22 กรกฎาคม 2546 09:49 น.
พี่ดอกแก้ว
สิทธิ์ของใจใครรักใครก็ไม่ผิด
แต่ลองคิดสักนิดฉันผิดไหม
ฉันรักเธอก็ไม่ผิดสิทธิ์ของใจ
เธอรักใครก็ไม่ผิดสิทธิ์ของเธอ
22 กรกฎาคม 2546 09:42 น.
พี่ดอกแก้ว
กว่าเติบกล้าเกรียงไกรหนึ่งในโลก
มิใช่โชคกาพสวรรค์บันดาลได้
หากผ่านความเจ็บปวดรวดร้าวใจ
ด้วยหทัยที่เข้มแข็งแกร่งตระการ
อย่าถามเลยเหนื่อยหรือไม่...ในพงหนาม
ตอบว่าไม่เข็ดขาม...กล้าขับขาน
พร้อมยืนหยัดยิ่งยงกลางพงศ์พาล
พร้อมประหัตประหารมารไผท
จะยืนอยู่ สู้เพื่อ ประชาผอง
สร้างครรลองคุณธรรมนำพิสัย
เพื่อชาติศาสน์กษัตริย์รัฐขจัดภัย
ด้วยจริงใจจากดวงจิตนิจรันดร์
22 กรกฎาคม 2546 09:32 น.
พี่ดอกแก้ว
...รู้ไหมมีใครคอยห่วงหา
คึดถึงทุกเวลาเธออยู่ไหน
จะได้ไม่อยู่อย่างปวดร้าวใจ
ไม่ยากร้องไห้อยู่คนเดียว เพียงลำพัง
22 กรกฎาคม 2546 08:53 น.
พี่ดอกแก้ว
รัตติกาลผ่านฟ้ามายามพลบ
แผ่นดินลบรอยแสงแห่งรังสี
ห้วงนภาพร่าแสงรัชนี
ศศิฉายประกายศรีกระจ่างตา
ระยับยิบวิบวาวสกาวเดือน
ดุจภาพเตือนใจตรองให้มองฟ้า
มิอาจเลือนเคลื่อนคลายย้ายสายตา
ต้องมนตราบุหลันอันงดงาม
ละอองแสงแห่งม่านดาริกา
กระพริบพาดวงใจให้ทวงถาม
เหตุไฉนจันทร์เด่นไปทุกยาม
ขึ้นหรือแรมแจ่มความเหนือหมู่ดาว
เสียงกระซิบจากจันทร์นั้นหวานนัก
เปี่ยมด้วยรักพาใจไปสู่หาว
ลำแสงนวลครวญตอบกับแสงดาว
อย่าปวดร้าวดาริกา..อย่าเสียใจ
แม้นจันทรางามนักเปี่ยมศักดิ์ยศ
ก็โดดเดี่ยวรันทดดาวเห็นไหม
ไร้คู่เคียงเรียงร้อยคล้องสร้อยใจ
กลางราตรีนี้ไร้สายสัมพันธ์
มีเพียงดาวพราวฟ้ามาเป็นเพื่อน
คลอดวงเดือนดุจม่านช่วยสานฝัน
ไม่โดดเดี่ยวเปลี่ยวใจไปนิรันดร์
เพราะมีดาวเคียงขวัญยามราตรี
21 กรกฎาคม 2546 22:31 น.
พี่ดอกแก้ว
คำวอนสะท้อนฟ้าคราฝนแล้ง
หรือเหือดแห้งน้ำใจไม่เห็นหน้า
ฝนเคยฉ่ำพรำพื้นพสุธา
ชุบชีวาพันธุ์ไม้ให้ร่มเงา
สายลมร้อนย้อนใจให้เจ็บร้าว
ทุ่งนาข้าวรอฝนจนดินเฉา
ยืนแหงนหน้าถามฟ้าเพียงแผ่วเบา
เมื่อไหร่เงาเมฆฝนจะวนมา
สายน้ำเหือดเดือดพล่านทุกบ้านแล้ว
เสียงแผ่วแผ่วถามฝนให้หล่นหล้า
มองภาพฉายหมายองค์กษัตรา
และบนบานเทวาขจัดภัย
ทั้งร้อนแล้งแห้งน้ำตามลำห้วย
ใกล้มอดม้วยพันธุ์สัตว์ในน้ำใส
ไร้น้ำหล่อข้าวกล้าให้เติบวัย
คงสิ้นไร้ข้าวสารไม่นานวัน
วอนเทวาอย่าเมินคนเดินดิน
ทุกชีวินรอหวังยังตรงนั้น
ช่วยเสกเป่าเงาร้อนให้ผ่อนพลัน
สั่งให้ฟ้าจาบัลย์หลังฝนปราย
เสียงครืนครั่นสั่นฟ้ามาเบาเบา
ใจเต้นเร่ารอเห็นหยาดเส้นสาย
เสียงกระทบหลังคาเริ่มรัวราย
นิมิตหมายวรรษามาหลั่งริน
แหงนมองฟ้าครานี้ใจปรี่สุข
สายฝนชุกชะโลมไปทั่วถิ่น
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน
คือเมตตาไม่สิ้นจากเทพไท
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟพี่ดอกแก้ว
หน้าส่วนตัว
912
