28 มกราคม 2551 09:46 น.
พุด
จำปีหอมรินรินมาริมหน้าต่าง
ยามฟ้าสางเมฆหม่นในคืนหนาว
เดือนครึ่งดวงลอยเด่นล้อมด้วยดาว
งามแสงพราวประดับฟ้าประโลมใจ
โลกภายในเงียบงามและนิ่งงัน
เป็นนิรันดร์กระจ่างสว่างไสว
และจักเป็นเช่นนี้ตลอดไป
อัญมณีใจดวงนี้มิมีแปร
ทุกข์เรื่องราวหนาวร้อนมากระทบ
รู้จักจบลบลืมมิยอมแพ้
มายาโลกย์โศกสอนสัจจะแท้
ให้รู้แก้รู้ทันพันธนาวน
ดวงดอกบุญ ณ กลางใจจึ่งไหวช่อ
งามละออด้วยใจดวงกุศล
สร้างเสบียงบุญเป็นทุนหอมกมล
สมค่าคนหนึ่งชีวิตนี้ที่สั้นนัก...!
...............................................
ในนิ่งงันฝันงามเงียบ....
เป็นบทบันทีกสด
เขียนสดนาทีนี้ค่ะ
ในราตรี..
ที่ดาวประจำเมืองประจำใจกำลังโชนแสง
แข่งกับดวงใจใสสุกพร่างพราย
จากใจไพล*ในวันนิ่งงันฝันงาม*
ตื่นมารับไอหมอกหนาวหน้าบ้านยามเช้า
คว้าจักรยานคู่ใจออกไป..ขี่เล่นริมทุ่งรับอรุณรุ่ง
แดดยามเช้างามละมุนละม่อม..
หยาดน้ำค้างยังค้างบนร่องเรียวหญ้า
ในทุ่งนา..ริมทาง ลอมฟางกองพูนพะเนิน
สะท้อนแดดอ่อนอุ่น โอบอ้อมใจ ใสพร่างกระจ่างจรัสเรือง
เห็นผีเสื้อบินว่อน.....
เห็นตั๊กแตนอ้าอ้ำเกาะกัดกินใบไม้
เพียงไม่เห็นวัวควายจริง
เห็นแต่ควายในใจ
กับเด็กชายชาวนาผอมเกร็ง
จูงไปผูก(ล่ำ)กับเสาในขนำนา..
กับฟ้ายามเช้าที่หวานแสนหวาน
หลังฤดูกาลเกี่ยวเก็บ..เก็บเกี่ยว..เคียวคอย..ค่าข้าว..คู่ชาวนา..
เก็บชบาดอกแดง..ติดมือมาจากริมรั้วชาวสวนแค่สองดอก
เพราะอยากทัดดอกชบาเหมือนแม่สมในเรื่องสี่แผ่นดิน
ที่ถวิลรักพ่อเนื่อง..พระเอกในใจพุดพัดชาพระรองในเรื่อง
กลับมาหุงข้าวใหม่มะลิหอมนวลกรุ่นกลิ่นทั้งครัว
เปิดคอมพ์แถมแกล้มรอเวลาไปวัด
อ่านบทกวีรัก..ของอัลมิตรา..
ฟังเพลง..ใต้ร่มรักมลุลี
แล้วร้องคลอเคล้าเศร้าดายเดียว
แต่มิเปลี่ยวเหงา..ตาม
เพียงงามใจ..ซึ้งใจในงามค่ารักอมตะ..นั้น..
ฝันลอยละลิ่ว..ปลิวไปโพ้นฟ้าไกล..
ฝากใจซุกอกอุ่นด้านซ้าย
คล้ายหลอมละลายเป็นดวงเดียวกัน.
.
แล้วพลันดั่งสัมผัสเรียวรุ้ง
โค้งคุ้งฟ้างาม..ยามอรุณอุ่นไอหนาว
ยามเช้าในชนบทที่งามงดด้วย
พราวหมอกหยอกยอดหญ้ารอท่าระเหยหาย
คล้ายหยาดละอองเพชรร่วง
ฟังบทเพลง..
