2 สิงหาคม 2546 01:56 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2461
บังกาโลว์ของพลอย ยามหน้าฝน...ไร้คนมาพัก
ทำให้พลอยเงียบเหงาใจ...แม้จะเคยชินกับวัฏจักรเช่นนี้ในทุกๆปี
ในฤดูฝนนี้ที่เรียกกันว่า Low season.....ของผู้มีอาชีพที่ขึ้นอยู่กับนักท่องเที่ยว
อาจจะเป็นเพราะ...หน้าฝนอากาศ หม่นมัว ยามลมพายุพัดมาพาต้นมะพร้าวไหวเอน
ลู่พริ้วใบไปตามแรงลม...บางครั้งดูน่ากลัว ว่าจะหักโค่นลงมาถ้าทานแรงลมไม่ไหว
สายฝน...พรมพรำ ในวันนั้น ปีนั้น วันเกิดของพลอย ที่ประทับใจไม่มีวันลืม
คุณเป็นแขกคนเดียว...เดินเดี่ยว แบกเป้เข้ามาถามหาที่พัก......
พลอยเปิดห้องพัก ริมทะเล ที่แสนสวยแสนสบาย ให้คุณ.......
พร้อมเชิญ..ทานอาหารกลางวันร่วมกัน ในวันแสนดีนี้..สำหรับพลอย...
ที่ยังไม่มีใครสักคนมานั่ง ทานข้าวเคียงคู่ดูทะเล หน้าฝนด้วยกัน...
และที่สำคัญ..ในวันเกิด..ที่พลอยเองไม่มีใครร่วมฉลอง...เฮฮาพาใจให้สดชื่น..ชื่นฉ่ำ
อาหารกลางวัน...ง่ายๆ มีปลาสดๆทอด.. กับแกงเขียวหวานกุ้งสดยอดมะพร้าวอ่อน
พาให้ทั้งพลอย และแขกมาใหม่อิ่มอร่อย เบิกบานสำราญใจ
พลอยแสดงน้ำใจ บอกว่า ถ้ายังไม่เคยมาเกาะนี้...พลอยยินดีเป็นไกด์นำเที่ยว
เพราะพลอยดูทีท่า...ว่าแขกคนนี้....ช่างดู เงียบขรึม ซึมเศร้า ราวแบกโลกไว้...
เมื่อยามเผลอ....
ไม่เป็นไร..พลอยคิด..คุณอุตส่าห์มาถึง..เกาะของพลอย ที่ไกลแสน...แถมนำเงินมา
อุดหนุนกิจการของพลอย..ไหนเลยจะปล่อยให้แขกดายเดียว.....
พลอยจึงเต็มใจบริการ พาคุณขึ้นเขา ดูวิวสวย ด้วยมอเตอร์ไซด์คันเก่า คันเก่ง ที่คุณคงดูท่า ว่าจะไปไม่รอด...แต่ด้วยฝีมือพลอยนี้ ที่เคยขับขี่ชนต้นมะพร้าวมานักต่อนักแล้ว
แค่ขึ้นเขาลงห้วย จะม้วยก็ให้มันรู้ไปเถอะ..นะ
คุณประทับใจ...ในเส้นทางขึ้นภูเขา...ไปหาดริ้น...หาดสวยด้วยมีทรายขาวนวลดังแป้ง...
ที่นักท่องเที่ยวบินมาจากทุกมุมโลก พากันมาฉลอง คืนฝันวันพระจันทร์เต็มดวง
(Fool Moon party)......
พลอยหยุด บนไหล่เขา จุดชมวิว.....
มองลงไป จะเห็นท้องทะเลกว้าง เวิ้งว้าง แสนสวย สงบงาม น้ำทะเล ไล่โทนสี
ฟ้า เขียว คราม งามกระทบแสงอาทิตย์พริบพราว ราวเกร็ดเพชร......
ยอดมะพร้าวลู่ลม นับหมื่นนับพัน...ต้น เรือลำน้อยค่อยๆออกจากท่า..พาให้เกิดฟองคลื่น ขาว กระจายรายรอบลำเรือ.....ฝูงนกนางนวล..สีขาว..บินโฉบไปมารอหาเหยื่อ
ตัดกับท้องทะเลสีคราม และห้วงนภาสีฟ้า สว่าง กระจ่างใส....
คุณนิ่งตะลึง .....มองดู ความงามรายรอบ ด้วยแววตาขอบคุณพลอย ที่พาคุณมาสัมผัส
ดินแดน แห่งนี้ ที่เปรียบดังสรวงสวรรค์....
