23 กรกฎาคม 2546 11:57 น.
พุด
พระเอกในใจในโลกฝัน!
สร้างพระเอกรจนางานเขียนในโลกฝัน
ทุกคืนวันมีเธอคอยเคียงข้าง
ลบดายเดียวลบเหงาใจลบอ้างว้าง
เพื่อสรรสร้างพลังฝันฝากฝังใจ...
สร้างพระเอกในฝันให้หลงผิด
ใครจะคิดเช่นไรไม่หวั่นไหว
เส้นทางฝันพลันสวยงามบรรเจิดใจ
ไม่เป็นไร..ใครหยามหยัน..ฉันชาชิน..
โลกมนุษย์นับวันยิ่งแห้งแล้ง
ไร้เรี่ยวแรงบางครั้งถอดใจสิ้น
มีเพียงฝันใฝ่คว้าน้ำตาริน
ไร้ใครสิ้นสงสารจารน้ำใจ..
ไม่วิงวอนออดอ้อนให้ใครรัก
ให้ประจักษ์ใจใสงามมากหวามไหว
ถึงเหยียบยับทับถมทุกวันไป
ไม่เป็นไร..บอกอีกครั้ง หวังยังมี..
ในชีวิตผ่านพบมากดีร้าย
ให้และให้..อภัยไม่คิดหนี
ให้น้ำใจใสเย็นรักมากมี
ให้ความดี..ให้รักประจักษ์ใจ..
โอ้ชีวี..นี้แสนสั้น..ฟ้ากำหนด
สร้างงามงดในโลกฝันให้ขานไข
ไม่ท้อแท้แพ้พ่ายทำร้ายใคร
ไม่หวั่นไหวคำคนนี้ที่ไม่..เคยยุติธรรม..
สวดอ้อนวอนฟ้าดินจงรับรู้
ลูกทนอยู่แม้ใครจะเหยียบย่ำ
โลกความจริงคือความดีที่ลูกทำ
สร้างโลกฝันเพื่อรินรดหยดน้ำใจ...
ขอจบกลอนบทนี้ฝากใจให้จำจด
ฟ้ากำหนดให้เกิดมาใจอ่อนไหว
สร้างพระเอกคนดีตำนานใจ
ลบรอยแผลเป็นในใจ..เพียงแค่นิยายฝันที่ไม่มีวันจะเป็นจริง!
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2503
เธอ...ผู้ไม่แพ้
ธงไชย แมดอินไตย์ : : Key E
ในชีวิต ของคนทุกคน
ต้องเคยผ่านร้อน และหนาว
และพบเรื่องราว บางอย่างที่ฝังใจ
ทุกครั้งที่เธอ ปวดร้าว
หมดสิ้นกำลัง จะก้าวเดินไป
วันเวลาที่แสนมืดหม่น
ก็คงจะเดิน ผ่านไป ช้าช้า
จนเธอเองลืมนึกไปว่า ได้เดินมาไกลเท่าไร
จนเธอเอง มองข้ามบางอย่าง
นั่นคือพลัง แกร่งกล้าในใจ
ที่ยังฝัง อยู่ในจิตใจลึกลึก มานาน
และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน
และลุกขึ้นอีกครั้ง
ด้วยพลัง ในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ ให้กับปัญหาใดใด
จงพร้อม จะอดทน ก้าวไปสู่หนทางที่ฝันใฝ่
ด้วยตัวเอง
บนถนน ที่คนก้าวเดิน
จะเป็นดั่งภาพสะท้อน
ให้เห็นละคร ที่ต่างชีวิตไป
ทุกครั้งที่เธอ หมดหวัง
หมดสิ้นกำลัง ท้อแท้ในใจ
เธอจงมองดูภาพผู้คน
ที่อยู่เดียวดาย ด้วยความอ้างว้าง
เพียงเธอมอง ไปนอกหน้าต่าง
จะเจอความจริง มากมาย
คงจะทำให้พบ คำตอบ
ว่าบนทางเดิน ที่แสนยาวไกล
ทุกชีวิต ต้องเดินออกไป เพื่อสู้ความจริง
และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน
และลุกขึ้นอีกครั้ง
ด้วยพลัง ในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ ให้กับปัญหาใดใด
จงพร้อมจะอดทน ก้าวไปสู่ หนทางที่ฝันใฝ่
ด้วยตัวเอง
ให้เธอได้รู้ นี่แหละใจของคน
ที่แท้ ยังยิ่งใหญ่ ตราบใดความหวัง
ยังไม่จางหายไป เมื่อนั้น ใจจะไม่แพ้
และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน
และลุกขึ้นอีกครั้ง
ด้วยพลัง ในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ ให้กับปัญหาใดใด
จงพร้อมจะอดทน ก้าวไปสู่ หนทางที่ฝันใฝ่
ด้วยตัวเอง
ก้าวไปสู่ แสงทองของวันใหม่ ด้วยตัวเอง...
