27 พฤษภาคม 2552 20:12 น.
พุด
มองผ่านหน้าต่างกระท่อมน้อย
เครือกล้วยห้อยหวีไหวในสายฝน
ลั่นทมบานหวานเศร้างามเสียจน
ยิ้มกับฝนปลิบปรอยใจปลิดปลิว
การะเวกร่วงคาใจในวันนี้
แก้วผลิพลีร่วงผลอยลอยละลิ่ว
โมกสลัดดอกออดอ้อนลมพรายพลิ้ว
ขวัญนับนิ้วกี่ปีแล้วพุดซ้อนซ่อนรักราน
เดินเดียวดายหมายเก็บลั่นทมร่วง
แหงนดูดวงดาราหลบหน้าหวาน
คงเหมือนเรายามรักแรมชั่วกัปป์กาล
ปีผันผ่านเดือนลาล่วงยังห่วงเธอ
จำปีสูงใหญ่ถึงหมู่เมฆ
การะเวกเสกตราจำย้ำยามเผลอ
เพราะปล่อยใจไปกับฟ้าฝนลมละเมอ
พาฝันเพ้อฟุ้งซ่านถึงปานนี้...!
.......................
26 พฤษภาคม 2552 20:06 น.
พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song302.html
สายชล
กลีบดอกไม้ร่วงรายริมกระท่อม
โชยหอมให้อวลนวลรู้สึก
กระซิบสอนสภาวธรรมแสนล้ำลึก
ในมโนนึกตราบชีพนี้มีชีวา
พรายร่วงปลิดปรอยอย่างอ้อยอิ่ง
ค่อยค่อยทิ้งจากต้นราวอ่อนล้า
ผ่านผลิช่อกองามกับกาลเวลา
ฝากลีลาซบหล้าค่าเพียงดิน
อย่างแช่มช้อยในแสงตะวันรอน
ออดอ้อนเจ้านกไพรในถวิล
จากดอกเยาว์ผ่านวัยวันมิรู้สิ้น
ดั่งสายธารระรินไม่หวนคืน
พลีบูชาแด่ฟ้าดินให้ชีวิต
เพื่อสนิทพระพุทธาอย่างผู้ตื่น
เบิกบานประดับโลกมิยาวยืน
ให้หอมชื่นเพียงพริบฝันพลันพรากลา..!
25 พฤษภาคม 2552 18:52 น.
พุด
>
วสันตฤดูผ่านมาหลายทิวากาลแล้ว
ดวงดอกแก้วหน้าบ้านผลิบานสะพรั่ง
และพากันร่วงพรึบพร่างพราย
เต็มไปทั้งพื้นหญ้า
ยามได้ฝนปรอยปรายโปรย
ให้...ปลิดหอมฝากงาม
จิตวิญญาณนวลนางนกไพรพเนจร
ติดปีกใจว่อนบินไปตามแรงลม
สู่แดนสวรรค์ขวัญหล้า
แดนดินที่มี....
เรียวรุ้ง เต็มนัยน์ตา
นาข้าวเขียวขจีเต็มดวงใจ
แดนไสวพฤกษ์ไพรพงพนา
ที่ซ้อนสีสันสลับสล้างไปตามฤดูกาล
ก่อนหน้านี้ที่ป่าทั้งป่าจะเปลี่ยนสี
เป็นโทนสีแดงน้ำตาลอมทอง
ดวงดอกไม้ป่าผ่องพราวอยู่ในสายลม
อ่อนละมุนหมุนเกรียวกลีบเกสรคว้าง
อย่างร้างไร้ หากช่างให้ความรู้สึก
สงบงามเงียบเรียบง่ายล้ำลึกเหลือแล้ว
แดนตะวันที่ฟ้าแปรสี มีทั้งน้ำเงินเข้ม
คราม ค่อยๆงามเทาทึมด้วยเมฆหม่น
ในม่านหมอกที่หยอกไศลอย่างรักใคร่
ให้อารมณ์ลึกล้ำดายเดียว
เปลี่ยวเหงา หากแสนสุขสงบ
ได้พบความลึกซึ้งในดวงจิต
ยามได้แนบชิดเป็นหนึ่งเดียวกับ
รวงเรียว
และสายฝนที่กำลังพรมพรำ
ลงกลางกลีบเกสรบัวบึงริมทาง
ได้ผสานสล้างสว่างสงบ
พบลมหายใจชีวาชีวิตที่สนิทแนบแน่น
อย่างถึงแก่นธรรมะ ธรรมชาติ
เทพีไพร....
อัญมณีแห่งไพรพฤกษ์
แท้คือนามในนวลนึก
สุดแต่ใจใครจะไขว่คว้า
เพียง...
ให้รู้สึกว่าเราคือธรรมชาติ
ผู้รักความบริสุทธิ์สะอาด
รักความสงบเรียบง่าย
หมายเพียง.....
เพียรพลีฝากงาม
ในยามที่ยังมีลมหายใจ
ดั่งคำในนิยามหมาย
ให้สรรสร้างความดี
ฝากฝังไว้กับ...
*แผ่นดินไทพสุธาทองนี้*
ก่อนที่จักสายไป...!
..............................
