8 กันยายน 2546 23:50 น.

ความรู้สึกของคนเบื่อโลก...เฉพาะวันนี้ที่คิดได้.....

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5226
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=2535
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=641
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4913
(เปิดเพลงทาแป้งรออ่านคลอนะคะ อย่าลืมโยกตัวไปด้วยจะได้หายเบื่อค่ะ)

ฉันเบื่อ.....ความสกปรกของถนนในกรุงเทพทุกซอกซอย...
ฉันเบื่อ....รถรามากมายพ่นควันพิษเต็มถนน.....
ฉันเบื่อ....ศูนย์การค้า ที่มีคนแน่นขนัด แย่งกันซื้อ แย่งกันใช้เงิน ราวกับกลัวประเทศจะลดหนี้ลง
ฉันเบื่อ....ผู้คนที่ใช้คอมพิวเตอร์มากไป จนลืมโลกธรรมชาติ..
ฉันเบื่อ.. รถขายของที่ใช้ไมค์ประกาศดังๆ
ฉันเบื่อ... ละครทีวี ชิงรักหักสวาท
ฉันเบื่อ.....เกมโชว์ ตลกที่ดูไม่ตลกเอาซะเลย....
ฉันเบื่อ.....เบื่อ และ เบื่อ ตัวเองที่ต้องทนกับเรื่องน่าเบื่อ หลายร้อยเรื่องในชีวิต
ฉันเลยขอหยุดความเบื่อไว้เพียงแค่นี้ ก่อนที่คนไม่เบื่อโลก จะเบื่อฉันแทน

ฉันรัก..แบบฉบับย่อ..นะคะ

ฉันรัก....ความสะอาด ในทุกๆที่
ฉันรัก....ธรรมชาติ ความเงียบ เสียงฝนตก ดอกไม้หอม เสียงนกร้อง ........

ฉันรัก.....แสงเทียนวับแวม..
ในยามค่ำคืน เสียงคลื่นลมที่ทะเลบ้านเกิด........
เสียงของอดีตในยามวัยเยาว์.....เสียงจากวิถีชาวบ้าน.........
และทุกๆเสียงที่ก่อให้ใจดวงนี้ละมุน.......

ฉันรัก......ที่จะเห็นทุ่งนาและสาวชาวบ้านที่สวยใส ไม่ปรุงแต่ง.....

ฉันรัก.. .เส้นทางเดินเรียบง่ายทุกๆที่ในป่าเขาลำเนาไพร.....
ในทุกเส้นทางที่ร้างราผู้คน...
และรักเส้นทางชีวิตเรียบง่ายไร้สิ้น เทคโนโลยี่
ของผู้ยากไร้ที่ได้ใกล้ชิดธรรมชาติ

ฉันรัก....หนังสือทุกเล่มที่ทำให้ชีวิตนี้มีคุณค่า.....
ฉันรัก... และรักอะไรๆอีกมากมายที่อาจจะเหมือนใครๆ
และตรงข้ามใครๆในโลกนี้

แต่เหนือรักใดใด คือ

ฉันรักชาติ....ศาสนา...พระมหากษัตริย์..อย่างเทิดทูน.
และภูมิใจที่สุดที่ได้เกิดมาบนแผ่นดินนี้...
กับหัวใจดวงนี้ที่มีเนื้อใจละมุนละม่อมละเมียดละไมไหวงามอย่างนี้อย่างนี้ค่ะ

และท้ายสุดขอกราบแทบเท้าขอบพระคุณแม่พ่อและพระคุณผืนพสุธานี้
ที่ทำให้เราได้มาพบกันและรักกันนะยอดดวงใจ

ป่าลั่น
สุเทพ วงศ์กำแหง : : Key Bb
เมื่อ อาทิตย์อุทัย
ส่อง ทั่วท้องถิ่นไพร
โลก แจ่มใสอีกครา
เหม่อมองนกโผบิน
แว่วธารรินไหลหลั่ง
ป่าลั่นดังสะท้านใจ
แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเขา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง

แดด ส่องฟ้า เป็นสัญญา วันใหม่
พวกเรา แจ่มใส เหมือนนกที่ออก จากรัง
ต่างคน รักป่า ป่าคือ ความหวัง
เลี้ยงชีพ เรายัง ฝังวิญญาณ นานไป
ตื่น เถิดหนา อายนกกา มันบ้าง
แผ่นดิน กว้างขวาง ถางคนละมือ ละไม้
รอยยิ้ม ของเมีย ชะโลม ฤทัย
ซับเหงื่อผัวได้ ให้เราจง ทำดี
เสื้อ ผ้าขี้ริ้ว ปลิวเพราะแรง ลมเป่า
กลิ่นไอ พวกเรา เขาคงจะเดิน เมินหนี
คราบใด ไหนเล่า
เท่าคราบ โลกีย์
เคล้าอเวจี หามีใคร เมินมัน
โลก จะหมอง ครองน้ำตา ยามเศร้า
แบ่งกัน ว่าเรา และเราเศร้าจริง ใจฉัน
ป่ามี น้ำใจ ใสแจ่ม ทุกวัน
รักป่า ไหมนั่น เมื่อป่าลั่น ความจริง...

2506

love

comment

8 กันยายน 2546 13:26 น.

ในฝัน!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=405
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=591>

ในฝัน..