พลอยเพียงแต่...อยากทำ หน้าที่เจ้าของบ้านที่ดี และกับคุณ..ซึ่งเป็น แขกของพลอย ที่เป็นหนึ่งในร้อย ในฤดูนี้ ที่หนีความวุ่นวาย สับสน แบบคนเมือง เดินเดียว เปลี่ยวใจ มาเติมฝันวันแสนดีให้กับชีวิต
ตลอดเวลา พลอยเริ่มรู้ว่า คุณกำลังวิ่งหนี..ปัญหา พาใจบอบช้ำ มาให้..เกาะพะงัน....ของพลอย
ช่วยเยียวยารักษา แผลในดวงใจ.....
แล้วไฉน....คนใจละมุนอย่างพลอย ที่แสนเข้าใจ ถึงความดายเดียว จะไม่แลเหลียวคอยปลอบประโลมใจเล่า.....
ในค่ำคืนนั้น......วันเกิดพลอย....จึงไม่เงียบเหงา......
คนสองคน...แปลกหน้า...แต่น่าแปลกใจในโชคชะตาฟ้าดิน ที่นำพามาให้รู้จักกัน
ในคืนวัน ที่แสนดีของชีวิต.....
ฝนซา...ฟ้าเปิด...และเป็นใจ...ให้ทั้งวัน ในวันนั้น วันแห่งความประทับใจ...ไม่รู้ลืม....เลย
พลอย....จัดงานวันเกิดเรียบง่าย..ริมทะเล ที่ไม่ว้าเหว่ใจ อีกแล้ว...แม้บังกาโลว์ของพลอย
จะอยู่ในโค้งอ่าวที่แสนไกล จากผู้คน.....
กับดวงดาว....พราวฟ้า..สุกปลั่ง....กับเมฆฝัน..ฟ้างามในยามค่ำ....
และ..กับคุณ...คนแปลกหน้า..ที่น่าสงสาร..ในสายตาสายใจของพลอย.......
คุณ....ช่วยพลอย จุดเทียนวางไว้ ในเปลือกหอย รายรอบบังกาโลว์...
วางเทียนหอม..ไว้ในโมบายแก้ว..วะวับวาว..ราวหิ่งห้อย กระพริบล้อเล่นลม
และคุณ..อาสาช่วยพลอย..ประดิษฐ์ประดอยอาหารค่ำ มื้อพิเศษ ที่ถูกทะยอยออกมารอรับ
เพื่อนสนิทของพลอยอีก สองสามคน ที่อุตส่าห์มา แฮปปี้เบิร์ทเดย์..ไม่ให้พลอยว้าเหว่ใจ.....
เพื่อนพลอยหยิบกีต้าร์ มาบรรเลงเพลงอวยพร ให้พลอยน้ำตาซึม....และยิ่งซาบซึ้งเมื่อคุณขอ
เล่นเพลงฝัน....เป็นของขวัญวันเกิด ตอบแทนน้ำใจพลอย ที่หยิบยื่นให้..คุณบอกว่าแม้ไม่มากมาย
แต่มากค่า แทนคำว่า แสนประทับใจ ในวันที่เดียวดาย.... และได้มาพบกับธรรมชาติแสนสวย คนแสนงาม มากน้ำใจอย่างพลอย...ในวันนี้ที่ไร้ใครคู่เคียง.....
พลอยยังจำเพลงฝัน ในวันเกิดแสนดี มาได้จนถึงวันนี้ นาทีนี้ มิมีวันลืม...เลย
Let me be the one
You are all I ever need
And I still wonder what Id be
Without you to hold me when I call
Would I be anything at all
Sometimes wonder what a fool Ive been
Please open up your arms and let me in
Let me be the one for you
Let me be the one for you
Let me be the one for you
You have touched me with your eyes
Like no one else has touched me
Its funny but you know that
I cant take you by surprise
Its just the way it should be
I think by now you know me
Ive been too blind to see what I have found
But all I know is that I need you around
I cant erase you from my mind
Always there, if any, now is the time
To let you know that youre in my heart
Without you, babe, I dont know where to start
เสียงเพลง...หวานเศร้าเคล้าไปกับสายลม..พลิ้วไหวในทะเลกว้าง...
ปลุกดวงดาว..พระจันทร์งาม ให้แย้มยิ้ม พริ้มเพรา ไปกับพลอย
ใจพลอยหวาน....หวาม..ราวกับได้เคียงข้างกับคนรู้ใจ..แม้ยังมิใช่เลย!
ไม่เป็นไร...พลอย...มีคุณเป็นเพื่อนเพิ่มมาในวันนี้..ก็แสนดียิ่งนักแล้ว มิใช่หรือ.....
