14 กุมภาพันธ์ 2547 12:38 น.
พุด
ภาพ SAD ANGEL
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420
(รางวัลชีวิต)
ไม่ต้องการดอกไม้ใดในใจฝัน
ปลูกนานวันหวั่นดวงใจไหวกิ่งถอน
ไม่คิดปลูกดอกไม้ใดถอนรากรอน
ดอกรักซ้อนดอกรักไหนก็ไม่เอา..
หวังที่ว่างกลางใจไม่ยึดมั่น
จะดอกรักดอกฝันรอวันเฉา
ร่วงราโรยปลิดกลีบเหลือเพียงเงา
เนื้อใจเราเพาะดอกดีเพียงนี้พอ...
อย่าหว่านกอแตกช่อรอน้ำรัก
พันธนาการภักดิ์เพียงผูกพันให้ฝันพ้อ
เพียงหว่านคำลำนำรักก็เกินพอ
บทเรียนรอขอลบว่างกลางเนื้อใจ...
ไม่ต้องการดอกไม้ใดในใจอีก
จะสักอีกกี่พันดอกบอกหวามไหว
เอาคืนกลับฉันไม่รับแล้วดวงใจ
เพาะกอใหม่ในใจอื่นรอชื่นทรวง...
ดอกคิดได้สวาทวายเหลือว่างเปล่า
ดอกหลงเงาหลงฝันหลงห่วงหวง
ในวันนี้ตายสิ้นซากกลางใจดวง
ไม่ขอทวงขอถามความหมายใจ...
เอาคืนไปดอกไม้ใดมิหมายฝัน
เหลือเพียงวันปลูกดอกว่างสว่างไสว
ดอกรักเธอแค่เก็บมาเพ้อรจนาใจ
ไม่เสียใจไม่เสียขวัญกับวันลา..กับวันลวง!
**********
บันดาลใจจากข้อความลวงตามโลก..โหล
ใจมิรับ..มิจับใจ..มิต้องการ..
ใจดวงดีดวงงาม..ว่างเกินจะรับดวงดอกไม้ใด
จะเหลือก็เพียงเนื้อใจ..ให้..ไร้รอรับ..
*********
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420
รางวัลชีวิต
ชัชฎาพร ลักษณาเวช : : Key B
พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม
คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร
ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด
ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น
ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ
ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน
ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์
ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม
โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี
ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม
หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ
ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน
สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา
กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์
หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์
เวรกรรม ทุกชาติก่อน
บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย...
13 กุมภาพันธ์ 2547 10:53 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=100
(แต่ปางก่อน)
พุดพัดชาขอวางจิตวิญญาณรักรจนา
ผ่านช่อดวงดอกไม้หวานหวาน
ผ่านงาน*แต่ปางก่อน*ถึงดวงใจทุกดวง
ในร่มรักเรือนไทย
ที่ที่ ทุกๆบทกลอน จะมีความหมายกับใครสักคนนะคะ
********
ดวงใจ..
บันทึกนี้
จากใจผม..ลูกผู้ชาย
ตรงไปตรงมา..
และอาจจะ...
รจนาสั้นๆรวบรัดรักร้อยรัดรึงให้คลี่คลาย
ในวันแห่งความรักนี้
ที่ผมมิได้มีความรู้สึกว่า
จะต้องให้ค่าความพิเศษสำคัญต่างกว่าวันใด
ก็เพราะว่าสำหรับผมวันไหนไหน
ผมก็ยังเป็นผมผู้มีกมลละไมละเมียดเหมือนเดิม
จะเพิ่มมาก็แค่ตัวเลขตามอายุ
และนี่ก็คือ....
นามสมมุตินับกับวันคืน
ที่โลกยังคงหมุนไปหมุนไป
ไม่รีรอผู้ใดก็เท่านั้นก็เท่านี้
จะรับรัก ได้กุหลาบกี่สีกี่ดอก พอกรักล้นใจ
ก็หนีไม่พ้นเชิงตะกอนพอกันฉันเธอ
มิพักเพ้อครวญยามพบพรากจาก
และก่อนสิ้นแสงตะวันชีวี
จะวันดีอย่างไร
หากหัวใจแสนร้าย
ก็เกิดมาตายเปล่าเปลืองเพียงนั้น
หัวใจผมแม้นจะช่างฝัน
ก็มิเคยติดกับเกาะเกี่ยวกับวัตถุใดใด
ที่มากมีมากมายมาร่ายมนตรา
ท้าทดสอบความอยากได้ใคร่อวด
ให้ปวดศรีษะ ปวดใจ
เป็นหนี้บัตรเครดิตใดใด
ให้สถิตพาหาหฤโหดดอกเบี้ย
เพลียใจกันไปทั้งเมือง
มิเรืองรุ่งแรงอิสระพ้นพันธนา
และนี่คือ
หัวใจแผกผิด
คิดมิเหมือนใครของผมในหลายๆเรื่องทางโลก
ที่เพียรพยายามอยากอยู่เหนือโลกลบโศกสุข..
รู้หยุดพันธนาการใจ..พ้นวงกรรม
นำทาง..ห่างๆคำว่ารักรักรักมากมายมากมี
ที่มักหนีน้ำตา
ท่วมใจท่วมจอไม่พ้นลวง
ไม่พ้นบ่วงดวงใจในสร้อยโซ่กรรม
ที่นานนับกัป์ปกัลป์เกินกว่าสองพันปี
ตั้งแต่พระพุทธองค์ทรงค้นพบจบด้วย
ทางออกบอกให้มนุษย์หยุดรักหยุดทุกข์หยุดมืดบอด
ต่อยอดใจด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
พามวลมนุษย์พ้นวงกรรม
นำทางให้ตามรอยสู่เส้นทางสีขาวพราวพิสุทธิคุณ
ที่หอมกรุ่นด้วยหลักกรรมพร่ำสอนใจให้ซึ้ง
ถึงดื่มด่ำในล้ำลึกรู้สึกในค่าคำ*ธรรมะธรรมชาติธรรมดาๆ*
ที่จะพาให้หลุดพ้นมิพักวนหลงในวงกรรมซ้ำรอย
ทางแสนดีแสนงามนามนิพพาน
งามว่างงามไร้ยึดมั่นถือมั่นเพียงพลันก้าวพ้นผ่าน
พาพ้นทุกข์หากหยุดรักได้
หยุดตะเกียกตะกายแบกบ่าหาหนักใจมาใส่ตน
รู้ค้นสุขงามเงียบจากวาง..