ดั่งยามสนธยา
ในป่าหิมพานต์ที่เงียบงามสงบสุข
ที่ฝังล้ำลึกในจิตวิญญาณนานมาทุกคราครั้งที่ฝัน..ฝัน
ราวจินตนาการ..
หรือ..ว่า อาจจะ..
พงไพรที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ในโลกสวยของเรานี้
ที่ยังซ่อนความลี้ลับ มหัศจรรย์
ราวฉากสวรรค์ สรวงสวรรค์กั้นสายตาจากโลกภายนอก..อย่างสิ้นเชิง

ทิวเขา ซ้อนทับ ลดหลั่น สลับสล้าง
ห่มพร่างด้วยความเขียวขจีของสีเขียว หลากโทน
เขียวเข้ม เขียวตอง เขียวไพล เขียวใบไม้สลับน้ำตาลทอง
เขียวละอองเหลืองเลื่อมพรายของสีใบไม้ใกล้ปลิดปลิว
น้ำตาล..ส้ม..อมแดงประปราย

เป็นภูเขาใบไม้ใกล้ร่วงหล่นลับลารอท่าใบไม้ใหม่ผลิใบ..
ภูเขาไพรภูเขาใบไม้เหมือนดั่งภาพวาด งามฉาดแสงแรงสี
ด้วยปลายภู่กันของจิตรกรธรรมชาติ
บวกวิญญาณกวี ที่อยากฝากฝังผลงานงามบันลือโลก..

และกลางเนินไศลโศก โลกสลับสล้างนั้น

ในฝัน..

เป็นทุ่งหญ้า ดอกนวลขาวพราวไสว
กำลังบานชูช่อ ล้อสายลมยามค่ำ
พลิ้วไหวเอนอ่อนราวลอนคลื่น..อ่อนหวานปานทะเลดอกไม้

ในฝัน..

มีร่างงาม ผิวละออดั่งทองทา นอนหลับตา
ให้เรียวแดดสี ส้มสุก โลมไล้ร่างอย่างบางเบา อย่างดายเดียว
คล้ายนางไม้ คล้ายนางไพร นางในฝัน
ที่สวรรค์สรวงเสกส่งลงมาเยือนหล้าโลก..ในยามนี้..
ยามที่ทิวาต่อราตรีมาเยือนแย้มหมุนเวียนเปลี่ยนผัน ให้ฝันไกล..

พระพายเย็นร่ำพร่ำกระซิบริมหู ให้นางรับรู้
การพรากจากเพียวชั่วคืนของดวงสุริยา
และรอท่า..
เสน่หาราตรี ที่กำลังมาเยือนแย้มโลกลบโศกตรม
ให้ทุกดวงใจได้ผ่อนพัก อีกหนอีกคราอีกราตรี..

กลิ่นดอกไม้ไพร ดอกไม้ป่า ลอยละล่องมากับสายลมหนาว
ราวมาจากสวนทิพย์สถาน..วิมานสรวงสวนขวัญ..

ในฝัน..

ร่างงามสล้างหยัดยืน
ให้สายลมแรงรำเพยพัด เส้นผมดำขลับราวสายไหมปลิวไสวไปเบื้องหลัง
สายลมแห่งวสันตฤดูรัดร่างนวลละอองามกลมกลึงประหนึ่ง ดั่งรูปปั้น หวานซ่านซึ้งตรึงใจ..
เธอแหงนเงย..รอดวงตาสวรรค์..ฝันเฝ้ารอ..รอและรอ........

ฟ้าเปลี่ยนสี..
เป็นกำมะหยี่งามเข้ม..ค่อยๆคลี่คลุมผืนฟ้ารับราตรี..
นางฟ้าใจดี..กำลังประคองตะกร้าทองคำสุกปลั่ง..นำดวงดารา มาหว่านโปรย
ราวรวงเพชรหยาดเป็นสายพรายพร่าง พริบพราว นับล้านๆดวง..

และพลันดวงดาว อะคร้าวงาม
ก็ค่อยค่อย ลอยร่วง ละลิ่ว ปลิวลงมาจากฟากฟ้า
มาสู่อุ้งมือน้อยๆของเธอเต็มกอบกำ..

ให้เธอนั้นนำมาโยนเล่นเปล่งประกายฉายฉานเฉิดฉันท์
โชติช่วงชัชวาล สว่างไสวไปทั้งราวไพร ไปทั้งราวป่า

ให้มวลสิงสาราสัตว์ น้อยใหญ่ ตกใจตื่นตะลึง ตรึงใจ ลืมหัวใจดุร้าย
คล้ายดั่งต้องมนตรามาโอบรายล้อมปกป้องรอบร่างเธอ...ผู้มีมนต์ดลไพร..ดลใจ
.......

เธอ..ก้าวเนิบช้า..

พาร่างงาม ตรงไปยังลำธารสวรรค์
ที่กำลังตระการด้วยดวงดอกไม้สีหวาน
หว่านโปรยปลิดปลิว ลิ่วละล่องจากต้นไม้สองฟากฝั่งชล

มองลงไปในสายธาร น้ำใสงาม..
จนมองเห็นเม็ดทรายทอประกายวูบวับคล้ายดั่งกับ..ธารน้ำเพชร..
เธอ..ค่อยค่อยปล่อยร่างลงไป รับหยาดละอองผ่องใส
จนชุ่มฉ่ำ พรำพรมห่มจิตวิญญาณ ...

ไพรเงียบสงัด ...........

ใบไม้หยุดไหวก้านกิ่ง ..
ดวงจันทร์สิ้นแรงแข่งหยาดหวาน
ดวงดารา..ครางครวญด้วยอิจฉา..
บนฟากฟ้า..ทอประกายวิบวับวิบวับ รับลมละมุน
ลมละเมอ..หยุดเพ้อชั่วขณะ ..
มวลหมู่ภมร เลิกร่อนบิน คอยเฝ้าดู
หิ่งห้อย พล้อยพรายแสง บินมาแตะแต้มประดับเรือนผม..
ราวมงกุฏราชินีไพร..สว่างไสว..รับเรียวหน้า..ละมุน

ละออง เกสรสีทอง...ของมวลดอกไม้ไพร..
พร่างพรายปรายโปรย ร่ำลากลีบดอกไม้หวานฉ่ำนั้น

ให้ร่างงามสล้างขวัญ ล้ำลึกดื่มด่ำดิ่งด่ำกับฝันดี ในราตรีไพร..ไปชั่วกาล..