และไม่ว่าคุณ..อยู่ที่ไหน ในวันนี้ พลอยก็หวังว่า ในวันเกิดทุกปี...
คุณจะกลับมา..ร้องเพลงฝัน...เพลงใหม่ ในวันของสองเรา ที่เริ่มเรียนรู้รัก
รู้ใจกันและกันนะคนดี.....
ไปตราบจนกว่าจะหมดสิ้นฝัน นิรันดร....
2 สิงหาคม 2546 01:13 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=338
ขอเขียนกลอนหวานหวานให้ซ่านใจสักหนึ่งบท
เลิกรันทดลืมท้อแท้ลืมแพ้พ่าย
จูบริมแก้มแถมก่อนนอนหลับสบาย
ฝากดอกไม้วางเคียงหมอนนอนฝันดี..
มอบคืนฝันอันพิเศษใจพิสุทธิ์
รักอย่าหยุดไขว่คว้าฝันวันงามนี้
มอบโลกสวยด้วยหัวใจดวงดีดี
ให้ยอดชีวีมีที่รักได้พักใจ..
ฝันให้ไกลไปให้ถึงซึ่งฝั่งฝัน
จูงมือกันแนบแน่นเดินเคียงไหล่
เธอรักฉันฉันรักเธอเดิมพันใจ
สายโซ่ใจใช้สร้อยรักอักษรางาม..
กี่ฤดูกี่ฤดีที่เดียวดาย
ขวัญขอใช้มนตรามาหว่านหวาม
ให้อ้อมกอดออดอ้อนอุ่นทุกโมงยาม
เฝ้าติดตาม..ดาราฝัน..ฉันรักเธอ..นะดวงใจ!
แถมนะคะให้เข้ากับบทเพลงค่ะ
จูบแก้มซ้ายกระซิบว่าอย่าลืมฉัน
อย่าลืมวันลืมคืนลืมห่วงหา
จูบแก้มขวาย้ำอีกทีคำสัญญา
จูบที่ตาห้ามดูเจ้าชู้ใคร..
จูบทั้งตัวขอให้รอไว้ก่อน
อย่าร้าวรอนรอวิวาห์อย่าหวั่นไหว
จูบมัดจำแค่นี้ออกจากใจ
จูบของใครไม่หวานเท่า..จูบฉันเอย!
31 กรกฎาคม 2546 10:58 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=367
ฉันนอนนิ่งนิ่ง ดูใบจำปีสีน้ำตาล ปลิดปลิว ร่วงหล่น สู่พื้น ใบเแล้วใบเล่า..
เงาดาว..ส่องกระทบหยาดเพชรปลายตาที่กำลังหลั่งริน..
จุดตะเกียง หรี่หรี่วับแวม พอมองเห็น
นอกบ้าน..เงียบสนิท..
มีเพียงจิ้งหรีดและเสียงนกร้องนานๆครั้ง
หวานเศร้าของดอกไม้ไทยกำลังประโลมใจเหน็บหนาว..
คิดถึงบ้าน..คิดถึงแม่.....
แม่....
ยอดหญิง ยอดงาม ....
ที่ได้รับเกียรติให้เป็นคนดีศรีบ้านเกิด..ผืนดินแห่งศรัทธารักของเรา
แม่..
ผู้หญิงร่างเล็ก บอบบาง แต่มีใจดวงงาม กว้างกว่ากว้าง ยิ่งกว่าทะเล...
แม่..
สองมือหยาบกร้าน กรำงาน
ดวงตาข้างหนึ่งเลือนลาง แต่ดวงใจกลับใสงาม อิ่มเต็มทั้งดวง..
พร้อมจะเคียงข้าง แบ่งปันน้ำใจรักนั้น
ให้กับผู้คนและสังคมเล็กๆ..บ้านเกิดของเรา..มาตุภูมิของเรา...
ยังจำได้...ในฤดูเดือนสิบสอง ที่น้ำทั้งในคลองและทะเลจะเจิ่งนองตลิ่ง
พายุพัดแรงมาก จนยอดมะพร้าวไหวเอน ราวจะโค่นล้มตามแรงลม
น้ำทะะลสูงเชยหาดซัดสาดดังโครมครืนๆ...
ภาพเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆค่อยๆช่วยแม่ลากรถเข็นมะพร้าวริมชายฝั่ง
ด้วยดวงใจหวัง มิให้แม่เหน็ดเหนื่อยเพียงลำพัง
ยอมแม้กระทั่งไปโรงเรียนสาย...เดินดายเดียว..
