15 พฤศจิกายน 2548 15:09 น.
พี่ดอกแก้ว
กระทงนี้ที่หมายฝากสายน้ำ
มุ่งในความกตัญญุตาพาผ่องใส
บูชาพระพุทธองค์ผู้ทรงชัย
ดวงฤทัยงดงามความเมตตา
นับแต่ครั้งอธิษฐานตัดเมาลี
อีกครั้งที่ลอยถาดประกาศกล้า
ครั้งที่สามทรงโปรดพุทธมารดา
แลรอยบาทยาตรานัมมทานที
ขอเรียงร้อยกุศลผลสร้างสรรค์
บูชาองค์ทรงธรรม์พระชินสีห์
ผู้ให้ทางให้ธรรมนำเสรี
กระทงนี้ลอยธาราสักการ์คุณ
อีกโสตนั้นมั่นหมายไม่คลายว่า
ขอบูชาคุณท่านที่คอยหนุน
นับพ่อแม่ครูบาผู้การุณ
ทั้งผู้มีพระคุณทุกท่านไป
รวมถึงสายธาราคงคานี้
ประโยชน์มีเหลือรับนับแต่ไหน
จึงเป็นคุณหนุนเนื่องทั้งเมืองไพร
จึ่งบูชาคุณไว้ในคืนเพ็ญ
ก่อนกระทงลงสู่แม่คงคา
อธิษฐานอีกคราให้พ้นเข็ญ
ให้จิตใจของข้าฯนั้นเยือกเย็น
เพื่อพร้อมเป็นสายน้ำธรรมธารา.
13 พฤศจิกายน 2548 20:39 น.
พี่ดอกแก้ว
ถ้อยรำพึงหนึ่งคนบนทางหลวง
ทอดถอนทรวงยืนนิ่งทิ้งเป้าหมาย
พูดถึงคนเดินแซงไปมากมาย
มารยาทหล่นหายน่าติเตียน
เคยเดินหลังครั้งเก่าเมื่อเข้าทาง
เป็นเด็กกว่าทุกอย่างเพิ่งหัดเขียน
มือไม้อ่อนตอนเริ่มเข้าโรงเรียน
บัดนี้เปลี่ยนมาแซงเพราะแรงดี
พอเดินนำทำท่าว่าอวดเบ่ง
หายำเกรงคนเก่าเฒ่าวิถี
เร่งรีบเดินจากไปไม่รอรี
ห่วงเป้าหมายที่มีไม่รั้งคอย
ใครบางคนทนฟังยั้งใจตรึก
คำนึงนึกเหตุผลของคนหงอย
ติผู้อื่นทิ้งเธอเพ้อเลื่อนลอย
ว่าผู้น้อยทิ้งตนคนหยุดเดิน
ไม่สมเหตุสมผลของคนท้อ
หวังแต่รอให้ใครเขาสรรเสริญ
ทางเส้นนี้มีไว้ให้เผชิญ
ทุกคนต่างต้องเดินด้วยเท้าตน
เมื่อเดินก่อนไม่ควรนอนเป็นกระต่าย
ทิ้งเป้าหมายให้เต่าเฝ้าฝึกฝน
เดินด้วยเพียรเรียนรู้สู้อดทน
ใช่กระหยิ่มถือตนอยู่กลางทาง
ครั้นเขาแซงขึ้นหน้าก็อย่าโกรธ
ที่ต้องโทษคือตนผู้ขัดขวาง
หากขยันเดินไปไม่ละวาง
คนข้างหลังหรือย่างเท้าได้ทัน
หากไม่รักการเดินเจริญก้าว
ก็อย่าสาวหาเรื่องเคืองหุนหัน
เมื่อไม่เดินต้องถูกแซงได้สักวัน
ที่สุดนั้นถูกทิ้งนิ่งเดียวดาย
7 พฤศจิกายน 2548 18:07 น.
