คำหวานหวานมากับฟ้าโศก เจิมขวัญโลกปลอบกมลชนทั้งผอง รับเริ่มรุ่งอรุโณทัยงามเรืองรอง สู่ครรลองแห่งชีพนี้ที่ว่ายวน สายลมพรมพัดมากระซิบ มายื่นหยิบเย็นชื่นไปทุกหน สอนสัจจธรรมดินน้ำไฟบันดาลดล รู้ค่าคนเพียรพร่ำภาวนา ก่อนกายแยกแตกดับคืนสู่หล้า ก่อนปิดตาลาไกลไม่ห่วงหา ก่อนตะวันในดวงจิตกล่าวอำลา ดอกพุทธาจักบานพรายในสายใจ ละวางร่างไร้หมายสู่ว่าง แดนกระจ่างทางช้างเผือกสว่างไสว สู่นิรันดร์ธรรมสิ้นทุกข์เทวษใด บริสุทธิ์ใสดั่งหยาดน้ำค้างทองครองพระนิพพาน...! ................................ แด่คุณสายลม ที่พรมพัดผ่านหว่านคำหวานมาฝากนะคะ ขอบคุณค่ะ .............. ไม่ค่อยได้เข้ามา รักษาสุขภาพด้วยนะคุณพุด ฝากเพลงบรรเลงนี้ให้คุณพุด คำหวาน http://www.youtube.com/watch?v=ezrDzGvyamY&feature=related อีกเวอร์ชั่น http://www.youtube.com/watch?v=m55N-IPrUNk&feature=related สายลมที่พัดผ่าน
โลกนี้คือละคร.. ทุกบทตอนสอนสมมุติประดุจฝัน อวิชชาพาเรามืดบอดกัน เป็นนิรันดร์ในวังวนอกุศลใจ รัดร้อยสร้อยภพสังสารวัฏฏ์ ป่าชัฏเวียนว่ายน่าหน่ายไหม เงินทองฤาอำนาจวาสนาใด แค่ผ่านมาผ่านไปให้เรียนรู้ กายแลจิตเพียงสำคัญหลงมั่นหมาย ก่อนจะสายได้พบธรรมคู่ เห็นเกิดดับนับเนื่องเฝ้าคอยดู ความตั้งอยู่ไม่นานผ่านพ้นไป จึ่งเบื่อหน่ายในฉากตอนละคอนโลก เห็นทุกข์โศกจนจิตว่างสว่างไสว เพียรภาวนาซาบซึ้งค่าลมหายใจ ก่อนลาไกลไม่คืนฝั่งบ้านหลังเดิม...!
ฟังธรรมระร่ำริน มิถวิลโลกพันธนา เกิดดับทุกข์เวลา อริยสัจจาวาจาจริง รักใดเลิกไขว่คว้า ปรารถนาใดในสรรพสิ่ง มายาจิตวนเวียนวิ่ง สงบนิ่งเฝ้าคอยดู ล้ำลึกในคำสอน ทุกบทตอนสอนให้รู้ สภาวะธรรมแปรผันอยู่ สติคู่รับเบิกบาน เรือมนุษย์ลอยละล่อง ต่างท่องวัฏฏสังสาร เวียนว่ายอนันตกาล กุศลศานติ์เพียรภาวนา จากนี้ตราบสิ้นลม เลิกเวียนวนกับอัตตา ตามรอยบาทพระศาสดา ขอปาวารณาสิ้นภพกรรม...!
เงียบสงบงามสว่าง ณ กลางจิต แลชีวิตทะลุโลกย์สิ้นโศกศัลย์ เห็นอดีตผ่านเลยกับวัยวัน เห็นปัจจุบันนาทีมีลมหายใจ เรียนรู้สู้ชีวิตจิตกระจ่าง ในหนทางคว้างวนจนหวั่นไหว เรียนรู้ธรรมจากทุกข์ยามพรากไกล ว่าไม่มีสิ่งใดจีรังอนิจจังอนัตตา เจริญสติตัวเองบนเพรงกรรม ดูซ้ำซ้ำจากความคิดจิตแจ่มจ้า แท้สร้างตัวตนจนพบรักพันธนา กว่าดวงตาที่สามจะตามทัน ดวงตาพิเศษพิสุทธิ์รู้หยุดวาง ในท่ามกลางเสน่หาปรารถนาฝัน ใต้ร่มรัตน์ฉัตรมณีมหัศจรรย์ ดวงตาสวรรค์สอนให้ซึ้งค่ามายาชีวิต...
ถักร้อยสร้อยดอกไม้ มาวางไว้ใกล้ริมหมอน ราตรีนี้ขวัญกล่อมนอน เลิกร้าวรอนลืมเรื่องราน ก่อนนิทรากราบพระพุทธ จิตพิสุทธิ์ดั่งบัวบาน สวดมนต์อธิษฐาน ให้บ้านเมืองสามัคคี อัญเชิญเทพยดา บุญบูชาด้วยความดี กุศลใดที่ลูกมี ถวายมิ่งมณีพระจอมใจ จิตว่างสว่างสงบ สยบทุกข์ความเคลื่อนไหว โลกนี้ใช่นานไกล ไม่เท่าไรมอดมลาย สูงสุดสู่สามัญ รอคืนวันสิ้นสลาย มากมีคำทำนาย ยังไม่สายหมายทำดี กุศลจิตคิดทำบุญ ไว้เป็นทุนในชาตินี้ ชาติหน้าถ้าหากมี เรายังมีบัญชีธรรม ถักร้อยสร้อยอักษรา ฝากเมตตาลบมืดดำ ดั่งฝนเฝ้าพรมพรำ ระรินร่ำดับแล้งไทย เดือนครึ่งดวงมาแย้มยิ้ม ให้เอมอิ่มปิติใจ ชีวีเรานานแค่ไหน พร้อมพรากไกลทุกวัยวัน กระซิบริมแก้มหอม ฝากพะยอมแทนใจขวัญ กระจ่างจิตนิจนิรันดร์ ตราบกาลกัลป์..ตามรอยทอง...!