยก ปลดแอกรักหนักแท้หวังแปรเปลี่ยน ข้ามมหานทีสีทันดรทุกข์วนเวียน คือบทเรียนแห่งสัจจธรรม ธำรง ตามเส้นทางทองผ่องแผ้วแววประภัสร์ ไสวรัศมิ์แจ่มจรัสเลิกวนหลง ธาตุดินน้ำลมไฟแยกยามปลิดปลง แค่ดำรงดวงอัญมณีชีวีแก้วให้แพรวพราย.... ก็เพียงพอ..ก็เกินพอ...!
ยืน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1676
