4 กุมภาพันธ์ 2552 18:19 น.

แม่จ๋า

สายลมพัดผ่านมาเวลาล่วง
ยังเป็นห่วงอาทรห่อนหน่ายหนี
กว่าจะเกิดกว่าจะเป็นคนที่ดี
กว่าจะมีชีวิตคิดสิใคร
ใครกันหนอใครกันคอยขับกล่อม
ใครโอบอ้อมอารีย์มิไปไหน
ใครถนอมรักเจ้ากว่าดวงใจ
แม่ใช่ไหมแล้วใยไม่ดูแล
พระคุณแม่ปกเกล้าเกศเกษา
เจ้าทิ้งมาห่างแม่ มิแยแส
แม่เจียนขาดเจ็บสิ้นทั้งดวงแด
น้ำตาแม่หยาดรินสู่ดวงใจ
มองดูเถิดมองดูความทุกข์แม่
เจ็บปวดแท้ลูกแม่เจ้าอยู่ไหน
เจ้าจักอยู่แห่งหนตำบลใด
จักใกล้ไกลสุดใจแม่ก็ตาม
ลูกเอ๋ยลูกลูกอยู่ที่ไหนหนอ
ไห้แม่รอเท่าไหร่ขอทวงถาม
หรือจักไห้แม่ติดสอยห้อยตาม
หรือไห้หามของไปแม่ก็ยอม
กำไลทองของแม่สวมข้อแขน
เปรียบไห้แทนรักแท้แม่ถนอม
ต่างหูแทนความรับที่เก็บออม
ตัวแม่ยอมหมดสิ้นเพื่อลูกยา
สร้องแสนงามยามส่องต้องแสงสี
มวลมณีวาววับขับมังษา
ทั้งเนื้อตัวแม่เก็บออมถนอมมา
ไห้ลูกยาเจ้าไว้ใช้ทำทุน