7 กุมภาพันธ์ 2552 19:18 น.
!พีEJสาEaมพั๑
แป๊นๆ ..!!
"ว๊าย !!....." ฉันกระเด็นเข้าข้างทางพร้อมกับ เศษน้ำ ที่นองอยู่บนถนน โถมเข้ามาใส่
ห่างกันเพียงอึดใจฉันก็ได้ยิน เสียงคนรถ สบถใส่ ฉันดังมา
" อีบ้า ข้ามถนนไม่ดูทางรึ ไงวะ "
อ้าว !~ ฉันจะรู้ได้อย่างไรล่ะ ว่าคนที่นี่เขาขับรถกันรุนแรงถึงเพียงนี้ ฉันที่มาจากบ้านนาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าคนกรุงเทพมีนิสัย และปากคอ เราะร้ายได้ถึงเพียงนี้
" โธ่~ ...แย่จัง ชุดสวยของฉัน"
ฉันก้มลองมองสภาพตัวเองที่ตอนนี้ไม่ต่างจากตอนที่ลุกขึ้นมาจากปลักควายเท่าใดนัก
ตอนนี้ฉัยอยู่ที่เอกมัย เบื้องหน้าของฉันคือ สถานีรถไฟฟ้า
เบื้องหลังคือ สถานี ขนส่ง
" เอาละสิ ซวยซะแล้ว อี สวยเอย "
ฉันรำพันกำตัวเอง นายจ้างของฉันบอกไห้ฉันมารอ ที่ หน้าสถานี
แล้วมันสถานีไหนกันล่ะ
"เอาละวะ ยืนมันตรงนี้ละ " ฉันตัดสินใจไปยืนรอเจ้านายอยู่ใต้ป้ายซึ่งเขียนว่า
" สถานีขนส่ง เอกมัย"
ด้วยแสงแดด อันร้อนรุ่มที่แผดเผา เหงื่อกาฬของฉันจึงไหล หลั่ง
แต่กพลั่กเหมือนทำนบแตก
ในขณะที่ฉันกำลังยืนปาดเหงื่ออยู่นั่นเอง
"น้องๆ มาจาก ต.จ.ว. รึเปล่า? "
มีชายหนุ่มรูปร่างหน้าตาดี พอสมควรคนนึงมาทักฉัน
แล้วชวนฉันไปกินข้าว ด้วยความที่ว่า ฉัน เป็นคนบ้านนอก
ตอนนี้ในสายตาฉน เขา "หล่อ สุดๆ ไปเลย "
ตอนที่เขาจับมือฉัน ฉันรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงระฆังโบสถ์ ดังก้องอยู่ในหัว
เขาจะ ชอบฉันไหมนะ
เขาจะพาฉันไปไหนต่อนะ
"น้อง ชื่ออะไร ครับ ...."
เขาหันมาถามฉันระหว่างที่เรากำลังเดินเข้ามุมตึก ของห้ง แห่งหนึ่ง
" เอ่อ ...... ชื่อ ... สวยค่ะ " ฉันตอบ ด้วยความเขิน และแสดงท่าทีเอียงอายเล็กน้อยพองาม
พอ เดิน เข้ามาหลบอยู่ หลังมุมตึกได้ ไม่ทันถึงสามก้าว ฉันก็รู้สึก
ว่าขา ของฉันหมดแรง
ฉันทรุดตัวลง คลาย มืออกจาก อุ้งมือของชายหนุ่มด้วยความเสียดาย และ ค่อยๆล้มลงกองกับพื้น
ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะ ชะโงกหน้าขึ้นมามองเสียด้วยซ้ำว่า คนข้างกายของฉันกำลังทำอะไรอยู่
ฉันรู้สึกว่า กระเป๋าของ ฉันโดน ล้วงออกไป กระเป๋สเสื้อผ้าโดนปลดออก
และนาฬิกา รวมถึงสร้อยพระ ที่แม่ให้มา ถูกถอดออกจาก ร่างกายของฉัน โดยที่ฉันไม่สามารถขัดขืนได้เลย
เพียงไม่กี่ วินาที ก่อนที่ จะ สิ้นสติ น้ำเสียงของชายหนุ่มผู้อยู่ในความทรงจำก็สร้างรอยร้าวในหัวใจของฉัน
" โห่ย ... กว่าจะหมดแรง กูว่ากูใส่ สลอด ไปเยอะแล้วนะ อีนี่ถึกเป็นบ้าเลย"
"อี๋ กลิ่นตัว โคตรเหม็น
ไปตกปลักควายมารึไงวะ !! ถ้าไม่เห็นแก่เงินที่กูจะได้จาก ของ ของมึง กูไม่ มาเดินใกล้มึงแน่ๆ "
.........
........
นี่น่ะหรือผู้คนในเมือง ศิวิลัย
คิดได้แค่นั้น สติของฉันก็ หลุดลอยออกไป
หน้าส่วนตัว
702