แล้วจะพบว่างพบทางสายสวยสีขาวฉ่ำเย็น
ดั่งลำธารสายใสสายสวรรค์ที่ทุกคนคิดฝัน
ว่าจะเต็มไปด้วยสิ่งงดงาม
หากมิใช่ ไม่มี...มีเพียงว่างว่างเปล่า
ไม่มีเขาไม่มีเธอให้เพ้อให้ถวิล
ไร้สิ้น.ไม่มีสิ่งใด
ไม่มีภพไม่มีชาติสวาทหวัง
ไม่มีหวังหวานไร้ร่างอ้างว้างกลางทะเลทุกข์ทะเลโลกย์
ให้โศกให้เศร้ามิรู้จบพบแต่ทุกข์
หากมิอาจหยุดรักได้
ดั่งคำตรัส..ห่วงเกิดแล้ว บ่วงเกิดแล้ว...
*****
ผมกำลังหลั่งน้ำตาระริน
หาคำตอบให้ใจตัวเองมิรู้สิ้น
ผมจะเลือกถวิลเดินทางใดในโลกนี้
ที่ดวงใจผมนี้เพียรค้นพบจบด้วยคำตอบว่า
ผมอยากเดินตามรอยพระพุทธองค์ที่ทรงตรัสรู้แจ้งเห็นจริง
คนดี...
แล้วหน้าที่..ร่างดำรง..
เพื่อครอบครัวแม่พ่อ
และ
พี่..ผู้ขอผู้รอรับความเมตตา..ผู้พิการเล่า
ผมจะวางเศร้าให้ใครสานต่อ..
คนดี..
ผมรู้..
ผมโชคดี
ที่เกิดมากับเนื้อนาบุญในใจนี้
ที่ค้นพบเส้นทางสวยใส
โดยไวโดยเนื้อใจเนื้อจิตวิญญาณตัวเองก่อนใคร
ในวัยที่เพิ่งเพียงเริ่มต้นชีวิต
หรือ
อาจจะมีใครหัวเราะเยาะ
บอกว่าน่าเวทนาเป็นยิ่งนัก
ในชีวิตรักงามเงียบเรียบง่ายสงบ
พบค่าคำอิสระจิตคิดพอดีพอเพียง
ว่าช่างเฉียบเย็นงียบเหงา
เปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้สีสันฝันเหว่ว้าสิ้นดี
และ
ยังมิทันจะได้ใช้ความคึกคะนอง
เที่ยวท่องลองเล่นกับไฟรัก
ราวแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ
ให้หัวใจเร่าร้อนหลอมละลาย
ถูกไฟสวาทวายผลาญเผาตามประสาหนุ่มเลย
ราวคนเชยคนช้ำยอมหันหลังถอดใจหนีโลกแสงสีเสียแล้ว
*****
คนดี...
คุณ..อีกคนที่สร้างสับสน
ให้ผมวนวงกรรม
ให้ผมร่ำไห้..
ไร้คำอธิบายให้คุณเข้าใจบ้านภายใน
และหน้าที่แห่งหัวใจภายนอก
ที่จำยึดคุณธรรมคำหน้าที่
ให้หัวใจผมดวงดีมิพักเสียเวลาพะวักพะวงหลงในวัฏฏสงสาร..
คนดี..
คุณ..ร้องไห้ราวเด็กเอาแต่ใจ
ที่บางครั้งออดอ้อนร่ำไร
ให้ใจผมเศร้าและอดขำไม่ได้
คล้ายพบโลกแสนหวานบริสุทธิ์ใส
ในรักแท้แพ้จิตวิญญาณใจ
ดวงแสนใสแสนรัก...รู้ให้..
คล้ายสองเราร่วมกรรมกุศลกันมาแต่ปางก่อน
ให้พบออดอ้อนในเสน่หาอาวรณ์อ้อนอาลัย
แม้นดวงใจจะยอมช้ำตรมมิพะวงหวัง
ไม่เคยหวังวาดอยากชิดใกล้
ได้กายได้ดวงใจอย่างสิ้นไร้คุณธรรม
คุณ
เพียงทำให้ผมหวั่นไหวขวัญหายทุกคราคราว
ให้ผมรับร้าวด้วยใจดวงระบม
อยากลบระทมทับดับจิตวิญญาณหมองหม่นของคุณ
ให้มลายหายวับ..ดับด้วยน้ำใจรักล้นใจดวงนี้
ที่แสนซาบซึ้งถึงค่าคุณ..คนดี..
ที่ผมนี้ก็เฝ้ารอคอยมาแสนนาน
ที่นะบางทีบางคราผมถึงกับสิ้นท่า
หลงบอกไปว่า..*
*เอาไปเลยหัวใจผมเอาไปใส่ลิ้นชักรักเก็บไว้นะ
จะขยี้ขยำทำยังไงก็เอาๆไปเหอะ *
*******
แต่คนดี..
มันมิได้มีเพียงแค่นี้แค่นั้น
ทุกฝันทุกหวัง..มันสายสิ้นดี..
ไม่มีนาทีสวรรค์สำหรับเราสองหลงเหลือ
ให้เลือดเนื้อได้พิสูจน์ใจ
ในวิญญาณเสมอรัก.เสมอใจ.อีกแล้ว
น่าเศร้า
ที่ผมทั้งอยากหัวเราะอยากร้องไห้
ในรักต้องห้ามนี้..ต้องหามนี้
รักที่มหัศจรรย์
รักที่ได้เพียงฝันฝันฝันแล้วลืมลืมลืม..ตาตื่น
มิอาจฝืนทายท้าชะตาฟ้าดินสิ้นเมตตานี้
*****
คนดี...
กระซิบอีกที
อย่าร้องไห้
กับเส้นทางสายรักอันหนักหน่วงบ่วงล่อใจนี้
จงวางมันไว้
และฉลาดใช้เวลาที่เหลือ..ระหว่างเรา
อย่าร้องไห้..