22 กรกฎาคม 2546 08:53 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=1983
น้ำตา ลูกผู้ชาย ที่รินไหล
บอกว่าใจ ไร้สิ้น หมดความฝัน
ใจผู้ชาย ดังเหล็กกล้า หลอมละลายพลัน
ไม่กี่วัน ในชีวิต ลูกผู้ชาย
น้ำตา ลูกผู้ชาย ในวันนี้
คือวันที่ คนดี บอกว่าสาย
สำหรับเรา ไม่มีวัน ได้ใจกาย
วันสุดท้าย ก่อนจากไป กับตะวัน
ขอหลั่งน้ำตา ให้เธอ หยดสุดท้าย
ขอร้องไห้ กับผู้หญิง ในความฝัน
เหลือผู้หญิง อีกคน เพียงเท่านั้น
แม่ของฉัน เป็นหนึ่งเดียว มิใช่เธอ(อีกต่อไป)
22 กรกฎาคม 2546 00:38 น.
พุด
อกหักหลายครั้งฉันยังไม่ตาย
อกหักเพียงครั้งยังไม่ตาย
เสียดายคนที่เคยรักกัน
มาหลอกมาหลอนซุกซ่อนอยู่ในใจฉัน
แอบมาหักมาหั่นมาบั่นแล้วโบกโบยบิน
อกหักแค่นี้ยังพอทน
ร่างทนยังไม่ตายแดดิ้น
มีปากมีท้องยังเรียกร้องข้าวกิน
หัวใจยังไม่ขาดวิ่น ยังดิ้นดิ้นหายใจสบาย
แต่..มันมาเสียความรู้สึก
คิดคิดนึกนึกถูกหลอกมันเสียเชิงชาย
แต่ต้องมาสลัด ตัดออกจากใจกาย
สุดแสนเสียดาย เหตุการณ์ที่มันผ่านมา
อย่าเจอะชาตินี้ไปให้ไกล
หัวใจเอาไว้พบกันชาติหน้า
ถ้าเจอะชาตินี้ ให้หลีกลี้สุดขอบฟ้า
หากพบกันตรงหน้า ขอแค่ตามองผ่านเลยไป
.........
อกหักเพียงครั้งฉันยังไม่ตาย ใช่เลยใช่
เป็นบทเพลงดี ที่แทงใจดำฉัน จนมิดเข้าไปถึงขั้วหัวใจเลย
เพราะฉันผ่านพบ ผ่านพ้น บทเรียนนั้น มาแล้วนะซีจะมีอะไรกันเล่า
อกหักครั้งแรกๆ จะเซซัง ซมซาน กระเซอะกระเซิง ฟูมฟาย
ร้องไห้ กลางสายฝน เหมือนคนบ้า ทำตัวข้าเหมือนนางเอกในนิยาย
ที่หวังจะให้พระเอกเห็นใจหวนคืน.....มากางร่มกอดจุมพิตแล้วขอเริ่มต้นใหม่
ทั้งๆที่ในชีวิตจริง..มีน้อยมาก ถึงน้อยที่สุด
ที่จะหันหน้ากลับมาชายตาแล
จะเอาอะไรอีกล่ะ..ก็เพราะเบื่อแล้วนะซี คนดีก็ไม่อยากดีเสียแล้ว...