Poetry of The Sea & Mountain
บทเพลงกระหึ่ม..กระชากใจ
หากทำไมในเสียงดัง
ฟังด้วยใจนิ่งงัน..
รับขวัญวันใหม่
ด้วยดวงใจแสนดีแสนงาม
ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแผ่วละมุน
ได้ยินเสียงสายลมหอมกรุ่นพร่างพรมพัดพากลิ่นดอกไม้ไทยหอมๆ
ได้ยินเสียงสายน้ำระรินไหล..
เสียงขลุ่ยบรรเลงเพลงเศร้าโหยไห้
ราวอยากติดปีกให้หัวใจนกไพรลอยละล่อง
ท่องไปในไพรกว้างสู่ลำธารสวรรค์
แดนดินนิรันดร์แห่งอิสสระเสรี..
เสียงทะเลครวญ
คลื่นกระฉอกซัดกระแทกโขดหินริมผา
เสียงปลากระโดดผึง
เสียงนกร้องอึงอล..
โอ้..ดวงกมล..ทำไมเห็นงาม
ในนิ่งงันในใจขวัญ..ฝัน..ฝัน..
จัดตะกร้าเงินไปวัด..
ร้อยรัดดวงดอกไม้ด้วยศรัทธารัก
ไปกราบพระประธานกลางลานหิน..
แวะยืมเทปธรรมมะมาฟัง..10 ม้วนยามว่างสร้างสงบใจ
ซื้อหนังสือธรรมในดวงใจห้าเล่ม..วันนี้
*เมื่อฉันนิ่งเงียบ*เรื่องและภาพโดยธีรภาพ โลหิตกุล
*ความสุขนิรันดร์ *ท่านพุทธทาสภิกขุ
*กวีธรรมพุทธทาส*ท่านพุทธทาสภิกขุ
*ดอกไม้งามแห่งเทศกาล*โดยชัยชนม์..ซึ่งพุดพัดชาซึ้งใจมาก
*ส.ค.ส.2547*พระธรรมโกศาจารย์ 20เล่ม
แล้วพาตัวเองไปนั่งลำพัง
ใต้ร่มไม้ราวร่มพฤกษ์สีเขียว
สอดสลับระยับระยิบใบพร่างแดดเป็นสีทองส่องประกายพร่าง
ไผ่งามสบัดใบน้ำตาลร่วงละลิ่วปลิวควะคว้าง
ให้มองเห็นงามสัจจะอันไม่เที่ยงแท้แน่นอน..ของดวงชีวี
พอกันกับเศษเสี้ยวเรียวใบไม้นี้ยามหล่นลา...ตามกาล..ปัจจัย
นั่นกระรอกกระโดดไล่ล่ากันใหญ่
หางเป็นพวงระย้าย้อย..
ไม่กลัวภองภัยภยันตรายภายในวัด เขตอภัยทาน
สวดมนต์เช้า
พร้อมกัน...
ก้องกังวานหวานเสนาะ
ด้วยแรงแห่งศรัทธารักศรัทธาใจ
ของทุกดวงใจสวยใสงามนามพุทธมามกะ
นิ่งสดับฟังธรรมมะด้วยใจดื่มด่ำ..ล้ำลึก
สมาธิ ... ใส่บาตร.. และกรวดน้ำ..แผ่เมตตา..
ทำบุญค่าน้ำค่าไฟวัด..ตามศรัทธา..
แล้ว
พาตัวเองกลับสู่โลกวายวุ่น อีกครั้งครา
มาตลาดนัดที่ว่าด้วยงานมือมากมายงานงามง่ายมากมี..
ที่ร่ายมนตราทุกชีวีที่ปลิ้นปลอกเงินหมดกระเป๋า
ให้จากฟูฟ่องกลับ..บู้บี้เหี่ยวแฟบ
พาตัวเองเดินดูดวงดอกไม้นานาพันธุ์..พันธุ์พฤกษานานามี
และหมายตาหาตู้จากพม่าแสนดูดีที่ราคาไม่แพง
มาใส่หนังสือธรรมมะมากมายที่รวบรวมไว้
และอยากเก็บไว้ให้เป็นที่เป็นทาง..