ให้หัวใจผมราน..สิ้นหวานหวังใดยิ่งกว่านี้
ปล่อยผมไปเถอะนะคนดี
เหมือนที่คนดีเพียรบอกผม
ขอหลั่งน้ำตานี้
พร้อมพลีล้างเท้าผม...เพื่อพ้นกรรม
ให้ผมผ่านเข้าสู่ร่มเงาฝันร่มเงาผ้ากาสาวพัตร์
อันร่มเย็นล้ำ....
เหนือโลกเหนือโศกสุขเหนือทุกข์รักใดใดในหล้านี้..แล้ว!
************
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=100
แต่ปางก่อน....รณชัย-อัจฉพรรณี : : Key Eb
ช...รอ คอย เธอมา แสน นาน
ทรมาน วิญญาณ หนักหนา
ระ ทม อยู่ใน อุ รา
แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้ เดียว
ญ...เธอเอย แม้เราห่างกันแสนไกล
ชาย ใด ดวงใจฉันไม่แลเหลียว
รัก เธอ แน่ใจจริงเชียว
รัก เธอ รักเดียว นิรันดร์
ช...แม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม
ญ...ขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน
ช...จะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน
ญ...ดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ
ช-ญ...คง เป็น รอยบุญมาหนุน นำ
รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ
ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ
ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย
ช...แม้ มี อุปสรรค ขวาก หนาม
ญ...ขอ ตาม มิยอมพลัดพรากจากกัน
ช...จะชาติไหน ไหน ไม่ยอมห่างไกล กัน
ญ...ดวงจิตผูกพัน รักมั่นมีไว้เพียงเธอ
ช-ญ ...คง เป็น รอยบุญมา หนุน นำ
รอย กรรม รอยเกวียนหมุนเปลี่ยนเสมอ
ให้ เรา ได้มา เจอะ เจอ
ฉันและเธอพบกันร่วมสุขสมดังรอคอย...
12 กุมภาพันธ์ 2547 10:59 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=72
(หนึ่งในร้อย)
********
เทียนวูบไหวใจวูบวับรับอุษา
น้ำค้างฟ้าพร่างรินกลิ่นแก้วหอม
ลมหนาวเอยไยเชยผ่านดวงพะยอม
ฝากตรมตรอมหอมค้างกลางกลีบใจ..
ไก่แก้วขันสวรรค์ลาฟ้ามืดมิด
ดาวกระพริบหลั่งน้ำตาฤาไฉน
คิดถึงคำคิดถึงคนเคยซึ้งใจ
สะเทือนใจสะเทือนขวัญวันพรากลา..
โลกยังหมุนหมุนไปในเวิ้งฝัน
ดวงตะวันยังขึ้นลงตรงอุษา
จันทร์ดวงเดิมใจดายเดียวอดีตลา
ราวกับฟ้าสีโศกโลกสีไพล..
วันแห่งรักทวนรอยน้อยใจขวัญ
น้ำค้างสวรรค์ลอยลาฟ้าหวั่นไหว
ทุกน้ำคำซึ้งจำจดนะดวงใจ
ฝากรอยไหวในรอยหวานผ่านกาลรอ..
ปีผ่านไปรวดเร็วราวติดปีก
ยอมใจหลีกแหลกยับทำไมหนอ
คืนแห่งฝันวันแห่งรักรอเพ้อพ้อ
กลับมาขอต่อโซ่รักอักษรา..
ชีพแสนสั้นวันแสนหนาวยาวไกลนัก
โอบอ้อมรักอุ่นอ้อมใจใยเสน่หา
โลกแสนหวานดอกไม้บานรอโรยรา
น้ำตาฟ้าอย่าให้ร่วงทวงถามใจ..
ใช้หนี้รักหนี้พิสวาทในชาตินี้
ฝากใจดีใจเดียวดวงงามใส
รักนิรันดร์ฝันฝากงามนิยามใจ
กลัวไปไยหากรู้รักมิหักราน..
ฝากรักร้อยสร้อยเสน่หาท้าโลกฝัน
หลอมใจกันรจนาภาษาหวาน
ฝากโลกสวยด้วยดวงดอกไม้กลีบตระการ
เป็นหวังหวานสถิตฝันนิรันดร!!นะดวงใจ!
*******
ในราตรี..อันเงียบงันฝันยิ่งใหญ่
*ดวง*เฝ้าจ้อง..มองจันทร์เสี้ยวเกี่ยวกิ่งฟ้า
ราวเปลือกหอยขาวพราวพรายนวล..
*ดวง*กระซิบรัก..ถึงดวงจันทร์ฝันถึงดวงใจ
แล้ว..หัวใจก็ไหวก็อ่อนก็รอนรอน..รับ
ท้องฟ้าเรื่อเรืองยามอุษาราตรี..
ดวงอาทิตย์เต้นระบำบนฟากฟ้าระยับ
ราวกำลังร่ายมนต์จุมพิต..มวลดอกไม้
ให้สยายกลีบรับเรียวแดดละออละอองอ่อนอุ่น
น้ำค้างละมุนเริ่มพร่างหายสลายลา
รอหวังหวานอีกครายามราตรีหวนมาคืนยื่นเสน่หา..
ดงดอกหญ้า..ร้องเพลงโซลโอนอ่อนไหวเอน
สรรพสัตว์เริ่มร้องก้องไพรระงม
เตรียมออกไล่ล่าหาเหยื่อยังชีพชอบ
พรานป่า..เตรียมปีนผาเฉกกัน ฝันคนละทิศ
สิ้นไร้ใจไร้จิตมิคิดมิปรานี..
เก้งกวางชะนีสะมันน้อยจะถอยหนีไปไหนพ้นเล่าเจ้ายอดดวงใจ
หากเจ้ายังอ่อนละออต่อโลกเลวร้ายหมายขย้ำ
หากพรานใจดำ..มิปล่อยไปในไพรพงเสรี..
และ..
นี่คือโลกโศกทุกข์รุกล้ำใจ
เต็มไปด้วยความเลือดเย็น
การไล่ล่า บ่าล้นม่านน้ำตา ผลาญพร่าใจ..
และเรา..