เป็นหวานหวังชั่วนิจนิรันดร..

..
***********************

พุดพัดชา..ดูหนังแนวธรรมชาติ OUT OF AFARICA :แสนซ้ำซากมากไปหรือเปล่าละหนอ
เลยพ้อพาให้ตามมาละออล้อหลอกใจให้งามในฝัน แสนดี..
และมีใครบางคน..บอกว่างานพุดพัดชานั้นดั่งหนังฉายซ้ำซากมีฉากเดียวเวียนวน
โอ้..กมล..เอ๋ย..มีเนื้อใจดวงเดียวนี่นา..
ก็ฝากกระซิบริมหู นะคนดีที่อยากพ้อว่า
ให้ลองรจนาสักเรื่อง..ที่ดีกว่า..ที่เลอล้ำกว่า..จะรอชื่นชมปรบมือให้นะ.

และ..คนดี.ทุกดวงใจในฝัน
ก่อนนอน..ก่อนนิทราฝัน
เด็ดดอกไม้ไทย หรือมะลิหอมงาม หรือวางมาลัยร้อยด้วยดวงใจใสสวยละมุน
น้อมนำหนุนผลบุญ ให้งามดวงใจ แม้นมิมีใครเลยจะรู้..แม้นจะปิดประตูลั่นดาลใจในวันนี้
ขอแค่มีบ้านภายในเงียบ สะอาด งามสงบ ก็จะพบแต่ฝันดี
คนดี..ขอแค่
ก่อนนอน..กราบพระรัตนตรัย
กราบ..เทพไทเทวดา กราบฟ้าดินลมไฟ ก่อเกื้อชีวี

กราบ..บรรพบุรุษชาติไทยทุกท่านทุกคนดี
ที่ยอมพลีหยาดเลือดรินรดเพื่อปกป้องผืนแผ่นดิน
ไว้เพื่อเราลูกหลานไทยมาจนถึงวันนี้

กราบ..ผืนถิ่นทุกพสุธา ที่ให้เราหยัดยืน
กราบ..พระบรมมหากษัตริย์ผู้เลิศหล้า
เหนือกว่าสิ่งใด...ที่เปรียบประดุจดังฉัตรแก้วคุ้มผองภัย
คุ้มดวงใจคุ้มหล้าคุ้มชีวี..ที่ได้เกิดมาใต้เบื้องบรมโพธิสมภาร..
กราบ..แม่พ่อ เพื่อนพ้องน้องพี่ผู้ร่วมเกิดแก่เจ็บตาย
ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น..ให้ดวงใจได้ถวิลและพบแต่สิ่งดีงาม
รวมร่าง รวมรักสามัคคี
เพื่อน้อมนำสิ่งแสนดีคืนกลับแด่โลกนี้เพื่อ ดับร้อน..ผ่อนเป็นเย็นชื่น..
ก่อนที่ดวงชีวาจะลับหล้าลาลับดับตามดวงสุริยาแห่งชีวี
ที่มีแค่หนเดียวนะดวงใจนะคนดี

มาตั้งจิตสิ..อธิษฐาน สวดมนต์ภาวนา ทำสมาธิ
ค้นหาแสงสว่างแห่งปัญญานี้ด้วยตัวเองเป็นที่ตั้ง..
มิใช่แค่ฟังตามคำเขาว่าหรือว่าเรียนรู้แล้วผ่านเลย
ใจเอ๋ย..อย่าละเพียรพยายาม..คอยตามดูใจ..นะคนดีที่แสนรัก

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=591
ฝากหมอน

คืน วัน นี้
ถ้า พี่ นอน หนุน หมอน น้อย
ใจ จง คล้อย
คิด ถึง น้อง เจ้า ของ หมอน
รอย แก้ม นิ่ม
ริม เขนย น้อง เคย นอน
หนาว หรือ ร้อน
หมอน คง เอื้อ อุ่น เจือ จุน
น้อง เคลีย แก้ม
ฝาก ไว้ ก่อน ให้ พี่
ซ้ำ กราบ ที่ กลาง หมอน
เคย นอน หนุน
ยาม พี่ แนบ หน้า นอน
หมอน ละมุน
จง หอม กรุ่น
แก้ม และ กราบ กำ ซาบ ทรวง

น้อง เคลีย แก้ม
ฝาก ไว้ ก่อน ให้ พี่
ซ้ำ กราบ ที่ กลาง หมอน
เคย นอน หนุน
ยาม พี่ แนบ หน้า นอน
หมอน ละมุน
จง หอม กรุ่น
แก้ม และ กราบ กำ ซาบ ทรวง...

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=405
หิมพานต์
บุษยา รังสี : : Key F
งามเอ๋ยงามชื่น งามสมกลมกลืน
เพียงพื้นพิมาน
งามหิมพานต์ ดังอุทยาน พุตตานแห่งพรหม
ชมเอ๋ยชมชื่น ชมพฤกษ์ไพรยืน
พร่างพื้นพนม
ชมหงส์เหินลม ลีลาศเริงรมย์ ภิรมย์สุรางค์
กามเทพภารตี เริงฤดี ลีลาไปในไพรกว้าง
เริงศรชัยเฉี่ยวไพรพฤกษ์พลาง
เล็งเนื้อนาง กวางละมั่งคลั่งไคล้ตาม
ทรวงเอ๋ยทรวงซ่าน ยามฤดีกาล
สะท้านศรกาม
ลางหรูดูงาม ลางกลับดูทราม
เพราะกามก่อกวน

กามเทพภารตี เริงฤดี ลีลาไปในไพรกว้าง
เริงศรชัยเฉี่ยวไพรพฤกษ์พลาง
เล็งเนื้อนาง กวางละมั่งคลั่งไคล้ตาม
ทรวงเอ๋ยทรวงซ่าน ยามฤดีกาล
สะท้านศรกาม
ลางหรูดูงาม ลางกลับดูทราม
เพราะกามก่อกวน...