พี่ดอกแก้ว
เมื่อกฐินผ้าป่ามาถามทัก
ต้องพร้อมพรักเต็มใจไร้ปัญหา
ประกอบบุญให้งามด้วยปัญญา
เงินทุกบาทมีค่าอย่าร้อนรน
สงบนิ่งทิ้งเรื่องเปลืองเวลา
ตั้งจิตตาสำรวมสวมกุศล
พิจารณาเรื่องราวที่รอบตน
ด้วยเหตุผลบุญกรรมน้อมนำใจ
เชื่อมั่นในความดีได้ผลดี
ขอหลีกหนีอกุศลผลบาปไข
มุ่งชำระกิเลสให้ลุไป
เพื่อทรงไว้นิรทุกข์สุขเนาว์นาน
เงินมากน้อยหาใช่ด้อยหรือเด่นทรัพย์
เพราะได้รับโดยสุจริตไม่ผิดฐาน
การสละความหวงจากดวงมาน
ร่วมทำทานด้วยรู้ถูกปลูกความดี
ย่อมสำเร็จเจตนาเป็นกุศล
ที่เปี่ยมล้นปัญญาพาสุขี
ไม่ต้องขอให้รวยล้นปฐพี
หรืองดงามเหลือที่พรรณนา
เพราะกุศลที่ประณีตจะขีดทาง
นำผลสู่ผู้สร้างไร้กังขา
การให้ทานย่อมได้ทรัพย์เป็นที่มา
ขึ้นอยู่กับเวลาให้ผลบุญ
การร้องขอคือกิเลสขาดเหตุผล
เป็นจิตโลภของตนเข้ามาหนุน
กลายเป็นบาปฉาบไล้ให้ขาดทุน
เหมือนผ้าขาวเปื้อนฝุ่นกิเลสดำ
ทำกุศลอย่าโลภผลสุขโลกีย์
เพราะผลนั้นย่อมมีอย่างอิ่มหนำ
ไม่ต้องขอก็ต้องได้ในเรื่องกรรม
แต่จงทำเพื่อสละและละคลาย
หากจะขอก็ให้ตั้งปรารถนา
ขอกุศลนำพาบุญสืบสาย
เป็นอารมณ์สุคติในเบื้องปลาย
และทำลายอนุสัยได้โดยเร็ว
4 พฤศจิกายน 2548 21:00 น.
พี่ดอกแก้ว
เรื่องที่ผ่านกาลเก่าเฝ้าแต่คิด
วันละนิดจนคุ้นคบปัญหา
โดยเฉพาะความโศกเสียน้ำตา
ชำนาญกว่าเรื่องใดในคำนึง
คิดแล้วปวดรวดร้าวราวถูกย้ำ
เหมือนกรีดซ้ำอุราครานึกถึง
หลายประโยควนเวียนอย่างอื้ออึง
ดั่งศีรษะถูกตรึงปวดแทบตาย
ทั้งที่ไม่มีใครชวนให้คิด
แต่ว่าจิตเก็บเรื่องเก่ามาฉาย
คิดแล้วคิด คิดไปจนวุ่นวาย
เรื่องขยะมากมายฉายที่ใจ
แล้วคร่ำครวญหวนไห้ไม่อยากคิด
ใครหนอเล่ามีสิทธิ์ไปแก้ไข
นอกจากตนคนเดียวหาใช่ใคร
ที่สามารถเปลี่ยนใจไม่คิดครวญ
ที่ปวดหัวก็เพราะตัวนั่นแหละทำ
ที่แสนช้ำก็เพราะเราเฝ้ากำสรวล
ที่ไม่ลืมก็เพราะเราเฝ้าทบทวน
ที่ทุกข์ล้วนก็เพราะเราเลือกเขาเอง
3 พฤศจิกายน 2548 17:50 น.
พี่ดอกแก้ว
เป็นชีวิตอยู่กลางระหว่างฝัน
หลายคนนั้นเฝ้ารอพ้อครวญหา
หวังให้ไปเติมฝันอันโสภา
ปรารถนาใกล้ชิดสนิทกัน
ได้แต่มองรอบข้างอย่างหดหู่
หาผู้ใดจักรู้ใจของฉัน
เหนื่อยเพียงไหนที่ผ่านแต่ละวัน
ภาระนั้นล้นบ่ามาแสนนาน
จึงเพียงยิ้มกับตนบนคันฉ่อง
ที่สนองเป้าหมายอย่างกล้าหาญ
อธิบายกับใครก็ป่วยการ
บทสื่อสารอาจเพี้ยนเปลี่ยนถ้อยไป
พูดเพียงคำนำให้ใจเขาสุข
ปัดเป่าทุกข์คนอื่นช่วยแก้ไข
แต่ทุกข์ตนทนเอาเข้าข้างใน
ปรับจิตใจคลายทุกข์ที่รุกมา
ไม่เคยหวังให้ใครเข้าใจแท้
หวังเพียงแต่เขานั้นใฝ่ศึกษา
เข้าใจตนบนครรลองของธรรมา
มีวิชชาพารู้สู่ความจริง
เป็นชีวิตที่คิดเพียงเท่านี้
หวังให้เขาคิดดีในทุกสิ่ง
รู้จักสร้างบุญไว้ให้พักพิง
เลิกหวังอิงผู้ใดไม่เฝ้ารอ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1868
