17 กรกฎาคม 2547 18:11 น.
พี่ดอกแก้ว
ถามหัวใจไขว่คว้าหาคำตอบ
รักที่มอบให้เขาเศร้าใจไหม
มาถึงทางสองแพร่งแห่งหัวใจ
จะเลือกใคร..ทิ้งทุกคน...หรือตนเอง
ฝากได้ไหม...ฝากหัวใจไว้กับฟ้า
วอนเหล่าดวงดาราอย่าข่มเหง
ฝากสายลมแผ่วพลิ้วเป็นบทเพลง
กล่อมหัวใจวังเวงให้ฟื้นแรง
ทิ้งหนทางสองแพร่งไว้อย่างนั้น
ทิ้งความจำร้อยพันที่แสลง
ทิ้งเงื่อนไขหัวใจที่เคลือบแคลง
ทิ้งเหตุการณ์กลั่นแกล้งจากทุกคน
หากหัวใจอยู่บนฟ้าคงผาสุก
ได้แผ่รักปลอบปลุกไปทุกหน
ไร้ทางแพร่งพลุกพล่านที่ลานรน
แต่หัวใจอยู่กับตนจึงช้ำใจ
17 กรกฎาคม 2547 18:08 น.
พี่ดอกแก้ว
ความรักคือความงามล้ำเลอค่า
ปรากฏในแววตาของผู้ให้
กระพริบพราววาวแสงแห่งหัวใจ
ส่งทอดไปยังผู้หนึ่งให้ซึ้งความ
ม่านประกายฉายฉานขานกล่าวว่า
พร้อมมอบสิ่งมีค่าอย่างล้นหลาม
แก่ผู้รับเรื่อยไปทุกโมงยาม
เปี่ยมด้วยความมั่นคงตรงต่อใจ
ให้ความพร้อมพูนไปในทรัพย์แท้
ความห่วงใยไม่แปรหรือหวั่นไหว
สละมอบไม่หวังผลตนอย่างใด
หวังเพียงให้เขาพบสุขพ้นทุกข์พาล
รักยิ่งใหญ่คือการให้..และการให้
มิใช่ลงทุนไว้เพื่อสืบสาน
ให้รุ่งเรืองกำไรในกิจการ
แต่รากฐานคือสละละส่วนตน
มีแต่มอบออกไปไม่แหนหวง
สิ่งทั้งปวงเพื่อหวังสำเร็จผล
แม้นตัวเองน้ำตาทาบอาบกมล
ต้องอดทนเพื่อให้ในรักจริง
17 กรกฎาคม 2547 07:35 น.
พี่ดอกแก้ว
ความไม่รู้มากมายในชีวิต
ทำให้จิตสับสนและค้นหา
ใครกันหรือคือผู้สร้างชีวา
คำตอบนั้นเขาบอกว่าชื่อพระพรหม
ความไม่รู้ทู่ซี้รี่ถามต่อ
ใครกันหนอสร้างสุขและขื่นขม
ใครกันเล่าที่สร้างองค์พระพรหม
ใครกันหรือคือปฐมแห่งชีวี
ตามหาเหตุเลศนัยอย่างไกลโพ้น
เที่ยวตะโกนหาคำตอบทุกถิ่นที่
อยากจะรู้เรื่องแสนล้านกัปป์ปี
ทุกนาทีปัจจุบันนั้นเสียไป
บ้างโทษพรหมชั้นฟ้าว่าสร้างเรื่อง
ลิขิตตามต่อเนื่องชีวิตให้
ดีและชั่วเพราะพระพรหมสาสมใจ
น้อยนักที่มีใครย้อนดูตน
ทำความดีย่อมได้ดีที่ตนแน่
ทำชั่วตนย่อมแย่ตามเหตุผล
ไม่ได้เกี่ยวกับพระพรหมเลยสักคน
อยู่ที่ตนลิขิตกรรมทำเหตุมา
ในวันนี้ทำอะไรลงไปบ้าง
สิ่งที่สร้างความดีหรือบาปหนา
เพาะพืชใดลงไปในเนื้อนา
วันหนึ่งผลตามมาสนองเอง
16 กรกฎาคม 2547 07:39 น.
พี่ดอกแก้ว
คราวเคราะห์ร้ายกรายเมืองเรื่องสังหาร
ชนก็ลานลนข่าวความเคลื่อนไหว
ชี้ประเด็นแบ่งพวกวิจารณ์ไป
ถึงความนัยเรื่องราวข่าวเท็จจริง
บ้านระส่ำเมืองระกำด้วยภัยร้าย
บ่อนทำลายเพราะคนที่กลอกกลิ้ง
จุดชนวนเบือนเหตุเลศแอบอิง
ผสมสิ่งสร้างกระแสแก่ส่วนรวม
บ้างฉกฉวยด้วยเห็นเป็นช่องทาง
ทำลายล้างกฎเกณฑ์ที่หละหลวม
อ้างเหตุผลวิชาการงานกำกวม
อ้างหลักการท้นท่วมถ้อยวาจา
งานบ้านเมืองเรื่องประหารก่อการร้าย
ก็วุ่นวายโยงเรื่องพระศาสนา
งานสิทธิสตรีตามมาตรา
มือที่สามตามมาผสมโรง
รับข่าวสารผ่านสื่อข่าวลือมาก
วิเคราะห์กันจนปากควันโขมง
เที่ยวจับแพะชนแกะมาเชื่อมโยง
อย่าหลงโพรงยุแหย่แพ้อธรรม
16 กรกฎาคม 2547 07:30 น.
พี่ดอกแก้ว
หยาดน้ำตาคราเสียใจที่ไหลริน
อาจกลบสิ้น..คนหนึ่งซึ่งเคียงข้าง
หยาดน้ำตากลายเป็นม่านอำพราง
จึงเคว้งคว้างเหมือนลำพัง...หลั่งน้ำตา
เสียงสะอื้นขื่นขมระทมคราง
ลบเสียงจางจากคนหนึ่งซึ่งถามหา
ด้วยความรักภักดีเสมอมา
เสียงสะอื้นดังกว่า...เสียงห่วงใย
ไม่อยากให้ใครคนนั้นต้องพรั่นพรึง
อยู่เพียงหนึ่งในนาทีที่หมองไหม้
จึงสัมผัสแผ่วเบาอย่างเข้าใจ
ร้องไปเถิด..ร้องไปให้เพียงพอ
แล้วหยุดพักสักหน่อยฟังถ้อยนี้
อาจไม่ใช่คนที่เธอร้องขอ
แต่สมัครหัวใจไม่รีรอ
มาถักทอความอบอุ่นละมุนใจ
จะคอยซับน้ำตาคราล้นหลาก
และไม่พรากไหล่พิงหนุนอิงให้
จะขับขานเรื่องประโลมโหมแรงใจ
อยู่เป็นเพื่อนใกล้ๆไม่ห่างเลย
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
932