1189

love

comment

6 กันยายน 2546 22:07 น.

คืนฝนพรำกับเรือนจำปี!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=367

เย็นนี้..ฝนมาพร้อมพายุพัดแรง..
ร่มสีเหลืองคันใหญ่ยักษ์ ที่ไพลกางไว้ประดับโต๊ะนั่งเล่น
เอียงกระเท่เร่ เลยแลสังเกตเห็นพญาสัตตบรรณไม่ออกช่อชั้น
เท่าที่ควร เพราะคงร่มแดด..นั่นเอง..

ดอกเล็บมือนางบานสะพรั่งพรึบ คลอรั้ว
ไพลเด็ดมาวางมุมนั้นมุมนี้ ดูดีดีวิมานดินราวสวนดอกไม้ก็มิปาน!

ไพลนั่งมองฝนพรำเงียบๆ บนเรือนจำปี
กล้วยไม้หลากสียังมีดอกดกเป็นพวงยาว
ที่แขวนพราวริมชายคารอท่ารับหยาดละอองฝน..

ไพลค่อยๆนอนคว่ำลงกับเบาะแอบดูนกสองตัวที่บินกลับรัง
ใต้ต้นมะม่วงสูงใหญ่เลยหลังคาบ้าน
ใบพลูด่างยักษ์ เกาะหนึบหนับเหมือนในหนังย้อนยุคไดโนเสาร์
ในป่าดงดิบที่ไหนสักแห่งใจกลางโลกไร้ผู้คน

กล้วยเล็บมือนาง..กำลังออกหวีไหวห้อยลงมารอวันเปลือกนวลยองใย
จะได้ชวนกันลงไปให้ลองลิ้มชิมรสมือเย็นของคนปลูก..ที่คอยลูบๆคลำๆ
ด้วยภาคภูมิใจ ในผลงามงอน..

กรงนก..โคมไฟยังแกว่งไกวไปมาตามแรงลม
และ..
ไพลได้มาใช้ร่มเรือนจำปี
เป็นที่นอนออดอ้อนจันทร์และดวงดารามาหลายคืนค่ำแล้ว
อาจจะเป็นที่สถิตถาวร นอนนับดาวและดูฝนพราว..ยาวนานเลยก็ได้
ตามประสาคนชอบรนหาเรื่องลำบากอยากโรแมนติ๊ก..โรแมนติก..

ทิ้งระเบียงบน อีกด้าน อีกข้างให้อ้างว้างใจ พร่างไปด้วยดอกชวนชม
แดงดกเฝ้ารอคนให้ไปเก็บมาชูช่อล้อนัยน์ตารัก..

กลางคืน ไพลจะจุดเทียนสีมีกลิ่นหอม และใช้โคมไฟไม้ไผ่ให้แสงเงา
ทอทอดลอดออกมาวูบไหวล้อเล่นลม วะวับ..

เทียนผลไม้ ได้ใช้ทุกยามราตรี
เทียนสมุนไพรตะไคร้ก็ใช้ดีกันยุงและหอมโล่ง
ละเมียดอกใจคนที่ชอบหายใจไม่ออกยิ่งจะดี..นะ

ชะลอมหลายใบมีทั้งเล็กใหญ่
ได้มาตอนข้ามไปเที่ยวเกาะเกร็ด
ที่ยังมีร้านแบบโบราณขายของติดดินถวิลไพรมากมี ที่ชอบแวะดู
บางที่ซื้อสวิงสีสีที่ถักสวยด้วยมือ..
นำมาแขวนลูกแก้วหรือลูกบาสเกตบอลนอนนอนดูก็สวยดี

ชะลอมที่ว่านำมาใส่ดอกไม้สดสด ที่เก็บๆเอารายรอบบ้าน
การะเวกบ้าง ดอกพุด ดอกเข็มขาว
หอมเย้ายวนใจมาก..ดอกไม้ไทยในยามค่ำนะ

ฝันว่าสักวันคนไกลของเราจะคืนรังมาฝังฝากใจ
มาสบตากันให้หวามไหวใต้แสงเทียนใต้เงาดาว
หรืออาจจะมีกวีกระวาดสักคนผ่านมา แลกความงดงามผ่านจิตวิญญาณ
ที่ได้ร่วมสานฝัน สร้างวันดี คืนกลับให้โลกนี้
เป็นฝันพลีที่ยิ่งใหญ่สำหรับเราเราทุกดวงใจทุกชีวี..ที่รักรจนา

และอีกไม่นาน..นางฟ้าดวงใจของไพลก็กำลังจะติดปีกฝันเฉกเช่นเดียวกัน
บินข้ามฟ้ามหานที ที่กว้างไกล
ไปเกี่ยวเก็บประสบการณ์ในทุกถิ่นที่ที่แสนดีแสนงาม
ที่แสนกว้างใหญ่ไพศาลของโลกใบนี้
..สำหรับไพลคนนี้นั้น.อาจจะบางทีได้ไปนั่งฝัน
ดายเดียวเปลี่ยวเหงาตาม ณ.ปลายโลกร้างลำพัง..