มวลมนุษยชาติ
ผู้มีจิตวิญญาณเหนือกว่าสรรพสัตว์
ผู้ยังมีไฟฝัน
มีเกสรสวรรค์พรายพร่างราวกลีบดอกไม้ในดวงตา
มีดวงใจงามกว่างาม
รับนิยาม*น้ำใจรัก*ได้จนอิ่มเต็มเพื่อหวัง
รอเติมเต็มต่อใจพร่างพรม
รินรดหยดลงบนเนื้อใจแห้งผากของผู้ทนทุกข์ยาก
อย่ายอมหักราน ลืมหวานหว่านหวัง
มอบพลังใจพลังรักให้แก่กัน
เกื้อโลกฝันโลกจริงลบโศกสร้างสุข
ในทุกเนื้อใจไม่เลือกที่รักมักที่ชัง..
*ให้*..มิใช่*หนี
*ดี*..มิใช่รักแค่ตัวเองอิสระ
จงเปิดพันธนาการใจ..เปิดดวงตาภายในดวงที่สาม
จงสำนึกลึกล้ำรู้ค่า*คน*ค่าคำ.
สร้างพลังด้วยกุศลกรรมด้วยความดีมีน้ำใจ
มอบคืนกลับให้ทุกผู้คน ไร้กมลแคบคับ..
หวัง
วันหวาน..วันแห่งความรัก
จักสอนบทเรียนให้มวลมนุษย์
ผู้มีดวงใจพิสุทธิ์ใส
ให้มิยั้งหยุดในรัก..
มากมีน้ำใจแบ่งปันโอบเอื้อฝัน
มุ่งสรรสร้างแผ้วถางทางสู่ดี
เพื่อโลกนี้จักรู้รักสามัคคีรวมเป็นหนึ่งเดียว
หวังหวานเกาะเกี่ยวร้อยรัด
ดำรงรักดำรงใจเป็นนิรันดร์...
ให้ฝันดีฝันไกลไปด้วยกัน
ในเส้นทางสายสวรรค์สายฝันชั่วนิจนิรันดร!
**********
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=72
หนึ่งในร้อย
นิตยา บุญสูงเนิน : : Key Eb
พราว แพรว อันดวงแก้วแวว-วาว
สด สี งาม หลายหลากมากนาม นิยม
นิล-กาฬ มุกดา บุษรา คัมคม
น่า ชม ว่างาม เหมาะสม ดี
เพชรน้ำหนึ่ง งามซึ้ง จึงเป็น ยอดมณี
ผ่อง แผ้วสดสีเพชรดี มีหนึ่งในร้อยดวง
ความ ดี คนเรานี่ ดีใด
ดี น้ำ ใจที่ให้แก่คน ทั้งปวง
อภัย รู้แต่ให้ไปไม่หวง
เจ็บ ทรวง หน่วงใจให้รู้ ทัน
รู้ กลืน กล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน
ชื่น ชอบตอบ ผล ร้อยคน มีหนึ่งเท่านั้นเอย
รู้ กลืนกล้ำ เลิศล้ำ ความเป็น ยอดคน
ชื่น ชอบตอบผล ร้อยคน มีหนึ่ง เท่านั้นเอง...
11 กุมภาพันธ์ 2547 15:29 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=101
********
คนดีของผม..
จำได้ไหม..
ดอกไม้ดอกแรก
ที่ผมมอบให้คุณ..
หวังยังหอมกรุ่นในหอมห้วงใจ..
ในจิตวิญญาณรัก
วันที่ฟ้าสีฟ้ากระจ่างใสจัดจ้า
วันที่ทั่วทั้งท้องนภาสดชื่นระรินไหว
เมฆหวานใสสวยปานเรียวรุ้งหลากสี
ที่ลอยละล่องฟ่องฟูฟ่องฟ้าบางเบา
วันที่..ลำเนาไพรพฤกษ์....งามเงียบจนลืมเหงาใจ..
วันที่นกไพรร้องขันคูระงมก้องไปทั่วท้องทุ่งท้องนาและ
ดอกไม้ป่าริมทุ่งริมลำธารบานสะพรั่งพราว
วันที่...
ผมแทบก้าวขาไม่ออก
เมื่อเหลือบแลเห็นคุณ
ขี่จักรยานมุ่งมาตามเส้นทางสายสวย
ผมเปียยาวสลวยกวัดแกว่ง
เคลียวงหน้านวล
แก้มเนียนละมุนด้วยเรียวแดดละออ
งามจนผมแทบอยากขอลาตาย
อยากหยุดหายใจ
และ
อยากหยุดโลกตรงหน้าให้หมุนช้าลง.ช้าลง..และช้าลง
นาทีนั้น
ผมกำลังยืนฝันฝัน
อยู่ใต้ต้นเงาะดกแดงพราว
ทั่วทุกราวกิ่งค้อมลงราวจะเรี่ยรายกรายพื้น
ผมยืนนิ่งนานนาที
จนคนดีจอดจักรยานตรงหน้า
เสียงหวานเศร้าถามผมว่า
*แทน..จำทางไปวัดร้างได้ไหมคะ*
ดวงกำลังจะไปที่นั่น
เมื่อคืนดวงฝันเห็นพระพุทธรูปองค์โต
และดวงคิดว่าพระองค์นั้น
คือองค์เดียวกันกับที่อยู่ในวัดร้าง
ที่แทนเคยนำทาง
พาไปเก็บดอกไม้มาไหว้ครูกันไงคะ
จำได้ไหม นานแล้วนะ*
ผมยังคงเหมือนรู้สึกละเมอ
ตอบคำถามเบาเบา
ด้วยใจลอยละล่องจ้องตางามเศร้าราวต้องมนต์
*จำได้ครับ จำได้*
*พาดวงไปหน่อยได้ไหม
ดวงอยากจะไปกราบท่าน
ในวันงามวันดีอย่างนี้
ที่ฝรั่งเขาเรียกว่าวันแห่งความรักค่ะ*
*ดวงนึกถึงแทนค่ะ
เพราะเมื่อคืนในฝัน
ราวกับแทนเป็นคนพาดวงไปที่นั่น
เชื่อไหมคะภาพฝันนี้คงติดในใจดวงนานมา
ตั้งแต่ไปกับแทนครานั้น
แทนจำได้ไหม
ดวงตะลึงงันกับงามพักตร์พระพุทธ
ที่พิสุทธิ์ใสมากเมตตา
พระโอษฐ์ท่านราวแย้มยิ้มเปล่งพระกรุณาบารมี
เป็นพระที่งามมากเลยค่ะ
จนดวงอดยังสงสัยไม่ได้ว่าด้วยเหตุใด
เราไม่บูรณะวัดนี้กัน
ให้ดีให้งามดั่งเดิม..
