20 กันยายน 2546 11:05 น.
พี่ดอกแก้ว
เพียรถักฝันวันหวานผ่านอักษร
เป็นบทกลอนจากจิตให้คิดถึง
คนอยู่ไกลทำได้เพียงรำพึง
ฝากคำซึ้งห่วงหามารำพัน
หากเหนื่อยล้าคราไหนโปรดได้รู้
ฉันเคียงคู่อยู่ข้างเธอตรงนั้น
และดูแลห่วงใยไปทุกวัน
คอยป้องกันดุจเงาเฝ้าคุ้มครอง
จะเสกดลมนตราภาษากวี
ให้เธอนี้หลุดพ้นความหม่นหมอง
ทุกย่างก้าวมีชัยในครรลอง
สิ่งหมายปองสมใจในจินตา
โปรดจำไว้กำลังใจจากทรวงหนึ่ง
ส่งแรงถึงอีกใจที่ใฝ่หา
จงเข้มแข็งอย่าท้อต่อชะตา
จงมีก้าวที่กล้าเพื่อฝ่าไป
20 กันยายน 2546 10:59 น.
พี่ดอกแก้ว
ละอองดาวพราวฟ้า
กระพริบพาใจฝัน
ดาริกานับร้อยพัน
รายเรียงกันเต็มทะเล
สะท้อนคลื่นแสงงาม
รังสียามที่หันเห
สื่อใจให้ทุ่มเท
มอบความรักมาทักดาว
ห่างไกลใต้ผืนฟ้า
เจิดนภาอยู่กลางหาว
โปรดจำไว้ทุกคราว
ว่าใจหนึ่งซึ่งภักดี
รอดาวอยู่บนดิน
แม้นไร้สิ้นในศักดิ์ศรี
ยังพร้อมจะยอมพลี
มอบชีวีแด่ดวงใจ
19 กันยายน 2546 15:57 น.
พี่ดอกแก้ว
ทุ่งหญ้าคาเขียวพรมลมไสว
เหม่อมองไปแสงทองต้องใบหนา
ดูนุ่มนวลยวนใจไร้มายา
แต่เรียวใบหญ้าคานั้นแสนคม
หน่อหญ้าอ่อนงามงอนยิ่งแข็งขืน
พ้นจากพื้นทิ่มแทงแซงผสม
จู่โจมดินแดนเติบกล้าท้าแดดลม
ชาวนาไร่ระทมเพราะหญ้าคา
หากยังมีผู้ที่เห็นคุณบ้าง
นำใบบางมามัดจัดพฤกษา
กลายเป็นที่บังแดดมุงหลังคา
ไร้คุณค่ากลับมีคุณมาจุนจาน
อยู่ที่มุมของใจไม่ไร้คิด
จึงผลิตส่วนประโยชน์งานถักสาน
ทั้งทำลายพืชโทษแหล่งกันดาร
อยู่ที่ความคิดอ่านของปัญญา
19 กันยายน 2546 15:50 น.
พี่ดอกแก้ว
๏ ความในใจ ๏
๏ บทกลอนนี้ยอกย้อนซ่อนความหมาย
ความในใจมากมายอยากจะเอ่ย
แอบซ่อนไว้ในบทกลอนเหมือนอย่างเคย
อยากจะเผยบอกความนัยมาให้เธอ
เป็นความลับสำหรับเธอและฉัน
ความผูกพันฝากมาให้เธอเสมอ
ซ่อนความรักจากใจมาให้เธอ
ค้นให้เจอความหมายในบทกลอน
ถอดรหัสความรักในความลับ
อักษรสลับกับกลกลอนที่ได้สอน
รหัสลับแทรกไว้ในบทกลอน
อย่าใจร้อน ค่อย ค่อยคิด พิจารณา
หนึ่งนั้นคือ ความรักที่มีให้...
สองนั้นคือ ความห่วงใยใจห่วงหา
สามนั้นคือ ความในใจที่ฝากมา
อยากบอกว่าแอบซ่อนไว้ในกลอนกานท์
18 กันยายน 2546 10:53 น.
พี่ดอกแก้ว
กลางกระแสวายุที่ลุไล่
กระพือใจตามแรงแห่งลมหวน
ใจไม่แกร่งซัดส่ายและเซซวน
ทิ้งขบวนคุณงามยามรวนเร
เห่เอ๋ยเห่..ดวงใจในพายุ
มิอาจลุสำเร็จเพราะหันเห
ไม่สงบจบสายกรายเกเร
ดุจดังเปลโยกย้ายส่ายตามแรง
ปลูกศรัทธาถ่วงใจให้แน่นหนัก
และจงรักธรรมไว้อย่าหน่ายแหนง
ลมกรรโชกโกรกฟ้ามากล้าแรง
จะแสดงความสงบจบวุ่นวาย