ผู้หญิง คนที่ชอบแสงเทียน ชอบพงไพร ชอบทุ่งนา รวงข้าวคราว
รับลมละล่องข้าวเบา เพราพลิ้วพรายคล้ายระลอกคลื่น..
ฟ้าสีครามยามเดือนสามที่เขยิบสูงงามตามยอดไผ่ไหวระริกรับ..
กับโคลนเลนสาบวัวควายกับเรียวรุ้งคุ้งโค้งลำประโดง..ลำคลอง
กับบึงบัวบานหวานสล้างเกสรพร่างหลากสีสัน ราวสวรรค์สรวงในรวงใจ

กับทุกร้างไร้ ขอแค่มิใช่เป็นโลกวัตถุ..เป็นพอใจ

ของามเงียบ เงียบงามในกลางใจ
ให้หัวใจใสสว่างสงบ
พบแต่ความเป็นธรรมชาติธรรมะธรรมดาๆ
ก็น่าจะพอเพียงและเพียงพอแล้วนะดวงใจ!
จริงไหมเล่าเอ่ย..

แด่คนดีที่ครีฟแลนด์ดินแดนแห่งความฝันค่ะ
เขียนสดค่ะ เลยกระตึ๊กกระตั๊กนิดหน่อยนะคะ
ขออภัยค่ะต่อท่านผู้อ่านคนดีทุกดวงใจ
ที่มีน้ำใจอุปการะคุณมาโดยตลอดนะคะ

คาราบาว : : Key F
เดือนเพ็ญ สวยเย็นเห็นอร่าม
นภาแจ่มนวลดูงาม เย็นชื่นหนอยามเมื่อลมพัดมา
แสงจันทร์นวล ชวนใจข้า คิดถึงถิ่นที่จากมา
คิดถึงท้องนา บ้านเรือนที่เคยเนาว์

กองไฟ สุมควายตามคอก
คงยังไม่มอดดับดอก จันทร์เอยช่วยบอก
ให้ลมช่วยเป่า
สุมไฟให้แรงเข้า พัดไล่ความเยือกเย็นหนาว
ให้พี่น้องเรา นอนหลับอุ่นสบาย

เรไร ร้องดังฟังว่า
เสียงที่เจ้าพร่ำครวญหา
ลมเอยช่วยพา กระซิบข้างกาย
ข้ายังคอย อยู่ไม่หน่าย
ไม่เลือนห่างจากเคลื่อนคลาย
คิดถึงไม่วาย เมื่อเราจากกัน
ลมเอย ช่วยเป็นสื่อให้
นำรักจากห้วงดวงใจ ของข้านี้ไป
บอกเขานั้นหนา
ให้เมืองไทยรู้ว่า ไม่นานลูกที่จากมา
จะไปซบหน้า กับอกแม่เอย

วิมานดิน
นันทิดา แก้วบัวสาย : : Key Eb
ฝากรักเอาไว้ ฝากไปในแสงดวงดาว
ที่ส่องประกายวับวาว วาว อยู่บนฟากฟ้า
ให้แสงสุกใส ได้เป็นเสมือนดวงตา
คอยส่องมองเธอด้วยแวว ตา แห่งความภักดี
เก็บฟ้ามาสาน ถักทอด้วยรักละมุน
คอยห่มให้เธอได้อบ อุ่น ก่อนนอนคืนนี้
ให้เสียงใบไม้ ขับกล่อมเป็นเสียงดนตรี
คอยกล่อมให้เธอฝันดี ดี ให้เธอเคลิ้มไป
เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี

เป็น วิมานอยู่บนดิน
ให้เธอได้พักพิง พิง และนอนหลับไหล
เก็บ ดาว เก็บเดือนมาร้อยมาลัย
เก็บหยาดน้ำค้างกลางไพร
มาคล้องใจเราไว้รวมกัน
ก่อนฟ้าจะสาง ก่อนจันทร์จะร้างแรมไกล
ยังอยู่กับเธอข้างเคียง กาย อยู่ในความฝัน
ฝากเสียงกระซิบ ฝากไปในสายลมผ่าน
ข้ามขอบราตรีที่ยาว นาน ให้เธอฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่น และนอนฝันดี
ให้เธอได้อบ อุ่นอยู่ใน วิมาน...

1401

love

comment

6 กันยายน 2546 18:57 น.

ทุ่งข้าวแห่งความหลัง ความฝัน!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=919
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223

ไพล..ยืนนิ่ง........
ใต้ลั่นทมขาวพราวดอกพร่าง จนมองแทบไม่เห็นใบ

มองไปไกล เห็นทิวเขาสลับสล้าง โอบกอดผืนนาชอุ่มเขียวตอง
ที่ยอดรวงเรียวกำลังถูกหยอกล้อพะนอด้วยพระพายพรายฝัน

พลิ้วพรมพร่าง พัดวูบไหว ระบัดรวงเรียวพร้อมพรึบ
คล้ายระลอกคลื่น..กลืนหายไปในฝั่งฝัน..

ฟ้าเป็นสีหวาน ซ่านด้วยลออละอองสีส้มอ่อน
ชมพู ม่วง คราม น้ำเงินอมเทาจางๆ
สลับสล้างดั่งเลื่อมสลับลาย...
ทอ...ทอดลอดโลมไล้ให้เรียวเมฆ เปล่งประกายงามราวรุ้งเฉิดฉันท์

ไพล..ติดปีกหัวใจลอยละลิ่วปลิวคว้าง
ให้ร่างขึ้นไปนั่งไกวชิงช้าเมฆ..
ร่ายมนต์เสกรวงดาวมากอบกำเต็มอุ้งมือ..แล้วหว่านโปรย...

คิดถึงบทกลอนที่เคยแต่งไว้ยามนอนดายเดียว..ชื่อชิงช้าเมฆ
บนผืนทรายริมชายหาดกว้างที่ไร้ร้างผู้คน..ลำพัง...