มิใช่แค่มาบนบานและขอให้ท่านประทานพร
แล้วก็มาจุดประทัด ถวายท่านแค่นั้น
แทนคะ..
ดวงเพิ่งกลับมาถึงบ้านเมื่อวานนี้เอง
เลยแวะถาม*พ่อแทน*
ว่าปิดเทอมแทนกลับบ้านมาไหม
และดีใจจังที่พ่อบอกว่าแทนมาหลายวันแล้ว
แถมวันวันก็ขลุกอยู่แต่ในสวนในนา*
ว่าไงคะ จะนำทางดวงได้ไหมนี่
หรือจะให้ดวงรอ..
จนกว่าจะเก็บเงาะเต็มตะกร้าให้เสร็จเสียก่อนดีไหม
มา..ดวงช่วยดีกว่าจะได้เสร็จไวไว..
*****
คนดี..
ผมจำได้ทุกคำคุณ
เป็นวันที่ผมไม่รู้จะร่ำไห้หรือหัวเราะดี
เพราะดวงใจผมรอวันนี้มาแสนนานเพียงใด
หัวใจผมลำพังเพียงนั้นที่เฝ้าฝันที่รู้ซึ้งยิ่งกว่าใคร
กี่ปีแล้วนะ ที่เราพรายพลัดพรากจากลากัน
ไปตามวิถีแห่งการแผ้วถางทางอนาคต
ที่ชะตาเราหรือชะตาโลกกำหนดมิอาจรู้ได้
ให้ดุ่มเดินก้าวไปตามฝัน
เพื่อวันที่ดีกว่า..เพื่อชีวีที่ดีกว่า..
และ
วันนี้ภาพฝันภาพแห่งความหลัง
ก็ผุดพร่างแจ่มกระจ่างพราว
ราวดอกไม้กำลังแย้มเผยอกลีบในใจผมนะคนดี
ผมจำนาทีที่เราสองช่วยกันประคองไม้ไผ่ด้ามยาว
ค่อยๆสอยพวงเงาะพราวแดงดก
พร้อมเสียงหัวเราะหัวใคร่ได้อย่างแม่นยำ..
****
และหลังจากนั้น..
ผมบอกคุณให้ทิ้งจักรยานไว้
อยากให้คุณได้เสพธรรมชาติที่แสนหวาน
และใช้พลังขาแข็งแรงเดินไล่เลียบเลาะ
ผ่านป่าละเมาะ แมกไม้ ลำห้วยสายเย็นฉ่ำ
อยากให้คุณดูดวงดอกไม้เริงระบำ
กล้วยไม้ร่ายฟ้อนอ้อนออดสายลมเย็นฉ่ำ พร่ำริน
กับตะวันเริ่มรอนรอนอ่อนแสงสวยใส่ดงดอกหญ้า
กับฟ้างามพราวเคล้ากลิ่นข้าวใหม่หอมอวลลมล่อง
และคนดี
เรือนผมงามของคุณเริ่มหลุดลุ่ย
รับประกายสีทองของเรียวแดด
ปลิวสยายไปตามสายลมรมย์ร่ำฉ่ำชื่นใจ
นัยน์คลองตาคลองใจผมงามเกินจะกล่าว..
***
คุณหยุดยืนชะงักงันใต้ต้นยางสูงใหญ่ใบสะล้าง
ดูเรียวใบควะคว้างลอยละลิ่วปลิดปลิวลงมาราวฝูงบิน
คุณบอกช่างเป็นงามมิรู้สิ้นหม่นเศร้า
ให้ร้างไร้ในจิตนิ่งถวิลไพรในไพรพงดงดอกยางซ้อนซับ
ที่เห็นแสงลำสวยทอใสละออพ้อพร่างพื้นพสุธา..งามเกินกว่า
คำบรรยายใด นอกจากใช้ใจซึมซึ้งตรึงจำ เพียงนั้น
เราผ่าน..เส้นทางสายฝันสวรรค์วาดดิบเดิม
เพลิดเพลินในธรรมชาติ..
จนถึงวัดร้าง กลางดง..
ที่ไม่น่าเลยจะลืมหลงปล่อยทิ้งไว้
ให้กลายเป็นเพียงดั่งตำนาน
แห่งความศรัทธาศักดิ์สิทธิ์สถิตใจบูชา
และ..
ฉากจริง
งามยิ่งกว่างาม..พิลาสพิไล
คือ..ฉากแสนยิ่งใหญ่ในความทรงจำของผม
เกินค่าคำล้ำพรรณาแม้นกระทั่งถึงนาทีนี้
***
ภาพที่คนดี..และผม..
ค่อยค่อยช่วยกันใช้มือสองข้างแหวกกวาดลาดเนินหญ้า
เบื้องหน้าพระพักตร์พุทธพิสุทธิ์ทอง
ผมลอบชำเลืองมอง
งามเนื้อ งามใจ งามในศรัทธาปสาทะนั้น
พลันถึงกับดำดื่มลืมตนน้ำตาริน..
หัวใจผมสยบสิ้นแล้วกับคุณนะคนดี..
ที่ผมรู้ตั้งแต่นาทีแรกที่เราพบกัน
ไม่ว่าจะพบนรกหรือสวรรค์
ชาตินี้ผมก็จะยอมสิโรราบเป็นทาสรักคุณตลอดไป..
..
เราก้มลงกราบพร้อมกัน อธิษฐานนิ่งนาน
คุณหันมายิ้มเศร้า
และราวดอกไม้คลี่กลีบหวานริมเรียวปาก
คุณกระซิบบอกว่า...
หากชาตินี้มีบุญหนุนนำขอให้คุณได้กลับมาพัฒนาวัดนี้
ให้งามดีงามล้ำดั่งเดิม..
และ
เมื่อถึงวันนั้นคุณหวังมีผมเคียงช่วย..เคียงใกล้
*****
คนดี..
วันนั้นเมื่อถึงนาทีลา
ผมยังจำได้ดีว่าผมกุลีกุจอ
ผมขยั้นขยอยัดเยียดเงาะ
ใส่เต็มตะกร้าหน้ารถจักรยานให้คุณ
เป็นหวานเดียวที่อยากเกี่ยวใจ..
