21 กรกฎาคม 2546 22:19 น.
พี่ดอกแก้ว
ขับเพลงบรรเลงความหลัง
ท่วงทำนองร้องดังเริงร่า
เคลื่อนใจไปตามคีตา
อุราสุขล้ำจำความ
ขับเพลงบรรเลงความสุข
หมายปลุกภาพฝันวันหวาม
พริ้มตาพาใจเคลิ้มตาม
เมื่อยามชะแง้แลจันทร์
ขับเพลงบรรเลงความหวัง
ร้องสั่งว่าอย่าเหหัน
ร่วมแรงร่วมใจไว้มั่น
สักวันฝันจริงสมใจ
ขับเพลงบรรเลงความรัก
สมัครหมายปองครองไว้
ทุกห้องในห้วงหทัย
มีไว้เพื่อให้ทุกคน
19 กรกฎาคม 2546 20:37 น.
พี่ดอกแก้ว
อาจเป็นสิ่งที่ไร้ใครแลเหลียว
เขาทิ้งไว้โดดเดี่ยวอย่างไร้ค่า
หมดไม่เหลือเยื่อใยไร้วาจา
เขาเมินหน้าหมิ่นใจไม่ใยดี
แม้นทุ่มเทเพียงใดก็ไร้ผล
เขามีคนหมายปองครองศักดิ์ศรี
ที่คู่ควรล้วนความรู้คู่ดีกรี
และมากมีสามารถชาติตระกูล
เมื่อพอใจในสิ่งนั้นฉันขอลา
เพราะคุณค่ามิใช่จะเสื่อมสูญ
ยังคงเปี่ยมใจล้นผลเพิ่มพูน
และมีทางสมบูรณ์ให้เลือกเดิน
19 กรกฎาคม 2546 20:25 น.
พี่ดอกแก้ว
@ คือความงามยามความรักมาทักทาย
ดุจดังสายฝนพรำยามร้อนแล้ง
พลิกพื้นใจ..ต้นกล้า..ในผืนแปลง
ให้สดใสแข็งแรงและงดงาม
@ ความอ่อนหวานสานใจให้เอิบอิ่ม
และรสลิ้มกริ่มใจไร้คำถาม
ครุ่นคำนึงถึงสุขทุกโมงยาม
มุ่งติดตามเข็มทิศใจไร้กังวล
@ เชื่อในความรู้สึกลึกซึ้งนี้
ที่ล้นปรี่ท่วมใจจนไหลท้น
ทุกเวลาหวานล้ำฉ่ำกมล
ทุกแห่งหนไร้รอยแยกแตกเส้นทาง
@ ยามรักเพี้ยนเปลี่ยนทิศคิดไม่ถึง
หัวใจจึงปวดร้าวคราวอ้างว้าง
แสลงใจกลายเป็นเช่นคนพาล
ใยรักราญขาดแล้วแคล้วคลาดกัน
@ ใจหนอใจลืมรักที่หวานล้ำ
ลืมความจำที่ดีมีสุขสันต์
ไม่เหลือแม้ริ้วรอยเคยผูกพัน
เหลือเพียงความเดียดฉันท์วันตัดใจ
18 กรกฎาคม 2546 16:34 น.
พี่ดอกแก้ว
มองใบไม้ไหวพัดระบัดพลิ้ว
ต้องลมปลิวใจโปรยโรยความหลัง
คะนึงหาคนไกลไม่หยุดยั้ง
ใจจะพังทำนบภินท์สิ้นแรงทาน
หวนสายใยในสายรักที่ถักร้อย
ใจคนคอยเจียนขาดไม่อาจหาญ
เคยขัดข้องหมองใจให้รำคาญ
กลายเป็นการณ์ให้จำย้ำรอยใจ
จากถกเถียงเกี่ยงงอนย้อนยอกนัก
เริ่มรู้จักเกลียวกลมพรมแจ่มใส
พร่างแพรรักถักคู่รู้หทัย
กลายดวงใจจากสองครองหนึ่งเดียว
แม้นจักไกลเกินหนพ้นสายตา
ฤดีแนบเสน่หาทุกส่วนเสี้ยว
มั่นเสมอมีเธอเพียงผู้เดียว
ที่หมายปองข้องเกี่ยวไปนิรันดร์
18 กรกฎาคม 2546 16:29 น.
พี่ดอกแก้ว
หนึ่งนารีมีคุณเลิศประเสริฐนัก
หาใครจักเทียบได้แม้ปลายก้อย
งามน้ำใจ..น้ำคำ ..ที่ล้ำรอย
บ่มหัวใจดวงน้อยให้เติบกาล
หยาดน้ำตา ค่าน้ำนม ผสมรัก
เฝ้าปกปักคุ้มครองร้องกล่อมขาน
ทุกนาทีมีเพื่อให้ใจเบิกบาน
คือผู้สานสายเลือดไม่เหือดรัก