ได้ตู้ไม้มาแล้ว..แจ้วแจ้วเสียงโทรจากเพื่อนรัก
บอกมีเซอร์ไพร์ส..ให้ตื่นเต้นจะตามมาสมทบ
ให้รอ..ขอเลี้ยงส้มตำเจ้าอร่อยที่ต้องคอยราวเล่นเก้าอี้ดนตรี
ที่เรานี้เบื่อ..ยิ่งนัก หารู้ไม่!
ช่วงที่รอ..เพื่อนรัก
เราก็ไปพักตาพักใจไปดูภาพเขียน
อาติสต์ในดวงใจ
กำลังลงสีแสงเงาให้นักมวยในท่าหนุมานถวายแหวน
แรงร้อนด้วยฟิลลิ่งความรู้สึก..
ดูภาพกล้วยห้อยปลีหวีใหญ่
กาบม่วงสวยกำลังรอร่วง
กลางใบลายริ้วพลิ้วพร่างเขียวสด
เขียวตอง เขียวอ่อนเขียวแก่
และเขียวไพลเขียวที่ประทับใจที่สุด
จนสะดุดตาและหวังต้องกลับมาให้วาดรูปตัวเอง
ในภาพสาวทวิภพสยบหัวใจใครบางคน
ด้วยสไบสีไพลเฉกกัน
เปิดเนินไหล่สล้างละมุน..นวลนิ่มหนั่นแน่น
ให้ฝันกระจุยทีเดียวคอยดูนะ..
ได้เวลา..กลับบ้าน
เรื่อง..ที่เพื่อนผ่านมาเซอร์ไพร์สให้ตื่นเต้น
คือเพื่อนซื้อรถคันใหม่
รถจิ๊ปแบบโฟวีลด์คันใหญ่เบาะไฟฟ้า
เจ้าของเดิมคือนักร้องนาม..ดัง
คู่นักเทนนิสมือดีในดวงใจ..ที่มีข่าว
เลยได้นั่งฟังเพลงไพเราะ
คลอเคล้ากลับบ้านสราญใจ.แค่นั้น
และใจไพลนั้นก็ยังเฉยเฉยชาชินในสรรพสิ่ง
ด้วยใจนิ่งงาม..มิตามตื่นเต้น
หลงในวัตถุนี้
ที่ดวงใจและดวงตา
แค่เห็นว่า
คือยานพาหนะพาไปไหนๆได้
ก็คือคล้ายเหล็กธรรมดาๆ
นะวันนี้ในวันหนึ่งเท่านั้นเอง..
ถึงนาทีนี้..
จันทร์ค่อนดวงลอยเด่น
หัวใจเต้นแรงเมื่อได้รับแรงใจ..
จากดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ขอกล่าวคำอำลานอนหลับฝันดีนะคะและ..
ราตรีสวัสดิ์ค่ะทุกดวงใจ...
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4603.html
หัวใจถวายวัด
หลวงพ่อ เจ้าขา
ช่วยแผ่เมตตาลูกหน่อยได้ไหม
ลูกนี้อาภัพอับโชคหรือไร
มีรักครั้งใด หัวใจเหมือนไฟร้อนรน
หลายคน ที่พบ
พอเขาได้ซบต้องหนีหลบล่องหน
ขว้างทิ้งดังเศษดินข้างถนน
น้ำตาร่วงหล่น หาคนรักแท้ไม่มี
เข้าวัด ทุกวัน
ใส่บาตรทำทานบนบานขอให้โชค ดี
แต่ผียังตามหลอนหลอกย่ำยี
วันหยุดพักไม่มี บวชชีดีไหม
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย
หลวงพ่อ เจ้าขา
ลูกหมดปัญญาเหนื่อยจังหัวใจ
สิ้นหวังรักทุกข์ครั้งสุดวุ่นวาย
จึงพร้อมมอบกาย หัวใจถวาย วัดเลย...