แทนใจ มอบให้คุณ
ได้ลองลิ้มชิมรสรักรสหวานแทนหวานหอมในห้องหัวใจผม
ที่ไหวหวั่น หวั่นใจ มิกล้าหันไปสารภาพรัก..
ที่หนักอกหนักใจราวแบกโลกไว้เพียงผู้เดียว
พลัน
ผมเหลียวไปเห็น
ดวงดอกลั่นทม พ้อลมหนาวร่วงพราวพราย
ที่ผมมิคิดไกลในสัญญาณว่าจะเศร้าร้าวรัก
ผมตัดสินใจหยิบดวงดอก
และขอฝากไว้ในตะกร้าแทนค่าคำรักเดี๋ยวนั้น
*****
คนดี..
กี่ปิดเทอม...
ที่เราเอมอิ่มพริ้มเพราชื่นชีวันฝันชีวิน
กับธรรมชาติไพรกับบ้านเกิดกับเพื่อนเก่าของเราสอง
เราเคียงข้างกันลอยละล่องท่อง
ทั่วทุ่งทองห้วยหนองคลองบึงป่าดงพงไพร
เหมือนหัวใจเรียมขวัญสวรรค์สวาท
คนดี...
และคืนแสนดีที่เรไรร่ำ
ราตรีฝันพันพ้อพรายดาว
พร่างพราวหยาดน้ำค้าง กลางกอดอก
ผมได้กกกอดดอมดม
หอมพรมจากนุ่มเนื้อนวลแก้ม
เพียงแค่นั้น เพียงแค่นี้
ที่ผมก็แสนปรีด์เปรมเปรมปรีด์
และภูมิใจยกย่องว่า
คือรักแท้ที่แสนดีแสนงาม
นิยามให้เกียรติค่าคำกุลสตรี
ที่ควรงามบริสุทธิล้ำรักนวลสงวนตัว
จนกว่าจะถึง..วันหวานหวัง..วันวิวาห์
ที่จะพาให้แม่พ่อญาติมิตรพี่น้องผองเพื่อน
พลอยสุขพลอยภาคภูมิใจพร้อมกันไปด้วยนะดวงใจ
***
และคืนนั้น
ในราตรีฝัน
ในราตรีพิสวาทหวาม
ผมกลับมายังบ้านเรือนไทยในดงไม้หอมรึมบึง
และตรงดิ่งเข้าห้องนอนคะนึง
ลั่นดาลรักสลักซึ้งตรึงใจ
จุดเทียนหวามไหว
จุดแสงใจด้วยบทกวีรัก
อันออดอ้อนอ่อนหวานจากใจคุณที่รจนามอบให้
ดวงดอกไม้นอกชานหวานกว่าเคยค่ำ
ยามดวงดอกรักบานคลี่ซ้ำนะกลางใจผม
ลมละเมอพลอยเพ้อพร่ำลำนำรัก
แม้นเดือนดาราดับผมก็ยังมิอาจหลับตาลง
ดุเหว่าคงสงสารนักจึงทายทัก
ด้วยบทเพลงหวานเศร้าล้ำแกมรำพันรำพึงแทนใจ..
โลกแห่งรักพิสุทธิใส
ที่ต้องใช้ใจเดิมพันใจ
ใจสัตย์ซื่อถือมั่นในภักดิ์พลี
รู้ทะนุถนอมค่าคนดี ความดี
รู้มีหนักแน่นอดทนอภัย
ผ่านคืนฝันวันยาวไกล
ตั้งแต่ยามวัยเยาว์จนถึงวันนี้นะดวงใจ
*****
ปีกำลังผ่านไป
และ
หัวใจรักผมยังรอคุณกลับมา
แม้นรู้ดีว่า..การรอคอยของผม
กำลังกลายกลับเป็นนิรันดร์รัก
นะที่แห่งนี้
ที่ผมทำได้ดีก็แค่กลับมา
รอท่าคุณที่ลานลั่นทม
กับคำกระซิบรัก
กับตรอมตรมในดวงใจ..มิอาจทานทน
กับร่างไร้ลมหายใจของคุณ
ที่มิรอพ้อพรากด่วนจากลา
ฝังฝากเพียง*งามดวงใจล้ำค่า*
ไว้ใต้พื้นพสุธาแห่งนี้
มิยอมหันกลับมาฟังคำรำพันรำพึง
ที่กระซิบฝาก..ถ้อยรัดรึงร่ำ..
ราวสายฝนพรำในดวงใจในดวงตา
ดั่งสายเลือดรักกำลังชะโลมหล้าชะโลมดินดายเดียว!!
*******************************
มอบให้ทุกดวงใจในร่มรักเรือนไทย
ในวันแห่งความรักให้ตระหนักชัดถึง
ค่าคำรักที่พระพุทธองค์ทรงค้นพบ
และจบลงตรงฝากไว้ให้พึงหลีกลี้
*ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์*
และพิเศษพิสุทธิ์ใจแด่*แทนคุณแทนไท
ด้วยซึ้งใจในค่าคำรักให้พุดพัดชาน้ำตารินร่วง
* สำหรับผม งานเขียนของคุณทรงลักษณะ
และมีลีลาที่งามเสมอ เวลาได้อ่าน
อิ่มใจและอิ่มอารมณ์เสมอเสมอ
จะมีสักกี่คนที่ใช่บทกวีได้จรรโลงใจได้ดั่งใจปรารถนา...
...สำหรับผมเมื่ออ่านก็ได้แต่เอมอิ่มและชมชื่น
ขอบคุณทัศนะดีๆที่ส่งที่สื่อ ในงานคุณ
จาก : รหัสสมาชิก : 6077 - แทนคุณแทนไท
รหัส - วัน เวลา : 217231 - 08 ก.พ. 47 - 19:15 *
*************
*ชัยชนะ *มิ่งมิตรในเรือนใจ..ชนะใจ
*ทิกกี๊*มิตรที่แสนดีแสนประทับใจ
ในความแปลก..แหวกแนวและจริงใจ
*น้องน้อยเรน*พิสุทธิ์ใสดวงใจดั่งหยาดน้ำค้าง
*ผู้หญิงไร้เงา.*.ไม่ไร้ใจ
เป็นประดุจเงาใจพลังใจคู่เคียงใจพุดพัดชามายาวนาน
ผี..คนดีเพื่อนที่มิใช่คน
แต่กมลละมัยที่พุดแสนซึ้งใจในค่าคำว่าเพื่อน..