ไพลดึงร่างและหัวใจ...กลับมา..
ก้มลง..เก็บลั่นทมที่ร่วงหล่นบนผืนหญ้า..มาดอมดม
ทัดหู เคลียผมเคลียแก้ม ให้หอมระทม
อวลไปในสายลมเย็นร่ำ..แทรกฉ่ำชื่น ชื่นใจ

จูบกลางกลีบแผ่วแผ่ว
แว่วเสียงกระซิบอ้อนริมหูนานมา..
...
จูบแก้มสาวเคล้าลั่นทมนี่หวานดีพิลึก
อยากจูบหวานนานเนิ่นไปอย่างนี้ทุกราตรี นะคนดีที่แสนรักเอย

โอ้ละหนอ..ความทรงจำ..อันหอมหวานซ่านซึ้ง..
ที่ช่างฝากฝังฝากฝันในคะนึง ให้ระกำ
ให้หวานล้ำ ให้โหยหามายาวนานจนป่านนี้..มิมีเลือนลบ..จากใจ..

แนบหน้านวลริมหน้าต่าง..
ฟังเพลงหวานแว่วคลอใจ หวังลอยละล่องไปกับสายลม
ประโลมภูผา ทุ่งนา ป่าเขาลำเนาไพร
ลำธารใสหวานระริน..ที่กำลังออดอ้อนซอนเซาะริมฝั่งชล

......

..
สี่ในสี่ห้องหัวใจฉันให้คุณหมด
หมดไม่มีเหลืออยู่...
คุณไม่รักและไม่เอ็นดู
พอหัวใจคุณเปิดประตูไม่มีฉันอยู่ในนั้นเลย
เก็บความหม่นทนระทม
ทุกข์ตรมความโศกโลกสร้างมาเหลือเอ่ย
ฉันทุ่มใจรักเขาหมดเลย
พิโธเอ๋ยเหมือนโดนหนามยอก
หัวใจของคุณคงแบ่งปันสักพันสักหมื่น
แต่ใจฉันนั้นมันขมขื่น
เพราะคุณยื่นความช้ำความชอก
ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วไยไม่บอก
ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออก
ให้คุณบอกไม่รักสักคำ...
ไม่รักฉันอยู่ตั้งนานแล้วไยไม่บอก
ฉันรักคุณแล้วพูดไม่ออก
ให้คุณบอกไม่รักสักคำ...

โน่น..ตะแบกบานแล้วร่วงสีม่วงที่พี่ชม..
หรีดหริ่งระงม..พี่เอยน้องระทมรอมา
กลับเถิดหนาสาวบ้านนายังคอย...

......
และ นั่นต้นตาลเดี่ยว เดียวดาย
คล้ายรอสาวนากลับมาฟังเพลงขลุ่ยพลิ้วปลิวแผ่วหวานแว่วจาก
หนุ่มคนซื่อ ริมลอมฟางกลางนวลดาว

กับผิวพราวน้ำผึ้งรวง ละออแดด

ท่ามกลางโลมไล้ใต้เงาจันทร์
กับกลิ่นร่ำราตรีกอริมชานเรือน

กับโมกพิร่ำพิไรริมบ่อน้ำ
ยามสาวนุ่งผ้ากระโจมอกค่อยค่อยยกขันขึ้นอาบน้ำกลางวามดาว
กับเงาไม้ร่ายระริกรับ
กับหอมพรายพร่างของลำดวนดงกลางพงไพร..

ไหนจะดอกกระถิน ดอกผักบุ้งริมบึง
ให้คะนึงถึงมนต์เพลงรักลูกทุ่ง
ลอยละล่องมาตามโค้งคุ้งคลอง สองฟากฝั่ง..

แล้ว..

ในคลองใจในมโนก็พลันมีบึงบัวตรงหน้า
มีขวัญกับเรียมไล่เลี้ยวเที่ยวท่องกอดตระกอง
ใต้บัวช่อหลากสี ที่หอมเกสรพราย

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=223
ขวัญเรียม
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ
คำ ที่ขวัญเคยพรอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำยังเรียกยังร่ำเร่าร้องก้องอยู่
แว่ว แว่ว แจ้ว หู ว่าขวัญชู้ เจ้ายังคอย
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม

เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ คงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงา ใจคอย
อกเรียมพลอย นึกหน่าย คิดถึงสาย น้ำนอง
คลอง ที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสองต่างว่ายต่างว่องล่องไล่ไม่เว้น
เช้า สาย บ่าย เย็น ขวัญลงเล่น กับเรียม...

อ้าว..แต่ทำไม..
หัวใจกลับเห็นภาพต่อไป
ครานี้..
แปร เป็นขวัญขี่วัว..กลางรอยไถ กลางทุ่งโคลน

ขวัญกำลังใช้มือตระโบมลูบไปที่ใต้คอนิ่มละมุน
ที่ละไมกลิ่นหวานหอมของกลิ่นโคลนสาบวัว
ผสมปนเปไปกับกลิ่นนมสดสะพรั่งละหลั่งริน
ที่พาให้ถวิลถึงความงามดิบงามดิน งามเดิมเดิมที่เคยเคยคุ้นคุ้น..

เห็นต้นไม้..กลางนา..
เป็นต้นไม้ธรรมดาที่สวยเศร้า จนยากบรรยาย..

ใบสีน้ำตาลระริกรับลม พร่างแสงเล่นสีวะวาววับ
ราวสลัดประกายทองวูบไหวกับแดดโลมไล้ พร่างพราย
ต้นไม้...งาม สีน้ำตาลทอง สวยแผก
รอลมหนาวแรกพัดพลิ้วปลิดปลิวใบคว้างกลางวสันต์ลีลา
น้ำตาซึม..หยุดซึ้งซึมซับกับต้นไม้โศก
กับโลกสีน้ำตาล ตรงหน้ากับภาพเหว่ว้ายามใบไม้ร่วง
ลอยคว้าง ตกต้องแตะแต้มตรงกลางดวงใจ
ให้หวั่นไหวทิ่มแทง อย่างดายเดียวกลางผืนไพร ไร้ผู้ใดรู้เห็น..

