10 สิงหาคม 2547 18:52 น.
พี่ดอกแก้ว
มีบางสิ่งเก็บไว้ในส่วนลึก
และตรองตรึกหลายคราวจะกล่าวขาน
วันคืนล่วงหลงบ่วงดักดวงมาลย์
จนไร้ทางคืนผ่านพ้นม่านใจ
อาจดูเหมือนฉันโง่งมจมความรัก
มิอาจถอนสลักรักออกได้
จึงเวียนวนจนพันติดเยื่อใย
ร้อยดวงใจสานสุมคลุมฤดี
จะขออยู่ตรงนี้ที่รักหวาน
ดั่งเชลยพันธนาการไม่หลบหนี
ขังฉันไว้ในรักและไมตรี
กำหนดโทษให้มีชั่วนิรันดร์
อย่าสงสารเห็นใจในคนลวง
ที่จะช่วงชิงเธอไปจากฉัน
อย่าสงสารและคิดลดโทษทัณฑ์
ฉันขออยู่ตรงนั้นตลอดไป
10 สิงหาคม 2547 18:44 น.
พี่ดอกแก้ว
สุรีย์งามยามเช้าคราวทิวา
แสงอุษาส่องโลกไร้โศกหมอง
สรรพชีวิตดำเนินตามครรลอง
มีแสงทองส่องหล้าพาเบิกบาน
สนธยาคราพลบคบแสงไต้
สว่างไล้เขตคามตามถิ่นฐาน
ภายนอกแม้นเข้าสู่ราตรีกาล
ยังพบพานแสงดาวเดือนให้เยือนยล
พุ่มลำพูดูกระพริบระยิบพราว
แสงวับวาวดุจไม้เพลิงร่ายเริงหน
ด้วยหิ่งห้อยให้แสงแก่สกล
ยังมีผลแม้เพียงน้อยไม่ด้อยไฟ
หลายชีวิตอยากใกล้ชิดแสงสว่าง
บนเส้นทางกลางคืนวันมักหวั่นไหว
เกรงหมดแสงนำทางร้างราไป
จึงคว้าไขว่แสงสีที่งดงาม
หลายชีวิตเร่งผลิตแสงสว่าง
ให้เกิดกลางดวงใจไร้เงาหนาม
แม้นคืนวันล่วงเลยกี่ชั่วยาม
มีไฟงามส่องไสวในใจตน
เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ฟื้นความหลง
ไร้รกพงปัญหาพาสู่ผล
เบิกบานกับความรู้คู่กมล
เป็นดวงไฟพุทธชนบนแผ่นดิน
[img]http://picdb.thaimisc.com/dokgaew13/113-6.jpg?[/img]
[img]http://www.thaipoem.com/web/photo/poem/58854.gif[/img]
10 สิงหาคม 2547 07:03 น.
พี่ดอกแก้ว
รักลดเลี้ยวเกี่ยวสัมพันธ์ให้หันเห
รักรวนเรแสร้งมายาพาใจหลง
รักเล่นเล่นเห็นว่าง่ายให้มึนงง
รักร้างราให้ต้องปลงตรงเรื่องจริง
ม่านมายามาบังใจให้ใกล้ชิด
เชื่อในคำของมิตรไปทุกสิ่ง
มั่นในน้ำใจรักว่ารักจริง
ร่วมกันฝันสรรสิ่งที่หมายปอง
พอมิได้ดังใจให้ลาจาก
แล้วมาพรากสัมพันธ์เก่าของเราสอง
กว่าจะสร้างสายใยให้ปรองดอง
นั้นจะต้องใช้เวลามานานปี
ดุจกุหลาบกลิ่นหอมถนอมเฝ้า
ดูแลเจ้าให้อวลกลิ่นและสดสี
นำมามอบให้มิตรด้วยไมตรี
แต่เขากลับขยี้จนแหลกลาญ
9 สิงหาคม 2547 08:13 น.
พี่ดอกแก้ว
ดั่งแสงโสมส่องฟ้า... คราเพ็ญ
พร่างรัศมิ์แผ่ความเย็น ....เยี่ยมเกล้า
คลายร้อนผ่อนทุกข์เข็ญ ....จากจิต
งามยิ่งงามอะคร้าว ....เพริศแพร้วพิสมัย
พระบาทยาตรเหยียบพื้น... ธรณี
ราชกิจโปรดธุลี ...... เช่นข้าฯ
มอบพระราชเสาวณีย์ ... ทั่วถิ่น
หลั่งพระทัยสู่หล้า ..... โอบเอื้อเกื้อขวัญ
บารมีพระแม่นี้ ....ยืนนาน
เจริญยิ่งพระชนมาน ...เกียรติก้อง
สิบสองสิงห์สราญ.....เลิศสุข
ปวงราษฎ์ต่างแซ่ซ้อง ....มิ่งแท้พระแม่ไทย
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
ข้าพระพุทธเจ้า
บุษกร เมธางกูร
ผู้ประพันธ์ในนาม
ดอกแก้ว
7 สิงหาคม 2547 07:27 น.
พี่ดอกแก้ว
ร่มไทรงามยามเช้าคราวเบิกฟ้า
สร้อยระย้าม่านไทรไหวอ่อนหวาน
ให้ความรื่นชื่นเย็นและเบิกบาน
คุ้มภัยพาลจากกิ่งใบไม้ไทรบัง
ยามราตรีมีความหมายให้พิงพัก
เข้าร่มรักถักทอก่อความหวัง
เป็นเรือนนอนผ่อนใจให้พลัง
ร่มไทรยังความสดชื่นให้คืนมา
เย็นร่มไทรเพียงหนึ่งในส่วนของล้าน
ไม่เปรียบปานร่มชีวีที่แน่นหนา
คือร่มเกล้าอุ่นเกศของมารดา
แผ่ปกมาคราชนม์เริ่มบนครรภ์
สายโลหิตสนิทแนบแอบไอรัก
แม่ฟูมฟักถนอมหวังตั้งความฝัน
ป้อนอาหารผ่านสายใจไปให้กัน
รอคอยวันพบหน้ามาอิงทรวง
เห่กล่อมขวัญวันลืมตามาพบพักตร์
กระแสรักแผ่ไปอย่างใหญ่หลวง
ธารน้ำนมผสมใจแม่ทั้งดวง
บำรุงเลี้ยงให้ล่วงเจริญวัย
จวบวันนี้จะกี่ปีที่ผันผ่าน
ต้นรักยังแตกก้านกิ่งไสว
ผลิใบรักถักดอกบอกเยื่อใย
จากหัวใจของแม่แผ่คุ้มเงา
กี่ร้อนแล้งแห้งไร้น้ำไหลหลาก
ใบรักจากใจแม่ไม่เคยเฉา
ให้ความเย็นคลายร้อนผ่อนบรรเทา
อบอุ่นใจคลายเศร้าทุกคราวเอย.
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
1017