ภาพคุณย่าแสนรัก..ที่คอยประคับประคองทายาให้มือน้อยๆที่ถูกเชือกบาด
จนมีเลือดไหลซิบๆ ..ที่บางครั้งแทบงอมือไม่ได้....เขียนหนังสือไม่ได้!
ณ..วันนี้..
ทุกหยาดหยดสายเลือดผ่านร่างรัก..
ทุกสายใจสายไยรัก.. ถักทอผ่านจากสองมือแม่นี้...
ที่ลูกได้เรียนรู้ ...ได้ดูด้วยดวงตา ดวงใจใสงาม ในยามวัยเยาว์
หล่อหลอมเป็นสายฝันเป็นพลังรักพลังใจให้สวยงามมิรู้จบ
ในทุกยาม..ให้หยัดยืน!..เมื่อพานพบเพื่อนมนุษย์
และพายุใจคน.ที่หมุนวนมาทำร้ายให้ย่อยยับ...
ให้ลูกได้รู้จักใช้ความดี แก้ปัญหา....ใช้ใจดวงดีหนีความช้ำตรม!
แม่....
เกิด..บนภูสูง สวนสวรรค์
แนวเนินหินธรรมชาติงามสล้าง...ใหญ่ เล็ก ที่ไล่ลดหลั่นลาดเนิน
ลงมา..เหมือนฟ้าประทานสวรรค์สรวง บนโลกหล้า
ในท่ามกลางหุบเขาใหญ่บังตาที่ซ่อนเงียบซ่อนงาม..
ในยามนี้...เมื่อหลับตาย้อนกลับไป
ดั่งภาพฝัน..ดั่งฉากสวรรค์ในเทพนิยาย..
ภาพ..โบสถ์ปรากฏกลางยอดไม้ โผล่ขึ้นมารำไรในเงื้อมเงาภูสูงเสียดฟ้า..
แลทุกยามสนธยา..เมื่อเอนร่างลงนอนดูฟ้ากว้างบนหินงาม
แสงตะวันหวานเศร้าสีส้มสุกสีทองสาดส่องรำไรรำไร..ร่ำลา
ยามพลบ หลบชายคาเมฆ บนชะง่อนผา..ชะโงกง้ำ..
เสียงระฆัง จะก้องผ่านความวิเวกมาให้สะดับ...
รับกับใจดวงน้อยๆที่นิ่งเงียบ..รอ...หง่างเหง่งๆ
ที่ค่อยๆแผ่วพลิ้ว ไปกับสายลมละมุน....
อีกไหล่เนิน...ด้านนึงนั้นจะลงสับปะรดพันธุ์พื้นเมือง หวานกรอบฉ่ำไว้
และมีดงไม้ลูกสีดำ..ที่หวานทุกคำเคี้ยว ให้เราเด็กๆปากแดงๆ..ได้อร่อยลิ้น
และเก็บใส่ตะกร้าไว้กิน..ยามนอนนับดาวเคียงเดือน..ยามค่ำคืน
ทีมีเสียงดนตรีธรรมชาติ หรีดหริ่ง เรไร
กับเสียงกระรอกกระโดดไล่จับกันไปมาตามยอดมะพร้าวไหวเอน
ทุกคืนฝันวันมหัศจรรย์ ..ทุกฤดูร้อน
ฉันจะเดินตามแม่ต้อยๆ...
บนศรีษะแม่ จะทูนกะเฌอใบใหญ่ไว้
ที่เพียบเต็มไปด้วยข้าวของอาหารเพื่อยังชีพ..
ข้ามทุ่งนา ลำธาร..ดอกไม้ป่าหวานๆส่งกลิ่นหอมๆ
ผ่านกระท่อมมากมาย..
ข้ามราวไพรที่ดูราวกับป่าลึกลับ..
เป็นสมมุติฝันสำหรับเด็กช่างคิดช่างฝันอย่างฉัน
ที่ชอบสร้างภาพว่ามีเสือ กระต่าย หมี มากมาย
และต้องคอยเดินเหลียวหน้าเหลียวหลัง..ตลอดเส้นทาง...
เป็นเส้นทางสายฝัน..เส้นทางใจในโลกจริงที่ยังแจ่มกระจ่าง
พร่างงามไสวอยู่ในใจดวงนี้..ที่จะเป็นนิรันดร์!..
ทุกก้าวย่าง จากรอยเท้าแม่ จารจารึกให้ล้ำลึกดื่มด่ำกับสำนึกในวันนี้
ที่เป็นพลังใจให้กตัญญุตาก่อเกิดกลางใจ..ดำเนินตามรอยไป..
ตามเส้นทางใจที่ใช้สายไยรักเพียงนั้น..ถึงได้มา...ถึงจะมี..!
แม่..