และอีกหลายท่านที่มิอาจผ่านคำขอบคุณในอ้อมใจ
ในอ้อมฝันอันอ่อนอุ่นโอบด้วยรักพุดพัดชาอย่างจริงใจค่ะ
ขอให้ทุกดวงใจมีวันแห่งรักสดชื่นสมหวัง..
พบสวรรค์สวาทหวังดั่งตั้งใจนะคะ..
รักรักรัก..ล้นใจค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2547 13:29 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=430
(ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง)
ดวงเขียนบทนี้สดสด..เช้านี้
ในขณะที่เพลง*ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง*กำลังครวญคร่ำ
น่าแปลกนักที่ดวงเขียนด้วยความชอกช้ำระกำใจสิ้นดี.
ทุกนาทีทีมือดวงตวัดปลายปากกามันล้ามันสิ้นมนต์ขลัง
สิ้นหวังสิ้นพลังใจ..
ดวงเหลือเพียงใจ..ริบหรี่..ริบหรี่..ดวงเล็กๆล้าๆ
ดวงดายเดียวดวงเดิม..
และราวยิ่งเพิ่มเนื้อใจราน..ร้าว
เศร้าทั้งปีทั้งชาติสิ้นสวาทสิ้นหวังหวานใด
ดวงหมดพลังใจเมื่อดวงตื่นจากฝันดีที่เคยคิด
หลงปลื้มลืมตนว่างานดวงนี้งานดวงนั้น....
มันดีมันงาม
มากนิยามแห่งความรักจริงแท้
ดวงมัวหลงแพ้หลงเพ้อหลงฝัน
ละเมอตามคำลวงบ่วงมนุษย์ผู้วกวนปอปั้น
ว่างามฝันก่อเกิดบรรเจิดใจผลักดัน
ให้เกิดประกายแก้วแผ้วถางสู่ทางไกล
แต่นะวันนี้ ไม่จำเป็นแล้วใช่ไหม
เพราะในโลกฝันอันกว้างใหญ่ หัวใจรักเร่
ย่อมเห่พบสิ่งดีกว่า..
น่าประทับประเทืองใจ
ให้ไหวหวามซ่านซึ้งทรวงถึงใจกว่าเป็นไหนๆ
ไดอารี่ดวงนี้นั้น
ดวงรู้ว่ามันจะไม่มีค่าทางใจ
กับใครอีกแล้ว
ไม่ว่าดวงจะเสกสรร
รจนาจากภาษาซื่อภาษาใสภาษาใจ
จากล้ำลึกใจสักเพียงใด
มันก็คงไม่ถึงใจโดนใจไม่มันส์
ไม่ช่างฝันไม่งดงาม
มันคงเป็นได้เพียงแค่ความน่าสมเพชเวทนา
น่าหัวเราะเยาะบทเพลงเก่าคร่ำรำพันรำพึง
ให้คนตอกตรึงคำตราเจ็บ..
*******
และ
ใกล้เข้ามา
วันแห่งความรัก..ดวงไม่เคยมีไม่เคยได้
และตราบวันตายดวงก็จะมิร้องขอต่อผู้ใดอีก
ดวงจะไม่ทรุดกายให้ใครหยามหมิ่น
ไม่ถวิลหาคนหาใครที่ไร้ใจ..ไม่อีกแล้ว..
เหมือนดั่งบทเพลงสิ้นสวาท..ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง*
ที่กำลังตอกย้ำกระหน่ำใจ..หนาวเจ็บ..
ดวงมีเพียงวันอ้างว้าง
เดือนที่เหว่ว้า
ปีที่รอพราก...มิใช่รอพบ
และจบลงตรงที่
ใจดวงยังดายเดียวดวงเดิมไร้พันธนาการ
หวานใดใดไร้มนต์ใจมนต์จำมารัดร้อยดั่งสร้อยโซ่รัดรึง
ให้คะนึงนานหวานประทับใจซึ้งครวญ..
ดวง..รู้ดีจิตวิญญาณไพรอย่างดวงนี้
ยากที่ใครจะหยั่งถึง
ผู้หญิงที่เป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติ
วิญญาณปานประหนึ่งเที่ยวท่องล่องหนหาย
ในหมู่ดาวพรายแมกไม้สายธารหวานดอกไม้
ป่าเขาลำเนากว้างร้างรก
หัวใจดวงอิสระที่ราวนกไพรพร้อมโผบินไกล
ไปในทุกถิ่นที่ที่งามเงียบไร้ร้างอ้างว้าง
กลางขุนเขาบนเงาผาไปกับฟ้าหลังฝน
ที่มีเรียวรุ้งเมฆหม่นงามอะคร้าวพราวพยับโพยม
ดวงใจที่ราวดอกไม้บาน
ปานจะคลี่แย้มรับหอมงามได้ในทุกยามอณูนึก
หัวใจที่ใสดั่งดาวประกายพฤกษ์
ราวหยาดละออละอองน้ำค้าง
พราวพร่างในยามดึกที่
พร่างสดกลางเกสรดอกไม้
ให้ภมรใจร้ายได้ดูดดื่มสาใจ
และพรายพลัดพรากไปเร่ดอมหอมดอกอื่น.มิรู้พอ...