จากใจ
แม่ดวงดอกพุดไพร
ผู้รักธรรม ธรรมชาติ สายธาร หวานดอกไม้
รักสายฝน
รักแสงตะเกียง รักเสียงจากธรรมชาติไพร
รักกระท่อมใบไม้ รักดวงใจนิ่มนวลละเมียดละมุน
รักแสงเทียนอบอุ่นในยามค่ำ
รักตะวันตกดิน
รักทุกสิ่งที่เงียบงามร้างไร้ ให้ชีวีงามเงียบ
รักเส้นทางสายธรรมชาติสู่ไพรลึก
รักดำดิ่งล้ำลึกจิตวิญญาณไพร
ภาวนาทุกชาติไป ให้ได้เกิดมา
กับงามดวงใจใครเล่ารู้นี้ที่ติดดิน
และ..
ขอรักศรัทธาเทิดทูนมิรู้สิ้น
ในชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ไทย ตราบสิ้นลม!
และ
จากใจสาวบ้านนา บ้านป่าบ้านไพร
ผู้...
รักท้องนาสายธารหวานบึงบัว
รักแสงตะเกียงแสงเทียนสลัว
รักลำเนาไพร
รักดวงใจเจ้าดวงดอกไม้
รักร่ายบทกวี รักดนตรีไพร
รักแมกไม้ไหวกิ่งฝัน
รักสวรรค์ดิบดิน รักถิ่นสุวรรณภูมิพุทธิ์
รักบริสุทธิ์ในวิถีไทยวิถีไพร
รักใจดวงเงียบงาม รักโมงยามลำพังร้างไร้
รักกระท่อมไพรได้เคียงใกล้ธรรมะ ธรรมชาติ
ได้วาดเวิ้งฝันสวรรค์ทิพยนิรมิต
ได้ฝึกจิตเพียรพลีสิ้นในที่สุด
ได้หยุดยึดมั่นถือมั่นเพื่อพ้นพันธนาแห่งทุกทุกข์รัก
อันคือแอกหนักล้าใจ
จักยอมทิ้งไป ไม่แลเหลียว
เดินดายเดียวสู่ร่มธรรม ร่มทอง
สู่ครรลองพระรัตนนิรพาน
ดั่งบัวบานเหนือน้ำ เหนือโลก โศกสุขสิ้น
มิยินยล มิพะวงพะวังมิหันหลังมา
หากทว่าขอเวลาเพียงเพียรภาวนา
ทุกลมหายใจเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด
ก่อนจะสิ้นสุดทุกอย่างวางทุกสิ่ง
และ....
นิทราไปกับความจริง
คือความว่างกระจ่างจิตดั่งอัญมณีไพร ...!
..................................
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song6196.htmlรัก
อัญเชิญบทเพลงพระราชนิพนธ์
รัก
รักทะเล
อันกว้าง ใหญ่ไพศาล
รักท้องฟ้า โอฬาร สีสดใส
รักท้องทุ่ง ท้องนา ดั่งดวงใจ
รักป่าเขา ลำเนาไพร แสนสุนทร
รักพฤกษา รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
รักนวลนาง รักจน หมดสิ้นใจ
รักพฤกษา
รุกขชาติ ที่ดาษป่า
รักปักษา ร้องกู่ บนสิงขร
รักอุทัย สว่าง กลางอัมพร
รักทั้ง รัตติกร ในนภดล
รักดารา ส่องแสง สุกสว่าง
รักน้ำค้าง อย่างมณี มีโภคผล
รักทั้งหมด ทั้งสิ้น ที่ได้ยล
24 พฤษภาคม 2552 12:06 น.
พุด
ห้ามหัวใจอย่าไหวหวั่นและวาบหวาม
ทุกนิยามความรักมิรู้จบ
อดีตฝันวันตรมเพิ่งเลือนลบ
ทุกข์ทวีทบเพิ่มโศกโลกวกวน
หยุดแค่มิ่งมิตรอย่าชิดใกล้
เก็บใจไว้มิหมองไหม้มิหมองหม่น
สายธาราลาล่วงลวงกมล
เจ็บเสียจนเตือนจิตปิดหัวใจ
ลั่นดาลภักดิ์หนักแน่นดั่งแผ่นผา
ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดินมิหวั่นไหว
สักร้อยรักพลีแทบเท้าก้าวผ่านไป
เพราะรู้ในเล่ห์เสน่หามายาพิษ
แม้ไม่มีอ้อมใจให้อิงแอบ
จิตจักแนบพระธรรมทอดสถิต
ถวายชีวาแด่พระพุทธาเหนือชีวิต
ทิพย์นิมิตนำทางสว่างพราย....!
..............................
ฝนซาฟ้าเลิกหม่น ในกมลใสงามดั่งดวงแก้ว หยาดน้ำค้างกลางกลีบบัววะวับแวว ลืมสิ้นแล้วอดีตฝันวันพรากลา หากใจพะวงภวังค์หวั่น พบเงียบงันรานร้าวเศร้าสะสา จิตหมองหม่นยึดมั่นวันเวลา บุญไม่มาแม้นฟ้าอยากเปิดใจ ให้สายฝนพรมพร่างลบมืดดำ จิตระกำวิตกอกหวั่นไหว ลบรอยโศกโลกลวงให้ผ่านไป มองฟ้าไกลหลั่งน้ำตาว่าขอบคุณ เลือกเสรีอย่างดวงจิตคิดคว้าไขว่ ชีวิตใครชีวิตเราให้หอมกรุ่น เคียงกันไปในสายใจสะสมบุญ ตราบโลกหมุนสร้างความดีเท่านี้พอ....! (ไม่ต้องคิดมากค่ะ)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพุด
หน้าส่วนตัว
1693