เหมือนอ้อยหวาน ที่เหลือแต่ชาน
ที่เขาคายทิ้ง แล้วมีหรือ ที่เขาจะกลืนกินเข้าไปใหม่ ให้ติดคอ.....
อย่าคาดหวัง และรอท่า ว่าเขาจะกลับมา ถ้าจะคิดก็จงแค่คิดว่า
ไปดีไปได้ก็ไปเถอะ เชอะอย่านึกว่าอกหัก หรืออีกทีก็คิดว่า
เสียแล้วเสียไป หาใหม่ดีกว่า
ทำใจถึงเข้าไว้ จะได้ไม่ชอกช้ำระกำทรวงนานวัน
หรือจะร้องเพลงนี้ก็ได้นะ ไม่มีใครว่าดอก....
ทำบุญทำทานกันไว้เถิด เกิดเป็นคน
ถ้าต้องมาพบเจอคนลวง ล่อหลอก
ให้ระเริงใจ ในไฟรักแรงร้อน
จนเกือบเผาร่างเราให้มอดไหม้ ด้วยไฟโลกีย์
ที่มันทำให้ลุ่มหลง
จนมืดบอด มองไม่เห็น ผิดชอบ ชั่ว ดี
ทำให้มี น้ำตาแม่พ่อ...บาปแสนบาป
พยายามปลอบใจตัว คิดใหม่ ทำใจใหม่
แบบขำขันเข้าข้างตัวเองว่า
ดีแล้วที่เดินจากไปในตอนนี้
ยังดีกว่า ทำเราจนมีลูกเป็นโขยงแล้ว
ถึงบอกว่า ไปละนะ ทัศนะเราสองไม่ตรงกัน
จนร่างงามเราเริ่มคล้อยคลา
โตงเตงโตงเว้า จนสายเกินที่จะมีใครมาดามร่างไร้หัวใจ.....
ฉะนั้นจึงเป็นฉะนี้ ที่ว่าอกหักเพียงครั้งฉันยังไม่ถึงตาย ยังหายใจอยู่
แถมจะมีภูมิคุ้มกัน กับครั้งต่อๆไป ก็ดีอีกแบบ....
เหมือนใจและกายได้รับวัคซีน ป้องกันโรคพิษรักระบมตรอมตรมหัวใจ
ยังไงยังงั้นเลยนะนี่
ฉันเคยอกหัก ครั้งแล้วครั้งเล่า จนคิดว่า
น่าจะมีภูมิคุ้มกัน ไวรัสรักอยู่ในร่างทุกสายพันธุ์ ในวันนี้
ทำให้มี ใจดวงที่แข็งแรงขึ้น...
และเรียนรู้ที่จะรักตัวเอง ไม่ตะเกียกตะกายไขว่คว้า ดิ้นหารัก
จากคนรูปหล่อ แสนดี ที่บางทีเป็นซาตาน
ในร่างงามแต่ไร้หัวใจ คิดเพียงหลอกเชยชม
แล้วตีจากให้เราคิดว่าไร้ค่า ตีอกชกตัว..สับสน
ณ.วันนี้ ฉันมีรักอีกรูปแบบหนึ่ง รักที่แสนดี แสนบริสุทธิ์
รักคนดี ที่เทใจ เป็นผู้ให้รักฉัน
อย่างมากมาย ด้วยความดี ความมั่นคง
ความเสียสละ จนชนะใจฉันได้....
และจะไม่มีวัน!...
ที่ฉันจะรักใครจนล้นทรวงอีกแล้ว รู้จักรักแบบพอดีๆ
เหลือที่ว่างไว้ในใจ ให้คิดสิ่งดีๆ ที่สร้างสรร จรรโลงโลกบ้าง...
ไม่ใช่ เอาแต่ใจและเรือนร่าง ไว้แค่จรรโลงรัก และสืบพัน..ธนาการ....
