6 กรกฎาคม 2546 18:08 น.
พุด
ดวงตาฉันในวันนี้ที่มีอยู่
เป็นตาคู่พิเศษคู่ที่สาม
ตาภายในพิสุทธิ์ใสเฝ้าติดตาม
ทุกโมงยามฝากดวงใจละไมละมุน...
ฉันมองโลกจากดวงใจใสพิสุทธิ์
และไม่หยุดรักเธอตามโลกหมุน
แค่มืดบอดเพียงตานอกลบว้าวุ่น
ใช่..สิ้นละมุนใจดวงฝันวันโลกงาม..
หลับตาฝันฉันมีเธอในอ้อมกอด
และตลอดชีพนี้มีเธอให้วาบหวาม
มีเพียงเธอเป็นนางใจเฝ้าติดตาม
ใจดวงงามไม่แพ้พ่ายหน่ายรักเธอ..
ดวงตาฉันภายในไม่สิ้นรัก
ขอยอมภักดิ์หญิงยอดใจไหวพ้อเพ้อ
เด็ดดอกไม้ร่ายมนตรามอบแด่เธอ..
พร่ำละเมอขอชาติหน้า..มีดวงตาเห็นดวงใจ..นะคนดี!
6 กรกฎาคม 2546 17:44 น.
พุด
*****Forever Love: Gary Barlow
Love it has so many beautiful faces
Sharing lives and sharing days
My love it had so many empty spaces
Im sharing a memory now I hope thats how it stays
Now Im deep inside love and still breathing
Shes holding my heart in her hand
Im the closest Ive been to believing
This could be forever love
All throughout my life the reasons Ive demanded
But how can I reason with the reason Im a man
In a minute Im needing to hold her
In an hour Im cold, cold as stone
When she leaves it gets harder and harder to face life alone
Now my dreams are filled with times when were together
Guess what I need from her is forever love
And I feel forever love
รักมากสิ่งสวยงามนิยามฝัน
คือแบ่งปันขวัญชีวิตลิขิตหวัง
รักของฉันในวันนี้อยากจีรัง
ยิ่งห่างฝั่งหัวใจไยเดียวดาย..
ลมหายใจในวันนี้มีเธออยู่
เธอก็รู้ศรัทธาใจไม่เลือนหาย
ฝากหัวใจในอุ้งมือตราบชีพวาย
และมั่นหมายรักครั้งนี้เป็นนิรันดร์..
ลูกผู้ชายสิ้นไร้อยากให้มากกว่านั้น
ใช่!แค่ฝันฝากใจเพียงในฝัน
ทุกนาทีอยากมีเธอในอ้อมกอดไปนิรันดร์
ดวงใจฝันหวั่นวันพรากฝากหนาวใจ..
ฉันเดียวดายสิ้นไร้ใจเผชิญโลก
เหลือรอยโศกโลกรับรู้เกินทานไหว
ทุกราตรีอยากมีเธออ้อนสบตานะดวงใจ
แลกหัวใจแลกร่างกันนิรันดร...
6 กรกฎาคม 2546 17:27 น.
พุด
อยากหนีไปสร้างโลกใหม่ในเกาะร้าง
และเคียงข้างขอมีเธอนะยอดขวัญ
หนีขยะมมุษย์มากมีสารพัน
สร้างสวรรค์หวานกลางใจในเงียบงาม..
เป็นวิมานกระท่อมทางมะพร้าว
นอนนับดาวพราวฟ้าพาวาบหวาม
ฟังเสียงคลื่นคลอทรายดนตรีงาม
ทุกโมงยามในอ้อมกอดกันและกัน..
มีเรือน้อยคอยกลับฝั่งหวังยังชีพ
ไม่เร่งรีบถีบหัวใครไต่หาฝัน
มีเพียงใจใสงามตามตะวัน
รุ้งเฉิดฉันท์ฝันคว้าไขว่ในพอดี..
เป็นความฝันหาทางออกโลกบอบช้ำ
หลังเรียนร่ำคืนสังคมอุดมคติ
สิ้นพันธะหัวใจไม่มีแล้วซึ่งหน้าที่
เหลือชีวีฝากดวงใจไปนิรันดร์..
6 กรกฎาคม 2546 01:07 น.
พุด
วันนี้..เมื่อไม่มีเธอ........
ไม่มี.......ฤดูร้อนที่สดใส ด้วยแสงแดดจัดจ้า และดวงดอกไม้หวานบานไสวในใจฉันอีกแล้ว.....
ไม่มี.......ฤดูหนาวที่แสนอบอุ่นยามมีเธอนั้นในอ้อมกอดอีกต่อไป........
ไม่มี.......ฤดูฝนและสายฝนพรมพรำที่ทำให้ฉันยิ่งอาวรณ์อยากให้เธอนั้นนอนฟังเสียงฝนครวญคร่ำด้วยกัน.
ไม่มี......สายลมเย็นที่เคยอ่อนหวาน พัดผ่านมาประโลมใจ.........
ไม่มี.......ดวงดาวในยามค่ำที่กระพริบพราวราวยั่วให้ฉันไหลหลง........