รอฤดูกาลผ่านฤดีระกำ..
รับหวานหวังใหม่ให้ดอกไม้ในดวงใจในไพรพง .
หมุนวนกลับมาเหมือนดั่งดวงสุริยาชักรถกลับมาฉายแสงแห่งอรุณรุ่งใหม่
ทำหน้าที่เอื้อฝัน ปันน้ำใจให้โลกละมุนสว่างไสว
ส่องนำทางใจ พึ่งพาพึงพิงกันและกันตามวิถี..

ความเอ๋ย..ความสุข
ความเอ๋ย..ความรัก
เหมือนดอกไม้
เหมือนสายลม
เหมือนมนต์ใบไม้
คล้ายธรรมชาติ
กำลังสอนสั่ง ทุกสรรพสิ่ง ให้หยุดนิ่งให้รำงับ
ให้รู้ดับเยื่อใยเสน่หา ที่จักพาทุกข์ตรม
มีพบ มีพราก มีจากลา

ขอเพียงหัวใจเรียนรู้ค่าธรรมะธรรมชาติธรรมดาๆนี้
ที่โลกและเธอหยิบยื่นให้
ให้ยอมรับวงจรชีวีนี้ ที่ไม่มีผู้ใดเลยจะหลีกลี้หนีพ้น
นอกจากเพียรเพาะบ่มห่ม
ด้วยจากการฝึกสมาธิมีปัญญาพาให้พ้นบ่วงกรรม..
ที่ตามวนมาให้เราชดใช้คล้าย
รอยกรรมรอยเกวียนเวียนๆวนๆไม่รู้จบรู้สิ้นในถวิลสวาท

เหมือนโลกได้หยิบยื่นพลังรัก มิรู้จบมิรู้สิ้น จนกว่าผืนดินจะกลบหน้า
และ..ตราบจนกว่า..เราจะไปถึงซึ่งฝั่งฝัน อันว่างมิรู้จบ..
สงบสะอาดสว่างพร่างพรายในหัวใจให้อิ่มเต็มอิ่มใจไปชั่วนิจนิรันดร..........

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=919
ชมทุ่ง
เห่เฮ้ห่าฮากรู้

เห่เฮ้ห่าฮาเสร็จจากงานนา
แล้วเมื่อเวลาเย็น เย็น
เป่าขลุ่ยและพาเจ้าทุยเดินเล่น
ลมพัดเย็น ๆ มาเดินเล่นไปตามคันนา
แสน-สุขใจนั่งบนหลังควาย
ควายก็และเล็มหญ้า
นั่นกบร้องอ๊บ อ๊บ อยู่กลางนา
เสียงเขียดร้องจ้า เมื่อฝน-พรำ
ดนตรี
นกน้อยบินจรนกเขา
คืนดอน ก็เมื่อตอนจะค่ำ
ลมทุ่ง พัดโชยชื่นฉ่ำ
สาว สาว อาบน้ำ อยู่ที่ลำประโดง
ดนตรี
นกกระยาง ย่างเดินเหลียวมอง
จ้องหาปลาตัวโก่ง
นั่นปูนับร้อย นั่นตัวหอยโข่ง
ฝั่งลำประโดง สาวยังคงลอยคอ
ดนตรี
เขียวเหลืองเรืองรอง
ข้าวรวงสีทอง มองไสว ชูช่อ
นั่นคันไถ เอ๊ะนั่นใครยกยอ
เสียงกอไผ่สีซอ ฟังเป็นเพลงตะลุง
ดนตรี
มั่นหมาย ใจปอง ถ้าได้นวลเนื้อทอง
มาขี่หลังควาย ชมทุ่ง
คงสุขคงสันต์ ทั้งวัน ยันรุ่ง
เต้นจังหวะตะลุง บนหลังควายในตอนเย็น

เห่เฮ้ห่าฮาเสร็จจากงานนา
แล้วเมื่อเวลาเย็น เย็น
เป่าขลุ่ยและพาเจ้าทุยเดินเล่น
ลมพัดเย็น เย็น มาเดินเล่นไปตามคันนา
เขียวเหลืองเรืองรอง
ข้าวรวงสีทอง มองไสว ชูช่อ
นั่นคันไถ เอ๊ะนั่นใครยกยอ
เสียงกอไผ่สีซอ ฟังเป็นเพลงตะลุง
มั่นหมาย ใจปอง ถ้าได้นวลเนื้อทอง
มาขี่หลังควาย ชมทุ่ง
คงสุขคงสันต์ ทั้งวัน ยันรุ่ง
เต้นจังหวะตะลุง บนหลังควายในตอนเย็น
เห่เฮ้ห่าฮาเสร็จจากงานนา
แล้วเมื่อเวลาเย็น เย็น
เป่าขลุ่ยและพาเจ้าทุยเดินเล่น
ลมพัดเย็น เย็น มาเดินเล่นไปตามคันนา...

1800

love

comment

1 กันยายน 2546 22:12 น.

เมล์ใจถึงใครดีละหนอ!

พุด

http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=4407

ที่รัก..ของใครไม่รุ?
เดินเจเจ วันนี้เหงาๆขนาดคนห้าล้านกว่า..
ไม่มีเสียงขยี้หัวใจขยี้ฟองเบียร์คอยตามคุยไง..ว่าเข้าน่าน..
เลยได้ผ้าถุงชาวเขาสวยสุดใจมาหนึ่งผืน มีสามสีในหนึงเดียว..บนแดง
กลางน้ำเงิน ล่างสุดเป็นลายทอมือลายนกยูงรำแพน
งามมากกกก....หลับตาคิดนะว่าจะงามปานไหน
ถ้าไพลนุ่ง..หวิวซะ..