รัก..ที่ใสเย็น คือรักใครรักให้เป็น
ไม่ต้องยึดมั่นมาเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ
คอยตามหึงหวง อาละวาด รู้จักเผื่อเหลือ เผื่อขาด ไม่ให้บาดดวงจิต
จนขาดกระรุ่งกระริ่ง ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เป็นผู้เป็นคน
หน้าตาก็แสนทรุดโทรม กับการตามล่าหาเกมรัก
ราวกับผีเพิ่งฟื้นออกมาจากหลุม
ซีดเซียว เปลี่ยวเปล่า เหงาใจ
จนอาจจะต้องประคองเข้าห้อง ไอ ซี ยู
ฉันหันมา รักโลกสวย รักธรรมชาติ ธรรมดาๆ
ที่เป็นสุขงามง่ายกับรักดวงใจน้อยๆ
ที่แสนงาม แสนเรียบง่าย
ในความเป็นอยู่ ที่คว้าไขว่ได้ใกล้ตา ใกล้ใจ
เพียงคิดเป็น ก็จะแลเห็นงาม ไม่ยากเลย เป็นมรดก..ทางใจ
เพราะไม่อยากให้ตาบอดจนมองไม่เห็น สัจจธรรมของโลกที่ว่า.....
รักใครให้ตาย ทุ่มเท ทุ่มทอดใจกาย
รักมากมายเพียงใด แม้กระทั่งรักตัวเอง
เรายังมิอาจหยุดยั้ง ยื้อยุด ใจกายไว้ได้
เมื่อวันหนึ่งที่มัจจุราชเรียกหาต้องการตัว
สิ่งที่ต้องเตรียมใจ ไว้คือ
จัดการตนให้พ้นพันธนารัก ตั้งแต่เดี๋ยวนี้
ที่อาจจะต้องอาศัย ใจดวงที่เป็นกลาง คอยคานไว้
ยามจะหล่นไปสู่ความรัก
ข้างที่มืดบอดรุนแรง ร้อนรน ไร้เหตุผล
จนขาดสติสตัง จน ใจจน จนใจ....
หาทางออกไม่พบเจอ.....
ขอบอกว่า อกหักกี่ครั้ง ก็ยังไม่ตาย
ถ้าใช้ชีวิตให้เป็น รู้จักคิด รู้จักปลอบ..ใจตัวว่า..
เป็นเรื่องธรรมดาๆโลก ที่ไม่มีใครสมหวังไปทุกอย่าง ได้ไปทุกสิ่ง
และสมบูรณ์แบบไปเสียหมด ดอกนะเจ้า...ใจผู้ยังเยาว์..
ผู้ยังจะพบกับวันแสนดี
อีกยาวนานนัก อย่าท้อใจไปเลย...นะยอดรัก..ยอดขวัญ..และเธอ
จะมีฉันคนนี้คอยเคียงข้าง ปลุกปลอบใจไปนิรันดร์
กับงานเขียนของฉันนี่ไงที่จะฝากไว้ให้กับเธอทุกๆคน
เป็นบทเรียน ที่แสนรักนะจะขอบอก.......
21 กรกฎาคม 2546 21:59 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=45
ฝนปริบปรอยใจปลิดปลิว
รู้สึกไม่สบาย..
ก่อนนอนต้องกินยาไปหนึ่งเม็ด
แล้วหลับไป..เปิดม่านหน้าต่างไว้ให้แลลอดเห็นกิ่งจำปีไหวเอน
และไรแสงดาวพราวพร่างฟ้าสาดส่องลงมาเป็นเพื่อนประโลมใจ
จนกว่าจะหลับไหลไปกับฝันคว้างทุกค่ำคืน..
เห็นเครื่องบิน..
ไฟพริบพราวอยู่ไกลๆ ไปไหนกันละหนอ เกาะสมุยละมังนะ..