26 มกราคม 2551 10:37 น.
พุด
ในมนตราธาราน้ำผึ้ง
ตราตรึงในดวงจิตชีวิตหวัง
แม้นดายเดียวเหน็บหนาวลำพัง
รมณีย์ฝันมิมลายสลายลา
คืนหนึ่งเดือนดับดาวเด่น
แลเห็นทางช้างเผือกเต็มฟ้า
งามเกินกว่าหาคำพรรณนา
ซึ้งค่าว่าเราแค่ธุลีดิน
ในเวิ้งดาวพราวพรายพริบพร่าง
กระจ่างสว่างไสวมิรู้สิ้น
คิดถึงสัจจธรรมระร่ำริน
จากดินน้ำลมไฟอนันตกาล
จักตราจำไว้ในดวงจิต
ตราบลมหายใจชีวิตพรากผ่าน
นิรันดร์ธรรมล้ำค่าลาราน
ดั่งบัวบานเหนือโลกย์สิ้นโศกรอย...!
เช้านี้ ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนหลงฤดูปรอยสายพร่างพรายพรมลงมา ดับร้อนหล้าแล้งพสุธา และ.. ราวกับจะรอท่ารับขวัญท่านนายกรัฐมนตรีคนใหม่ แห่งประเทศไทย.. ในดวงฤดีที่แสนหม่นมัวไปกับฟ้าสลัวจึงแสนเงียบงาม สงบสุข..รอรับแสงอุษาอรุณแรก.. อันหมุนวนมาอย่างสัตย์ซื่อถือตรงคงมั่น ประดุจดั่ง..ภารกิจนี้.. ที่พร้อมพลีให้.. แด่ทุกชีวีแลโลก..ยังคงดำรง..!. รอแสงสุริยาจักพรายพร่าง ยามรุ่งสางรับขวัญฟ้าวันใหม่ เหมือนทิวามีตะวันประดับไพร เหมือนราตรีมีจันทร์อันอำไพดับมืดมน เหมือนเธอฉันมาพานพบด้วยเพรงบุพเพ ลืมว้าเหว่หม่นหมองเคยสับสน ลืมอดีตกรรมเคยช้ำชอกฝากกมล ลืมวิบากวนเหน็บหนาวเคยร้าวใจ บนเส้นทางสายรุ้งแห่งความสุข ลืมความทุกข์เศร้าตรมระทมไหว เติมพลังก้าวเคียงข้างพร้อมกันไป สู่โลกใหม่แห่งฝันนิรันดร์กาล จิตภายในมีเทวาลัยจากแดนสรวง รอก้าวล่วงสู่วิมานหวานแสนหวาน สร้างสรรดีพลีแด่โลกดั่งตำนาน ฝากปาฏิหารย์ภักดิ์รักยิ่งใหญ่ไปตราบกาล...! http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2825.html อาจจะเป็นคนนี้ ..ธงไชย เบริด์ ขนนกกับดอกไม้ ผ่านความระทม เกือบจมน้ำตา ช้ำ มานานเท่าไหร่ ถูกทำลาย หมดจนไม่เหลือ อะไร มี เพียงความอ้างว้าง พอมีใครซักคน เดินเข้ามา เป็นความหวัง ครั้งใหม่ ใจ จึงทุ่มเทไป อย่างเลื่อนลอย อย่าง เลื่อน ลอย เผื่อจะเป็น คนนี้ ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า ที่เรา คอยมองหา ที่คง ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา ช้ำ-ใจ อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป หวัง ว่าใจ เขาคงดี พอมีใครซักคน เดินเข้ามา เป็นความหวัง ครั้งใหม่ ใจ จึงทุ่มเทไป อย่างเลื่อนลอย เผื่อจะเป็น คนนี้ ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า ที่เรา คอยมองหา ที่คง ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา ช้ำ-ใจ อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป หวัง ว่าใจ เขาคงดี เผื่อจะเป็น คนนี้ ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า ที่เรา คอยมองหา ที่คง ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา ช้ำ-ใจ อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป หวัง ว่าใจ เขาคงดี เผื่อจะเป็น คนนี้ ที่เรา เฝ้าคอยไขว่คว้า ที่เรา คอยมองหา ที่คง ไม่ทำไม่ทำให้เราให้เรา ช้ำ-ใจ อาจจะเป็น คนนี้ คนนี้ ที่ใจ จะไม่ โหดร้าย ไม่โหดร้าย เกินไป หวัง ว่าใจ เขาคงดี...