หัวใจที่ปรารถนาความนิ่งงันเงียบงาม
อันเป็นหนึ่งเดียวกับเรียวป่า
กล้าตะโกนก้องร้องภาษาใจจากแก่นห้วงดวงใจ
อย่างมิอายใครมิอายฟ้าดิน
เมื่อทรุดตัวลงนอนเกลือกกลิ้งกลางพงไพรใบหญ้า
ท่ามกลางฟ้าหนาวดาวสวยสุกใสสะกาวใกล้แค่เอื้อม
ได้ยินเพื่อนป่าร้องโหยหวนชวนให้เศร้า
หากราวได้รับมนต์เพรียกแห่งไพร
หอมหอมหอมกลิ่นกองไฟกลิ่นภูเขาในเงาฝันเงาดาว
หอมหอมหอมกลิ่นอะคร้าวของดอกไม้ไพรดอกไม้ป่า
หอมเห็ดนานาพันธุ์ หอมไม้พรรณสมุนไพร
มองขึ้นไปบนคาคบไม้อาจพบรังผึ้ง..น้ำผึ้งป่าหวานหอม
ดอกกล้วยไม้ป่าพากันชูช่อล้อพรายวสันตฤดู
และดูสินั่น ราวภาพฝันซ้อนสลับสี
มีใบไม้แห้งร่วงหล่นละเลื่อมพราย
ร่ายสีแดงน้ำตาลหวานอ่อนซ่อนซ้อนเป็นลอนชั้น
ให้ยามย่ำเท้าเหยียบนุ่มนวลกรอบแกรบๆๆ
โชคดี..อาจพบเก้งกวางออกกินหญ้า
ดูพระอาทิตย์ตกหลังเนินผาสวยราวภาพวาดส.ค.ส..
ดงดอกหญ้าดอกไม้ป่าคงกำลังออดอ้อน
ฟ้อนรับทิวาวัน..รับแดดอ่อนอุ่นอำลา..
จนกว่าราตรีจะมาพราก..จากไป..
ดวงยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ ได้กับทุกสรรพสิ่ง
กับท้องฟ้าดาระดาดไปด้วยดวงดาริกา
พร่ำเพ้อหาคนรักกับนกไพร
ร่ำไห้กับสายไยหวานหยาดน้ำผึ้งพระจันทร์
กระซิบฝันฝากใจไปกับสายฝน เรียวรุ้ง ม่านเมฆ
เสกลมหวานผ่านป่าเขาลำเนาไพร
ฝากฟ้ากว้างทางไกลทางช้างเผือก
ไปถึงทุกห้องดวงใจที่เปิดรับงามได้..
และ
นี่คือตัวตนของดวง..
ผู้หญิงใจดายเดียวเปลี่ยวเปล่าเหงาฝันทั้งปีทั้งชาติ
สวาทวายหายพรายพลัดมิพบผู้ใดในชะตากรรม
ที่รักจริงเข้าใจจัง
จนฝ่าฟันมาถึงก้นบึ้งแห่งจิตวิญญาณได้เลยแม้ผู้เดียว
ด้วยทนความเปล่าเปลี่ยวไม่ได้
ขอเด็ดดอกไม้รายทางที่งามง่ายไว้ประดับใจกายเสียก่อน
ดวงรับบทได้ทั้งสาวนาหลงรอท่าอ้าย
กับตาลเดี่ยวเรียวรวงสีทองเต็มท้องทุ่ง
กับอรุณรุ่งดุเหว่าร้องแว่วหวาน
กับชานเรือนหอมดอกไม้ไทยพร่าง
กับน้ำค้างจับยอดหญ้ายอดกระถินให้เก็บกินริมรั้ว
กับผ้านุ่งผ้าถุงเก่าคร่ำผืนขาด..
กับชีวีหวังวาดไม่ยอมพ่ายแพ้ชะตาฟ้าดิน
สู้ดำนาหากินแบบพอเพียงเพียงพอ
ด้วยสองมือกร้านหยาบหาบผักหญ้า..
หรือบทเหว่ว้าสาวเกาะ
ผู้ลัดเลาะลงเก็บหอยปูปลาในทะเลหน้าน้ำลง
ที่นอนนับดาวรอพรานทะเลรักหักใบเรือกลับมา
ท่ามกลางหาดทรายเหว่ว้าน้ำตาดาวระริน
กับผืนดินผืนน้ำยามย่ำสนธยาตกต้อง
ราวทอทองทาบทา
กับฟ้าสีฟ้าสี..หวานๆหว่านม่านเมฆ
แสงสวยส้มอมชมพูเทาครามน้ำเงินคละ
เป็นช่อชั้นดั่งเลื่อมสลับลายพรายเพริสพริ้ง
งามยิ่งกว่าสวรรค์ลอย..
*****
วันแห่งรักหรือวันแห่งหักใจ
ไม่ว่าวันไหนไหน
สำหรับ..
ดวงใจดวง..ยังคงดายเดียว
เป็นที่สุด
และ
โลกนี้ก็ยังคงมิหยุดหมุน
ให้ดวงได้พักใจได้ดูใจ
ที่สับสนวายวุ่นวกวนหวั่นไหว
ในเนื้อใจมนุษย์มากมายมากมี
ที่เสแสร้างแกล้งผ่านมาทายทักให้รักให้ปลื้ม
ให้ลืมให้หลงให้ลาให้ค้นพบว่า..
แท้จริงแล้ว
เพื่อนใจสนิทในสนิทเนาในจิตวิญญาณแนบแน่น
ที่มิหมุนไปตามแกนโลกแกนกรรมลวงบ่วงใจ
เป็นดั่งแกนใจที่มั่นคง
ที่คงมั่นที่สัตย์ซื่อถือรักเราจริง
ไม่ทอดทิ้งเหยียบย่ำยับประหัตประหารใจ
คืองามเงียบนิ่งงันในฝันเสรีใจ
ใน..
*งามดวงใจใครจะรู้นี้*จะมีก็เพียงเราผู้เดียวลำพัง..!!
*************
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=430
ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง
สุนทราภรณ์ : : Key C
ลืมเสียเถิดอย่าคิดถึง ลืมรสที่ซึ้ง ใจมั่น
เพลงคิดถึง ตรึงใจไม่เว้นวัน
ฟังแล้วตื้นตัน ต้องร้องไห้
ลืมเสียเถิดว่ามีฉัน ลืมรักเสกสรร เคยได้
จะคิดก็คิด จะเพ้อ ทำไม
จะรักก็รัก อย่าหลงอาลัย ให้ขมขื่น
นึกเสียว่า ความหลัง
ครั้งกระนั้น เหมือนนอนหลับฝัน ชั่วคืน
มันอาจจะหวาน มันอาจ จะชื่น
พอลืมตาตื่น ความชื่น ก็หาย
ลืมเสียเถิดเรื่องความหลัง
ลืมรักที่ฝัง ใจไม่หน่าย
บุญเราสอง ครองกันแต่เพียงใจ
จะมั่นหมาย ปองกาย ไม่ ได้ เลย...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1038