ยิ่งพาใจเศร้าไปใหญ่ เมื่อคิดถึงใครบางคน
ที่แสนรักเอยแสนรักในกมลที่ยามนี้
อยู่ไกลสุดหล้าขอบฟ้าเขาเขียวเลย..
ก่อนนอน..บนที่นอนจะมีหนังสือกองกระดาษมากมาย
ที่เขียนค้างคาวางรอท่านักอยากจะเขียน
ผู้ยิ่งใหญ่อยู่ริมหมอน..บางทีคิดอะไรได้จะเด้งดึ๋งขึ้นมา
คว้าปากกาเขียนมืดๆก็เอา กันลืม..
แต่พอตื่นมาอีกทีอ่านไม่ออกไม่รู้ภาษา..อะไร..เฮ้อ!
เช้าตื่นมาฝนตกปรอยๆ...
แปลกดีที่ชอบอากาศชุ่มฉ่ำหอมเศร้าแบบนี้
ที่ทำให้ระลึกถึงสิงคโปร์..
ใจเลยหมองหม่นนิดๆไปกับสายฝนพรำ..
จำปีทิ้งกลีบกระจายเกลื่อนกล่น
พร้อมแก้วราวพรมกลีบดอกไม้..เกลื่อนพื้นพราว
เวลาไม่สบายใจ..เสียใจอะไรจะขยันผิดปกติ
ลากข้าวของมาจัดหางานให้กับชีวิตจะได้ลืมๆไป
ทุกเรื่องราวที่เศร้าหมอง..
เช้านี้ปีนต่อโคมไฟเอง สวยมากเลย
ลายดอกไม้พราวมีผีเสื้อน้อยๆคอยเกาะชิมน้ำหวาน...
เสร็จแล้วเปิดวิทยุ..104.5
ฟังนักร้องบ่นว่าไปไม่ค่อยจะฟังรู้เรื่อง
เอาแค่ประเทืองอารมณ์เป็นพอ
ทรุดตัวนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือประจำ..
เพ่งพิศดูลั่นทมล้อระทมในแววตา
ในแจกันแก้วเจียรนัยข้างขวามือ
ที่เคยได้รับรางวัลจากงานเขียนพิลาสพิไล
ใส่กุหลาบขาวหอมงามจนเต็ม..
มองผ่านหน้าต่างกว้าง..เห็นแมกไม้และท้องฟ้า.
พาให้คิดถึงใครบางคนอีกแล้ว..ที่แสนไกล
ป่านนี้คงกรนครอก ฟี้ ครอกฟี้
มิรู้ร้อนหนาวเศร้าใจ..ด้วยผอมเพรียว..
ไร้สิ้นแรงอ่อนเพลีย..
ฝนปลิบปรอย..ใจเราปลิดปลิว..เคว้งคว้าง
รานร้าวใจกับดวงใจที่เดียวดายว่างเปล่า..
ที่เขามิเคยอยากรับรู้
รับทราบและรับฟัง.....
21 กรกฎาคม 2546 20:38 น.
พุด
วันนี้...ฉันร้องไห้..
กับหนังปาฏิหารย์รัก DRAGON FLY
อีกรอบ และอีกรอบที่นำกลับมาดูใหม่
....
นอนนิ่งนิ่ง ดูกิ่งจำปี ระบัดใบให้หัวใจเลิกไหวสะเทือน..
นั่นปลายก้านกิ่ง กลางใบเขียวขจี ดอกนวลละออ กำลังตูมเต่ง
และที่กำลังเบ่งบานพราวพ้อรอร่วง..ก็กำลังสะพรั่งพรึบ
เด็ดดอกตูมมาเสียบหู เคลียแก้ม แกล้มใจ
ให้หอมงามไหลระรินสู่เนื้อใจนี้ที่อยากให้หอมนวลพอกัน
เขียนงานฝันละไมจากใจดวงเดิมเดิมดวงนี้
ที่กำลังหรี่หรี่ริบริบราวใกล้หมดสิ้นไฟฝัน..
