5 มิถุนายน 2552 11:39 น.

ที่ซึ่ง..ดอกไม้หวานบาน...ให้รัก...!


เก็บดวงใจใสซื่อไว้ภายใน
ให้งามไปตลอดกาลวิมานหวัง
ดั่งนกไพรเหิรบินจากรวงรัง
รวมพลังหลอมน้ำใจแจกไมตรี

ผ่านกลอนกานท์มิ่งมณีศรีสวัสดิ์
ผ่านร้อยรัดพันผูกดั่งสร้อยศรี
ผ่านธรรมะธรรมชาติสร้างความดี
พร้อมภักดิ์พลีอ้อมตักอ้อมใจแด่น้องน้อง

อย่าหม่นไหม้หากใครฝากน้ำผึ้งพิษ
เลือกชีวิตเส้นทางใหม่ใจสิ้นหมอง
บนเส้นทางสายดอกไม้งามเรืองรอง
ทางสายทองทอดรออย่าท้อใจ

หยาดน้ำค้างคำน้ำค้างใจใสสะอาด
พิไลพิลาส ณ ร่มรัก ฤาพรากไหน
ดั่งดาวดวงประดับฟ้าตลอดไป
สร้างสายใยรักละไมละมุนหมุนโลกงาม...!

..................


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3738.html
ตลอดกาล 

รัก แรก
แทรกความหวานฉ่ำล้ำ ทั้งมวล
เหมือน ชวน ให้ใจต้องเสน่หา
เหมือน ดั่ง สายน้ำชื่นฉ่ำเย็น
ไหลผ่านมา
สองอุรา พาให้ฝันใฝ่
รัก นั่น
ไม่มีวันเปลี่ยนผัน หัวใจ
ให้ ใคร มีใจเพียงเพื่อเธอ
แม้ โลก
หยุดหมุนรักก็ยัง มั่นเสมอ
ฟ้า มีดาว ฉัน มีเธอ
ตลอดกาล
ขอให้ รักเรา เคียงอยู่คู่ฟ้า
ไม่มีวัน ร้างรา
พลัดพรากจากไกล
ให้ฉัน ให้เธอ รักมั่นจริงใจ
ตลอดไป นานเท่านาน
ตลอดกาล

ขอให้ รักเรา
เคียงอยู่คู่ฟ้า
ไม่มีวัน ร้างรา
พลัดพรากจากไกล
ให้ฉัน ให้เธอ รักมั่นจริงใจ
ตลอดไป นานเท่านาน
ตลอดกาล...

2609

love

comment

4 มิถุนายน 2552 20:43 น.

รวงรัง...แห่งรัก...!

พุด

เสียงสายฝนละหลั่งริน
ดาวดับสิ้นในนภาเวหาหน
สุริยางามกระจ่างกลางกมล
ดับมืดลงพร้อมกันนิรันดร...!

..................................
เด็ดพุดซ้อนที่บานสะพรั่งมาเสียบใส่
แก้วบางใสก้านสูงสวย
ในท่ามราตรีที่ลมฝนพายุกำลังตั้งเค้า
ให้หนาวทะมึน พอกับพายุใจ
ที่หวั่นไหวระบัดอยู่ ณภายใน

กับเสียงฝน
กับสายลมพัดบางเบา
กับเงียบเหงาลำพัง
กับบทเพลง*คืนรัง* ที่ช่างแสนโศกสะเทือน
เกินกล่าว....
อกร้าว ใจรอน กับเสียงออดอ้อน
ของบทเพลง
ที่คงกลั่นออกมาจากจิตใสใจดวงงาม
อ่อนโยนของเจ้านกไพรพเนจร
รอนแรม ไร้รวงรักแห่งรักภักดิ์พลี

โอ้...ราตรี...
ที่นวลกลิ่นดวงดอกไม้ไทยรายล้อมในอ้อมฝัน
ในอ้อมใจกำลังพากันเงียบงัน
นิ่งฟัง....
ความสิ้นหวัง...พร้อมกันไป
กับดวงใจเจ้าของเรือนดอกไม้หอม
ที่กำลังแลสายวสันต์ไหลพร่างพรู
สู่การรับรู้
แห่งการ....คืนรัง ...!
...............................

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4375.html

โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา
จากขอบฟ้า ที่ไกลแสนไกล
จากโคนรุ้ง ที่เนินไศล
จากใบไม้ หลากสีสัน
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันหวัง
ฝากชีวิต ให้เธอเก็บไว้
ฝากดวงใจ ให้นอนแนบรัง
ฝากดวงตา และความมุ่งหวัง
อย่าชิงชัง ฉันเลยยอดรัก
นานมาแล้ว เราจากกัน
โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก
ดั่งทุ่งแล้ง ที่ไร้เพิงพัก
ดั่งภูสูง สูงสุดสอย
โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา
ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย
มาบัดนี้ ที่เราเฝ้าคอย
เจ้านกน้อย โผคืนสู่รัง

นานมาแล้ว เราจากกัน
โอ้คืนวัน นั้นแสนหน่วงหนัก
ดั่งทุ่งแล้งที่ ไร้เพิงพัก
ดั่งภูสูง สูงสุดสอย
โอ้ยอดรัก ฉันกลับมา
ดั่งชีวา ที่เคยล่องลอย
มาบัดนี้ ที่เราเฝ้าคอย
เจ้านกน้อย โผคืนสู่รัง
ฉันเหนื่อย ฉันเพลีย ฉันหวัง...

1194

love

comment

3 มิถุนายน 2552 17:18 น.

รัศมี...ภักดิ์...!

พุด


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song831.html
บัวขาว

ชีพนี้คิดดีมีสุข
คิดทุกข์ได้ทุกข์ดั่งหวัง
คิดให้ได้รักจีรัง
ไม่คิดทั้งสิ้นทั้งนั้นปล่อยวาง

ทำดีได้ดีทันที
ชีพทอรัศมีสว่าง
ลบเลือนลืมลาอ้างว้าง
ท่ามกลางทะเลโลกย์โศกคน

รักคือการให้ได้รัก
จิตภักดิ์สว่างสร้างกุศล
มิยึดมั่นฝันคว้างร้างตัวตน
มิพักวนเวียนว่ายสายน้ำตา

รักให้เป็นรักให้เย็นใสงาม
นิยามมหัศจรรย์ล้ำค่า
ปาฏิหารย์จิตกระจ่างดั่งดวงดารา
พรายพร่างฟ้าเป็นนิรันดร์อนันตกาล....!



http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song831.html
บัวขาว 

เห็นบัวขาว
พราวอยู่ในบึงใหญ่
ดอกใบบุปผชาติสะอาดตา
น้ำใสไหลเย็น เห็นตัวปลา
ว่ายวนไปมาน่าเอ็นดู
หมู่ภุมริน ฮึมบินเวียนว่อน
คอยร่อนดมกลิ่น กลิ่นเกสร
พายเรือน้อย คล้อยเคลื่อนในสาคร
ค่อยพาจร ห่างไปในกลางน้ำ

หมู่ภุมริน
ฮึมบินเวียนว่อน
คอยร่อนดมกลิ่น กลิ่นเกสร
พายเรือน้อย คล้อยเคลื่อนในสาคร
ค่อยพาจร ห่างไปในกลางน้ำ
ค่อยพาจรห่างไป
ในกลางน้ำ...

912

love

comment

2 มิถุนายน 2552 20:58 น.