ยามเช้า.. อากาศเย็นมาสองสามวันแล้ว ดวงดอกแก้วยังร้างลาต้นหม่นเศร้า คริสมาสขาวยังพราวนวลในทุกราวกิ่ง ทุกสรรพสิ่งยังคงเคลื่อนไหว ในธรรมชาติ มีเกิด ดับ นับเนื่องไปตามกาลเวลา บางชีวาพรากลาไป บางดวงชีวิตก็เพิ่งผลิพ้นมาใหม่ เพื่อเรียนรู้เพาะบ่ม หมุนวนวงวัฏฏวิบาก ฝากไว้ทั้งทุกข์ตรมแลสุขแสน แดนไทแดนธรรมแดนทองยังคงครองหมองเศร้า ด้วยเก็จแก้วเกล้ากัลยาเสด็จสู่แดนฟ้านิรพาน ทุกธุลีหล้า ต่างอาลัยอาวรณ์ หากวัฏฏเกิดแก่เจ็บตายก็ได้สอนบทเรียนใจ สัจจธรรมใจ ว่า ลมหายใจคนเรานั้นช่างแสนสั้นใช่ยาวยืน ให้รู้ตื่นรู้เบิกบาน รู้สร้างสานคุณงามความดี รู้พลีให้... ฝากไว้แด่พสุธานี้ ที่ให้เราได้หยัดยืน มาอย่างยาวนานอย่างแสนสราญรมย์ ขอเพียงให้เรารู้รัก สามัคคี รู้กตเวทิตา รู้รักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ไทย แลเทิดไว้เหนือดวงใจเหนือดวงชีวิต หวัง.. ให้ทุกหย่อมหญ้าสถิตทอดโอบกอดกันด้วยความ เอื้อเฟื้อแบ่งปันด้วยความสมานฉันท์เมตตาปรารถนาดี ให้ราวสวรรค์ ผันพลีมาสู่แดนดินแห่งนี้ มีเพียงความสงบร่มเย็นเป็นสุข ไปตราบชั่วกาล จนถึงรุ่นลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า... หอม หอม รำไร อรุณแรก ชำแรกมาในสายลมละมุน ได้กรุ่นกลิ่นดวงดอกไม้ไทยรายรอบ ได้แต่กอดตัวเองกระซิบปลอบ โลกนี้ยังคง..มอบสิ่งงดงามให้เรามากมาย ขอเพียงเราใช้ดวงตาภายใน ดวงใจเกษมหมายมองอย่าง..*ผู้รู้สึกตัว*
คืนคำรักแก่กันในวันนี้ ก่อนจะมีเรื่องราวเศร้าโศกศัลย์ ตัดใจพรากจากลาชั่วนิรันดร์ ดั่งความฝันสลายหายวับไป ไม่ต้องกลัวไม่ต้องหวั่นขวัญจะหาย ไม่ต้องใช้ชีวิตระแวงไหว ไม่ต้องคิดติดกับพันธนาใด ไม่ต้องโศกเสียใจหากใครแปร อธิษฐานภาวนาลาลืมให้สิ้นซาก สิ้นวิบากกรรมเก่าเลิกพ่ายแพ้ ไม่หันหลังกลับไปวนดวงแด โลกเที่ยงแท้คือโลกจริงสิ่งยอมรับ คืนคำรักแก่กันเสียวันนี้ ก่อนที่ดวงฤดีจักติดกับ ก่อนที่แสงแห่งชีวาจะลาลับ และ.. กี่กาลกัปป์...อย่าพานพบ...จบเพียงนี้...!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
2194