อาจจะเป็นเพราะกลิ่นจำปีริมหู
จากดวงดอกหอมหอมกระมัง
ที่ทำให้ดวงใจฝันย้อนหลังย้อนเวลาไปหาอดีต อีกแล้ว
ข้ามกาลเวลา ข้ามภูผา ข้ามทะเล และขอบฟ้ากว้างกว่ากว้าง
ไปไกลลิบ..ลิบ..
ณ.ที่นั่น..วัดเก่าแห่งหนึ่ง
ที่เห็นมาตั้งแต่เกิด เป็นวัดโบราณคู่บ้านคู่ตำบลคู่ศรัทธาใจ
นั่นไง..ภาพโบสถ์เก่า
ที่เปิดประตูไว้ให้ใจทุกดวงของพุทธมามกะที่พิสุทธิใส
ได้ก้าวล่วงพ้นผ่านเข้าไป หาเส้นทางใจเส้นทางว่างว่าง
เพื่อแผ้วถางทางไปฝั่งพระนิพพานที่ยากยิ่งนัก
หากไม่พ้นเพียรพยายาม...สำหรับผู้เพียรพร้อม..
เป็นเส้นทางใจสีขาว
ที่บริสุทธิ์พราวยิ่งกว่าหยาดน้ำค้างกลางห้วงหาว..เสียอีกนะ
องค์พระพุทธรูปทองคำ เหลืองอร่าม งามมลังเมลือง
ด้วยพระพักตร์ที่เยือกเย็นผ่องผุด สงบใจให้เย็นฉ่ำ
ดั่งสายธาราพระเมตตาบารมี..
แดดยามเช้าทอทอด ผ่านบานประตูออกมา
เกิดเงางามเงียบในยามเช้าแสนงามแสนดี
ให้ทุกชีวีชาวชนบท..แก้มปลั่งด้วยรอยยิ้มอิ่มใจอิ่มบุญ
หนุนเนื่องให้เนื้อนาบุญในดวงใจดวงน้อย
แตกดอกผลิใบ ต่อตน..ยาวยืน
ตามติดวิญญาณ ข้ามภพ ข้ามชาติ..
และนั่นภาพเด็กผู้หญิงตัวน้อยน้อยบอบบาง
กำลังใช้สมาธิจดจ่อ...ต่อสายสร้อยร้อยสายขวัญ
กับตะกร้าหวายสานตรงหน้าใบเล็กที่เต็มพราวหอมพริ้ง
ไปด้วยดวงดอกพิกุล พิกุล และพิกุล...
สายลมหนาว พัดเบาเบา ......
พิกุลดวงดอกกระจิดริ๊ด ปลิดปลิวควะคว้าง
โปรยสายฝนสีทอง ตกต้องลงบนพื้นหญ้าขจี...พร่างพรม
และห่มงามกลางหัวใจดวงนิดดวงน้อยนี้
ที่ละเมียดละไมอ่อนโยนยิ่งนักแล้ว....
ใครใครชอบเพชรทองคล้องคอหรู
สร้อยคะนึงคู่คือพิกุลกรุ่นกลิ่นหอม
ยามไปวัดกับคุณย่าเก็บดมดอม
สร้อยแสนหอมร้อยสายขวัญถึงวันนี้!..
ไม่ต้องการวัตถุใดใจพอผ่าน
ถึงมีบ้านงามเรียบง่ายคล้ายใจนี้
เป็นวิมานสานด้วยรักร้อยภักดี
ชั่วชีวีตราบชีวันฝันฝากใจ..
กระท่อมไพรหอมดวงใจหอมดอกไม้
ฝนหยาดสายหลังคาจากหยดสวยใส
จูบแก้มนิ่ม อิ่มอ้อน วอนเว้าใจ
ละมุนใจละไมฝันวันฝนพรำ
เด็ดจำปีที่แสนรักมาหนึ่งดอก
มาเสียบสอดแซมผมพรมหอมร่ำ
หลับตาฝันฟังเพลงฝนหว่านระกำ
ราตรีร่ำย้ำสองเราไยพรากไกล!เมื่อหัวใจเราใกล้กัน!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
932
