8 สิงหาคม 2548 21:00 น.

โซ่ฟุ้งซ่าน

พี่ดอกแก้ว

ม่านผงคลีคลี่คลุมเป็นกลุ่มก้อน 
ลมเร่งร้อนร้อยร่างกลางพื้นหน 
หมุนปะทะคละคลุ้งฟุ้งสกล 
ใบไม้หล่นร่วงพราวคราวลมพรู 

ความอึดอัดกลัดกลุ้มก่อคลุมจิต 
เหมือนนิมิตร้ายรุมสุมตาหู 
ภาพและเสียงเรียงมาไม่น่าดู 
ลมอึงอู้ผงฝุ่นหนุนประดัง 

คำรามเปรี้ยงเสียงฟ้ามาก่อนฝน 
ยิ่งท่วมท้นวิตกปกปิดหวัง 
ใจก็พล่านตามลมที่ตึงตัง 
เฝ้าระวังเรื่องร้ายที่กรายมา 

ใจไร้สุขรุกรนบนเหตุการณ์ 
แล้วฟุ้งซ่านเดาไปในทิศา 
ลุ้นกับทิศทางลมที่โถมพา 
เมื่อใดถึงเวลาที่ฝนโปรย 

เช่นปัญหาครารอวินิจฉัย 
กระทบในลมร้อนซ้อนแห้งโหย 
ความกดดันบีบคั้นให้โอดโอย 
เหมือนแส้โบยสะบัดอึดอัดทรวง 

การรอคอย..ดั่งเครื่องทรมาน 
มีห้วงกาลเป็นกรงห้องขังหลวง 
และนักโทษก็คือใจทั้งดวง 
ที่ผูกพ่วงโซ่ฟุ้งซ่านการระแวง 

ยังไม่รู้ลมพรูในครานี้ 
จะมากมีน้ำฝนล้นระแหง 
หรือเป็นแค่ลมครางสร้างสำแดง 
ความระแวงวาดภาพใจไปเกินการณ์ 
				
5 สิงหาคม 2548 09:27 น.

ตราบสิ้นไร้แรงตนบนเส้นทาง

พี่ดอกแก้ว

เมื่อความแกร่งแหว่งเว้าเบ้าใจราญ 
ก็คืบคลานเก็บกอบความบอบช้ำ 
ไม่ย้อนคืนกลับไปให้ทรงจำ 
ก่อรอยกรรมสร้างใหม่ในเส้นทาง 

เมื่อร้างมิตรคิดหวนทวนเป้าหมาย 
จากค่ำคืนเคลื่อนกายสู่รุ่งสาง 
เรียงชิ้นส่วนหัวใจที่บอบบาง 
รับอรุณรุ่งรางเพื่อฟื้นตัว 

ขอเดินต่อเสี่ยงตายเป้าหมายนั้น 
แม้นวันนี้มีฝันมืดสลัว 
สักวันหนึ่งคงคลายความมืดมัว 
ผลกรรมชั่วสิ้นแรงไม่แฝงตาม 

ขอรินรดหยดใจไม่ท้อถอย 
คงรูปรอยสายรักให้ไหลหลาม 
เพื่อหล่อเลี้ยงต้นไม้ให้งดงาม 
คือพฤกษ์พันธุ์แห่งความรักจริงใจ 

ใครอาจทิ้งรานกิ่งต้นไม้นี้ 
สิ้นไมตรีโค่นหักหรือผลักไส 
จะดูแลรักษาตลอดไป 
ตราบสิ้นไร้แรงตนบนเส้นทาง 				
2 สิงหาคม 2548 18:57 น.

เพราะมี..เรา

พี่ดอกแก้ว

ความทุรนทุรายคล้ายจะคลั่ง 
น้ำตาหลั่งไหลหลากมากกว่าฝน 
เรื่องในโลกเล็กกว่าทุกข์ของตน 
ไม่มีใครสักคนทุกข์เท่าเรา 

ความภาคภูมิลำพองในกองเกียรติ 
ถือยศเหยียดฐานาเหนือกว่าเขา 
เราก็มีศักดิ์ศรีมิใช่เบา 
หากหยามเอาเรื่องกันฉันใหญ่พอ 

เราคิดดีมีไหวพริบปฏิภาณ 
สร้างโครงการยิ่งใหญ่ในพ.ศ. 
แก้ปัญหาเร็วไวไม่รั้งรอ 
ความสำเร็จเกิดก่อเราสำคัญ 

คราวคับแค้นข้องใจในชะตา 
ทำไมเราต้องมาพบโศกศัลย์ 
ต้องผิดหวังพลั้งพลาดขาดสัมพันธ์ 
ไร้คนเข้าใจกันเราปวดใจ 

เมื่อสมหวังครั้งใหญ่ให้ปลาบปลื้ม 
จนหลงลืมทุกข์เก่าที่เผาไหม้ 
ดีใจเอ๋ยดีใจจังครั้งได้ชัย 
มีความสุขเหนือใครคือตัวเรา 

หากสังเกตเหตุผลจะค้นพบ 
และประสบเงื่อนต่อก่อเชื้อเถา 
สุขและทุกข์ที่เยือนถึงเรือนเนาว์ 
เพราะมี.. เรา..เป็นใหญ่ไม่ปล่อยวาง				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
Lovings  พี่ดอกแก้ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงพี่ดอกแก้ว