และเป็นผ้าทอมือมีหนึ่งเดียวในโลก..
ถือเป็นโชคที่ได้ใส่ จะเหาะได้หรือไม่..
ใจก็ติดปีกฝันสู่พงไพรสู่แสงตะเกียงสู่หูกทอ
สู่ไหมละออเลื่อมพรายละลายใจ..
ให้รักงามเข้าให้แล้ว

ที่งามมากจากจิตวิญญาณจากสมองสองมือ..
ของสาวชาวภูที่หัวใจคงละมุนละม่อมละเมียดละไม
ในยามหมุนวงกี่..
ที่ใช้ดวงใจรักถักทอทอดสอดรับประสานผสานงามเงานวล..
กว่าจะเป็นหนึ่งผืนหนึ่งไหมหนึ่งใจหนึ่งค่าคน..มาถึงเรานะ..ที่รู้ค่างาม

ได้กล้วยไม้หลากสี มาช่อยักษ์ สวยคลาสสิคดี

ได้ชุดผ้าไหมสีน้ำตาลอมทองผ่องผุด
เป็นชุดคล้ายกิโมโนผสมคอจีน
แบบที่พระเอกMAXTRIX .
ใส่คลุมร่าง สะบัดพลิ้ว..ยามย่าง เยื้องชำเลืองเดิน

ได้ต้นนางแย้มแกมดอกออกช่อมาเต็มราวกิ่ง
ชื่อนางแย้ม
หอมไห้ถวิลจนคิดถึงบทกวีของอัลมิตรา..
กับนางแย้มที่ยอมแย้มยวนยั่วให้เห็นบัวบานสะพรั่ง
ที่ให้ชายเซซังอยากมานอนระทดระทวยเคียงข้าง เฮ้อ..
เลยต้องผวาไปขอซื้อดอกบัวบานมาประดับใจประทังใจแทน.ดีกว่านะ.

และได้กระดานสั่งรายการอาหาร
ที่มีขาตั้ง เอามาวางไว้เขียนรายการอาหารประจำบ้านประจำวัน
ไอเดียเลิศล้ำ..สะแมนแตน..

ได้เทียนหอมรสผลไม้ หลากพันธุ์ไว้จุดยามค่ำ

ได้ไปดื่มด่ำกับลอดช่องน้ำกะทิหอมหวาน
ที่คิดว่าเจ้าของคงไม่ขูดมะพร้าวเองดอกนะ
หรือว่าไปปีนต้นตาลไปเก็บน้ำตาลมาเคี่ยวไว้ใช้ทำเองอีก
ถึงได้อร่อยแบบดิบเดิม..โบราณ..
ที่ขนมต้องหวานมันส์และหอมหวานกลิ่นตาลเคี่ยว..

ได้ดาหลา มาห้าดอก เพราะหอบไม่ไหวแล้วจ้า
มองไปมองมาเหมือนหน้าเรากำลังลอยละอออยู่กลางดงดอกไม้ไพร..

....
และยามเย็น.ใกล้ตะวันลา..กลับมาออกกำลังกาย

เดินเดียวดายดายเดียวไปตามทาง..ตามถนนสายโศก..

(ที่ตั้งชื่อให้เองก่อนการเปิดเป็นทางการ..อีกไม่นานนี้)

ท่ามกลางพระจันทร์ครึ่งดวงเหว่ว้า
และได้ยินเสียงมือถือดังตะริดติดติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..
ใครกันนะ โทรมา.
มีเสียงเตือนว่า
อย่าเดินใจลอยให้รถชนตายเสียก่อนนะ
ก่อนจะช่วยเขียนคว้ารางวัลคำขวัญประกวดโรงงาน 5 ส.ของเธอ...

เฮ้อ! อะไรกันนักหนานี่..
ที่เศร้าซะ ไม่มี ..นอกจากไม่มีคนรักคิดถึงแล้ว
ยังมีคนตามมาทวงงาน
ที่คิดไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่อยากเขียนอยากทำเล้ย..
แถมมีเพลงข้างล่างนี้ตามมาคลอใจในรู้สึกมาตลอดทาง..
ให้แสนอ้างว้างใจ
ไม่เป็นอันกินอันนอนอันทำงาน..จริงๆนะ..ดวงใจ

พิษรัก
ฮอทเปเปอร์ : : Key C#m
อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ
พิษรักที่คุณฝากไว้
ช่างแสนร้ายกาจ
ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด
แต่พิศวาสตัดไม่ขาดอนาจใจ
ไม่ควรริรักที่เกิดระทม
พิษรักนี่มันขื่นขม
ตรอมตรมหมองไหม้
เหมือนในอก
หมกเพลิงราวภูเขาไฟ
ตัดรอนถอนพิษไม่หาย
ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น
อยู่ตรงไหน
เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า
อยู่กลางแสงจ้า
เหมือนคนในตาไม่เห็น
เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น
พิษรักมันบีบมันเค้น
ไม่เป็นอันกินอันนอน
อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง
พิษรักที่คุณหลอกลวง
ทำฉันร้าวรอน
ฝังในเลือด
เชือดกายต้องตายแน่นอน
โอ้ความรักทำเดือดร้อน
ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย

อยู่ตรงไหน
เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า
อยู่กลางแสงจ้า
เหมือนคนในตาไม่เห็น
เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น
พิษรักมันบีบมันเค้น
ไม่เป็นอันกินอันนอน
อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง
พิษรักที่คุณหลอกลวง
ทำฉันร้าวรอน
ฝังในเลือด
เชือดกายต้องตายแน่นอน
โอ้ความรักทำเดือดร้อน
ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย...

1080

love

comment