ไม่มี.......พระจันทร์สีทองที่เคยส่องสว่างกลางใจ..เหลือเพียงพระจันทร์ดวงนี้ที่เป็นดั่งสีน้ำเงิน.........
ไม่มี.......ท้องฟ้าสวยใส นอกจากโลกในใจฉันนี้ราวกับไม่มี..ท้องฟ้าอีกเลยแล้ว.........
ไม่มี.......เสียงนกร้อง และเสียงกระซิบรำพันฝันฝากใจ........
ไม่มี.......ใครที่เคียงข้าง เข้าใจ ไม่มีเสียงหัวเราะใสใสปานเสียงระฆังเงิน.....
ไม่มี.......เพลงใดใดที่ฉันฟังแล้วจะไม่คิดถึงเธอ..........
ไม่มี.......รอยยิ้มพริ้มเพราบนใบหน้า........
ไม่มี.......ดวงตา แสนงามราวหยาดเพชรหยาดหล้า....
ไม่มี.......แววตาเอิบอิ่มเป็นสุข....
ไม่มี.......เสียงออดอ้อนรำพัน ให้ฉันฝันหวานแสนหวาน......
ไม่มี.......คำหวานที่เคยซาบซึ้งใจ ให้กำลังใจ ให้สู้ไม่ถอย......
ไม่มี.......เสน่หา อาวรณ์อาลัย ให้ดวงใจฉันอ่อนละมุน......
ไม่มี.......อ้อมกอดใครๆที่จะทำให้ฉันรู้สึกแสนดีแสนปลอดภัย.....
ไม่มี.......อรุณรุ่งกับความหวังของชีวิตเหลืออยู่..อีกต่อไป...
ไม่มี......ความหลังใดใดที่ฉันจะไม่จดจำและยอกย้อนมาทำให้ฉันเดียวดายสุดทนในวันนี้
ไม่มี.......คำร้องขอใดใดให้ทำสิ่งดีๆที่มีค่าสวยงามภายในใจในความทรงจำเพื่อมอบให้แก่กันและกัน
ไม่มี.......ความทรงจำแสนดีที่เคยร่วมแบ่งปัน..ฝันฝากใจ....
ไม่มี.......คำว่า...ลาก่อน และคำว่า เสียใจ ระหว่างเรา
วันนี้จะมีก็แต่คำว่า...เธอนั้นดั่งพายุ..ผู้ทำลายชีวิตฉันจนพังยับเยิน....
6 กรกฎาคม 2546 00:54 น.
พุด
เข้าใจ
ดวงเคยนั่ง cable car เพื่อจะข้ามไปยังเกาะเล็กๆ ชื่อเกาะ ZenToZa ในประเทศ สิงคโปร์..............
ดวงชอบไปที่นั่น ที่ที่ดวงสามารถมาพักใจ .......มาส่งใจ......ข้ามทะเล ไปหา ใครบางคน ....ที่อยู่ไกล..........
จากดวง หลายร้อย หลายพันไมล์....................
ดวงพักบนบ้านบนเนินเขา.......ที่มีระเบียงยื่นอยู่บนชะง่อนผาเหนือท้องทะเลสีคราม...........
มองออกไป จะเห็นแสงไฟพริบพราว..........จากเรือสินค้าที่จอดอยู่ในอ่าวสิงคโปร์..........
ในค่ำคืนที่มีแต่ความมืด .......เงียบ......เหงาใจ ........และไม่มีใครรู้จัก..
ดวงชอบที่จะอยู่กับอารมณ์นี้ ...ในคืนวันที่ไกลบ้าน กับ ใจดวงที่อ้างว้าง
........ใช่..ความรู้สึกของคนไกลบ้าน ดวงเข้าใจความหมายของคำนี้ดี.................
..ทุกแห่งหน ทุกอณูของบรรยากาศ........แม้บนถนนที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ดวงเคยรู้สึกราวกับว่ากำลังเดินอยู่บนโลกกว้าง...เพียงลำพัง.........
แต่.....ดวงดีใจ ที่ดวงได้เรียนรู้อารมณ์นี้จากชีวิตของดวงเอง.............
ในวันนี้........เมื่อโลกหมุนเวียนเปลี่ยนผัน........ดวงเชื่อแล้วว่า ไม่ว่าดวงจะพานพบ ...ทุกข์.....สุข
ในแง่มุมไหน ดวงไม่หวั่นไหว และพร้อมที่จะรับมือกับมัน......
โลกของชีวิตที่ผ่านร้อน......หนาว มายาวนานได้สอนให้ดวงมีชีวิตในวันนี้......เหนือทุกข์........เหนือสุข
ไม่ร้อน..........ไม่หนาว ...........ไม่ครวญคร่ำ
อยู่กับใจที่รู้ว่าไม่มีอะไรจีรังในโลกสมมุตินี้............นี่คือธรรมชาติชีวิต...........
และดวงอยากปลอบประโลมใจใครบางคนที่อยู่แสนไกล......ในวันนี้ว่า......โลกนี้คือละคร..............นะทิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1487