คือดอกไม้ป่า..บานบริสุทธิ์ ในราวไพร ประดับหล้า เคียงใจให้กับทุกผู้คน
ที่แม่พานพบ..และเกียรติยศที่แม่ได้รับ..
คือของขวัญ..จากหยาดน้ำใจของแม่เอง..ทั้งสิ้น
ที่ดวงใจดวงตาสวรรค์เบื้องบนทรงเล็งเห็น..
และมอบคืนกลับให้รับรู้เป็นพลังใจ..
ฉัน..สัญญานานมา
จะเขียนถึงเกาะสวาทหาดสวรรค์
เพชรเม็ดงามนี้ที่ผุดพร่างกลางอ่าวไทย อ่าวใจ..
ที่รองรับให้คนหลายล้านคนจากทั่วทุกมุมโลก
ข้ามทะเลโลกย์ ทะเลโศก ทะเลใจ
มาอาศัย..หลบ พักพิงอิงแอบเอาอ้อมฝันอ้อมใจ
อันโอบเอื้อเพื่อสู้โลกข้างนอก..ผ่อนเร่าร้อนแย่งชิง..ให้ก่อให้เกิดงาม..
ฉัน..ผู้เหลือไฟฝันเพียงริบหรี่..
ผู้ที่ถูกเงื้อมมือโลกเสกโศกสะเทือน
จนแทบขยับปากการจนาเรื่องงามงามไม่ออกเอาเลยแล้ว..
ฉัน ..อยากรจนา อยากกล่าวถึงงามสล้าง เงางามในอดีต ฝังเนาในใจ
และกลับไปเสาะหาที่มาของชีวิตดิบเดิมเรียบง่าย
ของชาวเกาะของเราผ่านมา
เพื่อฝากไว้ให้โลกหล้าได้รับรู้ในวิถีนี้ ที่เคยดำรงอยู่.
และหวังอยากให้ดำรงคู่ใจใครต่อใครมากมี ตราบนานเท่านาน
และเพื่อเซ่นสังเวยมาตุภูมินี้ ที่สร้างชีวี
สร้าง..งามดวงใจใครเลยจะรู้.!...
ให้กับลูกผู้หญิงคนนี้ที่แสนภาคภูมิใจ..ในพสุธาที่ข้ารักเป็นยิ่งนักแล้ว
ฉันคงจบลงตรงคำว่า..คิดถึงแม่..คิดถึงบ้าน.......
กับใจดวงร้าวในยามนี้
ที่ใครบางคนกำลังลงมือลงมีดประหัตประหาร!ใจ!
ขอแค่หลับตา....
พาตัวเองหนีไปให้ไกลสุดหล้าฟ้าดิน
ไปทรุดตัวลงกอดผืนทราย
กราบเท้าแม่...และซุกอกร่ำไห้!
ขอฝากจูบไปกับสายลมแห่งความรัก
ให้พัดพาคะนึง..ถึง..ทะเลงาม..ฟากฟ้ากว้าง
ตะวันตกดิน..
กับสายถวิล....
ในใจดวงนี้..ที่กำลังอยากคืนหลัง..ให้เกลียวคลื่นริมฝั่งลบเลียแผลใจ!
30 กรกฎาคม 2546 08:48 น.
พุด
Dear Mrut,
A memory I will keep
Though you re far away and sleep
I always love
29 กรกฎาคม 2546 23:16 น.
พุด
นั่งนิ่งเงียบเหม่อมองฟ้า
เอามือซ้ายขวา วางไว้ ใกล้ใจฝัน
ส่งความสุข ความรัก ไปในนั้น
เพราะทุกวัน หัวใจเต้น ไม่หยุด ด้วยรักเรา..
ส่งความรัก ให้หัวใจ ตัวเองก่อน
แล้วค่อยอ้อน ไขว่คว้ารัก คลายความเหงา
จูบหัวใจ ละมุน เพียงเบาเบา
หัวใจเรา รักเราจริง ใช่ใจใคร..
สำรวจดู ข้างใน ใจยังสวยอยู่ละหรือ
หรือดึงดื้อเกลียดใครจนหวั่นไหว
กระซิบบอกจงเมตตาและอภัย
ให้เข้าใจ..ให้ความดี..แก่คนที่ผ่านผ่านมา ......
แล้วหัวใจ ดวงน้อยจะสงบ
จะค้นพบ ความงาม ที่ตรงหน้า
จะเรียนรู้ รักโลก รักผู้คน ไม่เหว่ว้า
รู้คุณค่า เงียบงาม ในใจดวงนี้ ที่สถิตกลางใจ ไปนิรันดร์.....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1197
